Το κυκλοφοριακό πρόβλημα, η τηλεργασία και η ανάγκη για άμεση λήψη μέτρων

Ιδέες ακούστηκαν και ακούγονται αναφορικά με τα μέτρα που είναι εφικτό να εφαρμοστούν για να δοθεί τέλος στο κυκλοφοριακό πρόβλημα, που βασανίζει καθημερινά τους οδηγούς -κυρίως της Λευκωσίας και της Λεμεσού- οι οποίοι μετρούν ώρες πίσω από το τιμόνι για να φτάσουν στο τελικό προορισμό τους.

Ουρές χιλιομέτρων, έξοδα για βενζίνη, ταλαιπωρία και εκνευρισμός... Η εικόνα που επικρατεί στους κυπριακούς δρόμους, προβάλλει ως αδήριτη την ανάγκη για λήψη μέτρων που θα αλλάξουν τα δεδομένα. Άλλωστε, αυτός ήταν και ο λόγος που, με απόφαση της Ολομέλειας της Βουλής, διευρύνθηκε το ωράριο εργασίας στη δημόσια υπηρεσία, με τους υπαλλήλους να έχουν το δικαίωμα να επιλέγουν εάν θα προσέλθουν στην εργασία τους μισή ώρα νωρίτερα (σ.σ. 7:00-8:30 μέχρι 14:30-16:00).

Το μέτρο αυτό έχει βρει ανταπόκριση από τους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα και όλα δείχνουν πως είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Είναι όμως αρκετό; Οι απόψεις που κατατίθενται και οι επιλογές που δίνονται προς τον υπουργό Μεταφορών, Αλέξη Βαφεάδη, έχουν σε μεγάλο βαθμό συζητηθεί και είναι καιρός να παρθούν αποφάσεις που θα δώσουν τη δυνατότητα επιλογών στους τρόπους μετακίνησης των πολιτών, με ανάπτυξη του δικτύου διαδρομών των λεωφορείων, την πιθανή σταδιακή δημιουργία τραμ και την αλλαγή της γενικής κουλτούρας των Κύπριων οδηγών.

Ως ένα μέτρο που θα φέρει περαιτέρω αποτελέσματα στην αποσυμφόρηση των δρόμων κατά τις ώρες αιχμής, χαρακτήρισε την απόφαση για διεύρυνση του ωραρίου στις δημόσιες υπηρεσίες ο συγκοινωνιολόγος και επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών και Μηχανικών Περιβάλλοντος τού Πανεπιστημίου Κύπρο, Δρ Λουκάς Δημητρίου, ωστόσο, μιλώντας στον REPORTER, σημείωσε πως θα πρέπει να γίνει το επόμενο βήμα. Ο κος Δημητρίου προτείνει το οργανωμένο κλιμακωτό ωράριο εργασίας, αλλά και την ενεργοποίηση της τηλεργασίας, όπως και την εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα στις προσπάθειες που καταβάλλονται. «Θα πρέπει, αφού δούμε ότι δουλεύει αυτή η απόφαση με το διευρυμένο ωράριο εργασίας, να σταματήσει να είναι εθελοντικό. Δηλαδή, να πάμε στο οργανωμένο κλιμακωτό ωράριο, όπου οι προϊστάμενοι ή οι διευθύνσεις των υπηρεσιών θα προσαρμόζουν διαφορετικό πρόγραμμα προσέλευσης για κάθε υπάλληλο, σε εβδομαδιαία ή μηνιαία βάση. Αυτό το μέτρο, πιστεύω πως θα έχει μεγαλύτερη επιρροή και αποτελέσματα».

