Όποτε θέλουν, όπου θέλουν και όπως θέλουν οι χούλιγκαν…

«Ακόμη και 1.000 αστυνομικούς να είχε στο γήπεδο, αυτοί οι χούλιγκαν θα έβρισκαν τρόπο να το κάνουν…». Η παραπάνω αναφορά, λέχθηκε από επίσημα χείλη της Αστυνομίας, μόλις λίγη ώρα αργότερα από τα ντροπιαστικά επεισόδια στο Τάσσος Παπαδόπουλος ανάμεσα σε οπαδούς του Απόλλωνα και της Ανόρθωσης. Τι κι αν ήταν 70, 80, 100 αλλά ακόμη και 1.000 αστυνομικοί λοιπόν, τα όσα έγιναν στην καλαθοσφαιρική αναμέτρηση, πάλι θα γίνονταν, όσα έγιναν, χωρίς να αλλάζει τίποτα. Αλήθεια;

Η έμμεση παραδοχή αδυναμίας από πλευράς Αστυνομίας για να αντιμετωπίσει τους χούλιγκαν που δρουν όποτε θέλουν, όπου θέλουν και όπως θέλουν, αποτελεί αδιάψευστο γεγονός. Σίγουρα αυτό είναι αναντίρρητα ένα κοινωνικό πρόβλημα που μαστίζει την πολιτεία, αλλά η Αστυνομία πώς αντιμετωπίζει κάθε ανεγκέφαλο; Πώς προστατεύει τους πολίτες από τέτοιους ανεγκέφαλους; Ποιος πληρώνει στο τέλος της ημέρας τις ζημιές αυτών των ανεγκέφαλων;

Κανείς σίγουρα δεν βρίσκεται με το μέρος των χούλιγκαν, που όποτε συναθροίζονται θα βγάλουν τα απωθημένα τους και θα κάψουν ότι βρουν στο πέρασμά τους. Ωστόσο, αναμένει ο κάθε πολίτης σε μια ευνομούμενη πολιτεία, ότι θα του παρέχεται η ασφάλειά του, όπως προνοείται. Μα ούτε και αυτό δεν γίνεται, ούτε γινόταν, ούτε μπορεί να γίνει στο μέλλον, μας λέει η Αστυνομία;

Είναι ευδιάκριτος άλλωστε, μέσα και από τις φωτογραφίες και τα βίντεο που τραβήχτηκαν πριν τα επεισόδια ντροπής, ο κόσμος που βρισκόταν στις κερκίδες. Γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένοι. Πέραν από τους χούλιγκαν, υπήρχαν και αυτοί λοιπόν, που είναι αγνοί οπαδοί, λάτρεις της καλαθόσφαιρας. Αλλά με το που μπούκαραν οι ανεγκέφαλοι οργανωμένοι οπαδοί στις κερκίδες και άρχισαν τα έκτροπα, τα μέλη της Δύναμης, πήραν… σβάρνα όλους τους οπαδούς για να αποχωρήσουν, λες και έφεραν όλοι ευθύνη. Δακρυγόνα παντού και όποιον πάρει ο Χάρος.

Μα έλα που οι χούλιγκαν, γνώριζαν καλύτερα πως να δράσουν από τους ίδιους τους αστυνομικούς, και αφού έπαιξαν το παιχνίδι του λύκου με τα αρνάκια, έφθασαν μέχρι απέναντι από το Στάδιο, για να κάψουν με αυτοσχέδιες μολότοφ, τα γραφεία της Cyprus Public Transport, που μερικά εικοσιτετράωρα μετά, μετρά ακόμα τις πληγές της.

Οι ώρες περνούν όμως και οι ευθύνες, μπήκαν ξανά μέσα σε ένα μπαλάκι και πηγαινοέρχονται, παίζοντας το παιχνίδι του πινγκ-πονγκ, μέχρις ότου ηρεμήσει η μπαρουτιασμένη κατάσταση και τοποθετηθούν και αυτά τα επεισόδια στο σκονισμένο συρτάρι των υποθέσεων, που ανέδειξαν τις μαύρες τρύπες του αθλητικού κόσμου της Κύπρου.

Πάντως, είναι με ιδιαίτερη αγωνία που θα αναμένουμε τη δράση και το επιχειρησιακό πλάνο της Αστυνομίας στους κρίσιμους αγώνες που ακολουθούν τις επόμενες μέρες, τόσο στα κλειστά γήπεδα, αλλά και ανοικτά, αφού οι οργανωμένοι οπαδοί θα είναι πάλι εκεί και θα παραμονεύουν.

Αλήθεια όμως, ακόμη και διμοιρίες αστυνομικών να υπάρχουν, θα μπορούμε να νιώθουμε ασφαλείς ή θα κάνουμε τον σταυρό μας να μην έχουν όρεξη οι οργανωμένοι οπαδοί για επεισόδια; Γιατί ας μην ξεχνάμε άλλωστε, ότι και προχθές στο Ελευθέρια, οι μανιώδεις οπαδοί, δεν ανακόπηκαν από τα μέλη της Δύναμης και σταμάτησαν τα έκτροπα, αλλά… βαρέθηκαν και απλά μπήκαν στα λεωφορεία για να επιστρέψουν σπίτι τους!