Κουκούλωσαν ποινικές ευθύνες, τις άνοιξε ξανά το Δικαστήριο δέκα χρόνια μετά-Απόφαση με προεκτάσεις

Κόλαφος μπορεί να χαρακτηριστεί η απόφαση του Δικαστηρίου που δικαίωσε δεσμοφύλακα για κακόβουλη δίωξη, μέσα από την οποία καταγράφονται σοβαρές ποινικές ευθύνες σε βάρος του πρώην Αναπληρωτή Διευθυντή των Φυλακών, Γιώργου Τρυφωνίδη, του τότε λειτουργού των Φυλακών Λάζαρου και τους δύο αστυνομικούς Νεόφυτο Σιάηλο και Μ. Καννάουρο.

Πρόκειται για το σκάνδαλο του 2011 των Κεντρικών, όπου εντοπίστηκε στο γραφείο του Τρυφωνίδη μεγάλη ποσότητα κινητών και για την οποία διώχθηκαν τρία πρόσωπα, μεταξύ των οποίων και αρχιδεσμοφύλακας, Κωνσταντίνος Μούζουρος, ο οποίος αθωώθηκε το 2013.

Μετά την αθώωση του, ο τότε Γενικός Εισαγγελέας, διόρισε δύο ανεξάρτητους ποινικούς ανακριτές, οι οποίοι εντόπισαν ποινικά αδικήματα σε βάρος των τεσσάρων και εισηγήθηκε την δίωξη τους, πράγμα το οποίο εν τέλει δεν έγινε και το πόρισμα κατέληξε στα συρτάρια.

Δέκα χρόνια μετά, στα πλαίσια εκδίκασης αγωγών, το Δικαστήριο τον Δεκέμβριο του 2021 διέταξε να παραδοθεί το πόρισμα στην πλευρά του δεσμοφύλακα, παρά την άρνηση της Εισαγγελίας, το οποίο μάλιστα υιοθέτησε πλήρως, διαπιστώνοντας κακόβουλη δίωξη, για την οποία τα σπασμένα θα πληρώσει ο φορολογούμενος πολίτης.

Ωστόσο, η απόφαση ανοίγει ξανά το κεφάλαιο, αφού πλέον με απόφαση Δικαστηρίου διαπιστώνονται αδικήματα, που δεν εμπίπτουν σε αυτά που παραγράφονται, όπως εξηγεί ο νομικός Δημήτρης Απαισιώτης, ο οποίος θεωρεί πως θα πρέπει να διοριστούν ανεξάρτητοι ανακριτές, ώστε να μελετήσουν τα ευρήματα και το μαρτυρικό υλικό, και να ασκηθούν διώξεις.

Ένα άλλο θέμα που προκύπτει, είναι πως στον Γιώργο Τρυφωνίδη καταγράφονται σοβαρές ευθύνες, τόσο για την κατάσταση που επικρατούσε τότε στις Φυλακές, όσο και με τον τρόπου που διερευνήθηκε η υπόθεση από την Αστυνομία, ενώ σχολιάζει καυστικά το γεγονός πως δεν παρουσιάστηκε ενώπιον του, για να υπερασπιστεί την Δημοκρατία.

Ωστόσο, το ζήτημα είναι πως ο Γιώργος Τρυφωνίδης, αυτή τη στιγμή βρίσκεται στη λίστα της Νομικής Υπηρεσίας ως ανεξάρτητος ποινικός ανακριτής, γεγονός που πλέον δημιουργεί ερωτήματα. Και αυτό διότι, το Δικαστήριο υιοθέτησε τα ποινικά αδικήματα που εντόπισαν σε βάρος του οι ανεξάρτητοι ποινικοί ανακριτές, δείχνοντας εμμέσως πλην σαφώς «μαγείρεμα» για να στηθεί υπόθεση, σε συνεργασία με τους αστυνομικούς, την ίδια ώρα όμως που ο ίδιος μπορεί να διοριστεί ως ανεξάρτητος ανακριτής για διερευνήσει άλλους.

