Σε προεκλογική περίοδο ο ΔΗΣΥ-Στη σκιά του παρελθόντος, με το μέλλον στο επίκεντρο

Επίσημα σε προεκλογική περίοδο ξαναμπήκε ο ΔΗΣΥ, μετά την κατάθεση υποψηφιοτήτων την Τρίτη για τις εσωκομματικές εκλογές της 6ης Μαΐου. Η διαδικασία κύλησε χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις, αφού όσα πρόσωπα εξήγγειλαν τις προηγούμενες ημέρες ότι θα διεκδικούσαν μία θέση στην ανώτατη ηγεσία κατέθεσαν τις υποψηφιότητές τους, ενώ τα υπόλοιπα στελέχη που εκδήλωσαν ενδιαφέρον και βολιδοσκοπούσαν το έδαφος ή που δέχονταν πιέσεις από άλλα μέλη για να διεκδικήσουν αλλά δεν προέβησαν σε ανακοινώσεις, τελικά αποφάσισαν να μην υποβάλουν υποψηφιότητες.

Όπως αναμενόταν, κατατέθηκαν δεκάδες υποψηφιότητες, με 77 συνολικά μέλη του κόμματος να διεκδικούν 30 θέσεις στην ηγεσία του ΔΗΣΥ. Πρόκειται για το αξίωμα του αναπληρωτή προέδρου, τις τρεις θέσεις αντιπροέδρου, τα 25 αιρετά μέλη του Πολιτικού Γραφείου και την προεδρία της ΓΟΔΗΣΥ. Οι εκλογικές διαδικασίες έχουν ωστόσο μειωθεί κατά μία, καθώς η Ουρανία Σχίζα επαναδιεκδίκησε τη θέση της ως πρόεδρος της ΓΟΔΗΣΥ χωρίς να υπάρχει άλλη υποψήφια και, ως εκ τούτου, δεν χρειάζεται να πραγματοποιηθεί ψηφοφορία για τη θέση.

Τη θέση του αναπληρωτή προέδρου διεκδικούν οι Ευθύμιος Δίπλαρος, Σωτήρης Σαμψών και Μιχάλης Σοφοκλέους και τις θέσεις των τριών αντιπροέδρων οι Ονησίφορος Ιορδάνου, Γιώργος Κάρουλλας, Ξένια Κωνσταντίνου, Μιχάλης Μιχαήλ, Σάβια Ορφανίδου, Μάριος Πελεκάνος και Φωτεινή Τσιρίδου.

Τα 66 πρόσωπα που διεκδικούν μία από τις 25 θέσεις εκλελεγμένων στο Πολιτικό Γραφείο είναι οι: Σωτήρης Αδάμου, Σάββας Άδωνη, Κούλλης Βωνιάτης, Κώστας Γαβριηλίδης, Μάριος Γαβριηλίδης, Κυριάκος Γέρου, Γρηγόρης Γρηγορίου, Κωνσταντίνος Γρηγορίου, Λούης Δημητρίου, Ρένα Δημοσθένους, Ανδρέας Δουκανάρης, Λούκας Ελευθερίου, Νεόφυτος Ζαμπάς, Άντρια Ζίττη, Μάριος Ηλία, Σίμος Ιωακείμ, Σωκράτης Ιωακείμ, Σάββας Ιωάννου, Κλεάνθης Καραμανίδης, Αννούλα Κασουλίδη, Άννα Κοσμά, Άντρεα Κουντούρη, Πόλυς Κουρουσίδης, Έλενα Κούσιου, Κλεάνθης Κουτσόφτας, Λένια Κυριακίδου, Ειρηναίος Κωνσταντή, Χριστίνα Λαζάρου, Γεώργιος Λουκά, Γιώργος Λυσανδρίδης, Ανδρέας Μαππουρίδης, Νικόλαος Μεγάλεμος, Λοΐζος Μιχαηλίδης, Έλενα Μουζάλα, Μαρία Μουλαζίμη, Μιχάλης Νικηφόρου, Νικολίνα Νικολάου, Γιώργος Νικολέττος, Νίκκη Ξενοφώντος, Χριστιάνα Ξενοφώντος, Χρίστος Πάλλης, Γιώργος Παμπαρή, Πανίκκος Παναγή, Κατερίνα Παντελίδου, Σάββας Παπαγεωργίου, Γιωργούλλα Πατέρα, Μαρία Πέτρου, Μαρία Πηλείδου, Κώστας Πιτταράς, Πόλυς Πολυδώρου, Χρίστος Σκουλιάς, Στέλλα Σουρμελή, Στέφανος Στεφάνου, Χαράλαμπος Στυλιανού, Μάριος Σωτηρίου, Γιώργος Τσιέλεπος, Αντώνης Τσολάκκης, Ανδρέας Τταουξιής, Δέσποινα Χαπούπη, Μάριος Χαραλάμπους, Λούκας Χατζηγιάγκου, Κυριάκος Χατζηλιασής, Λεωνίδας Χατζηνικολάου, Ανδρέας Χατζηστυλλής και Νίκος Χρίστου.

