Ένα σκοτεινό τούνελ ερωτημάτων...

Η δολοφονία του 26χρονου Θανάση Νικολάου, που για δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια συγκαλύφθηκε, με τις Αρχές να επιμένουν πως πρόκειται για αυτοκτονία παρά τα στοιχεία που βοούσαν, μύθος ο οποίος ανατράπηκε από το πόρισμα των ανεξάρτητων ανακριτών που έδειξαν ένα στυγερό έγκλημα, καταγράφοντας παράλληλα μια σειρά από εγκληματικές παραλήψεις από πλευράς Αστυνομίας, δείχνοντας μάλιστα ποινικές ευθύνες σε βάρος τριών πρώην στελεχών της Δύναμης και ενός ιατροδικαστή, αποτελεί την πιο κραυγαλέα υπόθεση που μπορεί να συνδέσει κάποιος με ένα άλλο υπό αμφισβήτηση έγκλημα. Εξάλλου, σε αυτή την υπόθεση, παρέπεμψε πρόσφατα και ο θανατικός ανακριτής για την υπόθεση θανάτου του 29χρονου Βαγγέλη Φραγκούλη, καταγράφοντας επίσης παραλήψεις και λανθασμένους χειρισμούς από πλευράς Αστυνομίας, οι οποίες δεν τον οδήγησαν να καταλήξει «µε την βεβαιότητα που απαιτείται στο κατά πόσον στον αιφνίδιο θάνατο του θανών έχουν ή δεν έχουν συμβάλει ενέργειες ή πράξεις τρίτων προσώπων».

Έχοντας κατά νου την υπόθεση θανάτου του 26χρονου Θανάση, η οποία αποτελεί ντροπή για τους θεσμούς που ξεγυμνώθηκαν δεκαεπτά χρόνια μετά, χωρίς όμως μέχρι σήμερα να αποδίδονται ευθύνες, αντιθέτως παρατηρείται μια απροκάλυπτη διστακτικότητα στην απονομή της δικαιοσύνης, τα όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας σε σχέση με το θανατηφόρο του 2012, έπειτα από το οποίο έχασε τη ζωή του ένα παιδί μόλις 17 ετών, σε σχέση με τις συνθήκες και τις συγκυρίες γύρω από αυτή την υπόθεση, δεν μπορούν να μην προκαλούν αμφιβολίες, όσο και αν η Αστυνομία υπεραμύνεται των χειρισμών της. Εξάλλου, των χειρισμών της υπεραμυνόταν για τόσα χρόνια και στην υπόθεση του Θανάση, αλλά και στην περίπτωση του 14χρονου Στυλιανού που έθεσε τέρμα στη ζωή του και μετά θάνατον, για άλλη μια φορά, αποκαλύφθηκαν οι παραλήψεις της Αστυνομίας, η οποία δεν αντέδρασε στις δεκάδες αναφορές που είχε από την οικογένεια για κακοποίηση, μη καταφέρνοντας να γλυτώσει από το θάνατο ένα ανήλικο παιδί.

Συνεπώς, όλες αυτές οι υποθέσεις, αλλά και άλλες τόσες, αναμφίβολα δεν εμπνέουν εμπιστοσύνη σε ότι αφορά τους χειρισμούς της Αστυνομίας, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Γενούν ερωτήματα, καταρρακώνουν το κύρους και την αξιοπιστία του Σώματος, αλλά το κυριότερο τρομάζει η ιδέα της συγκάλυψης ενός εγκλήματος, εάν η μητέρα του Θανάση και κάθε συγγενής που παλεύει ή περιμένει δικαίωση, δεν επέμεναν και δεν φώναζαν, αλλά συμφωνούσαν με ότι έλεγε η Αστυνομία. Μια Αστυνομία, ο Αρχηγός της οποίας, ακόμα όταν αποκαλύφθηκε η εν τέλει δολοφονία του Θανάση, αντί να απολογηθεί ως ένδειξη σεβασμού της οικογένειας, υπεραμύνθηκε των ενεργειών της, ανεξαρτήτως αν το πόρισμα Μάτσα-Αλεξόπουλλου κατακεραύνωνε τη Δύναμη, λέγοντας πως «δεν θα ήθελα να πιστέψω ότι οι αστυνομικοί εκείνης της εποχής διαπίστωσαν φόνο και δεν τον διερεύνησαν».

