Οι πολλές γλώσσες του ΔΗΣΥ, η αναζήτηση ύφους και η υπεύθυνη αντιπολίτευση

Αν και, πλέον με συνεδριακή απόφαση, έχει ξεκαθαρίσει ότι ο Δημοκρατικός Συναγερμός ανήκει στην υπεύθυνη αντιπολίτευση, φαίνεται πως συνεχίζει να αναζητεί τον βηματισμό του, την ερμηνεία αυτού του ρόλου αλλά και το ύφος με το οποίο θα ασκεί αντιπολίτευση.

Μέρα με τη μέρα καθίσταται όλο και πιο σαφές πως η κίνηση που έγινε από πλευράς της προέδρου της παράταξης να επαναφέρει την προηγούμενη απόφαση ενώπιον του πρόσφατου Συνεδρίου διασκέδασε τις όποιες εντυπώσεις είχαν δημιουργηθεί ως προς την στάση που θα τηρούσε το κόμμα, που ήταν και το πρώτο ζητούμενο κατά τον δεδομένο χρόνο, αλλά έκτοτε ο ΔΗΣΥ συνεχίζει να μην έχει καταλήξει στην κατάλληλη προσέγγιση και σε μια ενιαία γραμμή στον τρόπο που ασκεί αντιπολίτευση, κυρίως στο επίπεδο της δημόσιας επικοινωνίας. Η κατά καιρούς συνταύτιση με το ΑΚΕΛ και οι εναλλαγές στο ύφος που καταγράφονται, καταδεικνύουν ότι ενδεχομένως δεν έχει ακόμη καταφέρει να βρει την χρυσή τομή, που θα τον τοποθετεί ξεκάθαρα στην αντιπολίτευση, χωρίς να επηρεάζεται το σκέλος της υπευθυνότητας στο οποίο τόση σημασία έχει αποδοθεί και χωρίς να δίνεται η εντύπωση μιας συνεχούς σύγχυσης.

Αντιθέτως, αναλόγως του ποιος έχει τον λόγο, ο ΔΗΣΥ δείχνει να έχει διαφορετικό ύφος και να αντιπολιτεύεται με διαφορετική ένταση. Προφανώς και ο κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του χαρακτήρα και εκφράζεται με διαφορετικό τρόπο. Όμως η εντύπωση που δημιουργείται είναι πως ακόμη δεν έχει προσδιοριστεί πλήρως ο κοινός τόνος της κομματικής φωνής και μάλλον η παράταξη παρουσιάζεται ως να μιλά πολλές αντιπολιτευτικές γλώσσες.

Ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα των τελευταίων ημερών για αυτή την αμφιταλάντευση του ΔΗΣΥ ήταν το γεγονός πως ο τέως Υπουργός Οικονομικών, Κωνσταντίνος Πετρίδης, κατηγόρησε το κόμμα του ότι διολισθαίνει στον λαϊκισμό, καυτηριάζοντας την στάση του, και τάχθηκε υπέρ της απόφασης της Κυβέρνησης την οποία συλλογικά αντιπολιτεύονται, σε ό,τι αφορά τον τερματισμό των έκτακτων μέτρων στήριξης. Και ο κ. Πετρίδης, ο οποίος εισήγαγε τα εν λόγω μέτρα, σε καμία περίπτωση δεν θεωρείται από τα πρόσωπα που ήταν ποτέ φιλικά διακείμενα προς την Κυβέρνηση Χριστοδουλίδη, ούτε και μπορεί ο οποιοσδήποτε να βρει εύκολα κάποιο λόγο για να θέλει να την βοηθήσει επικοινωνιακά.

Το πρόσωπο στο οποίο εμπιστεύτηκε τα δημόσια οικονομικά ο ΔΗΣΥ τα τελευταία χρόνια και μάλιστα, σε περίπτωση εκλογής του Αβέρωφ Νεοφύτου, θα συνέχιζε να διαχειρίζεται την κυπριακή οικονομία, όπως ο ίδιος ο τέως πρόεδρος της παράταξης είχε προεκλογικά δηλώσει, θεωρεί τον τρόπο που αντιπολιτεύεται η Πινδάρου σε ένα οικονομικό ζήτημα λαϊκίστικο. Και μάλιστα δεν το μετέφερε στην ηγεσία κατ’ ιδίαν, στην οποία προφανώς και διαθέτει τις απαραίτητες προσβάσεις, αλλά επέλεξε να διαχωρίσει τη θέση του δημοσίως, με αποτέλεσμα να συζητηθεί και κατ’ επέκταση να δημιουργηθούν ερωτήματα ως προς την υπευθυνότητα της αντιπολιτευτικής στάσης του ΔΗΣΥ.

Ο ΔΗΣΥ τελικά απάντησε, διά του Εκπροσώπου Τύπου του, επισημαίνοντας ότι διαφωνεί με τον κ. Πετρίδη και για την αποπαγοποίηση των 1851 θέσεων στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, με το ερώτημα να είναι αν θα εξέφραζαν αυτές τις διαφωνίες αν ο κ. Πετρίδης παρέμενε Υπουργός Οικονομικών του κόμματος. Λίγο νωρίτερα, πάντως, η πρόεδρος της παράταξης, αφού διευκρίνισε πως έχει σχέσεις με όλους, είναι συνεργάτες και φίλοι και ο καθένας δικαιούται να έχει την άποψή του, τόνισε πως «οι επίσημες θέσεις εκφράζονται από τον Δημοκρατικό Συναγερμό», διαχωρίζοντας τη θέση του κόμματος από αυτήν του τέως Υπουργού.

