Από τα φιλικά προετοιμασίας στα ντέρμπι η Κυβέρνηση-Το «ρόστερ», η τακτική και η πρώτη αξιολόγηση

Ο κυπριακός λαός δεν φημίζεται για την υπομονή του. Επειδή φημίζεται όμως, πως έχει την ικανότητα να ποδοσφαιροποιεί τα πάντα -την πολιτική ιδιαιτέρως- αξίζει τον κόπο να γίνει μια αναφορά σε ένα στατιστικό στοιχείο που προκύπτει από μια ευρωπαϊκή έρευνα, που ενδεχομένως να σχετίζεται και με το εγχείρημα των τελευταίων ημερών, να αξιολογηθεί το έργο των πρώτων εκατό ημερών της Κυβέρνησης.

Σύμφωνα με αυτή την έρευνα, το κυπριακό ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα βρίσκεται στις πρώτες θέσεις της λίστας με τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, με τις περισσότερες αλλαγές προπονητών. Όταν δεν πάει κάτι καλά σε μια ομάδα, στην πρώτη στραβή, κάποιος πρέπει να πληρώσει τα σπασμένα. Και το πρώτο θύμα είναι ο προπονητής.

Συγκεκριμένα, στο κυπριακό πρωτάθλημα που ολοκληρώθηκε τον Μάιο, έντεκα από τις δεκατέσσερις ποδοσφαιρικές ομάδες, άλλαξαν προπονητή, με αρκετές, μάλιστα, όχι μόνο μια φορά. Η Κύπρος έχει την πρωτιά ανάμεσα στα κράτη μέλη της ΕΕ, στην όχι και τόσο τιμητική κατάταξη, ενώ και στην παγκόσμια κατάταξη, βρίσκεται στο πρώτο τρίτο του σχετικού πίνακα, πίσω από χώρες όπως η Βοσνία Ερζεγοβίνη, η Αλγερία, η Σερβία, η Τυνησία και η Ταϊλάνδη.

Γενικώς δεν έχουν υπομονή, ούτε οι φίλαθλοι, ούτε οι διοικήσεις, ούτε κανείς άλλος που ασχολείται με το ποδόσφαιρο. Και γενικότερα υπάρχει έλλειψη υπομονής γενικότερα στην καθημερινότητα. Στον τρόπο οδήγησης , στη σειρά στον φούρνο, την υπεραγορά, τις ουρές του δημοσίου. Παντού...

Και το ίδιο φαίνεται να ισχύει και με την υπομονή μας με τη νέα Κυβέρνηση, η οποία ομολογουμένως, φρόντισε κι από μόνη της να εξαντλήσει τα όσα αποθέματα υπομονής είχαν απομείνει μετά από τις συνεχόμενες κρίσεις της τελευταίας δεκαετίας.

Στις προηγμένες ποδοσφαιρικά χώρες, ο χρόνος αξιολόγησης του έργου ενός προπονητή δεν βασίζεται στα αποτελέσματα των πρώτων μηνών, αλλά τουλάχιστον της δουλειάς και των αποτελεσμάτων του πρώτου χρόνου εργασίας ενός προπονητή.

Στην Κύπρο η αξιολόγηση της δουλειάς του προπονητή, γίνεται από Κυριακή σε Κυριακή και σπάνια, δεν υπάρχει αλλαγή στην τεχνική ηγεσία μετά από τρία αρνητικά αποτελέσματα. Βέβαια σε κάποιες περιπτώσεις η εικόνα είναι όντως προβληματική και η αλλαγή προπονητή κρίνεται δικαιολογημένη.

Με αυτά τα δεδομένα, δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς πως αν η νέα Κυβέρνηση ήταν το τεχνικό τιμ μιας ποδοσφαιρικής ομάδας, θα αποτελούσε ήδη παρελθόν. Αυτό είναι το συμπέρασμα από τις απόψεις των πολιτών που καταγράφονται, οι οποίοι ενώ στην πλειοψηφία τους έδωσαν με τη ψήφο τους την εξουσία στον Νίκο Χριστοδουλίδη, σήμερα παρουσιάζονται πολύ επιφυλακτικοί, θεωρώντας, πως ήδη κάποιες από τις προσδοκίες τους διαψεύστηκαν.

Το ζήτημα, ωστόσο, μπορεί να προσεγγιστεί με δύο τρόπους. Εάν κάποιος θέλει να δει το ποτήρι μισογεμάτο, μπορεί να εντοπίσει μια σειρά από ελαφρυντικά για τη νέα Κυβέρνηση και να δώσει τον απαιτούμενο χρόνο για να έχει μια ολοκληρωμένη εικόνα, σε σχέση με τις προθέσεις και τις δυνατότητες της.