Πόρισμα και ποινικές ευθύνες

Πρόκειται για μια απόφαση 87 σελίδων, με τα όσα καταγράφει να αποκαλύπτουν δέκα χρόνια μετά ένα φιάσκο που στήθηκε με την εμπλοκή της Αστυνομίας. Μια απόφαση, που έρχεται σε μια περίοδο που η Αστυνομία συχνά πυκνά βρίσκεται στο επίκεντρο για τους χειρισμούς της σε πολύκροτες υποθέσεις, ειδικότερα σε αυτές που εμπλέκονται μέλη της.

Μέσα από την απόφαση, έρχεται στο φως μέρος του πορίσματος και τα όσα κατέγραφαν τότε οι δύο ανεξάρτητοι ποινικοί ανακριτές, που είχαν υπηρετήσει για χρόνια στην Αστυνομία.

Μεταξύ άλλων, καταγράφει τα ακόλουθα, με το Δικαστήριο να σημειώνει πως αποτελούν ευρήματα του:

- Οι Ποινικοί Ανακριτές. εισηγήθηκαν ότι υπήρχε επαρκής μαρτυρία για να διωχθεί ο Τρυφωνίδης, για τα αδικήματα κατάχρησης εξουσίας και συνωμοσίας για ανατροπή της Δικαιοσύνης, όταν λάμβανε την απόφαση για να μεταφέρουν τους κατάδικους χχχ και χχχ (οι δύο βασικοί μάρτυρες κατηγορίας) στις Φυλακές Λακατάμιας για λόγους δημόσιου συμφέροντος (σελ.195). Ότι, περαιτέρω, διέπραξε μαζί με τον Λαζάρου (σ.σ λειτουργό των Φυλακών) τα εν λόγω αδικήματα αφού εντόπισαν και κατήσχαν από τον χχχ (σ.σ κατάδικο) κινητό τηλέφωνο για το οποίο ουδέποτε έγινε οποιαδήποτε καταχώρηση στα βιβλία των Φυλακών και συνεπώς καμιά ενέργεια τους ή των αστυνομικών ανακριτών σε σχέση με αυτό. Ότι, επίσης, τα εν λόγω αδικήματα προέκυπταν από το γεγονός ότι υπήρχε μαρτυρία πως παραλήφθηκαν 10 κινητά που ανήκαν στον κατάδικο χχχ με οδηγίες του Τρυφωνίδη και τα οποία παραδόθηκαν στο γραφείο του Λαζάρου χωρίς να γίνει καμιά απολύτως μεταγενέστερη ενέργεια σε σχέση με αυτά. Επιπλέον υπήρχε μαρτυρία ότι ο Τρυφωνίδης στα αρχικά στάδια της υπόθεσης άσκησε πίεση στον κατάδικο χχχ να καταθέσει ψευδώς ότι ο δεσμοφύλακας χχχ εμπλέκετο στην μεταφορά των κινητών τηλεφώνων στις Φυλακές (σελ. 195-196).

- Οι Ποινικοί Ανακριτές εισηγήθηκαν ότι υπήρχε επαρκής μαρτυρία για να διωχθεί ο Λαζάρου, για τα αδικήματα κατάχρησης εξουσίας και συνωμοσίας για ανατροπή της Δικαιοσύνης. Υπήρχε μαρτυρία από τον κατάδικο χχχ και κάποιο δεσμοφύλακα ότι ο Λαζάρου επισκέφθηκε τον κατάδικο χχχ (σ.σ βασικό μάρτυρα) στις Φυλακές Λακατάμιας και τον πίεζε να δώσει κατάθεση και να εμπλέξει συγκεκριμένους δεσμοφύλακες στην υπόθεση. Υπήρχε επιπλέον η μαρτυρία του κατάδικου χχχ ότι, ο Λαζάρου με τον Καννάουρο (σ.σ αστυνομικό) έδειξαν στον κατάδικο φωτογραφίες δεσμοφυλάκων. {…} Υπήρχε και μαρτυρία του κατάδικου χχχ ότι ο Λαζάρου τον πήρε από την πτέρυγα απομόνωσης στο γραφείο του και του επέβαλε να καταθέσει ότι το κινητό που βρέθηκε στην κατοχή του στις 27.10.10 του το έδωσε ο χχχ, κάτι το οποίο ο χχχ έπραξε. Αργότερα όμως απέσυρε τη δήλωση του αυτή λέγοντας πως ήταν ψέματα (σελ. 196-197).

