Έκρυβαν τα προβλήματα του χουλιγκανισμού κάτω από το χαλί-Στη... σέντρα η Κυβέρνηση για τομές

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προέβη τη Δευτέρα σε μία τρομακτική παραδοχή. Ερωτηθείς αν οι πολίτες θα πρέπει να έχουν εμπιστοσύνη να μεταβούν στο γήπεδο με τα παιδιά τους, απάντησε «με απόλυτη ειλικρίνεια, όχι». «Από τη στιγμή που υπάρχει έστω και ένα τέτοιου είδους φαινόμενο, η απάντηση στο ερώτημά σας είναι όχι», επανέλαβε.

Την Τρίτη επανήλθε, δηλώνοντας ότι «δεν τιμούν κανένα αυτά που είδαμε. Σκεφτείτε αν υπήρχε ένα θύμα, σκεφτείτε μια οικογένεια, οι γονείς, να πάρουν τα παιδιά τους να δουν ένα αγώνα καλαθόσφαιρας. Θα το κάνατε; Εγώ δεν θα το έκανα ποτέ».

Το γήπεδο, στις κερκίδες του οποίου μεγάλωσαν γενιές και γενιές στην Κύπρο, δεν είναι πια ασφαλής χώρος να πάρει κανείς τα παιδιά του. Και το αναγνωρίζει ο ίδιος ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης. Δυστυχώς, όμως, τα πρόσφατα περιστατικά χουλιγκανισμού, δείχνουν πως τα παιδιά μας δεν κινδυνεύουν μόνο στα γήπεδα από τους χούλιγκαν. Κινδυνεύουν παντού. Και αυτό είναι κάτι που η Κυβέρνηση οφείλει να αντιμετωπίσει και να δράσει αναλόγως, αντιμετωπίζοντας το ζήτημα ολοκληρωμένα κι όχι με προσωρινές ή σπασμωδικές κινήσεις.

Το πρωί της Κυριακής 22 Ιανουαρίου, όταν πραγματοποιήθηκε το μνημόσυνο του Γρίβα, τα παιδιά μας κινδύνευαν στους δρόμους της Λεμεσού. Το απόγευμα της Κυριακής 26 Μαρτίου, τα παιδιά μας κινδύνευαν στους δρόμους της Λευκωσίας. Τα παιδιά μας κινδύνευαν από πέτρες και φωτιές στα πεζοδρόμια και στις στάσεις των λεωφορείων. Γιατί αυτές οι οπαδικές διαμάχες δεν γίνονται πλέον με αφορμή κάποιο αγώνα, αλλά με την ευκαιρία της συνάντησης μεταξύ τους. Και μπορούν να συναντηθούν οπουδήποτε. Γι’ αυτό και είναι επείγουσα η ανάγκη να βρεθούν λύσεις.

Η Κυβέρνηση Χριστοδουλίδη κληρονόμησε αυτή την απαράδεκτη κατάσταση από τους προκατόχους της που ωραιοποιούσαν την κατάσταση. Τα τελευταία δύο χρόνια η Αστυνομία θα έπρεπε να ελέγχεται για δεκάδες επιχειρησιακά λάθη. Όχι απλώς δεν ελεγχόταν, όμως, αλλά η πολιτική της προϊστάμενη, Στέφη Δράκου, της προσέφερε πλήρη κάλυψη. Εξού και, με το που φάνηκε για άλλη μία φορά η ανεπάρκειά της, η οποία έφτασε στο σημείο οι χούλιγκαν να σπάζουν περιπολικά και να κλέβουν από μέσα εξοπλισμό, η πρώτη, αυτόματη σχεδόν, αντίδραση της Αστυνομίας, ήταν να αραδιάσει δικαιολογίες και να αναζητήσει πού να μετατοπίσει το φταίξιμο. Κι αυτό, παρά τις επανειλημμένες φωνές των ίδιων των συντεχνιών των αστυνομικών, ότι οι αποφάσεις της ηγεσίας θέτουν σε κίνδυνο τα μέλη τους.

Η Αστυνομία, παραδέχθηκε ότι «σίγουρα σε επιχειρησιακά σχέδια γίνονται λάθη και παραλείψεις», μόνο όταν έγινε αντιληπτό πως η νυν Υπουργός Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης δεν προτίθεται να κάνει το ίδιο με την προκάτοχό της και δεν θα μπορεί πλέον η Αστυνομία να κρύβει τα προβλήματά της κάτω από το χαλί, με την κάλυψη της πολιτικής της προϊστάμενης.

Η Άννα Προκοπίου, με το που είδε τι συνέβη για άλλη μία φορά, συγκάλεσε σύσκεψη και παρόλο που υπέδειξε και προς την κατεύθυνση των υποδομών, δεν προσπάθησε να κρύψει τις ευθύνες άλλων. Η Κυβέρνηση ευρύτερα δείχνει να αναγνωρίζει πως εντοπίζεται μερίδιο ευθύνης παντού και πλέον η Αστυνομία δεν μπορεί να βρίσκεται στο απυρόβλητο. «Δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε τις προσπάθειες που γίνονται από κάποιους, είτε σωματεία, είτε αθλητικές οργανώσεις, να μην έχουμε τέτοιου είδους φαινόμενα», δήλωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, καταρρίπτοντας τη βασική υπερασπιστική γραμμή της Αστυνομίας ότι φταίνε πάντα οι άλλοι. «Έχουν πολλοί ευθύνες και ο καθένας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του», τόνισε, παραπέμποντας στο Υπουργικό Συμβούλιο που θα πραγματοποιηθεί σήμερα και θα συζητηθεί η λήψη μέτρων.

Ο Νίκος Χριστοδουλίδης εμφανίστηκε αποφασισμένος να βάλει ένα τέλος σε αυτό το φαινόμενο. «Θα λάβουμε πολύ συγκεκριμένες αποφάσεις», είπε, σχολιάζοντας μάλιστα και το γεγονός πως έχουν γίνει αρκετές συσκέψεις και συζητήσεις και τώρα ήρθε η ώρα να ληφθούν αποφάσεις. Παρά την ειλικρινή προσέγγιση του ιδίου και των μελών της Κυβέρνησής του, ωστόσο, αναμένονται με ενδιαφέρον τα μέτρα που θα ληφθούν και κυρίως ποιους θα αγγίζουν.

Συνεχώς προτείνονται από την Αστυνομία, τις Ομοσπονδίες και άλλους φορείς, διάφορες φόρμουλες απαγόρευσης οπαδών, θέση που φαίνεται να μην απορρίπτει ούτε ο Πρόεδρος, λέγοντας πως «ή κάποιοι θα συμμορφωθούν ή θα γίνονται όλοι οι αγώνες χωρίς κανένα θεατή». Αυτή η προσέγγιση, όμως, μπορεί να λύνει προσωρινά το πρόβλημα στα γήπεδα, αλλά δεν οδηγεί ούτε στην τιμωρία των ενόχων, ούτε στην ορθότερη διαχείριση από πλευράς των Αρχών, ενώ δεν αγγίζει καθόλου το ενδεχόμενο «ραντεβού» σε άλλους δημόσιους χώρους και την αντιμετώπισή τους. Είναι λογική που δημιουργεί αποστάσεις μεταξύ των πολιτών και των αθλητικών διοργανώσεων, καθιστώντας τον αθλητισμό τηλεοπτικό θέαμα κι όχι συμμετοχική δραστηριότητα και που καίει μαζί με τα λίγα ξερά και τα πολλά χλωρά.

Ενώ έχουν καταγραφεί πάνω από 15 σοβαρά επεισόδια σε μερικούς μήνες, οι Αρχές όχι μόνο απέτυχαν να τα αποτρέψουν, αλλά απέτυχαν και να χτυπήσουν το κακό στη ρίζα του και να συλλάβουν τους υπαίτιους. Όλες αυτές τις φορές, οι αστυνομικοί, ενώ τους είχαν μπροστά τους, τους αναζητούσαν μέρες μετά μέσα από θολές φωτογραφίες από κλειστά κυκλώματα. Όπως φαίνεται εκ του αποτελέσματος, οι υπαίτιοι παραμένουν ασύλληπτοι, δρουν ανενόχλητοι και αισθάνονται ανίκητοι, εκδηλώνοντας την απαράδεκτη συμπεριφορά τους όπου βρουν και αδιαφορώντας για το ποιοι υφίστανται συνέπειες από τις ενέργειές τους. Κι αν έχει σε κάτι δίκαιο η Αστυνομία είναι πως αυτή η παραβατική συμπεριφορά έχει κοινωνικό υπόβαθρο -ενδεχομένως και πολιτικό- το οποίο θα πρέπει η Κυβέρνηση να αντιμετωπίσει σφαιρικά, στο πλαίσιο της πρόληψης και ευρύτερα. Παράλληλα, θα πρέπει να λειτουργεί ορθά στο επίπεδο της καταστολής αλλά και του εντοπισμού και της τιμωρίας των ενόχων.

Δεν είναι κανείς άμοιρος ευθυνών σε αυτή την ιστορία. Όσοι συντηρούν αυτές τις καταστάσεις, όσοι κρύβουν υπαίτιους, όσοι επιτρέπουν να συμβαίνουν, όσοι δεν θωράκισαν ορθά την πολιτεία, όσοι κατ’ επανάληψη έλαβαν λανθασμένες αποφάσεις, πρέπει όλοι να λογοδοτήσουν. Γι’ αυτό και δεν αρκούν πλέον οι επιδερμικές προσεγγίσεις. Αυτή είναι μια μεγάλη ευκαιρία για την Κυβέρνηση, στις αρχές της θητείας της, να βρει λύσεις για ένα πρόβλημα που χρονίζει. Να βάλει ένα οριστικό τέλος στην ανοχή. Να αντικαταστήσει τις συσκέψεις με πράξεις και τις δικαιολογίες με δράσεις. Αγγίζοντας κάθε πτυχή και κάθε υπεύθυνο, χωρίς να χαριστεί σε κανέναν. Αλλιώς, δυστυχώς, θα στείλει και η διακυβέρνηση Χριστοδουλίδη το μήνυμα στους χούλιγκαν πως μπορούν να συνεχίσουν ανενόχλητοι τη βίαιη δράση τους, επειδή, το πολύ πολύ, να γίνει καμιά σύσκεψη και κάτι δηλώσεις καταδίκης.