Η παρέμβαση του Κωνσταντίνου Πετρίδη έγινε το ίδιο πρωινό που ο Αβέρωφ Νεοφύτου επέλεξε να επικρίνει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για το Κυπριακό. Λίγες ώρες μετά την παρουσία του Νίκου Χριστοδουλίδη στην καρδιά της Ευρώπης, κατά την οποία επιχείρησε να προωθήσει εκ νέου την πρότασή του για ενεργότερο εμπλοκή της ΕΕ, τώρα που θεωρούνται πιο κατάλληλες οι συνθήκες αφού οι τουρκικές εκλογές βρίσκονται στο παρελθόν, ο κ. Νεοφύτου εξέδωσε δήλωση, η οποία θύμιζε προεκλογική ανακοίνωση.

«Μακάρι να είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο "Πρόεδρος της λύσης". Ποιος Κύπριος δεν θα ήθελε τη διασύνδεση των ευρωτουρκικών με το Κυπριακό…», έγραψε. Στη συνέχεια ανέφερε ότι «χρειαζόμαστε πολύ περισσότερα από ευχολόγια και ευχάριστες διαπιστώσεις. Απαιτούνται συγκεκριμένες, δυναμικές πρωτοβουλίες, όπως η συμπερίληψη στην ατζέντα τόσο του ενεργειακού όσο και της περιφερειακής ασφάλειας». Υπέδειξε πως πρέπει να πείσουμε τον ΓΓ του ΟΗΕ για επανέναρξη των συνομιλιών, τονίζοντας πως «το όχημα της λύσης χρειάζεται οδηγό- ο συνοδηγός, ακόμα και αν πετύχουμε να είναι Ευρωπαίος, όσο καλός κι αν είναι, δεν αρκεί».

Η επίσημη θέση του βαθιά ευρωπαϊστή ΔΗΣΥ, ωστόσο, είναι η υποστήριξη της πρωτοβουλίας του Προέδρου Χριστοδουλίδη και δείχνει να μην τη θεωρεί ανεπαρκή πρώτη κίνηση στην σκακιέρα του Κυπριακού. Μετά την ολοκλήρωση της πρώτης συνεδρίας του Εθνικού Συμβουλίου, η Αννίτα Δημητρίου είχε δηλώσει πως «συμφωνούμε όσον αφορά τον ενεργότερο ρόλο της ΕΕ, τις συγκεκριμένες πρωτοβουλίες και βεβαίως θα λειτουργήσουμε ενισχυτικά εκεί και όπου μπορούμε». Πρόσθεσε, μάλιστα, ότι «ο ΔΗΣΥ είναι ο πρώτος ο οποίος οραματίστηκε και έλαβε την πρωτοβουλία για το μεγαλύτερο διπλωματικό μας πλεονέκτημα που είναι η συμμετοχή μας στην ΕΕ. Είναι αυτό το οποίο χρησιμοποιούμε και τη δεδομένη στιγμή, για να μπορέσουμε να διασφαλίσουμε την ενεργότερη εμπλοκή της με στόχο την επανεκκίνηση των διαπραγματεύσεων».

Στηρίζει, συνεπώς, ο ΔΗΣΥ την πρωτοβουλία του Προέδρου ή όχι; Θεωρεί την ΕΕ καταλύτη, όπως η ίδια η πρόεδρός του δήλωσε, ή «συνοδηγό»; Του ασκεί a priori αντιπολίτευση στο Κυπριακό ή τον στηρίζει και περιμένει την ολοκλήρωση της πρωτοβουλίας του για να αξιολογήσει και να την επικρίνει, εάν και εφόσον αποτύχει;

Στην ουσία αναφύεται το ερώτημα αν ο ΔΗΣΥ αντιπολιτεύεται την Κυβέρνηση Χριστοδουλίδη χάριν αντιπολίτευσης, με τον ίδιο τρόπο που συχνά αντιπολιτευόταν τη δική του διακυβέρνηση το ΑΚΕΛ και δεν έκρυβε την ενόχλησή του, ή αν έχει πραγματικές διαφωνίες. Και κατά πόσον αυτές οι διαφωνίες είναι ατομικές ή συλλογικές. Δεδομένου ότι μόνη της η Πινδάρου επιμένει τόσο στον «υπεύθυνο» χαρακτήρα της αντιπολίτευσής της, αναπόφευκτα προκύπτουν ερωτήματα και ως προς την υπευθυνότητα της στάσης που τηρεί σε κάθε θέμα που επιλέγει να επικρίνει την Κυβέρνηση, να της μπλοκάρει τους σχεδιασμούς εντός Βουλής ή να δημιουργεί κλίμα. Προφανώς και κάθε Κυβέρνηση, για να λειτουργήσει σωστά, έχει ανάγκη από τον έλεγχο, τις εισηγήσεις και της επικρίσεις μιας υπεύθυνης αντιπολίτευσης. Αποτελεί, όμως, ακόμη ερώτημα κατά πόσον καταφέρνει ο ΔΗΣΥ να φέρει εις πέρας αυτό το έργο.