- Εναντίον του Σιάηλου (τότε υπεύθυνος ΤΑΕ) οι Ποινικοί Ανακριτές βρήκαν ότι υπήρχε επαρκής μαρτυρία για να διωχθεί για τα αδικήματα της κατάχρησης εξουσίας, της συνωμοσίας για ανατροπή της πορείας της Δικαιοσύνης και επηρεασμό μαρτύρων, παρεμπόδιση σε δικαστική διαδικασία ή αστυνομική έρευνα, δόλο και κατάχρηση εμπιστοσύνης από δημόσιο λειτουργό και παραμέληση υπηρεσιακού καθήκοντος. Ότι δηλαδή κατέθεσε ενόρκως στο Δικαστήριο ψευδή στοιχεία εναντίον του δεσμοφύλακα Κ.Μ στις 22.10.10 με σκοπό την παράνομη εξασφάλιση της προσωποκράτησης του. Επιπλέον υπήρχε η μαρτυρία του δεσμοφύλακα χχχ ότι ο Σιάηλος τον απείλησε κατά την ανακριτική του κατάθεση να πει την αλήθεια διαφορετικά θα τον έβαζε φυλακή (σελ. 197-198).

- Εναντίον του Καννάουρου (σ.σ αστυνομικός) οι Ποινικοί Ανακριτές βρήκαν ότι υπήρχε επαρκής μαρτυρία για να διωχθεί για όλα τα διερευνόμενα από τους Ποινικοί Ανακριτές αδικήματα. Υπήρχε μαρτυρία του χχχ ότι τον πίεσε να πει ψέματα και τον απείλησε με διαθεσιμότητα και πράγματι είπε ψέματα. Υπήρχε η μαρτυρία του κατάδικου χχχ και του δεσμοφύλακα χχχ ότι έγιναν σχεδιαγράμματα των σημείων στις Κεντρικές Φυλακές για την κίνηση των τηλεφώνων και των locker, τα οποία εξαφανίστηκαν. Ότι υπήρχε μαρτυρία του κατάδικου χχχ και του κατάδικου χχχ ότι μαζί με τον Λαζάρου ο Καννάουρος έδειξε φωτογραφίες του δεσμοφύλακα Κ. Μ και του χχχ (σ.σ κατηγορούμενος για την ίδια υπόθεση) στον κατάδικο-μάρτυρα και τον πιέζαν να καταθέσει ότι τα κινητά τα έβαζαν αυτοί στις Φυλακές. Υπήρχε, δε, μαρτυρία του κατάδικου χχχ ότι ο Καννάουρος του πρότεινε να πιέσει τον χχχ να καταθέσει ότι εμπλέκονταν στην υπόθεση ο δεσμοφύλακας Κ.Μ και ο δεσμοφύλακας χχχ. Επιπλέον υπήρξε μαρτυρία του κατάδικου χχχ ότι οι αστυνομικοί ανακριτές τον πιέζαν να κατονομάσει τους κατηγορούμενους ότι αυτοί έβαζαν τα κινητά στις Φυλακές (σελ.197-198).

- Στα καταληκτικά τους σχόλια οι Ποινικοί Ανακριτές ανέφεραν ως εξής: «Μας προκαλεί εντύπωση το γεγονός αυτό [ότι η χχχ δήλωσε στους Ποινικούς Ανακριτές ότι παρέλαβε δύο κινητά που βρέθηκαν σε κατάδικους στις Φυλακές, αλλά δεν έγινε καμιά διερεύνηση σε σχέση με αυτά] όπως και για σωρεία άλλων κινητών που καταστράφηκαν από τον 1ο κατηγορούμενο [Σημ. Τρυφωνίδη] λίγο μετά από τις 12.10.2010, ότι αρκετά από αυτά δεν διερευνήθηκαν από την Αστυνομία ή και από τη διεύθυνση Φυλακών».

- Οι Ποινικοί Ανακριτές είπαν τα εξής καταλήγοντας: «Καταλήγοντας, είναι η θέση μας ότι άδικα η Αστυνομία παρουσίασε την υπόθεση εναντίον των Μ.Κ. 1, 2 και 3 στο Δικαστήριο. Ειδικά για τους Μούζουρο και Χριστοδούλου, δεν υπήρχε μαρτυρία για καταδίκη ενώ η μοναδική μαρτυρία εναντίον του Χατζηνικολάου ήταν το DNA του σε ένα κινητό, η οποία αμφισβητήθηκε πλήρως. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Αστυνομία δεν κατορθώνει να αποδείξει την υπόθεση της και αυτό μας στενοχωρεί. Για να εισαχθούν τόσος μεγάλος αριθμός κινητών στις Φυλακές υπάρχει δάκτυλος από μέσα. Αυτό θα πρέπει να ψάξει σωστά, αντικειμενικά και αμερόληπτα η Αστυνομία».

Ευρήματα Δικαστηρίου

-Η διερεύνηση της υπόθεσης από την Ανακριτική Ομάδα ήταν τόσο πλημμελής που κατέληξε ελλιπής και δεν θα μπορούσε να στηρίξει συμπέρασμα εύλογης και πιθανής αιτίας

-Ο Τρυφωνίδης, παρόλη την απόσπασή του ως Αναπληρωτής Διευθυντής των Φυλακών, συνέχιζε να διατηρεί τη θέση του, ως ανώτερος αξιωματικός της Αστυνομίας. Τούτο είναι σημαντικό, όχι θεωρητικά, αλλά πρακτικά στην παρούσα υπόθεση, λόγω του ότι ο Τρυφωνίδης ήταν ιεραρχικά ανώτερος, ακόμα και από τον Ν. Σιάηλο, επικεφαλής της Ανακριτικής Ομάδας. Συμμετείχε, δε, στο Πειθαρχικό Συμβούλιο Αστυνομικών, με ό,τι τούτο σήμαινε για το πως οι υφιστάμενοί του, μέλη της Ανακριτικής Ομάδας, τον αντίκριζαν. Έχοντας πτυχίο νομικής και εμπειρία διερεύνησης αστυνομικών υποθέσεων, είναι πιο πιθανόν παρά όχι, στη βάση της μαρτυρίας που άκουσα, να επηρέασε τον τρόπο διεξαγωγής της αστυνομικής ανάκρισης τόσο, ώστε να καταστήσει αυτήν εγγενώς πλημμελή.

-Επιλεκτικά μετέφερε τους δύο βασικούς μάρτυρες στα κρατητήρια Λακατάμιας, για λόγους δημόσιου συμφέροντος, δηλαδή ώστε να μην επηρεαστεί η μαρτυρία τους ως μαρτύρων κατηγορίας, από άλλους κατάδικους ή δεσμοφύλακες στις Κεντρικές Φυλακές, ενώ δεν έπραξε το ίδιο για άλλο κατάδικο, στον οποίον ο ένας εκ των μαρτύρων απέδιδε ιδιότητα ιθύνων νου στην εισαγωγή και διακίνηση κινητών τηλεφώνων στις Φυλακές. Έδιδε οδηγίες στον Λαζάρου σε σχέση με ποιους κατάδικους θα μπορούσε να ανακρίνει η Ανακριτική Ομάδα.

-Δεν έχω βρει, παρόλο που προσπάθησα, οποιονδήποτε λόγο γιατί ο Τρυφωνίδης, ως Αν. Διευθυντής των Φυλακών, να μάζευε κινητά τηλέφωνα, που έβρισκε πάνω σε κατάδικους και να τα κατέστρεφε αργότερα (έσπαζε με σφυρί τα κινητά ενώπιον των φωτογραφικών καμερών των M.Μ.Ε.) εκτός από το ότι ήθελε να δείξει στην κοινή γνώμη ότι επιλαμβάνετο σθεναρά του θέματος. Το έπραττε όμως με τον λάθος τρόπο».

-Δεν τέθηκε ενώπιον μου καμία μαρτυρία ότι οι κατάδικοι χχχ και χχχ κατηγορήθηκαν ενώπιον Δικαστηρίου, παρόλο που υπήρχε η λεπτομερής μαρτυρία του ίδιου του ενός που ενέπλεκε και τους δύο. Γιατί ο Διευθυντής ενός τόσο νευραλγικού τμήματος για την ασφάλεια της Δημοκρατίας να ζητούσε αστυνομική παρέμβαση μόνο όταν υπήρξε μαρτυρία εναντίον δεσμοφυλάκων, αλλά όταν υπήρχε μαρτυρία εναντίον καταδίκων, όχι; Και να κατέστρεφε τα τεκμήρια της τελευταίας; Ειδικά όταν προσπαθεί να επιλύσει ένα διαχρονικό πρόβλημα στις Φυλακές;

- Δεν επέτρεψε στους ποινικούς ανακριτές κατά τον πρώτο τους διορισμό τους το 2011 και πριν την αθώωση του δεσμοφύλακα, να έχουν πρόσβαση στις Φυλακές, με ό, τι τούτο συνεπάγετο, ιδιαίτερα σε σχέση με την πρόσβαση στους βασικούς μάρτυρες κατηγορίας στην υπόθεση. Σήμαινε, επίσης, μη πρόσβαση των ποινικών ανακριτών στη σκηνή των αδικημάτων.

-Καταλήγω, λοιπόν, ότι το κίνητρο ή ελατήριο του Τρυφωνίδη σε σχέση με τον δεσμοφύλακα, ήταν άλλο από την προσαγωγή των πραγματικών υπόπτων και ενόχων ενώπιον της δικαιοσύνης. Ήταν, δηλαδή, να τον στοχοποιήσει και ή να τον φιμώσει και ή να τον καταστήσει παράδειγμα προς αποφυγήν. Ήταν επίσης να δείξει ότι υπό τη διεύθυνσή του οι Κεντρικές Φυλακές δεν νοσούσαν, αλλά ανθούσαν. Ήθελε να γίνει μία υποτυπώδης διερεύνηση από την αστυνομία για να αποφύγει τη δημόσια κριτική, να υποδειχθούν κάποιοι ύποπτοι και να τελειώσει το θέμα, που πήρε τόσες διαστάσεις μέσω του Τύπου, το συντομότερο δυνατόν.

-{…) Παραμένει μετέωρο μέχρι σήμερα αν γνώριζε (σ.σ Τρυφωνίδης) για το ότι ο κατάδικος χχχ έκρυβε κινητά στο γραφείο του. Αν το γνώριζε είναι πιθανόν να προσπάθησε να απεκδυθεί ευθύνης ή ανάμειξης στην υπόθεση με τα κινητά.

Η επόμενη μέρα της απόφασης

Η απόφαση του Δικαστηρίου, που υπέδειξε κακόβουλη δίωξη, ήρθε ταυτόχρονα να επισφραγίσει ποινικά αδικήματα, αφού αποτέλεσαν και δικά του ευρήματα, τα όσα κατέγραφαν οι ποινικές ανακριτές στο πόρισμα του.

Μεταξύ άλλων, στα καταληκτικά του σχόλια ανέφερε πως «κάθε πολίτης σε ένα κράτος δικαίου πρέπει να κοιμάται ήσυχος ότι η υπόθεσή του θα διερευνηθεί από την Αστυνομία δίκαια και αμερόληπτα και ότι οι θεσμοί της Δημοκρατίας θα λειτουργήσουν- όχι για να τον πλήξουν- αλλά για να λάμψει η αλήθεια και να υπερισχύσει το δίκαιο».

