Κάμερες παντού-Η κοινωνική παρακμή και γιατί η Κύπρος μετατρέπεται σε Big Brother

Πέραν από τα υπαρξιακά προβλήματα που εδώ και δεκαετίες απασχολούν την Κύπρο και για τα οποία κατά καιρούς υπήρξαν πολλές και σοβαρές συζητήσεις, ωστόσο οι πολιτικοί ταγοί απέτυχαν να επιλύσουν, την κυπριακή κοινωνία την απασχολούν, αλλά εξίσου σοβαρά που εάν δεν αντιμετωπιστούν θα καταλήξουν σύντομα σε επίσης, υπαρξιακά προβλήματα.

Τέτοια ζητήματα είναι η βία στα γήπεδα που συνδέεται με τη νεανική παραβατικότητα, που οδηγεί στις εξαρτήσεις και στην παρανομία, η παντελής έλλειψη οδικής συνείδησης που οδηγεί στα υπερβολικά πολλά θανατηφόρα τροχαία και στην ραγδαία αύξηση του κυκλοφοριακού που με τη σειρά του επηρεάζει το βιοτικό επίπεδο αλλά και τους οικονομικούς δείκτες και γενικότερα η αύξηση των παραβατικών συμπεριφορών. Σύμφωνα με αναλυτές, στα ήδη πολλά προβλήματα, η αυξανόμενη ροή μεταναστών από τρίτες χώρες, που δεν έχουν από που να πιαστούν, σε συνδυασμό με τον εκ διαμέτρου διαφορετικό αξιακό κώδικα που κουβαλούν, ακόμα και για τη σημασία της ανθρώπινης ζωής, δημιουργούν πραγματικά, ένα τεταμένο κοινωνικό περιβάλλον, στο οποίο η ειρήνη και η ασφάλεια κρέμονται από μια λεπτή κλωστή.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, οι εκάστοτε Κυβερνήσεις, ειδικά των τελευταίων χρόνων, αναζητούν τρόπο για να βάλουν φραγμούς σε όλα αυτά τα κακώς έχοντα της κυπριακής κοινωνίας, χωρίς ωστόσο να τα έχουν καταφέρει καλά μέχρι στιγμής. Τα επεισόδια στα γήπεδα τον τελευταίο χρόνο, έχουν ξεφύγει από κάθε άποψη, τα θανατηφόρα και τα σοβαρά τροχαία κατέχουν καθημερινά περίοπτη θέση ανάμεσα στις ειδήσεις, η καταστροφή σχολικών εγκαταστάσεων και εξοπλισμού βρίσκεται σε ακμάζουσα πορεία, οι αιτητές ασύλου και γενικότερα οι μετανάστες αυξάνονται και πληθύνονται με όλες τις συνέπειες που αυτή η εξέλιξη θα έχει βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα.

Ποιος είναι ο κοινός παρονομαστής που διαχρονικά οι Κυβερνήσεις επιστρατεύουν για την επίλυση όλων των προβλημάτων που περιγράφονται πιο πάνω; Μα φυσικά οι κάμερες. Κάμερες στα στάδια, κάμερες στα κλειστά, drones στις διαδηλώσεις, κάμερες στις διασταυρώσεις, κινητές κάμερες στους δρόμους, κάμερες στα σχολεία, κάμερες στην Πράσινη Γραμμή και ούτω κάθε εξής.

Η Κύπρος, δεν θα ήταν υπερβολή να λεχθεί, ότι μετατρέπεται σε ένα μεγάλο Big Brother, όπου πλέον όλα καταγράφονται και όλα παρακολουθούνται. Είτε συμφωνεί, είτε διαφωνεί κανείς με το μέτρο των καμερών, δεν θα πρέπει να αγνοεί πως το μέτρο των καμερών, πρώτον, δεν είναι κυπριακή ανακάλυψη, αντιθέτως χρησιμοποιείται πολύ πιο εκτεταμένα και αποτελεσματικά σε πολλές χώρες της ΕΕ και δεύτερον, αλλά εξαιρετικά σημαντικό, δεν αποτελεί τη λύση των όποιων προβλημάτων, αλλά λειτουργεί ως αποτρεπτικός παράγοντας.