Τέτοια ελαφρυντικά, είναι κυρίως το γεγονός πως αποτελείται από νέα πρόσωπα, οι πλείστοι εκ των οποίων δεν είχαν καμία επαφή με την πολιτική και συνεπώς ο χρόνος προσαρμογής τους, δικαιωματικά θα πρέπει να είναι αρκετά περισσότερος, σε σχέση με προηγούμενες Κυβερνήσεις και υπουργούς, που ήταν ήδη έμπειροι στην πολιτική και μπορούσαν να εγκλιματιστούν στις δύσκολες συνθήκες των Υπουργείων πολύ πιο γρήγορα και εύκολα.

Επιπλέον τα μέλη της νέας Κυβέρνησης, δεν προέρχονται από ένα και μόνο κόμμα και οι περισσότεροι δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους από πριν. Κάποιοι εξ αυτών, δεν γνώριζαν καλά καλά και τον ίδιο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Συνεπώς πριν μπουν στη διαδικασία να λάβουν αποφάσεις, εσκεμμένα ολιγωρούν, έτσι ώστε να έχουν μια πλήρη εικόνα και για το προσωπικό που συνάντησαν στα Υπουργεία τους, στο οποίο καλούνται να στηριχτούν και να εμπιστευτούν. Άλλωστε η εμπιστοσύνη σε μια συνεργασία, δεν μπορεί να κερδηθεί από τον πρώτο μήνα, αφού θα πρέπει να δοκιμαστεί επί του πεδίου και αυτό συμβαίνει αυτή την περίοδο στα Υπουργεία.

Ακόμη, θα πρέπει να σημειωθεί πως και ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, παρά το γεγονός ότι υπήρξε για χρόνια στην πρώτη γραμμή, βρισκόταν πάντα υπό τις οδηγίες κάποιου ανωτέρου του. Σήμερα καλείται να προσαρμοστεί στο νέο ρόλο και να αναδείξει και άλλα χαρακτηριστικά των ικανοτήτων του, όπως η ηγεσία, η προνοητικότητα και ενίοτε η διορατικότητα.

Από την άλλη πλευρά, είναι κι αυτοί που βλέπουν το ποτήρι μισοάδειο. Θεωρούν πως όλες οι αστοχίες με τους διορισμούς, η λανθασμένη επικοινωνιακή διαχείριση συγκεκριμένων ζητημάτων και η υπερπροβολή, όχι μόνο του Προέδρου αλλά και συγκεκριμένων υπουργών, έχουν διαμορφώσει μια εικόνα που αποτελεί και το κύριο χαρακτηριστικό της νέας Κυβέρνησης.

Θεωρούν δηλαδή, οι επικριτές της Κυβέρνησης, πως ο Νίκος Χριστοδουλίδης και οι υπουργοί του, θα περιοριστούν για το υπόλοιπο της θητείας τους σε μια επικοινωνιακή διαχείριση των ζητημάτων, αποφεύγοντας τις συγκρούσεις με συμφέροντα, κατεστημένα και ισχυρά οικονομικά κέντρα, με ορίζοντα την επανεκλογή.

Αναμφίβολα μια τέτοια προσέγγιση, μοιάζει απόλυτη και άδικη σε αυτό το στάδιο, ωστόσο έχει ήδη κατατεθεί στη δημόσια σφαίρα, κυρίως από πολιτικούς αντιπάλους. Εάν θέλει ωστόσο κάποιος να είναι δίκαιος θα πρέπει να αναγνωρίσει πως όντως τις πρώτες 100 ημέρες, υπήρξαν πολύ περισσότερα λόγια παρά πράξεις. Με εξαιρέσεις βέβαια, διάφορα ζητήματα που βρέθηκαν λύσεις, όπως η ρύθμιση της ΑΤΑ, την οποία πάντως η Κυβέρνηση εν ευθετώ χρόνο θα βρει ξανά μπροστά της, το θέμα των προσφυγικών πολυκατοικιών, το μηδενικό ΦΠΑ και άλλα, ωστόσο ζούμε σε μια δύσκολη εποχή, που τα προβλήματα και τα στοιχήματα για τη νέα Κυβέρνηση έχουν πολλαπλασιαστεί.

Η Κυβέρνηση Χριστοδουλίδη συμπλήρωσε τις πρώτες 100 ημέρες διακυβέρνησης της και μάλλον και τα στελέχη της ίδιας αντιλαμβάνονται πως κάποια πράγματα θα μπορούσαν να είχαν γίνει καλύτερα. Στην περίπτωση της μάλιστα, τον ρόλο της διοίκησης τον έχει ο απλός ψηφοφόρος, συνεπώς σήμερα δεν μπορεί να την απομακρύνει, όπως θα έκανε αν ο Νίκος Χριστοδουλίδης ήταν προπονητής και οι υπουργοί το τεχνικό του επιτελείο. Συνεπώς έχει μπροστά της ακόμη πολλά εκατοστάρια να σπάσει για να αλλάξει το κλίμα και να το γυρίσει υπέρ της. Το σίγουρο όμως είναι πως θα ήθελαν να την βλέπουν πιο συχνά εντός των γραμμών του γηπέδου να δίνει μάχες για ντέρμπι τίτλου και όχι μόνο συνεντεύξεις Τύπου, fan days και φιλικούς αγώνες.