Έπιασε τη βάση στο crash test των Προεδρικών, αναπροσαρμόζεται στα νέα δεδομένα το ΑΚΕΛ

Αναλόγως από τη σκοπιά που κανείς προσεγγίζει το εκλογικό αποτέλεσμα των Προεδρικών Εκλογών για το ΑΚΕΛ μπορεί με ευκολία να δικαιολογήσει γιατί το αντιμετωπίζει, είτε θετικά, είτε αρνητικά. Αναλόγως δηλαδή με το αν βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο ή μισοάδειο, ο κάθε ένας μπορεί να οδηγηθεί σε ένα συμπέρασμα που θα βασίζεται σε δεδομένα που θα δικαιολογούν την απόφαση του.

Αυτό επιχείρησε να πράξει και η Κεντρική Επιτροπή του ΑΚΕΛ το περασμένο Σάββατο, σε μια πολύωρη συνεδρία που όμως πέρασε στα ψηλά, λόγω της ταυτόχρονης εκλογικής διαδικασίας που έτρεχε στον Δημοκρατικό Συναγερμό, η οποία είχε μονοπωλήσει το ενδιαφέρον. Η ουσία από τις τοποθετήσεις του Γενικού Γραμματέα του κόμματος είναι πως το αποτέλεσμα αφήνει γλυκόπικρη γεύση, αφού από τη μια κατέδειξε μια σειρά από προοπτικές για το μεγάλο κόμμα της αριστεράς, αφετέρου απέτυχε στο βασικό στόχο που ήταν η αλλαγή διακυβέρνησης.

Πιάνοντας το νήμα από την αρχή, είναι σημαντικό ότι η συνεργασία του ΑΚΛΕ με τον Ανδρέα Μαυρογιάννη, κρίθηκε από όλες τις πλευρές ως επιτυχημένη. Σε κανένα σημείο της συνεργασίας και κυρίως και μετεκλογικά μετά την αποτυχία του δεύτερου γύρου, ούτε από την Εζεκία Παπαϊωάννου, ούτε από την πλευρά του τέως διαπραγματευτή αφέθηκαν υπόνοιες για τη συνεργασία και την προσπάθεια που έγινε. Μοναδικό σημείο που ελέγχεται και που οι ευθύνες δεν είναι μονόπλευρες, αλλά εντάσσονται στο γενικότερο πλαίσιο λειτουργίας του ΑΚΕΛ, που θεωρητικά θα αλλάξει στο Συνέδριο του Φθινοπώρου, είναι το χρονικό σημείο που λήφθηκε η απόφαση για στήριξη Μαυρογιάννη από την Παγκύπρια Συνδιάσκεψη του κόμματος.

Θεωρήθηκε, δηλαδή, από κάποια στελέχη του ΑΚΕΛ πως ένας εκ των λόγων αποτυχίας εκλογής του Ανδρέα Μαυρογιάννη ήταν η αργοπορημένη εξαγγελία της υποψηφιότητας του και η μικρή σε σχέση με τους υπόλοιπους υποψηφίους, περίοδος, που είχε στη διάθεση του για να έρθει σε επαφή με τη βάση του κόμματος, αλλά κυρίως με την κοινωνία.

Στα θετικά, σύμφωνα με την Κεντρική Επιτροπή του ΑΚΕΛ, είναι (α) η καθολική συσπείρωση του κόσμου της αριστεράς, (β) το γεγονός ότι ξανασυναντήθηκαν με ανθρώπους της οικολογίας, της κεντροαριστεράς και με πολλούς πολίτες που συμμερίζονται τις προοδευτικές αρχές και αξίες που αναδείχθηκαν και (γ) το γεγονός ότι, πάντα σύμφωνα με την Κεντρική Επιτροπή του ΑΚΕΛ, ο Ανδρέας Μαυρογιάννης υπερίσχυσε στις ηλικίες κάτω των σαράντα ετών και ανάμεσα στον προσφυγικό κόσμο.

Τα επιτεύγματα ωστόσο, που καταγράφει η Κεντρική Επιτροπή του ΑΚΕΛ, δεν μπορούν να θεωρούνται ως κεκτημένα και δεδομένα ως βάση για τις επόμενες προκλήσεις που ακολουθούν για το κόμμα της αριστεράς. Ούτε η καθολική, όπως χαρακτηρίστηκε, συσπείρωση από το ΑΚΕΛ, είναι κάτι που θα ισχύει και το 2024 για τις Ευρωεκλογές και τις Εκλογές Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά κυρίως ούτε η συνεργασία με δυνάμεις της Οικολογίας και της κεντροαριστεράς, θα πρέπει να θεωρούνται δεδομένες.

Συνεπώς για το ποια θα είναι η πορεία του ΑΚΕΛ και αν το κόμμα θα πορευθεί ενδυναμωμένο στις νέες προκλήσεις, είναι κάτι που εξαρτάται από το τι θα πράξει από εδώ και πέρα και όχι από το τι έπραξε στις Προεδρικές του 2023. Το μεγάλο κέρδος των εκλογών του 2023, είναι η αποφυγή ενός νέου κύκλου εσωστρέφειας, μουρμούρας και συντροφικών αντεγκλήσεων. Αντιθέτως, ο Στέφανος Στεφάνου, εισέρχεται στον δεύτερο χρόνο της ηγεσίας του, ενδυναμωμένος και ως ένα βαθμό δικαιωμένος για τις επιλογές του.

Πλέον και για τον ίδιο και για το κόμμα ως ιστορική οντότητα, το διακύβευμα είναι τι θα συμβεί τους επόμενους μήνες μέχρι το Φθινόπωρο, όταν θα πραγματοποιηθεί το Παγκύπριο Καταστατικό Συνέδριο από το οποίο θα εγκριθούν οι αλλαγές στη δομή και τη λειτουργία του κόμματος. Ο ίδιος ο Στέφανος Στεφάνου στις δηλώσεις του, σχετικά με το επικείμενο Συνέδριο ανέφερε πως η Κεντρική Επιτροπή επαναβεβαίωσε την αποφασιστικότητα του Κόμματος να εργαστεί για την περαιτέρω βελτίωση της λειτουργίας του ΑΚΕΛ καθώς και της παρέμβασής του στην κοινωνία, στη βάση του πλαισίου και του οδικού χάρτη που εγκρίθηκε τον περασμένο Οκτώβριο για τη διενέργεια καταστατικού συνεδρίου το ερχόμενο φθινόπωρο.

Παράλληλα, ωστόσο, με τον διάλογο εντός του κόμματος για το πώς θα πορευθεί τα επόμενα χρόνια, το ΑΚΕΛ καλείται να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα που δημιούργησε η εκλογή του Νίκου Χριστοδουλίδη, να συμβιβαστεί με την ιδέα πως δεν είναι αξιωματική αντιπολίτευση έχοντας απέναντι του τον ΔΗΣΥ, αλλά αντιπολίτευση μαζί με τον ΔΗΣΥ απέναντι σε ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ και ΔΗΠΑ και να βρει εκείνους τους τρόπους που δεν θα το μετατρέψουν στο μαύρο πρόβατο του πολιτικού συστήματος που θα το απομονώσει από το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα, την ώρα μάλιστα που υπάρχει σε εξέλιξη η υπό εκκόλαψη προσπάθεια για δημιουργία νέων πολιτικών φορέων αριστερά του Ενδιάμεσου.