Στις δηλώσεις που προέβησαν οι διεκδικητές της ανώτατης ηγεσίας για άλλη μία φορά κυριάρχησαν τα μηνύματα ενότητας, τα οποία φαίνεται να συνεχίζουν να καθοδηγούν τις εσωκομματικές διαδικασίες, μετά το κλίμα διχασμού που καλλιεργήθηκε στις Προεδρικές Εκλογές. Ακόμη και η Αννίτα Δημητρίου, όταν έκανε δηλώσεις, περίπου στο μέσο της διαδικασίας υποβολής υποψηφιοτήτων, ανέφερε πως «το μήνυμα είναι ένα, ότι συλλογικά και ενωμένοι προχωράμε για να διασφαλίσουμε το παρόν και το μέλλον της παράταξής μας, για ένα ισχυρό ΔΗΣΥ».

Αν και είναι ξεκάθαρο πως αυτή δεν είναι η μοναδική πρόκληση που θα έχει ενώπιον της η νέα ηγεσία, φαίνεται να αποτελεί προτεραιότητα για όλους η επίλυση αυτού του ζητήματος, ώστε να μπορεί να επανέλθει η ηρεμία στο κόμμα, η οποία θα το βοηθήσει να λάβει τις σωστές αποφάσεις για τα υπόλοιπα ζητήματα. Η επίκληση στην ενότητα από σχεδόν όλους τους υποψηφίους συνιστά και μια πράξη παραδοχής για το γεγονός πως κάτι δεν πήγαινε καλά στην παράταξη το τελευταίο διάστημα, με αποτέλεσμα την τεράστια κρίση που εκδηλώθηκε γύρω από τις Προεδρικές Εκλογές, η οποία, ως γνωστόν, άγγιξε μέχρι και επίπεδα τραμπουκισμού.

Η διαφοροποίηση φαίνεται να είναι ως προς τις λύσεις που προτείνει το κάθε στέλεχος που διεκδικεί υψηλόβαθμο αξίωμα. Για κάποιους η απάντηση είναι ο εκσυγχρονισμός, για άλλους η επιστροφή στις κομματικές ρίζες και για άλλους ένας ορθότερος μηχανισμός επαφής με τη βάση. Στην πραγματικότητα, όμως, όλοι φαίνεται να αναγνωρίζουν ότι χωρίς τις απαραίτητες αλλαγές, όποιες κι αν προκρίνουν, δεν μπορεί το κόμμα να αφήσει τα διχαστικά στοιχεία στο παρελθόν και να διεκδικήσει τη δυναμική επιστροφή του στις εκλογικές νίκες. Προς το παρόν, οι υποψήφιοι θα εκμεταλλευτούν τον επόμενο ένα μήνα για να πείσουν τις χιλιάδες απλά μέλη του ΔΗΣΥ, κάποια εκ των οποίων είναι ιδιαίτερα απογοητευμένα, πως έχουν τις λύσεις που θα οδηγήσουν την παράταξη σε καλύτερες μέρες. Αποφεύγοντας να ρίξουν περισσότερο νερό στον μύλο του διχασμού και μάλλον ακολουθώντας το παράδειγμα της Αννίτας Δημητρίου και του Δημήτρη Δημητρίου για ένα πολιτισμένο εσωκομματικό διάλογο, θα επιχειρήσουν να πείσουν πως έχουν το σχέδιο, το όραμα και τις ιδέες που έχει ανάγκη ο Συναγερμός για να ανθίσει στο μέλλον.