Η ύπαρξη καμερών, δηλαδή στα στάδια, δεν μπορεί να αποτελεί την απάντηση της πολιτείας στο φαινόμενο του χουλιγκανισμού. Εξάλλου είναι ουκ ολίγα τα παραδείγματα των τελευταίων μηνών, που τα επεισόδια έλαβαν χώρα κάτω από τα άγρυπνα κατά τα άλλα μάτια των σύγχρονων καμερών του νέου σταδίου της Λεμεσού ή του ΓΣΠ. Το αποτέλεσμα ήταν από τους δεκάδες εμπλεκόμενους να εντοπιστούν μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού νεαροί που φάνηκαν αμελείς και δεν φόρεσαν καλά τις κουκούλες τους.

Το ίδιο ισχύει και με τις κάμερες στους δρόμους. Σίγουρα η ύπαρξη τους εκεί και όπου βρίσκονται λειτουργούν αποτρεπτικά για τους ασυνείδητους οδηγούς να παρανομήσουν. Δεν σημαίνει όμως, ότι οι ίδιοι οδηγούν δεν θα παρανομήσουν σε άλλα δέκα σημεία του οδικού δικτύου που δεν υπάρχουν κάμερες. Κι από τη στιγμή που η ύπαρξη καμερών σε όλο το οδικό δίκτυο είναι πράγμα αδύνατο να συμβεί, το πρόβλημα παραμένει και θανατηφόρα ή σοβαρά τροχαία θα συνεχίσουν να γίνονται.

Σήμερα η συζήτηση που διεξάγεται είναι εάν στον απόηχο των σοβαρών ζημιών σε σχολεία από ταραχοποιά στοιχεία, θα πρέπει να τοποθετηθούν κάμερες ασφαλείας εντός των σχολικών εγκαταστάσεων. Ενδεχομένως ορθά, η τάση που υπάρχει ανάμεσα σε Κυβέρνηση και κόμματα, είναι πως επιβάλλεται να τοποθετηθούν κάμερες για την προστασία της δημόσιας περιουσίας. Όποια προσκόμματα τέθηκαν για θέματα προσωπικών δεδομένων κτλ, αναμένεται να καμφθούν και σύντομα θα ανοίξει ο δρόμος για την τοποθέτηση τους.

Το ερώτημα όμως που τίθεται είναι, αν οι κάμερες μπορούν να ανακόψουν τα σχέδια των νεαρών που έχουν παραβατική συμπεριφορά, ή απλά θα αποτελέσουν για ακόμα μια φορά στόχο της οργής και του μένους που κρύβουν μέσα τους.

Στο δια ταύτα, όσα αποτρεπτικά μέτρα κι αν πάρει η πολιτεία, όσες κάμερες κι αν τοποθετήσει, από τη στιγμή που αδυνατεί να φτάσει στις ρίζες των προβλημάτων, θα αποτυγχάνει. Είτε με κάμερες είτε χωρίς, τα σχολεία από τη στιγμή που είναι κοινή παραδοχή όλων, ότι κατάντησαν σε εξεταστικά κέντρα που αντί να εμπνέουν και να εφοδιάζουν τους μαθητές με πνευματικά υλικά που θα τους επιτρέψουν να οραματιστούν και να ελπίζουν για το μέλλον, τους τιμωρούν, τους δημιουργούν άγχος και τα καταδικάζουν, θα αποτελούν στόχο.

Θα πρέπει, όμως να σημειωθεί, πως οι ρίζες του προβλήματος δεν είναι μόνο η έλλειψη ευκαιριών και το δυσοίωνο μέλλον των νέων που γεννούν τις παραβατικές συμπεριφορές, αλλά και το ακριβώς αντίθετο. Οι κακομαθημένοι ενήλικοι νεαροί που είναι πάντα μωρά, το χρήμα που ρέει άφθονο για κάθε τους ανάγκη και η έλλειψη σωστών προτύπων εντός της οικογένειας, είναι παράγοντες συνυπεύθυνη για τη σημερινή εικόνα της κοινωνίας μας, σύμφωνα με τους ειδικούς. Τότε είναι που έρχονται και τα ναρκωτικά και οι εξαρτήσεις για να συμπληρωθεί ο φαύλος κύκλος.

Όσο η κοινωνία συνεχίζει την ελεύθερη πτώση της, σε πνευματικό αλλά και οικονομικό επίπεδο, όσες κάμερες κι αν μπουν στα γήπεδα, οι χούλιγκανς θα είναι αυτοί που θα κάνουν κουμάντο και μέσα και έξω. Όσο το κράτος δεν τολμά να προβεί σε τομές στην παιδεία και όσο δεν επικεντρώνεται στην ευημερία των νέων του, θα θερίζει ότι σπέρνει με τη διαφορά πλέον πως θα καταγράφει την αποτυχία του σε κάμερες υψηλής ευκρίνειας σε ποιότητα 4Κ.