Μετανάστες: με ένα ανάλγητο κράτος, ένας εύκολος εχθρός

* Του Δημήτρη Παπαδάκη, Ευρωβουλευτή

H εγκατάλειψη του πολίτη από το κράτος και η δημιουργία μιας τάξης νεόπτωχων, που περιμένουν για μήνες να εγκριθεί μια αίτηση για ΕΕΕ, να πάρουν σειρά για μια εξέταση στο νοσοκομείο, να βρουν μια δουλειά και να σώσουν το σπίτι τους από τις τράπεζες, αναπόφευκτα έχει δημιουργήσει ένα διάχυτο αίσθημα οργής απέναντι στο κράτος και τους θεσμούς του. Η δαιμονοποίηση του μεταναστευτικού, όμως, για όλα τα προβλήματα των πολιτών, είναι μια εύκολη λύση, που απαλλάσσει το κράτος από τις ευθύνες του. Ο ξένος, γίνεται ο εύκολος στόχος και ο βολικός εχθρός για όλα.

Ο πολίτης που περιμένει το επίδομα για να επιβιώσει, δικαιολογημένα αντιδρά και διαμαρτύρεται με τα κονδύλια που δαπανώνται για το μεταναστευτικό. Αυτή η οργή όμως μεθοδευμένα εκτρέπεται προς τους μετανάστες, προκειμένου να παραμείνουν στο απυρόβλητο οι ανεπάρκειες και η αδράνεια της Πολιτείας. Αναλόγως, οι πολιτικές αποφάσεις που ευθύνονται για την γκετοποίηση μεταναστών σε μικρές κοινότητες, οδήγησαν στην ανασφάλεια και σωρεία κοινωνικών προβλημάτων στους κατοίκους.

Το μεταναστευτικό είναι μια εύκολη δεξαμενή, για να ψαρέψεις πολιτικά οφέλη, γαργαλώντας το συναίσθημα και ποντάροντας στην ανέξοδη οργή του όχλου. Αρκεί να κουνήσεις μια επιταγή χιλιάδων ευρώ μπροστά στο κοινό των social media και να γράψεις για τους αιτητές ασύλου που «τα παίρνουν χοντρά από το κράτος ενώ οι Κύπριοι υποφέρουν» και δεν χρειάζεται καν να το τεκμηριώσεις, για να πετύχεις τον στόχο.

Τα πραγματικά επιδόματα μπορεί να τα βρει κανείς εύκολα από την υπηρεσία ασύλου, αν ενδιαφέρεται να τεκμηριώνει αυτά που διαβάζει και να μην πέφτει σε παγίδες ξενοφοβικών συνθημάτων. Όπως είναι σημαντικό να γίνεται φιλτράρισμα από τις υπηρεσίες, ώστε να παίρνουν επιδόματα μόνο, οι πραγματικοί δικαιούχοι. Πέραν όμως από την αλήθεια για τα επιδόματα, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ποιοι ευθύνονται πραγματικά για την καταστροφή της κυπριακής οικονομίας. Κι αυτό δεν είναι άλλο από το διαπλεκόμενο σύστημα, στο οποίο συμμετείχαν τράπεζες, κρατικοί αξιωματούχοι και μια μερίδα από ευνοημένους του κομματικού συστήματος, που κυβερνά τον τόπο.

Αν πάμε λίγα χρόνια πίσω, θα διαπιστώσουμε ότι αυτοί που σήμερα αναμοχλεύουν την ξενοφοβία μας, για να εισπράξουν ψήφους, σχετίζονται με την παρα-οικονομία, που στήθηκε τόσα χρόνια, εκμεταλλευόμενη την είσοδο και την παραμονή αλλοδαπών στην Κύπρο. Κάποιοι έβλεπαν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, ως κελεπούρι στήνοντας χοντρές μπίζινες και πλουτίζοντας πάνω στην πλάτη τους.

Γνωστοί δήμαρχοι τελούσαν εικονικούς γάμους για να νομιμοποιήσουν άτομα από τρίτες χώρες, ιδιωτικά κολέγια έφερναν εικονικούς φοιτητές κατά χιλιάδες, ατζέντηδες και δικηγόροι πουλούσαν άδειες παραμονής σε μη δικαιούχους, ενώ η οικονομική και εργασιακή εκμετάλλευση αλλοδαπών -με την ανοχή του κράτους- έφερε ανυπολόγιστα κέρδη, σε πολλούς “ευυπόληπτους” επιχειρηματίες. Οι παράνομοι μετανάστες στήριξαν με τη φτηνή εργασία τους, ολόκληρους κλάδους της τοπικής βιομηχανίας.

Έτσι, εγκαταστάθηκε ένα σύστημα που βόλευε τα “μικρά βασίλεια”, τα οποία είχαν στηθεί γύρω από την οικονομική εκμετάλλευση του μεταναστευτικού. Επιπλέον, όλες οι διαδικασίες εξέτασης ασύλου και άσκησης ελέγχου στην είσοδο αλλοδαπών στη Δημοκρατία, υπήρξαν προβληματικές, χρονοβόρες και ελλιπείς, διογκώνοντας έτσι το πρόβλημα, χρόνο με τον χρόνο.

Μέχρι που η Τουρκία ανακάλυψε πόσο αποτελεσματικό θα ήταν να στήσει μια οργανωμένη επιχείρηση διοχέτευσης μεταναστών από τα κατεχόμενα και να μας οδηγήσει στους σημερινούς αριθμούς. Αυτή τη στιγμή, η Κυπριακή Δημοκρατία, είναι η πρώτη χώρα στην Ευρώπη, σε υποδοχή αιτητών ασύλου, κατ’ αναλογία πληθυσμού. Οι κοινωνικές, οικονομικές ακόμη και εθνικές συνέπειες της κατάστασης είναι πραγματικές και σοβαρές. Έτσι, ρίχνουμε όλη την ευθύνη στους μετανάστες και ξεχνάμε τις ευθύνες του κάθε υπέρ-πατριώτη που πλούτισε εις βάρος τους.

Είναι αλήθεια ότι με τον υπέρογκο αριθμό μεταναστών, νόμιμων, παράτυπων και αιτητών ασύλου, είναι αδύνατο να εφαρμοστούν πολιτικές ενσωμάτωσης και ένταξης στην κοινωνία. Απαιτούνται ολοκληρωμένες πολιτικές, αφενός για να συγκρατηθούν οι αριθμοί των αφίξεων και αφετέρου να παραμείνουμε προσηλωμένοι στις αρχές προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η δημιουργία Υφυπουργείου Μετανάστευσης, το οποίο θα εποπτεύει και θα συντονίζει τις πολιτικές αυτές, είναι μια θετική και επιβεβλημένη απόφαση. Ελπίζουμε η Κυβέρνηση Χριστοδουλίδη να δείξει την απαιτούμενη βούληση, να στελεχώσει σωστά το νέο Υφυπουργείο και να το στηρίξει με όλα τα απαραίτητα εφόδια για να πετύχει.