Γίνεται, ωστόσο, κατανοητό, πως ανεξαρτήτως ποιοι θα εκλεγούν και ποιοι είναι οι σχεδιασμοί τους για το μέλλον, υπάρχει ένα πιεστικό ζήτημα που ανήκει στο παρόν και που είναι άμεσα συνυφασμένο με τη μεγάλη κρίση που διέρχεται ο ΔΗΣΥ το τελευταίο διάστημα. Αυτό είναι η στάση που τηρεί έναντι της νέας Κυβέρνησης. Η «υπεύθυνη» αντιπολίτευση ήταν ένας όρος που ενδεχομένως να κέρδισε κάποιο χρόνο στην ηγεσία του κόμματος και που του επιτρέπει να ολοκληρώσει τις εσωκομματικές διαδικασίες, δεν είναι όμως σαφής και δεν αποτελεί σοβαρή καθοδήγηση ως προς τον τρόπο που θα λειτουργεί κατά τη διάρκεια της επόμενης πενταετίας το κάθε στέλεχος, ανά πάσα στιγμή.

Δεδομένου ότι ο διχασμός κορυφώθηκε μεταξύ πρώτης και δεύτερης Κυριακής των Προεδρικών Εκλογών, όταν μια ομάδα μελών και στελεχών προέκριναν ή ακόμη και εργάζονταν για την υποψηφιότητα Ανδρέα Μαυρογιάννη, θεωρώντας τον Νίκο Χριστοδουλίδη αποστάτη, και μία άλλη τασσόταν ξεκάθαρα υπέρ του νέου Προέδρου, ενδεχομένως επειδή αντιλαμβάνονταν τις τάσεις που διαμορφώνονταν στη βάση του ΔΗΣΥ αλλά και τα αντιΑΚΕΛικά συναισθήματα που υπήρχαν, η στάση που θα τηρεί το κόμμα στην αντιπολίτευση για πολλούς ερμηνεύεται μέσα από αυτούς τους φακούς. Γι’ αυτό και είναι σημαντικό να υπάρχει μία συγκεκριμένη προσέγγιση, που να βάλει τέλος στη διαιώνιση αυτής της κρίσης, εάν το κόμμα επιδιώκει να επιστρέψει σε πιο ήρεμες και συναγωνιστικές μέρες.

Οι ισορροπίες είναι λεπτές. Για να ανήκει στην αντιπολίτευση ο ΔΗΣΥ θα πρέπει να διαφοροποιείται επαρκώς από την Κυβέρνηση. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, θα πρέπει να αποφεύγει τη συνταύτιση με το ΑΚΕΛ, ώστε αφενός να διαθέτει τη δική του αντιπολιτευτική ταυτότητα και αφετέρου να λαμβάνει υπόψη το γεγονός πως μεγάλο μέρος της βάσης του ψήφισε αυτή την Κυβέρνηση. Η θέση που βρίσκεται δεν είναι εύκολη και μέχρι στιγμής τα αντανακλαστικά ήταν μάλλον αργά. Η Αννίτα Δημητρίου μαζί με τη νέα ηγεσία θα πρέπει να βρουν τα αντιπολιτευτικά πατήματα του κόμματος, έτσι ώστε όλοι να έχουν μία ενιαία γραμμή και να σταματήσει να υποβόσκει αυτή η αντιπαράθεση.

Καλώς ή κακώς, τα ζητήματα είναι αλληλένδετα. Χωρίς ένα σαφή αντιπολιτευτικό προσανατολισμό, με τον οποίο θα συμφωνούν όλοι, δεν μπορεί να επέλθει η ενότητα και χωρίς ενότητα δύσκολα δεν θα ερμηνεύονται τα πάντα μέσα από τα φίλτρα του διχασμού των Προεδρικών. Η νέα ηγεσία έχει δύσκολο έργο ενώπιον της.