Την στάση άμυνας που τηρεί η Αστυνομία για διάφορα θέματα, χωρίς να αναγνωρίζει ενδεχόμενα λάθη ή παραλήψεις, τα οποία θα πρέπει να εντοπίσει και να διορθώσει ώστε να καταφέρει να ανακτήσει την χαμένη της αξιοπιστία αντί να χαϊδεύει τα ίδια τα αφτιά της, ακολούθησε και στην περίπτωση του θανατηφόρου του 2012. Μετά το σάλο και τα όσα γράφτηκαν στα social media, που για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, ήταν αυτά που τάραξαν τα ήρεμα νερά και έφεραν στο φως συγκυρίες που προκάλεσαν τεράστια ερωτήματα για άλλο ένα έγκλημα, γιατί περί εγκλήματος πρόκειται που παραμένει ορφανό – και αυτό - από ευθύνες, η Αστυνομία ακολούθησε την ίδια τακτική. Άμυνα, διαψεύσεις και «ναι αλλά…».

Μέσα σε περίπου 24 με 48 ώρες, ζήτησε και παρέλαβε το φάκελο της υπόθεσης, μελέτησε όλες τις καταθέσεις, είδε το πόρισμα του θανατικού ανακριτή, μίλησε με τον εξεταστή της υπόθεσης και κατέληξε σε συμπεράσματα, βγαίνοντας μπροστά, ανακοινώνοντας πως στην ουσία ουδέν μεμπτό. Έσπευσε να διαψεύσει το τύπο του οχήματος που προκάλεσε το θανατηφόρο, πως δεν υπήρχε μαρτυρία για την μάρκα του αυτοκινήτου, για την οδηγό του, για άλλα άτομα, πως έγιναν όλες οι εξετάσεις κτλ. Συνεπώς, όλα έγιναν με το τρόπο που έπρεπε και δεν προκύπτει οποιοδήποτε θέμα, αλλά «αν κατέχει κάποιος πληροφορίες που μπορεί να βοηθήσουν μπορεί να απευθυνθεί στην Αστυνομία». Δηλαδή, δεν αρκούν οι πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας για αυτεπάγγελτη έρευνα, χρειάζεται γραπτή κατάθεση και επισημότητα για να διερευνηθούν, ανεξαρτήτως αν σε άλλες υποθέσεις, «πληροφοριοδότες», με μη όνομα και μη χωριό, δίνουν πληροφορίες, στην βάση των οποίων εκδίδονται σε χρόνο ρεκόρ μέχρι και εντάλματα σύλληψης. Και στο μεταξύ, ζητούνται πληροφορίες από το κοινό, ωστόσο ούτε κατά το 2012 ούτε σήμερα δόθηκε στη δημοσιότητα οπτικό υλικό, ώστε να απευθυνθεί στην Αστυνομία κάποιος εάν γνωρίζει οτιδήποτε. Πράγμα που γίνεται σε άλλες λιγότερο σοβαρές υποθέσεις.

Συνεπώς, σε πρώτο στάδιο η Αστυνομία διαψεύδει τα πάντα, μέχρι που ο REPORTER φέρνει στο φως το πόρισμα του θανατικού ανακριτή, το οποίο σημειώνεται πως εκδόθηκε το 2015, δηλαδή τρία χρόνια μετά το θανατηφόρο δυστύχημα. Ένα πόρισμα, που τονίζεται πως υπάρχει στο φάκελο που ζήτησε και μελέτησε η Αστυνομία, το οποίο μάλιστα επικαλέστηκε ο ίδιος ο Αρχηγός της Δύναμης. Και εδώ προκύπτει το πρώτο ερώτημα. Αφού μελέτησαν τον φάκελο, δεν είδαν πως στο πόρισμα του ο θανατικός ανακριτής – ενώπιον του οποίου προέκυψαν μαρτυρίες για να καταλήξει σε ευρήματα - αναφέρεται σε συγκεκριμένη μάρκα οχήματος, Audi convertible ανοιχτού χρώματος, πριν διαψεύσουν την μάρκα του οχήματος; «Σύμφωνα με τον φάκελο, υπήρχαν δύο ανεξάρτητοι μάρτυρες, από τους οποίους έχουν ληφθεί καταθέσεις, στις οποίες ανέφεραν για ένα όχημα, το οποίο αρχικά αναφέρονταν για συγκεκριμένη μάρκα, στη συνέχεια διαπιστώθηκε ότι δεν πρόκειται για τη συγκεκριμένη μάρκα και ενδεχομένως να ήταν κάποιο άλλο είδους όχημα», ήταν η επίσημη πρώτη τοποθέτηση της Αστυνομίας, στις 27 Μαρτίου 2023…