Ένα άλλο βήμα που θα ήταν προς την ορθή κατεύθυνση, όπως ανέφερε ο κος Δημητρίου, είναι η ενεργοποίηση της τηλεργασίας, μιας και η πανδημία ανέδειξε ότι είναι ένα μέτρο που θα μπορούσε να υιοθετηθεί οργανωμένα, χωρίς να μειωθεί η παραγωγικότητα της εργασίας, δημιουργώντας έτσι μια νέα κουλτούρα εργασίας -όχι μόνο για τον δημόσιο τομέα- η οποία θα έχει ως αποτέλεσμα, την αντιμετώπιση της κυκλοφοριακής συμφόρησης σε μεγαλύτερο βαθμό. Όπως εξήγησε, «δεν χρειάζεται να μετακινούμαστε όλοι ταυτόχρονα. Βέβαια, και σ΄ αυτό το ενδεχόμενο θα πρέπει να υπάρξει οργάνωση. Δεν μπορούν όλοι να εργαστούν εξ αποστάσεως, μπορεί όμως να υπάρξει ένα ικανοποιητικό ποσοστό, που σε συνδυασμό με άλλα μέτρα, θα φέρει καλύτερα αποτελέσματα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Τέθηκε σε ισχύ το νέο ωράριο στη δημόσια υπηρεσία-Πώς επωφελούνται οι υπάλληλοι

Πίεση για καλύτερο δίκτυο διαδρομών λεωφορείων

Θα μπορούσε να πει κάποιος πως οι Κύπριοι δεν χρησιμοποιούν τα λεωφορεία ως μεταφορικό μέσο, όχι μόνο για να πάνε στον εργασιακό τους χώρο, αλλά γενικότερα. Σε πολλές περιπτώσεις οι αλλαγές δύο ή τριών λεωφορείων για να φτάσει κάποιος στο προορισμό του ή οι ώρες αναμονής, θέτουν την χρήση τους εκτός των επιλογών για τις καθημερινές μετακινήσεις των πολιτών.

Η Κύπρος, σύμφωνα με τον κ. Δημητρίου, δεν διαθέτει οργανωμένο και συντονισμένο δίκτυο, που να μπορεί να εξυπηρετεί πολίτες και πως, προς αυτή την κατεύθυνση, θα πρέπει να ασκηθούν πιέσεις, τόσο προς το αρμόδιο υπουργείο, όσο και προς τις εταιρείες διαχείρισης. «Θα πρέπει να σταματήσουμε να τα ρίχνουμε όλα στην κουλτούρα μας ή στις καιρικές συνθήκες. Αυτά είναι δικαιολογίες, γιατί η κουλτούρα είναι κάτι που κτίζεται. Είμαστε οι ίδιοι άνθρωποι που σπουδάσαμε στο εξωτερικό και κινούμασταν με μεταφορικά μέσα, αλλά όταν ήρθαμε στην Κύπρο αγοράσαμε ακριβό όχημα για να πηγαίνουμε ακόμη και μέχρι το περίπτερο. Οι υποδομές και οι υπηρεσίες που παρέχονται είναι αυτές που φτιάχνουν την κουλτούρα. Και εάν η κουλτούρα δεν μας αρέσει, θα πρέπει να την αλλάξουμε, όχι με ευχές, αλλά με δουλειά».

Ως εκ τούτου, όπως ανέφερε, αφού δημιουργηθεί οργανωμένο δίκτυο, τότε τα λεωφορεία θα χρησιμοποιούνται από τους πολίτες και θα δοθεί περισσότερος χώρος στη μη μηχανοκίνητη μετακίνηση. Δηλαδή, με μεγαλύτερους ποδηλατόδρομους, με πεζοδρόμηση, όπου ο κόσμος θα απολαμβάνει την πόλη του σε συνθήκες κοινωνικοποίησης. Δίνοντας το παράδειγμα της περιοχή της άνω Πάφου, ο κος Δημητρίου σημείωσε ότι, «τα νεαρά παιδιά, ενδιαφέρονται να περπατήσουν, να ποδηλατήσουν και να μετακινηθούν με άλλα μέσα. Εάν το κράτος δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες τους, δεν φταίει η κουλτούρα μας. Θα πρέπει να ομορφύνουμε τις πόλεις μας».

