Το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο, οι διορισμοί και αυτοί που άφησαν τις δουλειές τους

Αν κάποιος έπρεπε να συνοψίσει σε λίγες λέξεις τα όσα συνέβησαν τις πρώτες ενενήντα ημέρες που βρίσκεται στην ηγεσία του κράτους ο Νίκος Χριστοδουλίδης, ανάμεσα στα όσα θετικά καταγράφηκαν, με το 0% ΦΠΑ σε βασικά αγαθά, το Σχέδιο κτιΖΩ, τα μέτρα για διαχείριση του μεταναστευτικού και τις προσπάθειες για να υπάρξει έστω και στο ελάχιστο κινητικότητα στο Κυπριακό, δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί και στη μεγάλη πληγή των διορισμών.

Αναμφίβολα, αλλού δικαίως και αλλού ενδεχομένως αδίκως, ασκήθηκε έντονη κριτική στην Κυβέρνηση, τα στελέχη της οποίας, όπως κι αυτά των κομμάτων που τη στηρίζουν, στριμώχτηκαν και κλήθηκαν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Θα πει εύστοχα κάποιος, και το είπε κατά κάποιον τρόπο ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ, Νικόλας Παπαδόπουλος, αυτά πάντα γίνονταν, ενώ διερωτήθηκε γιατί ασκείται τόσο έντονη κριτική τώρα.

Η απάντηση σε αυτό είναι πολύ απλή. Γιατί τώρα οι πολίτες που έκαναν τις δικές τους υπερβάσεις και επένδυσαν τη ψήφο τους στον Νίκο Χριστοδουλίδη, ανέμεναν και αναμένουν κάτι διαφορετικό. Εάν ήθελαν να βλέπουν αυτούς που λειτουργούν ως χειροκροτητές να διορίζονται, ενδεχομένως να στήριζαν τους υποψηφίους των παραδοσιακών κομμάτων εξουσίας. Αντιθέτως, οι πολίτες γύρισαν την πλάτη σε αυτούς και ανέδειξαν τον Νίκο Χριστοδουλίδη στην εξουσία. Τον ανέδειξαν Πρόεδρο της Δημοκρατίας, γιατί θεωρούσαν πως θα εισαγάγει στην πολιτική ζωή, νέο ήθος και αξιοκρατία.

Άλλωστε ανάλογες ήταν και οι πολιτικές του προτάσεις, βάσει των οποίων κατάρτισε το προεκλογικό του πρόγραμμα, που μεταξύ άλλων προέβλεπε τη σύσταση Γνωμοδοτικού Συμβουλίου για τους διορισμούς στις διάφορες θέσεις, επιτρόπων και αξιωματούχων. Και βέβαια το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο, δεν μπορεί να αποφασίζει ποιος θα διοριστεί ως διαχειριστής των social media του Υφυπουργείου Πολιτισμού, ή ως γραμματέας στο Προεδρικό. Αυτό όμως που θα ανέμενε κανείς, είναι ότι θα τηρείτο ένα μίνιμουμ αξιοκρατικό μοντέλο, που δεν θα γεννούσε τη διάθεση κριτικής που καταγράφεται σήμερα, ούτε θα απογοήτευε ακόμα και αυτούς που εμπιστεύθηκαν τον Νίκο Χριστοδουλίδη.

Άλλωστε κι εκεί όπου έγιναν διορισμοί για πόστα που πρακτικά θα είχε όρους εντολής το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο να προτείνει λίστα υποψηφίων, η Κυβέρνηση έσπευσε να κάνει τις επιλογές της, ενώ με βάση και το παρελθόν, αρκετές εξ αυτών των θέσεων, έμεναν κενές για μεγάλο διάστημα. Συνεπώς, δεν θα έχανε η Βενετιά βελόνι, αν για παράδειγμα δεν επαναδιοριζόταν η κα. Λοττίδου, ή δεν διοριζόταν εσπευσμένα ο Μιχάλης Μιχαήλ στην ΕΔΥ.