Της αποκάλυψης του πορίσματος του θανατικού ανακριτή, ακολούθησε η ανακοίνωση της οικογένειας του θύματος, που από την μία θέλησε να ξεκαθαρίσει κάποια πράγματα που γράφτηκαν περί χρηματισμού και από την άλλη να διαψεύσει την Αστυνομία σε ότι αφορά τις αναφορές της σε μάρτυρες. Δηλαδή, θέλησε να ξεκαθαρίσει πως δεν πρόκειται για δύο μάρτυρες, όπως είπε η Αστυνομία, αλλά για περισσότερους. Και εδώ προκύπτει το επόμενο ερώτημα. Αφού η Αστυνομία μελέτησε το φάκελο και το πόρισμα του θανατικού ανακριτή, είδε πως οι μάρτυρες ήταν δύο, άρα η οικογένεια γνωρίζει λιγότερα πράγματα από την Αστυνομία και κάνει λάθος; Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να υπενθυμίσουμε πως κατά τη διάρκεια του τροχαίου, στο σημείο υπήρχαν τρεις μοτοσικλέτες και άλλα πέντε πρόσωπα, πέραν του θύματος, τα οποία ήταν φίλοι μεταξύ τους.

Μόνο τα δύο πιο πάνω σημεία, πύκνωσαν ακόμη περισσότερο τις σκιές γύρω από την Αστυνομία, αφού προκύπτουν αντιφάσεις μεταξύ του αφηγήματος της Δύναμης και στα όσα λέει ο θανατικός ανακριτής και η οικογένεια. Αντιφάσεις, οι οποίες άφησαν εκτεθειμένη την Αστυνομία, η οποία ενδεχομένως να μην υπολόγιζε πως θα έβλεπε το φως της δημοσιότητας το πόρισμα του θανατικού ανακριτή ή να μην διαψευδόταν από την οικογένεια του θύματος. Ωστόσο, αυτό που περίμενε να ακούσει η κοινή γνώμη, είναι τα πραγματικά δεδομένα, όπως αυτά προκύπτουν από το τελικό πόρισμα του θανατικού ανακριτή που είχε τον τελικό λόγο και στο σημείο του οποίου σταμάτησαν οι έρευνες για το θανατηφόρο, χωρίς επικοινωνιακά τεχνάσματα. Εξάλλου, σε μια εποχή όπου για μια σειρά από λόγους, οι θεσμοί έχουν τεθεί υπό αμφισβήτηση, αυτό που αναμένουν οι πολίτες είναι ξεκάθαρες τοποθετήσεις, διαφάνεια και όχι στρουθοκαμηλισμούς.

Κάπου σε αυτό το σημείο, η Αστυνομία άλλαξε την επικοινωνιακή της προσέγγισε. Εν τέλει, μίλησε για όχημα convertible, για το οποίο μάλιστα είπε πως τελικά έγιναν και εξετάσεις, ενώ μίλησε και για περισσότερος από δύο μάρτυρες, επιβεβαιώνοντας την οικογένεια.

Και στην εξίσωση, ήρθε να προστεθεί και η κατάθεση του βασικού μάρτυρα για το θανατηφόρο, ενός εκ των φίλων του θύματος που επέβαινε σε μία από τις μοτοσικλέτες, την οποία έφερε στο φως ο REPORTER. Ενός μάρτυρα, ο οποίος στην κατάθεση του, μίλησε πέντε φορές για Audi convertible, ανοιχτού χρώματος με μουσιαμά σκούρο, το οποίο οδηγείτο από γυναίκα με μακριά, ίσια μαλλιά, ανοιχτού χρώματος. Μια κατάθεση, που θα πρέπει να σημειωθεί πως βρίσκεται στο φάκελο της υπόθεσης που εξέτασε και μελέτησε η Αστυνομία και που κατατέθηκε ενώπιον του θανατικού ανακριτή. Μια κατάθεση, που λήφθηκε μερικές ώρες μετά το δυστύχημα και δεν αναιρέθηκε, συνεπώς πρόκειται για μαρτυρία που αναφέρεται στο όχημα που είδε ο μάρτυρας, την ώρα που η Αστυνομία διέψευδε την εμπλοκή του οχήματος, κατόπιν εξετάσεων. Συνεπώς, εδώ προκύπτει άλλο ένα ερώτημα. Τι έρευνες έγιναν, ώστε η Αστυνομία να καταλήξει στο συμπέρασμα πως ο μάρτυρας είδε – κατά την εκδοχή της – άλλο όχημα, από αυτό που ανέφερε πέντε φορές στην κατάθεση του; Και αφού δεν επρόκειτο για το συγκεκριμένο όχημα, όπως διαπιστώθηκε από τις εξετάσεις, σύμφωνα με τα όσα δήλωσε η Αστυνομία, γιατί ο θανατικός ανακριτής, στη βάση της μαρτυρίας που κατατέθηκε ενώπιον του, κατέληξε στο συμπέρασμα πως πρόκειται για Audi convertible, ανοιχτού χρώματος;