Σε ότι αφορά το ερώτημα τι μέλλει γενέσθαι μετά την απόφαση και τα όσα καταγράφει αυτή, αφού πολλές φορές αφήνονται στα συρτάρια, είναι η θέση του νομικού Δημήτρη Απαισιώτη, ο οποίος ανέγνωσε ολόκληρη την απόφαση 87 σελίδων, πως θα πρέπει να διοριστούν ανεξάρτητοι ποινικοί ανακριτές για να εξετάσουν την απόφαση και από την άλλη, να επανεξεταστεί το θέμα του Γιώργου Τρυφωνίδη, το όνομα του οποίου βρίσκεται στη λίστα των ανεξάρτητων ποινικών ανακριτών.

Όπως είπε ο κ. Απαισιώτης, όταν ο Γιώργος Τρυφωνίδης μπήκε στη λίστα των ανεξάρτητων ποινικών ανακριτών, μπορεί τότε να είχε τα συγκεκριμένα εχέγγυα. Τώρα όμως, με βάση την απόφαση και τους κανονισμούς, τα δεδομένα έχουν διαφοροποιηθεί.

«Με με βάση τον περί Αστυνομίας (Ανεξάρτητη Αρχή Διερεύνησης Ισχυρισμών και Παραπόνων) Νόμος του 2006 (9(I)/2006), το Υπουργικό Συμβούλιο διορίζει για περίοδο πέντε ετών Ανεξάρτητη Αρχή Διερεύνησης Ισχυρισμών και Παραπόνων κατά της Αστυνομίας, αποτελούμενη από πέντε μέλη, με καθήκον και εξουσία να διερευνά είτε η ίδια είτε να εποπτεύει τη διερεύνηση που διεξάγεται από άλλα πρόσωπα που θα διορίζονται από αυτήν. Συνεπώς, η Επιτροπή της ΑΔΙΠΑ εποπτεύει την διερεύνηση που μπορεί να κάνει ο κ. Τρυφωνίδης. Τηρούμενοι των διατάξεων, η Αρχή δύναται να αναθέτει τη διεξαγωγή ανακρίσεων σε πρόσωπα που διορίζονται από αυτήν ως ανακριτές, όπου και όπως προβλέπεται στον παρόντα Νόμο. Άρα, ένα από τα πρόσωπα αυτά είναι και ο κ. Τρυφωνίδης.

Σε άλλο σημείο του Νόμου, αναφέρεται πως η διεξαγωγή των ανακρίσεων από πρόσωπα που διορίζονται, ελέγχεται και εποπτεύεται από την Αρχή, τα δε πρόσωπα αυτά ενεργούν σύμφωνα με τις οδηγίες της και σε περίπτωση που, κατά την κρίση της, δεν ανταποκρίνονται στα καθήκοντά τους η Αρχή έχει δικαίωμα να τα παύσει. Επίσης, ως ανακριτές διορίζονται από την Αρχή πρόσωπα εγνωσμένου κύρους και ήθους, ανωτάτου επαγγελματικού και ηθικού επιπέδου με γνώσεις και εμπειρίες σε θέματα ανακρίσεων και τα οποία επιλέγονται από κατάλογο που καταρτίζεται από το Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας.

Με βάση λοιπόν αυτά και τα όσα προνοεί η νομοθεσία, η απόφαση του Δικαστηρίου έρχεται πολύ απλά να πλήξει το περί προσώπου εγνωσμένου κύρους και ήθους, ανωτάτου επαγγελματικού και ηθικού επιπέδου, αφού λέει ξεκάθαρα πως με τα δεδομένα που έχω, εσύ ο ίδιος χρησιμοποίησες τις διαδικασίες της ποινικής δίωξης εναντίον του δεσμοφύλακα. Και ο λόγος, όχι γιατί είχες καλή μαρτυρία εναντίον του, αλλά είχες αλλότρια κίνητρα. Αυτό λέει η απόφαση. Ότι δηλαδή, όπως λέει, ήθελε να φιμώσει τον δεσμοφύλακα, ώστε να μην βγουν προς τα έξω, πως ενόσω ήταν Διευθυντής των Φυλακών, οι χειρισμοί του ήταν οι χειρότεροι που θα έπρεπε να ήταν».