Στο κενό τα μονά-ζυγά

Στο τραπέζι το συζητήσεων για τα μέτρα που μπορούσαν να τεθούν σε ισχύ για περιορισμό της κυκλοφορίας των οχημάτων, ήταν η υιοθέτηση της εισήγησης των «μονών-ζυγών». Του Δακτύλιου, δηλαδή, που έχει δοκιμαστεί στην Ελλάδα, μέτρο που προνοεί την μετακίνηση οχημάτων με μονούς αριθμούς για συγκεκριμένες μέρες και με ζυγούς αριθμούς για άλλες μέρες.

Η εισήγηση αυτή απορρίφθηκε από τον υπουργό Μεταφορών και, όπως αναφέρει ο κος Δημητρίου, είναι κάτι που δεν μπορεί να δουλέψει στην Κύπρο, αφού θα έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της αγοράς οχημάτων και όχι την μείωση της χρήσης τους. «Ο δείκτης ιδιοκτησίας οχημάτων στην Κύπρο είναι από τους πιο υψηλούς στην Ευρώπη. Ο κάθε πολίτης έχει από ένα έως δύο οχήματα. Εάν εφαρμοστεί το μονά-ζυγά, θα έχουμε ως αποτέλεσμα την αύξηση της αγοράς οχημάτων. Ο κάθε Κύπριος πολίτης θα αποκτήσει, ένα όχημα με μονά νούμερα και ένα με ζυγά».

Το πολυθρύλητο τραμ

Βέβαια, είναι και η πολυσυζητημένη ιδέα της δημιουργίας τραμ ένα από τα μέτρα που έχει πάρει θετικά σχόλια. Την ίδια ώρα, όμως, θεωρείται ως ένα μέτρο που θα χρειαστεί χρόνο για να ολοκληρωθεί και, όπως αναφέρει ο κος Δημητρίου, δεν θα πρέπει να θεωρείται ως το μέτρο που θα λύσει το κυκλοφοριακό πρόβλημα στην ολότητά του.

Όπως επισήμανε, θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα καλό σύστημα συγκοινωνιών, με λεωφορειακές γραμμές για εξπρές μετακινήσεις, πάνω σε χάραξη όπου θα μπορούσαμε να δοκιμάσουμε το τραμ. «Κανείς δεν μπορεί να πει όχι στη δημιουργία του τραμ, αλλά θα πρέπει να γίνει οργανωμένα. Θα πρέπει να κτίσουμε το σύστημά μας γύρω από μια πιθανή γραμμή για τραμ. Θα πρέπει να ωριμάσει η ιδέα και μετά να τοποθετηθεί. Εάν το βάλουμε απροετοίμαστα, στο τέλος δεν θα έχουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Δεν είναι κακό να πειραματιζόμαστε, όμως θα πρέπει να γίνεται σχεδιασμένα. Να βλέπουμε το αποτέλεσμα και εάν υπάρξουν κενά, να τα διορθώνουμε».

Καμία από τις σκέψεις που γίνονται από τους εμπλεκόμενους δεν μπορεί να θεωρηθεί λάθος. Αυτό που θα παίξει καθοριστικό ρόλο στις όποιες αποφάσεις λαμβάνονται για το κυκλοφοριακό πρόβλημα στην χώρα μας είναι η δημιουργία ενός ολοκληρωμένου πλάνου με δράσεις. «Αυτές οι δράσεις», κατέληξε ο κος Δημητρίου, «θα πρέπει να είναι στοιχειοθετημένες, να αιτιολογούνται, να υπάρχει οργάνωση και σειρά για το από πότε θα τίθεται σε ισχύ κάθε μέτρο, ώστε να έχουμε στο τέλος τα επιθυμητά αποτελέσματα».