Από τον Θανάση στον Βαγγέλη και το δις εξαμαρτείν των Αρχών-Δεν διατάχθηκε έρευνα

Στην εκδήλωση που διοργάνωσε η κυρία Ανδριάνα για τον Θανάση της, μια άλλη μητέρα γύριζε μέσα στο πλήθος. Κι έλεγε σε όποιον ήταν πρόθυμος να την ακούσει, πως η περίπτωση του δικού της παιδιού είναι ίδια με αυτήν του Θανάση. Ότι της σκότωσαν τον γιο της και οι Αρχές απέδωσαν τη δολοφονία του σε αυτοκτονία. Αυτή η μαμά ονομάζεται Νεκταρία, τον δικό της γιο τον έλεγαν Βαγγέλη και ήταν λίγο πιο μεγάλος από τον Θανάση. Και δεδομένου ότι ο θανατικός ανακριτής ανέφερε πως δεν μπορεί να καταλήξει με τη βεβαιότητα που απαιτείται ότι στον αιφνίδιο θάνατό του «έχουν ή δεν έχουν συμβάλει ενέργειες ή πράξεις τρίτων προσώπων», ενδεχομένως να έχει δίκαιο.

Τα όσα αναφέρει ο θανατικός ανακριτής δεν μπορούν παρά να προκαλέσουν θυμό σε όποιον διαβάσει το πόρισμα. Παραλείψεις, κακοί χειρισμοί και ανεξήγητες αποφάσεις δεν επέτρεψαν στις Αρχές να διερευνήσουν σωστά τον θάνατο του Βαγγέλη Φραγκούλη, με αποτέλεσμα να μην μπορεί κανείς να πει με βεβαιότητα αν αυτοκτόνησε ή έπεσε θύμα δολοφονίας.

Διαβάζοντας το πόρισμα αμέσως έρχονται στον νου τα λόγια του Σάββα Μάτσα, του ενός εκ των ποινικών ανακριτών στην υπόθεση Θανάση Νικολάου, ο οποίος εκδιώχθηκε κακήν κακώς από τη Νομική Υπηρεσία, επειδή τόλμησε να μιλήσει δημόσια για την ανεπάρκεια των Αρχών. «Από την πρώτη μέρα και κατά την αυτοψία, αποφασίστηκε αυτή η υπόθεση να διερευνηθεί ως μικροπαράβαση λες και επρόκειτο για κλοπή ποδηλάτου. Από ποιον; Από έναν αστυνομικό του Αστυνομικού Σταθμού Λάνειας και όχι από έμπειρους ανακριτές του ΤΑΕ Λεμεσού που διερευνούν σοβαρά ποινικά αδικήματα», είχε δηλώσει τότε ο κ. Μάτσας.

Στην περίπτωση του Βαγγέλη ο ανακριτής της υπόθεσης ήταν αστυνομικός του Τμήματος Μικροπαραβάσεων Λεμεσού, ο οποίος, μάλιστα, ανέλαβε τέσσερις ημέρες μετά και δεν είχε μεταβεί στη σκηνή του εγκλήματος, καθώς αρχικά την είχε αναλάβει το ΤΑΕ Λεμεσού. Έτσι, για ακόμη μία φορά, διερευνήθηκε μία υπόθεση, για την οποία υπήρχαν υπόνοιες ότι πρόκειται για δολοφονία (αφού αυτό ισχυρίζεται η οικογένεια του νεκρού από την πρώτη στιγμή) από τους αρμόδιους να διερευνούν τις κλοπές ποδηλάτων, λες και σχεδόν δύο δεκαετίες από τη δολοφονία του Θανάση Νικολάου δεν ήταν αρκετές για να αντλήσει η Αστυνομία διδάγματα για τον τρόπο δράσης της.

Στο πόρισμα εντοπίζονται σωρεία ανεξήγητων παραλείψεων από πλευράς των Αρχών. Πρόκειται για ενέργειες που, αν γίνονταν ορθά, ενδεχομένως σήμερα να γνωρίζαμε πέραν πάσας αμφιβολίας αν ο θάνατος του Βαγγέλη Φραγκούλη οφείλεται σε αυτοκτονία ή σε δολοφονία. Στην ουσία διαπιστώνεται ότι, όπως και στην περίπτωση του Θανάση, οι αρμόδιοι αποφάσισαν πολύ νωρίς ότι πρόκειται για αυτοκτονία και δεν περισυνέλλεξαν στοιχεία που θα βοηθούσαν στην διερεύνηση του ενδεχομένου δολοφονίας.

Χαρακτηριστική είναι η μη διενέργεια αυτοψίας στη σκηνή από τον ιατροδικαστή, που έκρινε ότι αυτό δεν απαιτείτο. Επίσης, σύμφωνα με τα όσα καταγράφει ο Νικόδημος Φακοντής, είτε δεν έγιναν οι απαραίτητες επιστημονικές εξετάσεις είτε έγιναν με λάθος σειρά. Έτσι, κάποιοι αποφάσισαν να μην γίνει δακτυλοσκοπική ή γενετική εξέταση στο όχημα που εντοπίστηκε το πτώμα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, αποφασίστηκε να γίνει στο μαχαίρι από το οποίο επήλθε ο θάνατος πρώτα γενετική εξέταση αντί δακτυλοσκοπική, με αποτέλεσμα να μην μπορούν εκ των υστέρων να εξαχθούν αποτελέσματα από τη δακτυλοσκοπική εξέταση, αφού έτυχε επεξεργασίας η χειρολαβή στο πλαίσιο της άλλης επιστημονικής διαδικασίας. Ως εκ τούτου, ποτέ δεν θα μάθουμε αν χρησιμοποιήθηκε το μαχαίρι και από τρίτο πρόσωπο, αφού κατέστη αδύνατη η ταυτοποίηση του χειριστή του.

