Αλέξης Τσίπρας: Από τις μαθητικές καταλήψεις στα 90's στην πρωθυπουργία και την παραίτηση

Το τάιμινγκ ήταν πάντα σύμμαχος του Αλέξη Τσίπρα. Το σύμπαν συνωμοτούσε και βρισκόταν στο κατάλληλο σημείο, την κατάλληλη ώρα. Στην αιχμή των μαθητικών καταλήψεων το 1990, όταν έλαμψε το άστρο του στην περίφημη συνέντευξη που παραχώρησε στην Άννα Παναγιωταρέα. Ζήτησε, τότε (μεταξύ άλλων), να αποφασίζουν οι μαθητές ποιο μάθημα θα παρακολουθούν και ποιο όχι.

Ακολούθησαν οι σπουδές στο Πολυτεχνείο, ένα γρήγορο πέρασμα από τον επιχειρηματικό στίβο και η αλλαγή πίστας στην πολιτική. Υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων το 2006 και Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ το 2008, ως το πουλέν του Αλέκου Αλαβάνου. Όμως, ότι ξεκινά ωραίο, πολλές φορές τελειώνει με πόνο. Ο νεαρός πολιτικός εξελίχθηκε σε πατροκτόνο για το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς. «Ακόμη και ο Ιησούς έπεσε έξω για τον Ιούδα» δήλωσε για το λάθος του ο Αλέκος Αλαβάνος.

Το 2009 ο Αλέξης Τσίπρας μπήκε στη Βουλή ως επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν ακριβώς εκεί που έπρεπε, την πιο κρίσιμη στιγμή για τη χώρα. Ο Γιώργος Παπανδρέου έβαλε τη χώρα στο ΔΝΤ, έλαβε μία ατελείωτη σειρά αντιλαϊκών μέτρων και υποχρεώθηκε σε παραίτηση, αφήνοντας την Κυβέρνηση Παπαδήμου να οδηγήσει τη χώρα στις εκλογές του 2012.

Το ΠΑΣΟΚ κατέρρευσε στην τρίτη θέση και ο ΣΥΡΙΖΑ του Προέδρου Αλέξη γίνεται πλέον αξιωματική αντιπολίτευση. Κυβέρνηση σε αναμονή, αν ληφθεί υπόψη το ασφυκτικό δημοσιονομικό περιβάλλον στο οποίο υποχρεώθηκε να λειτουργήσει η Κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου που σχηματίστηκε.

Το 2015, με αφορμή την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, ο Αλέξης Τσίπρας οδηγεί τη χώρα σε πρόωρες εκλογές. Το ΠΑΣΟΚ κατεβαίνει διασπασμένο (ο Γιώργος Παπανδρέου ίδρυσε λίγες εβδομάδες πριν τις κρίσιμες κάλπες το ΚΙΔΗΣΟ), η ΝΔ έχει τη φθορά της διακυβέρνησης και ο Αλέξης Τσίπρας γίνεται πρωθυπουργός με τη βοήθεια του Πάνου Καμμένου (ΑΝΕΛ).

Η οπερετική επαναδιαπραγμάτευση με τους… θεσμούς, όπως ονόμασε ο ΣΥΡΙΖΑ τους δανειστές, κατέληξε στο κλείσιμο των τραπεζών, τα κάπιταλ κοντρόλ και το αλησμόνητο δημοψήφισμα. Όπου το “όχι” έγινε “ναι” μετά από μία… εξαντλητική 17ωρη διαπραγμάτευση του Αλέξη Τσίπρα στις Βρυξέλλες.

Τότε ζήτησε και έλαβε την υποστήριξη του Βαγγέλη Μεϊμαράκη και του Βαγγέλη Βενιζέλου για να περάσει η συμφωνία που έκλεισε από τη Βουλή. Δεσμεύτηκε ότι δεν θα κάνει εκλογές, αλλά αθέτησε την υπόσχεσή του. Διαλύει τη Βουλή και στήνει κάλπες τον Σεπτέμβριο του 2015. Επανεκλέγεται και ταυτόχρονα ξεφορτώνεται τα στελέχη της Αριστερής Πρωτοβουλίας που μένουν εκτός Βουλής.

Ως πρωθυπουργός ήταν ο καλύτερος στην εφαρμογή του μνημονίου. Έκοψε το ΕΚΑΣ, παραχώρησε τη δημόσια περιουσία στο Υπερταμείο για 100 χρόνια, έκανε ακριβώς ότι του ζήτησαν οι Βρυξέλλες και το ΔΝΤ. Και κατάφερε να ολοκληρώσει την τετραετία με τα ρετάλια των ΑΝΕΛ, του Ποταμιού και της Ένωσης Κεντρώων, παρά την αποχώρηση του Πάνου Καμμένου μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών.

Αυτό ήταν και το κύκνειο άσμα του στην εξουσία. Η κλεψύδρα είχε γυρίσει. Ακολούθησε η ήττα στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, αλλά και τις ευρωεκλογές του Μαΐου του 2019 και η ήττα στις εθνικές εκλογές του Ιουλίου του ίδιου έτους. Ο ΣΥΡΙΖΑ κράτησε τις δυνάμεις του και ο Αλέξης Τσίπρας διατήρησε τη θέση του. Είχε προλάβει να ψηφίσει την απλή αναλογική, πιστεύοντας ότι στήνει παγίδα στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Η διπλή εκλογική συντριβή (21 Μαΐου και 25 Ιουνίου) απέδειξαν ότι έκανε λάθος. Η ετυμηγορία των πολιτών δεν του άφησε περιθώρια ελιγμών.

Εδώ και μερικές ώρες έθεσε εαυτόν στην ύλη της πολιτικής ιστορίας του τόπου, παραιτούμενος από την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, ξεκαθαρίζοντας ταυτόχρονα ότι δεν πρόκειται να αλλάξει την απόφασή του. Οι εξελίξεις θα δείξουν αν θα κρατήσει ή αν θα αθετήσει και αυτή την «υπόσχεσή» του.

Πηγή: Πρώτο Θέμα