Η μεταβατική περίοδος, η πρώτη γεύση αντιπολίτευσης και η περίοδος χάριτος

Σε μεταβατική περίοδο βρίσκεται το πολιτικό σύστημα της χώρας, καθώς όλες οι πλευρές προσπαθούν να προσαρμοστούν στη νέα κατάσταση πραγμάτων, μετά την πραγματοποίηση των Προεδρικών Εκλογών και τον διορισμό του νέου Υπουργικού Συμβουλίου. Αυτή η αλλαγή ρόλων αφορά τόσο τα πρόσωπα όσο και τα κόμματα, καθώς τρία από αυτά είναι πλέον στη συμπολίτευση και τέσσερα στην αντιπολίτευση.

Η υπουργοποίηση πολλών προσώπων που δεν προέρχονται από τον χώρο της πολιτικής δημιουργεί από μόνη της προκλήσεις, καθώς οι νέοι υπουργοί και υφυπουργοί θα πρέπει να ενημερωθούν, να κατανοήσουν, να θέσουν προτεραιότητες και να καταρτίσουν σχέδια δράσης, ενώ ταυτόχρονα βρίσκονται σε μία προσωπική μετάβαση, καθώς μετατρέπονται μέρα με τη μέρα σε πολιτικά πρόσωπα. Την ίδια στιγμή τα προβλήματα και οι προκλήσεις τρέχουν και πρέπει να έχουν τα αντανακλαστικά να αντιδρούν και να διαχειρίζονται επιτυχώς καταστάσεις.

Την ίδια στιγμή, το ΔΗΚΟ, η ΕΔΕΚ και η ΔΗΠΑ μπαίνουν σταδιακά στον ρόλο της συγκυβέρνησης, χωρίς κανένα από αυτά να αποτελεί στην πραγματικότητα κυβερνών κόμμα και χωρίς να συμμετέχουν στο κυβερνητικό σχήμα με τον τρόπο που ενδεχομένως να ήθελαν, ενώ δεν έχει ακόμη ξεκαθαρίσει σε ποιο βαθμό συμμετέχουν στη διαδικασία λήψεως αποφάσεων. Μεταξύ άλλων, καλούνται να υπερασπίζονται τις ενέργειες της διακυβέρνησης Χριστοδουλίδη, ενώ με την πάροδο του χρόνου θα αναλάβουν και το βάρος της προώθησης του κυβερνητικού έργου στη Βουλή των Αντιπροσώπων, όπου θα είναι και πιο ξεκάθαρη η αποστολή τους.

Στην αντίπερα όχθη, τέσσερις πολιτικές δυνάμεις βρίσκονται στην αντιπολίτευση. Για το ΕΛΑΜ και τους Οικολόγους δεν φαίνεται να έχουν αλλάξει πολλά, καθώς αναμένεται να ασκούν αντιπολίτευση με τον ίδιο τρόπο που το έκαναν στην προηγούμενη Κυβέρνηση, δηλαδή αναλόγως θεματολογίας. Το ΑΚΕΛ και ο ΔΗΣΥ, όμως, ενώ χωρίζονται από μία άβυσσο, βρίσκονται στην ουσία μαζί στο αντιπολιτευτικό στρατόπεδο και χρειάζονται διακριτούς ρόλους.

Το ΑΚΕΛ έδωσε μια πρώτη γεύση για το γεγονός πως δεν θα αφήνει τίποτα να περάσει απαρατήρητο, όταν αντέδρασε στην εξαγγελία του Προέδρου της Δημοκρατίας για κοινές συνόδους των Υπουργικού Συμβουλίου Κύπρου και Ελλάδας, εκφράζοντας ανησυχία. Αν και αυτό είναι ενδεχομένως ενδεικτικό του τρόπου που θα κινηθεί αντιπολιτευτικά, αποτελεί μάλλον παρένθεση, καθώς δεν θεωρεί ότι εξαντλήθηκε η περίοδος χάριτος που δόθηκε στην νέα Κυβέρνηση να προσαρμοστεί, να πιάσει δουλειά και να δείξει απτά αποτελέσματα, τα οποία θα μπορούν να κριθούν.

Ο ΔΗΣΥ, από την πλευρά του, φαίνεται να εκμεταλλεύεται αυτή την περίοδο χάριτος για να βρει τα πατήματά του. Μετά από δέκα χρόνια στην Κυβέρνηση και χωρίς να έχει ακριβώς προσδιορίσει τι σημαίνει η εποικοδομητική αντιπολίτευση που θέλει να ασκεί, φαίνεται να μελετά το σκηνικό και να περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να διαφοροποιηθεί πραγματικά. Ενδεχομένως μια τέτοια ευκαιρία θα δοθεί όταν ανατραπεί πολιτική της προηγούμενης Κυβέρνησης ή όταν προωθηθεί κάτι στη Βουλή με το οποίο να διαφωνεί για λόγους προσέγγισης. Ωστόσο δεν φαίνεται, εκ πρώτης όψεως, να έχει τη διάθεση να αντιπολιτεύεται για τα πάντα, όπως είναι τα πρώτα δείγματα γραφής από πλευράς ΑΚΕΛ. Στην Πινδάρου, άλλωστε, έχουν ένα επιπλέον βαρίδι, το γεγονός πως γνωρίζουν πολύ καλά πως αυτή η Κυβέρνηση εξελέγη με την υποστήριξη μιας μεγάλης πλειοψηφίας των ψηφοφόρων της παράταξης, την κρίση και τη συνείδηση των οποίων δεν θα πρέπει να ακυρώσουν με τον τρόπο που αντιπολιτεύονται.

Η περίοδος χάριτος δεν είναι καθορισμένη και μπορεί ανά πάσα στιγμή να ανατραπεί. Αν και σε γενικές γραμμές και σε διεθνές επίπεδο είθισται να είναι οι πρώτες εκατό μέρες μιας νέας Κυβέρνησης στην εξουσία, τίποτα δεν είναι σίγουρο. Μπορεί να προκύψουν τέτοια γεγονότα που να επισπεύσουν την πιο έντονη αντιπολίτευση ή η Κυβέρνηση Χριστοδουλίδη να συμπεριφερθεί με τέτοιο τρόπο που να μην δώσει γρήγορα σοβαρές αφορμές και οι μεγάλες συγκρούσεις να έρθουν τους επόμενους μήνες. Αυτή η περίοδος «ειρηνικής συμβίωσης», ωστόσο, καθιστά το πολιτικό σκηνικό αρκετά υποτονικό προς το παρόν.