Το μυστήριο για τον θάνατο αυτό θα μπορούσε ενδεχομένως να λύσει η εξωτερική κάμερα καταστήματος που βρισκόταν στο ίδιο κτίριο με την αποθήκη που βρέθηκε ο νεκρός και έβλεπε προς την είσοδο, αφού μπορεί να φαινόταν στην καταγραφή της αν εισήλθε ή εξήλθε τρίτο πρόσωπο. Όμως η Αστυνομία, με ανεξήγητο ερασιτεχνισμό, αποφάσισε να παραλάβει αυτό το υλικό σχεδόν επτά μήνες μετά και πλέον δεν υπήρχαν διαθέσιμα αρχεία, αντί από την πρώτη μέρα.

Ο θανατικός ανακριτής καταγράφει και την απουσία μετρήσεων σε σχέση με την τοπογραφία του θανατηφόρου τραύματος, τόσο πριν από τη μετακίνηση του πτώματος όσο και κατά το στάδιο της νεκροτομής, κάτι που αν γινόταν θα μπορούσε να βοηθήσει στην επιβεβαίωση ή στον αποκλεισμό κάποιων πιθανών σεναρίων που διερευνούσε η Αστυνομία. Επίσης δεν έγινε κατορθωτό να προσδιοριστεί η ακριβής συγκέντρωση αλκοόλης στο σώμα του Βαγγέλη, επειδή το δείγμα λήφθηκε τρεις μέρες μετά τον θάνατό του. Ακόμη και η ποσότητα που καταγράφηκε όταν λήφθηκε το δείγμα δεν οδηγεί σε ασφαλή συμπεράσματα, καθώς υπάρχει διαφωνία μεταξύ των ιατροδικαστών. Κι αυτή δεν ήταν η μόνη διαφωνία μεταξύ τους, αφού διαφορετική εκτίμηση έκαναν σε σχέση και με τραύμα που εντοπίστηκε στο κάτω χείλος του στόματος, με τον ένα να υποστηρίζει πως προήλθε συνεπεία επιθανάτιου αυτοτραυματισμού και την άλλη πως πρόκειται για τραύμα που προκλήθηκε με την χρήση βίας.

Ο νεκρός δεν είχε εκφράσει οποιαδήποτε πρόθεση ούτε υπήρχε οποιαδήποτε ένδειξη ή στοιχείο ότι θα έθετε τέρμα στη ζωή του το πρωί που συζητούσε με τη φίλη του για την σχέση τους και μάλιστα είχαν διευθετήσει και νέα συνάντηση για το απόγευμα. Η οικογένεια επέμενε ότι δεν επρόκειτο για αυτοκτονία, καταγγέλλει ότι προηγήθηκαν κάποιοι διαπληκτισμοί που δεν διερευνήθηκαν, αλλά οι αρμόδιοι άφησαν μία σειρά από στοιχεία να χαθούν, αποφασίζοντας να μην πραγματοποιηθεί αυτοψία, να μην γίνουν επιστημονικές εξετάσεις ή να ζητηθούν με λάθος σειρά, να μην ληφθεί το υλικό από το κλειστό κύκλωμα και να διερευνήσουν την υπόθεση ως μία μικροπαράβαση. Αυτές οι αποφάσεις προξενούν ερωτήματα ως προς τη σοβαρότητα των Αρχών αλλά και ως προς την επιχειρησιακή τους ικανότητα, τα οποία κανένας δεν δείχνει να ενδιαφέρεται να απαντήσει.

Το αλαλούμ που περιγράφεται καταδεικνύει την προχειρότητα με την οποία έτυχε χειρισμού και αυτή η υπόθεση από τις Αρχές. Το γεγονός ότι δεν ήταν η πρώτη φορά, εύλογα δημιουργεί απορίες αν θα είναι και η τελευταία. Και φαίνεται πως κανείς δεν έχει πρόβλημα με αυτό, καθώς δεν ακούσαμε να διατάζεται κάποια έρευνα, μετά από άλλη μία αποτυχία της Αστυνομίας να κάνει σωστά τη δουλειά της και να διερευνήσει πλήρως μία υπόθεση, συλλέγοντας όλο το διαθέσιμο μαρτυρικό υλικό. Γνωρίζοντας τι προηγήθηκε στην υπόθεση του Θανάση Νικολάου, θα ανέμενε κανείς πως από την πρώτη στιγμή που ολοκληρώθηκε το πόρισμα θα διορίζονταν ανεξάρτητοι ποινικοί ανακριτές, με στόχο να λάμψει η αλήθεια. Έκτοτε πέρασαν πολλές στιγμές και αυτό το ενδιαφέρον για την αλήθεια συνεχίζει να αγνοείται.

Δεν ξέρουμε αν και η κ. Νεκταρία θα ψάχνει για δεκαεπτά χρόνια να μάθει τι συνέβη στο παιδί της, όπως η κ. Ανδριάνα. Γνωρίζουμε, όμως, πως και οι δύο υποθέσεις έλαβαν χώρα στην επαρχία Λεμεσού και δεν διερευνήθηκαν σωστά από την Αστυνομία και πως και στις δύο υπήρξαν παραλείψεις και από πλευράς ιατροδικαστικών. Και πως και για τις δύο επιδεικνύεται απροθυμία από τους αρμοδίους για περαιτέρω διερεύνηση και δράση. «Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού».