Ποιος θα κάνει τη διαφορά για τη διαφθορά...

Το φαινόμενο αμφισβήτησης των πάντων, αλλά και κρίση θεσμών που ταλανίζει την κυπριακή κοινωνία, γίνονται μέρα με τη μέρα πιο έντονα. Η ριπή καταγγελιών στην Αρχή κατά της Διαφθοράς πριν καλά καλά πιάσει δουλειά, οι καθημερινές ανώνυμες και επώνυμες καταγγελίες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και οι αλληλοκατηγορίες και οι αιχμές για διαφθορά μεταξύ κρατικών αξιωματούχων, συνθέτουν ένα εκρηκτικό μείγμα και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει την τροπή που θα λάβουν τα πράγματα.

Την κατάσταση που περιγράφεται συνοπτικά πιο πάνω, συνθέτουν μια σειρά από γεγονότα των τελευταίων μηνών. Γεγονότα που δεν είναι πρωτόγνωρα, αλλά ενδεχομένως για πρώτη φορά να είναι τόσο πυκνά, που πολλές φορές και η κοινή γνώμη αλλά και ο δημοσιογραφικός κόσμος αδυνατεί να ακολουθήσει. Για παράδειγμα, και στο παρελθόν Γενικός Ελεγκτής και Γενικός Εισαγγελέας αντάλλαζαν χαρακτηρισμούς, και στο παρελθόν υπήρξαν καταγγελίες και αφέθηκαν υπόνοιες για χρηματισμό πολιτικών προσώπων και στο παρελθόν υπήρξαν καταγγελίες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ωστόσο η εντύπωση που επικρατεί, είναι πως ποτέ όλα αυτά δεν ήταν τόσο πολύ συχνά.

Παρά το γεγονός ότι εδώ και κάτι περισσότερο από ένα μήνα στο τιμόνι της χώρας βρίσκεται ένας νέος Πρόεδρος μετά από δέκα χρόνια, σε καμία περίπτωση δεν διασκεδάστηκαν οι ανησυχίες των πολιτών για τα θέματα διαφθοράς. Ούτε οι δεσμεύσεις, ούτε οι οδηγίες προς τους νέους υπουργούς και τους κρατικούς αξιωματούχους, αλλά ούτε οι εθιμοτυπικού χαρακτήρα συναντήσεις με θεσμούς που υπηρετούν τη διαφάνεια, όπως ο Γενικός Ελεγκτής και ο Επίτροπος Διαφάνειας, ήταν αρκετές για να διαλύσουν το πυκνό σύννεφο αμφισβήτησης που έχει δημιουργηθεί.

Για μια σειρά από υποθέσεις που απασχολούν τη κοινή γνώμη –και για την απόδειξη τούτου αρκεί μια απλή βόλτα σε Twitter και Facebook- δεν υπάρχει καμία επίσημη τοποθέτηση. Και στη νέα τάξη πραγμάτων, οι επίσημες τοποθετήσεις για τα ζητήματα με οσμή σκανδάλου και διαφθοράς, γίνονται με ιδιαίτερη φειδώ και ως συνήθως είναι γενικόλογες του τύπου «η διερεύνηση συνεχίζεται», «ο φάκελος μελετάται», «δεν προέκυψε οτιδήποτε» και άλλα παρόμοια με αυτά.

Και το θέμα βέβαια, δεν αποτελεί μόνο ένα συγκεκριμένο οργανισμό ή μόνο ένα κόμμα. Αφορά το πολιτειακό σύστημα της Δημοκρατίας στην ολότητα του. Είτε αυτό είναι οι καταγγελίες του OCCRP για τον Άντρο Κυπριανού, τις καταγγελίες Βαρνάβα κατά του Μαρίνου Σιζόπουλου, τις καταγγελίες Χριστοφίδη κατά του ΔΗΣΥ, τις καταγγελίες στα social media για το ορφανό τροχαίο του 2012, τις καταγγελίες για τους χειρισμούς της υπόθεσης Θανάση, τις καταγγελίες για τον Μιχάλη Κατσουνωτό, τις καταγγελίες για το κατασκοπευτικό βαν και τις παρακολουθήσεις, τις καταγγελίες για τα διαβατήρια και άλλα πολλά που καθημερινά απασχολούν την κοινωνία. Ζητήματα για τα οποία ποτέ κι από κανένα δεν δόθηκαν επαρκής εξηγήσεις, είτε για την ουσία τους, είτε ως προς τους χειρισμούς που έτυχαν από τους καθ΄ ύλην αρμόδιους να τα διερευνήσουν μεταξύ των οποίων είναι η Αστυνομία και η Νομική Υπηρεσία.

Η εσφαλμένη εντύπωση που υπάρχει σε πολλούς από τους εμπλεκόμενους, είναι πως ο κόσμος κουράστηκε και δεν ασχολείται πλέον με το τι συμβαίνει γύρω του. Γύρισε την πλάτη στους πολιτικούς και τους έδωσε λευκή επιταγή για να κάνουν ότι γουστάρουν. Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική. Ο κόσμος μπορεί να γύρισε την πλάτη αλλά περιμένει με ιώβεια υπομονή την κατάλληλη στιγμή για να τους τιμωρήσει. Και ο μόνος τρόπος τιμωρίας του πολιτικού συστήματος, είναι μέσω των εκλογών.

Σε αυτό το πλαίσιο ήταν η τιμωρία που επεφύλασσε στα δύο μεγαλύτερα κόμματα στις Προεδρικές Εκλογές, αφήνοντας για πρώτη φορά το ένα εκ των δύο εκτός δεύτερου γύρου και κατατάσσοντας το άλλο στην αντιπολίτευση. Κι αν από τα κόμματα που στήριξαν τον Νίκο Χριστοδουλίδη, δίδεται η ερμηνεία πως κέρδισαν τις εκλογές, αργά ή γρήγορα θα αντιληφθούν πως πλανώνται οικτρά, διότι οι ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση, βαραίνουν και τα ίδια αναλογικά. Και αυτό καταγράφηκε και στις Βουλευτικές του 2021.

Ο Νίκος Χριστοδουλίδης, έπεισε την κοινωνία πως μπορεί να φέρει κάτι το διαφορετικό. Να φέρει αέρα ανανέωσης, να έρθει σε ρήξη με το παγιωμένο κομματικό κατεστημένο και να πάρει τη χώρα στο επόμενο επίπεδο. Αυτό αναμένουν οι πολίτες, για αυτό και έβαλαν τον πήχη ψηλά, περιμένοντας την αλλάγη. Αν και νωρίς, ήδη έδειξε και ο ίδιος αλλά και οι υπουργοί του τα πρώτα δείγματα γραφής. Ωστόσο, είναι νωρίς για να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα. Όμως χρειάζεται δουλειά και κόπος για να ικανοποιηθούν οι προσδοκίες που καλλιεργήθηκαν προεκλογικά. Περισσότερο όμως, χρειάζονται πράξεις και άμεσες ενέργειες που δεν θα στέλνουν το μήνυμα πως ακολουθείται η πεπατημένη, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Σε διαφορετική περίπτωση, η κατάσταση θα επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο.