Τα μαύρα σύννεφα αμφισβήτησης της Εισαγγελίας και η ανάγκη για παρέμβαση Χριστοδουλίδη

Αναμφίβολα ο θεσμός του Γενικού Εισαγγελέα, αποτελεί το σημαντικότερο γρανάζι στην απονομή της Δικαιοσύνης. Και αυτό διότι, κρατάει και το μαχαίρι και το καρπούζι, εξού και έχει ιδιαίτερη σημασία οι ενέργειες των Εισαγγελέων να λειτουργούν προς την κατεύθυνση του κράτους Δικαίου και την απονομής της Δικαιοσύνης και όχι της αποτροπής. Ο εκάστοτε Γενικός Εισαγγελέας αλλά και ο Βοηθός του, διορίζονται στις θέσεις αυτές για να εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον και όχι το προσωπικό – γενικά ομιλούντες – ενώ οι ενέργειες τους δεν πρέπει να παραπέμπουν σε καμία περίπτωση πως καταχράζονται το ανέλεγκτο των εξουσιών τους, για άλλους λόγους.

Σήμερα, η ηγεσία της Νομικής Υπηρεσίας, θα έλεγε κανείς πως βρίσκεται υπό «πολιορκία». Οι επαναλαμβανόμενες συγκυρίες, σε ό,τι αφορά τους χειρισμούς πολύκροτων υποθέσεων, ερμηνεύονται από την κοινή γνώμη πως δεν πρόκειται για συγκυρίες. Κάτι, που από την άλλη θα μπορούσε να πει κάποιος πως αδικείται η Εισαγγελία και υπάρχει προκατάληψη, δεδομένου πως πρόκειται για πρόσωπα που προέρχονται από την προηγούμενη Κυβέρνηση, από την οποία επίσης και διορίστηκαν στις θέσεις αυτές, ωστόσο η απουσία αιτιολόγησης για μια σειρά αποφάσεων, έφεραν ρωγμές στην αξιοπιστία του θεσμού.

Ενδεχομένως να είναι και η πρώτη φορά στα χρονικά, που η Εισαγγελία δέχεται τόση ασφυκτική πίεση από την κοινή γνώμη, κάτι στο οποίο πιθανόν να συνέβαλε και η ανάπτυξη του ρόλου των μέσω κοινωνικής δικτύωσης, στα οποία οι πολίτες εκφράζουν ελεύθερα την άποψη τους, με αποτέλεσμα ένας από τους κορυφαίους θεσμούς, αυτή τη στιγμή να περιέπεσε σε πλήρη ανυποληψία.

Το κλείσιμο της υπόθεσης του μαύρου βαν, οι μακροχρόνιες έρευνες για τα διαβατήρια, το κλείσιμο της υπόθεσης του Κατσουνωτού, το κλείσιμο της υπόθεσης Σιζόπουλου που υπήρχε παραδοχή διάπραξης αδικημάτων, τα «δεδουλευμένα» του Γιαννάκη, για τα οποία δεν κατηγορείται, η δολοφονία του 26χρονου Θανάση… Όλες αυτές οι υποθέσεις που έκλεισαν με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς επαρκή επεξήγηση και αιτιολογία, αντιθέτως σε κάποιες έγινε επίκληση στο δημόσιο συμφέρον, που ουδείς κατάλαβε ποιο ήταν αυτό, είχαν ως αποτέλεσμα να «καταδικάσουν» την Εισαγγελία σε διαρκή αμφισβήτηση.

Η έλλειψη διαφάνειας στις αποφάσεις και τους χειρισμούς, μέχρι στο βαθμό που επιτρέπεται, οδήγησε τους πολίτες σε σεναριολογία και σε συμπέρασμα πως οι χειρισμοί σε μια υπόθεση, καθορίζονται από το ποιος τελικά εμπλέκεται, σε ποιο στρατόπεδο ανήκει και ενδεχομένως το ποιος κρατάει στο χέρι ποιον. Μια σεναριολογία, που ενδεχομένως η Εισαγγελία να θεωρεί πως την αδικεί, ωστόσο ουδέποτε θέλησε να δώσει εξηγήσεις, ώστε να δικαιολογήσει τις ενέργειες της και να καθαρίσει τις οποιεσδήποτε σκιές.

Διέξοδος η Ανεξάρτητη Αρχή;

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, στην εξίσωση ήρθαν να προστεθούν και οι αναστολές ιδιωτικών διώξεων, αλλά και οι καταγγελίες που κάνουν τον γύρο του διαδικτύου και αφορούν ένα «ορφανό» θανατηφόρο δυστύχημα.