Παράλληλα, ο κ. Απαισιώτης, αναφέρει πως στην απόφαση σημειώνεται πως δεν βρέθηκαν καν ενώπιον του Δικαστηρίου για να υποστηρίξει την Δημοκρατία, δηλαδή «κακίζει τη στάση του, λέγοντας πως ενώ ήταν υπάλληλος της, τώρα που τον καλεί ως μάρτυρα να καταθέσει τη δική σου θέση, δεν πήγε».

Επιπρόσθετα, ο κ. Απαισιώτης αναφέρει πως αυτό που επιβεβαίωσε το Δικαστήριο, και κρίνει πολύ σημαντικό, είναι πως υπάρχει αναφορά ότι η πιθανότητα να επηρέασε τη διερεύνηση, είναι μεγαλύτερη από τον να μην την επηρέασε.

«Συνεπώς, με όλα αυτά που αναφέρει το Δικαστήριο, προκύπτει πως πρέπει να επανεξεταστούν τα δεδομένα από την Νομική Υπηρεσία σε σχέση την ένταξη του στη λίστα των ποινικών ανακριτών, αφού έχουν αλλάξει τα δεδομένα σε σχέση με τότε που μπήκε στη λίστα των ανακριτών. Μπορούν να μην ληφθούν υπόψη τα όσα αναφέρει το Δικαστήριο; Αν για παράδειγμα στη λίστα των ανακριτών είναι ο Τρυφωνίδης που έχει σε βάρος του αυτή την απόφαση και ένας δικηγόρος που δεν έχει οτιδήποτε σε βάρος του. Θα τους βάλεις και τους δύο στην ίδια μοίρα; Υπάρχουν πλέον σκιές. Πώς μπορεί να διερευνήσει σε βάρος άλλων, όταν σε βάρος του προέκυψαν αυτά τα πράγματα; Δεν θα υπάρχουν σκιές;»

Θα μπορούσε να υπάρξουν διώξεις;

Σε σχέση με το ερώτημα εάν θα μπορούσαν να υπάρξουν ποινικές διώξεις μετά την απόφαση του Δικαστηρίου, ο κ. Απαισιώτης απάντησε καταφατικά, τονίζοντας πως η απόφαση θα πρέπει να εργαλειοποιηθεί.

Όπως είπε, «το Δικαστήριο έδωσε πλέον κάποια δεδομένα, τα οποία δίνουν το δικαίωμα, στην προκειμένη περίπτωση, να εργαλειοποιηθεί η απόφαση. Θα μπορούσαν να διοριστούν ανεξάρτητοι ποινικοί ανακριτές, να μελετήσουν την απόφαση και τα τεκμήρια, αφού για όσα αναφέρονται υποστηρίζονται σε τεκμήρια, και να εξετάσουν ποινικά αδικήματα. Δεν έχει σημασία αν κάποιοι έφυγαν από τις θέσεις τους. Από τη στιγμή που υπάρχουν αυτά τα αδικήματα, θα μπορούσαν να υπάρξουν διώξεις και αυτά τα αδικήματα δεν είναι μέσα στα άλλα που παραγράφονται. Και από τη στιγμή που είναι θέμα αστικής δικαιοδοσίας, δεν υπάρχει κόλλημα. Δεν είναι όπως το ποινικό και να κάνουν εξαρχής διερεύνηση, δεν θα αμφισβητηθεί και δεν θα γίνει εφετείο. Απλώς παίρνουν το αποτέλεσμα της αγωγής που είναι η απόφαση και να αποφασίσουν».