Μια άλλη πτυχή του όλου ζητήματος, είναι η δυσφορία που εκφράζεται για την κριτική που ασκείται στην Κυβέρνηση. Δυσφορία που ο ίδιος ο Νίκος Χριστοδουλίδης εξέφρασε την περασμένη εβδομάδα από τη Λάρνακα, καλώντας τους επικριτές του, να συνεχίσουν να κτυπούν τον ίδιο και όχι οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο.

Μάλιστα προέβη σε ένα συλλογισμό, ο οποίος ενδεχομένως να στέλνει και λανθασμένα μηνύματα, σε σχέση με τις σχέσεις που θα έχει ένας πολιτικός με τους ανθρώπους που τον στηρίζουν για να ανέλθει τα σκαλοπάτια των διαφόρων αιρετών θέσεων της δημόσιας ζωής. «Όταν ξεκίνησα την προεκλογική εκστρατεία», είπε ο Νίκος Χριστοδουλίδης, «όχι ήμουν μόνος μου, αλλά κάποιοι σταμάτησαν καν να μου μιλούν γιατί επέλεξα να ακολουθήσω ένα μοναχικό δρόμο. Και κάποιοι άνθρωποι άφησαν τις δουλειές τους για να είναι δίπλα μου σε αυτή τη δύσκολη προσπάθεια και αποδείχθηκε από το αποτέλεσμα ότι αυτοί οι άνθρωποι μέσα από τις προσπάθειες τους, μέσα από τη δουλειά τους έφεραν αποτέλεσμα».

Ουσιαστικά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, υποστήριξε πως όσοι άφησαν τις δουλειές τους και εργάστηκαν για την προεκλογική του, κι επειδή αυτή ήταν εκ του αποτελέσματος επιτυχημένη, τότε τους αξίζει να έχουν μια θέση συμβούλου στην Κυβέρνηση του, είτε στο Προεδρικό, είτε σε κάποιο Υπουργείο. Αυτό, ωστόσο, ενδεχομένως να πετυχαίνει τα αντίθετα αποτελέσματα από τις εξαγγελίες του Νίκου Χριστοδουλίδη, για τις παρωχημένες πελατειακές σχέσεις μεταξύ πολιτών και κομμάτων και την αξιοκρατία.

Υπενθυμίζεται, ότι ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, από την πρώτη τους ημέρα στα πόστα τους, την 1η Μαρτίου, είχε δώσει ξεκάθαρες οδηγίες προς τους υπουργούς του, για το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα πρέπει να κινούνται. Στάθηκε μάλιστα στο θέμα της κριτικής, καλώντας τους Υπουργούς να την αποδέχονται. Η αυστηρή κριτική, είπε, είναι ένδειξη ψηλών προσδοκιών της κοινωνίας από τη διακυβέρνηση. «Σας καλώ να επιδιώκετε την κριτική και να γνωρίζετε ότι θα κριθούμε από το αποτέλεσμα της δουλειάς μας και τίποτε άλλο».

Στόχος μας, είχε πει κατά τη διάρκεια της τελετής διορισμού του Υπουργικού ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης, είναι «να τιμήσουμε το κοινωνικό συμβόλαιο που υπογράψαμε με την κοινωνία. Να έχετε ανοικτές τις πόρτες σας στους πολίτες και να αφουγκράζεστε τις ανάγκες τους», παρότρυνε τους Υπουργούς του, καλώντας τους να αποτελέσουν παραδείγματα εργατικότητας, ήθους και αφοσίωσης και να γίνουν υπηρέτες της αξιοκρατίας».

Σήμερα σχεδόν 90 ημέρες μετά, αναμφίβολα οι παραινέσεις του Προέδρου προς τους υπουργούς, δοκιμάστηκαν, ενδεχομένως πιο νωρίς από ότι θα ανέμενε κανείς, καθιστώντας την ανάγκη για μια επανεκκίνηση και διόρθωση των όποιων λαθών έγιναν, επιτακτική. Μένει να διαφανεί, εάν ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αλλά και οι υπουργοί του, είναι έτοιμοι και σαφώς πιο διαβασμένοι για να κάνουν τη δική τους υπέρβαση και να ικανοποιήσουν τις προσδοκίες της κοινωνίας της οποίας η υπέρβαση έχει προηγηθεί, χαρίζοντας τους την εξουσία.