Και σε αυτό το σημείο, προκύπτει ακόμη ένα ερώτημα, στη βάση των δεδομένων που υπάρχουν. Το θανατηφόρο δυστύχημα σημειώθηκε γύρω στις πέντε το πρωί. Ακολούθησε δελτίο τύπου από την Αστυνομία, στο οποίο αναφερόταν πως αναζητείτο «Audi ανοικτού χρώματος, κάμπριο, μοντέλο Α3 ή Α4». Γύρω στις 10 με 11 το πρωί, ο βασικός μάρτυρας έδωσε κατάθεση και μίλησε για το όχημα που είδε. «Εκεί στο σημείο του τούνελ όπου πηγαίναμε, είδα να μας προσπερνά από τα δεξιά ένα αυτοκίνητο μάρκας Audi cabrio. Ο μουσιαμάς του ήταν κλειστός. Ήταν χρώματος ανοιχτού, μεταξύ προς μπεζ ή μπορεί και χρυσαφί, ενώ ο μουσιαμάς του ήταν σκούρου χρώματος. Είχε αναμμένα τα φώτα του όπως τζιαί όλοι εμείς. Την ώρα που μας προσπέρασε αυτό το Audi, μπήκε μέσα στην άλλη πάντα, έπιασε περίπου τζιαί την μισή πάντα του αντίθετου ρεύματος κυκλοφορίας». Την ίδια ημέρα του θανατηφόρου, εκδίδεται δεύτερη ανακοίνωση από την Αστυνομία, η οποία μεταξύ άλλων αναφέρει πως το αναζητούμενο όχημα που εγκατέλειψε τη σκηνή του δυστυχήματος, «πιθανόν να είναι και άλλης μάρκας πέραν από Audi, όπως αρχικά αναφέρθηκε». Συνεπώς, στη βάση ποιας μαρτυρίας εκδόθηκε η δεύτερη ανακοίνωση που αναιρούσε την πρώτη, ως προς την μάρκα του οχήματος, αφού ο βασικός μάρτυρας, δεδομένου πως η κατάθεση του κατατέθηκε στο θανατικό ανακριτή, δεν αναίρεσε τα όσα κατέθεσε; Τι μεσολάβησε σε αυτές τις μερικές ώρες που ανέτρεψε τα δεδομένα για τη μάρκα του οχήματος; Υπήρξε άλλη μαρτυρία ή κάμερες ή αποτελέσματα ερευνών, που οδήγησαν την Αστυνομία σε αυτό το συμπέρασμα; Και αν ναι, γιατί ο θανατικός ανακριτής, στη βάση της μαρτυρίας που κατέθεσε η ίδια η Αστυνομία, μιλά για συγκεκριμένη μάρκα, την ώρα όμως που η Αστυνομία στην ανακοίνωση της μιλούσε για πιθανή εμπλοκή άλλης μάρκας οχήματος;

Αναμφίβολα, τα πιο πάνω δεδομένα, γενούν ερωτήματα, δημιουργούν αντιφάσεις και σκιές που θα πρέπει να ξεκαθαριστούν με την νέα διερεύνηση της υπόθεσης. Το εάν υπάρχει μαρτυρία που θα οδηγήσει έντεκα χρόνια μετά το θανατηφόρο στον εντοπισμό της γυναίκας που προκάλεσε το τροχαίο, είναι το ένα ζητούμενο, το εάν προκύπτει πλημμελή διερεύνηση ή συγκάλυψη του δυστυχήματος, είναι άλλο. Το μόνο σίγουρο, πως και για αυτή την υπόθεση θα πρέπει να υπάρξει ενδελεχής και σε βάθος έρευνα, ώστε να διαπιστωθεί αφενός το τι πραγματικά συνέβη και γιατί, και αφετέρου, εάν οι τότε συγκυρίες έχουν σχέση με το σήμερα. Εξάλλου, όπως έχει προαναφερθεί, και στην υπόθεση της δολοφονίας του Θανάση, είχαν γίνει και τότε έρευνες, ωστόσο δεκαεπτά χρόνια μετά διαπιστώθηκε η πλημμελής διερεύνηση και η συγκάλυψη του εγκλήματος, με τους ανεξάρτητους ανακριτές να εντοπίζουν ποινικές ευθύνες σε στελέχη της Αστυνομίας.