Αυλοί, καλάθια και παλιά βιβλία-Το προσφυγικό μαγαζί που μετατρέπεται σε μουσείο λαϊκής τέχνης

Στην πλατεία του προσφυγικού συνοικισμού, Αγίου Ελευθερίου στα Λατσιά, παραμένουν για χρόνια κλειστά αρκετά μικρά καταστήματα. Στα λίγα που βρίσκονται σε λειτουργία, είναι αυτό που διατηρεί τον τελευταίο καιρό, ο συνταξιούχος εκπαιδευτικός, Χαράλαμπος Χαραλάμπους.

Λάτρης της παράδοσης και του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, ο κος Χαράλαμπος, είχε θέσει εδώ και χρόνια ως στόχο την απόκτηση ενός μικρού χώρου, για τη δημιουργία μουσείου λαϊκής τέχνης. Μετά από αρκετές δυσκολίες και στασιμότητας λόγω της γραφειοκρατίας, τα κατάφερε. Τον εντοπίσαμε έξω από το μαγαζί μαζί με τον γιό του, ανάμεσα σε κούτες από φρεσκοκομμένα καλάμια, αλλά και βιβλία. «Δείχνω στο γιό μου πως να κάνει βιβλιοδεσία. Αυτά τα καλάμια τα κρατάω γιατί φτιάχνω οκτώ διαφορετικά είδη αυλών», μας είπε όταν τον ρωτήσαμε γιατί τα υλικά που έκλεισαν σχεδόν ολόκληρη την μικρή είσοδο.

Στο εσωτερικό του καταστήματος, επικρατεί χαμός. Παλιές καρέκλες, ξύλα, καλάθια, εικόνες και πολλά βιβλία, τα οποία θα τακτοποιηθούν και θα ταξινομηθούν σε τρία διαφορετικά σημεία του μαγαζιού ώστε να ολοκληρωθεί το μικρό προσωπικό του μουσείο λαϊκής τέχνης. Τα βιβλία που έχει στη συλλογή του όπως, ο ίδιος μας εκμυστηρεύτηκε, τα εντόπισε πεταμένα στα σκουπίδια άλλων ανθρώπων και ακολουθώντας το μότο «τα σκουπίδια του ενός, είναι ο θησαυρός του άλλου», τα μάζεψε για να εμπλουτίσει το μαγαζί. Από αυτά, θα κρατήσει όσα ενδιαφέρουν την τέχνη και τον σκοπό του χώρου, ενώ τα υπόλοιπα θα δοθούν για δωρεά σε βιβλιοπωλεία.

Το ίδιο συμβαίνει και με τις καρέκλες που έχει στην κατοχή του, τις οποίες εντόπισε στα πράσινα σημεία, με σκοπό να επισκευάσει όσες πιο πολλές μπορεί. Βέβαια, το μεγαλύτερο ταλέντο του είναι η κατασκευή αυλών ή κατασκευαστής μουσικών πνευστών, όπως ο ίδιος αποκαλεί τον εαυτό του. Πέραν των αυλών, ο κος Χαράλαμπος, ασχολείται ερασιτεχνικά και με άλλες χειροτεχνίες. «Κατάλαβα ότι ήμουν καλός με τις χειροτεχνίες και επεκτάθηκα, κάνοντας διάφορες χειροτεχνίες. Κάνω πυροτεχνίες, επιδιορθώνω πανέρια και κάνω βιβλιοδεσίες. Είμαι αυτοδίδακτος στην κατασκευή πανεριών, όπως επίσης έχω και κολόκια, τα οποία πήρα για να τα πλουμίσω με τον παραδοσιακό τρόπο, αλλά δεν ήρθε η ώρα τους ακόμα».

Στο μικρό μαγαζάκι μπορεί να βρει κάποιος, δείγματα από τη δουλειά του, ωστόσο προς πώληση διατίθενται μόνο οι αυλοί και οι πυρογραφίες. Από την πρώτη στιγμή, μπορεί να αντιληφθεί κάποιος πως, για την κατασκευή αυτών των δύο αντικειμένων βάζει μεγαλύτερο μεράκι, αφού μιλάει με μεγαλύτερο πάθος για όσα κομμάτια διαθέτει μέχρι σήμερα. Πιθκιαύλιν, παιδίαυλος, δίαυλος, κατσαμπούνες, μονοκάλαμος αυλός, ξύλινες σφυρίχτρες είναι μερικά από τα είδη αυλών που κατασκευάζει με τα χέρια του. Φυσικά, ο ίδιος θεωρεί πνευματική του ιδιοκτησία και κρατάει καλά φυλαγμένη στα συρτάρια του, την κατσαμπούνα, ένα είδος αυλού που φτιάχνεται μόνο στην Κρήτη, από ποκαλάμι. Η χαρά της επίσκεψής μας, τον ώθησε ώστε να μας δείξει άλλο ένα του ταλέντο, αυτό του μουσικού. Με χάρη έπαιξε με όλα τα είδη αυλών που είχε στην κατοχή του».

«Μια μέρα δίχως γέλιο, είναι μέρα χαμένη», «Το να γίνει παππούς, είναι μεγάλο πράγμα. Το να κοιμάσαι όμως με γιαγιά, είναι μεγάλο δράμα». Αυτά είναι δύο από τα ρητά που μετέφερε σε κομμάτι από ξύλο, με τις πυρογραφίες του να κρύβουν πάντα πίσω τους ένα αστείο ή ένα μάθημα ζωής. «Κάθε ρητό είναι γραμμένο καλλιγραφικά και ζωγραφίζω ένα λουλούδι, διαφορετικό, σε κάθε πυρογραφία», μας περιγράφει.

Γεννημένος στην κατεχόμενη Άσσια, ο κος Χαραλάμπους, μεγάλωσες στον συνοικισμό του Αγίου Ελευθερίου. Και αφού κατάφερε να κάνει πραγματικότητα το όνειρό που είχε από μικρό παιδί, δηλαδή να γίνει εκπαιδευτικός, ο νέος του στόχος με την μετατροπή του χώρου σε μουσείου, τον κάνει ακόμη διάχυτα ευτυχισμένο. «Κατάφερα να έχω αυτόν τον μικρό χώρο και κάνω αυτό που μου αρέσει. Είναι θετικό που μου δόθηκε αυτός ο χώρος, παρόλο που είναι μικρός. Αυτό με γεμίζει συναισθηματικά γιατί ήταν ένα αίτημα που είχα πριν συνταξιοδοτηθώ. Με δυσκολίες και ασκόντας πιέσεις τα κατάφερα και νιώθω ικανοποιημένος. Τώρα προσπαθώ να συμμαζέψω το χώρο, για να γίνει όπως τον έχω ονειρευτεί».

Μπορεί, τα όσα όνειρα έχει επιλέξει να κάνει στη ζωή του να είχαν μεγάλη επιτυχία , αυτό όμως που απαντάει ο κος Χαράλαμπος, όταν τον ρωτάει κάποιος ποιο είναι το όραμά του, είναι ακόμη μεγαλύτερο. «Το μεγαλύτερο μου όραμα είναι να έχουμε έναν καλύτερο κόσμο όπου οι άνθρωποι θα μοιράζονται τις χαρές και τις λύπες τους, τα αγαθά της φύσης και του Θεού και όχι να τα κατέχουν οι πλούσιοι. Να μην υπάρχουν κοινωνικοπολιτικά κατεστημένα τα οποία μας βυθίζουν στην σκλαβιά».