Θα πρέπει πλέον να αποτελεί παραδεκτό γεγονός, πως ο Γενικός και Βοηθός Εισαγγελέας, βρίσκονται υπό αμφισβήτηση. Το ζήτημα όμως αυτή τη στιγμή, δεν είναι μόνο προσωπικό αλλά το μεγαλύτερο θέμα που προκύπτει, είναι το κύρος ενός θεσμού που φαίνεται να έχει καταρρακωθεί, αδίκως ή δικαίως.

Κάτι, που έρχεται να διαφανεί και με τον αριθμό των καταγγελιών που βρίσκονται ενώπιον της Ανεξαίρετης Αρχής κατά της Διαφθοράς, οι οποίες ξεπερνούν τις 50, με τους καταγγέλλοντες να δείχνουν πως παρακάμπτουν θεσμούς, Εισαγγελία και Αστυνομία, λόγω έλλειψης εμπιστοσύνης ή επειδή θεωρούν πως μέσω της Αρχής μπορούν αν βρουν το δίκαιο τους.

Εξάλλου, τα όσα διαδραματίζονται, έδειξαν να απασχολούν και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος προεκλογικά διαμήνυσε τον διαχωρισμό εξουσιών του Γενικού Εισαγγελέα. Δηλαδή, αυτό του δημόσιου κατήγορου και του νομικού σύμβουλου της Κυβέρνησης.

Η παρέμβαση του ίδιου του Προέδρου, θεωρείται πλέον επιτακτική ανάγκη, αφού θα πρέπει να επαναληφθεί πως το θέμα δεν είναι προσωπικό, αλλά η προστασία του κορυφαίου θεσμού.

Θα έλεγε κανείς, πως ο Νίκος Χριστοδουλίδης, εάν επιθυμούσε να στείλει ξεκάθαρα μηνύματα στην κοινωνία, θα μπορούσε να αναθέσει στην Ανεξάρτητη Αρχή κατά της Διαφθοράς, η οποία άρχισε ήδη έρευνα για τα διαβατήρια, τον έλεγχο και άλλων αποφάσεων της Νομικής Υπηρεσίας. Δηλαδή, να βρεθούν ενώπιον της Αρχής, όλα τα πορίσματα και οι χειρισμοί που αφορούν τις πολύκροτες υποθέσεις που απασχόλησαν έντονα την κοινή γνώμη και οι οποίες ήταν αυτές που έφεραν τις ρωγμές, ώστε να ελεγχθούν από μια Αρχή, ο πρόεδρος της οποίας ήταν Πρόεδρος του Κακουργιοδικείου.

Εάν η Αρχή συμφωνήσει με τους χειρισμούς του Γενικού και Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα, τότε με τις ενέργειες του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αποκαθιστά την αξιοπιστία του θεσμού αλλά και των Εισαγγελέων. Σε διαφορετική περίπτωση, θα πρέπει να ληφθούν αποφάσεις σε πολιτικό επίπεδο για την προστασία του θεσμού.

Με την τροπή που έχουν πάρει πλέον τα πράγματα, η μόνο διέξοδος, είναι ο έλεγχος των αποφάσεων και οι άμεσες ενέργειες της Κυβέρνησης, η οποία σε περίπτωση που παραμείνει σε ρόλο θεατή, τότε ενδεχομένως οι ευθύνες να μετατοπιστούν και στον ίδιο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Για αυτόν τον λόγο αποτελεί ευκαιρία και για τον ίδιο, από την αρχή της διακυβέρνησής του, να κάνει πράξη όλα όσα προεκλογικά δεσμευόταν, περί διαφάνειας, ισονομίας και ανάκτησης του κύρους των θεσμών του κράτους. Και η ευκαιρία δεν είναι μόνο για τον ίδιο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά και για όλο το πολιτικό σύστημα, με τα κόμματα να έχουν επίσης περιπέσει σε ανυποληψία και ψάχνουν μια σανίδα σωτηρίας για να ανακτήσουν το κύρος τους.

Οι υποθέσεις είναι πολλές, τα μέτωπα αμέτρητα και μια κεντρική και συγκεκριμένη διαχείριση, μοιάζει ο πλέον θεμιτός τρόπος για να μπει μια τάξη και αργά αργά να αρχίσει η επούλωση των πληγών που τα συνεχόμενα σκάνδαλα και οι υπό εξέταση χειρισμοί, τραυμάτισαν βαριά την Κυπριακή Δημοκρατία στο σύνολό της.