Ο σεισμός που συντάραξε τον Συναγερμό, οι μετασεισμοί και η διεκδίκηση ψήφων

Ο σεισμός που συνέβη στον Δημοκρατικό Συναγερμό δεν ήταν αυτός που σχεδίαζαν. Υπέστη μια τεράστια ήττα την πρώτη Κυριακή των εκλογών, εξαναγκάστηκε να μην έχει θέση για τον δεύτερο γύρο πέραν της συνειδητής αντιπολίτευσης και το κύμα νίκης στο οποίο ευελπιστούσε, μετατράπηκε σε κύμα διχασμού και αλληλοφαγώματος. Και αυτή τη στιγμή πνίγει το κόμμα, με τη εσωστρέφεια να αναμένεται να κορυφωθεί όσο πλησιάζουν οι εσωκομματικές εκλογές και ενώ οι πιέσεις Χριστοδουλίδη και Μαυρογιάννη αυξάνονται και προκαλούν περισσότερες δονήσεις.

Ο σεισμός προκάλεσε και θα συνεχίσει να προκαλεί ζημιές. Όχι τόσο για την ήττα αυτή καθ’ αυτή -είναι άλλωστε αναπόσπαστο μέρος του πολιτικού κύκλου- αλλά για το blame game που ξεκίνησε και που αναμένεται να κορυφωθεί το επόμενο διάστημα. Υπάρχουν διαφορετικές αναγνώσεις για το ποιος φταίει για τον αποκλεισμό του ΔΗΣΥ από τον δεύτερο γύρο, οι οποίες σε πολύ μεγάλο βαθμό επηρεάζουν και την στάση που θα τηρήσει ο κάθε Συναγερμικός στην κάλπη. Αυτοί δηλαδή που θεωρούν ότι για την ήττα ευθύνεται η «αποστασία» του Νίκου Χριστοδουλίδη προτίθενται να ψηφίσουν Ανδρέα Μαυρογιάννη, ενώ εκείνοι που πιστεύουν ότι έγινε λάθος διαχείριση από το κόμμα και από τον Αβέρωφ Νεοφύτου προσωπικά και αυτός είναι ο κύριος λόγος που βρέθηκαν σε αυτή τη θέση, κλίνουν προς τον κ. Χριστοδουλίδη, θεωρώντας ότι προέχει η αποτροπή της κατάληψης της εξουσίας από το ΑΚΕΛ.

Ο θυμός κάποια στιγμή θα καταλαγιάσει, σε κάποιο βαθμό μάλιστα πριν από την Κυριακή, κάτι που ενδεχομένως θα επηρεάσει και τον τρόπο συμπεριφοράς κάποιων Συναγερμικών, που είχαν έντονα συναισθηματική αντίδραση κατά τα πρώτα εικοσιτετράωρα μετά την ήττα. Η πικρία, όμως, θα παραμείνει. Όπως και οι βαριές κουβέντες που ανταλλάζουν μεταξύ τους οι συναγωνιστές και το κλίμα πόλωσης που έχει δημιουργηθεί. Και μέσα σε αυτό το πλαίσιο είναι που θα κληθούν να αναδείξουν τη νέα ηγεσία, η οποία θα πρέπει αμέσως να πιάσει δουλειά για να ξεκινήσει να επουλώνει πληγές.

Και οι πληγές είναι πολλές και ενδεχομένως να μην έχουν ακόμη φανεί όλες. Περίπου το ένα τρίτο των Συναγερμικών επέλεξε να μην ακολουθήσει την κομματική γραμμή και να υποστηρίξει άλλον υποψήφιο από τον πρόεδρο του κόμματός του. Σε αυτούς φαίνεται να συγκαταλέγονται άτομα που ουδέποτε πίστεψαν στην υποψηφιότητα Νεοφύτου, άτομα που για διάφορους λόγους απογοητεύτηκαν από επιλογές που έκανε το κόμμα, άτομα που έχουν ιδεολογικές διαφορές με τη νυν ηγεσία, αλλά και άτομα που πίστευαν πως ο κ. Χριστοδουλίδης τους εξέφραζε περισσότερο. Συνεπώς δεν πρόκειται για μία απόλυτα συμπαγή μάζα και θα πρέπει να αντιμετωπιστούν τα κριτήριά τους διαφορετικά. Προεκλογικά θεωρείτο σχεδόν δεδομένο ότι αυτοί θα επέστρεφαν στην παράταξη πριν τις επόμενες εκλογές, όμως η απόφαση για κατά βούληση ψήφο και η πολεμική που δέχονται από άλλες ομάδες Συναγερμικών δείχνουν πως η επιστροφή δεν θα είναι απαραιτήτως αυτόματη. Αυτή η μερίδα θα ψηφίσει τον Νίκο Χριστοδουλίδη, όπως έκανε ήδη από τον πρώτο γύρο, αλλά το στοίχημα είναι κατά πόσον θα ξαναψηφίσει ΔΗΣΥ.  

Υπάρχει, επίσης, μία ομάδα ψηφοφόρων που στον πρώτο γύρο συστρατεύτηκε με την υποψηφιότητα του Αβέρωφ Νεοφύτου και δούλεψε γι’ αυτήν χωρίς αμφιταλαντεύσεις, αλλά θεωρεί πολύ πιο σοβαρό πρόβλημα για τον ΔΗΣΥ την επιστροφή του ΑΚΕΛ στην εξουσία από την υποστήριξη ενός «αποστάτη» και που σίγουρα δεν χάρηκε καθόλου για το γεγονός πως η απόφαση για ψήφο κατά συνείδηση άνοιξε αυτή την πόρτα. Αυτό το κομμάτι της βάσης, μπορεί να μην παίρνει καν στα σοβαρά τα περί πισώπλατων μαχαιριών και προδοσίας που ακούστηκαν αρκετά κατά τη συνεδρία του Πολιτικού Γραφείου, καθώς πολλοί κάνουν εντελώς διαφορετική ανάγνωση, αλλά, ακόμη κι αν τα υιοθετούν, προτιμούν να συνεχίσει να κυβερνά ένα μέλος της δικής τους Κυβέρνησης, παρά ο υποψήφιος που στηρίζεται από το ΑΚΕΛ.

Η τρίτη ομάδα είναι αυτοί που πιστεύουν πως η παράταξη έπρεπε να υποστηρίξει τον Ανδρέα Μαυρογιάννη και κάποιοι από αυτούς σίγουρα αυτό θα πράξουν στην κάλπη. Είναι άγνωστο αν όλοι όσοι είχαν αυτή τη θέση στην αρχή της εβδομάδας θα το κάνουν τελικά, καθώς εκτιμάται πως αρκετοί θα προτιμήσουν την αποχή ή το λευκό, όμως σίγουρα ένα μέρος τους θα παραμείνει πιστό στην αρχική του θέση. Η λογική τους είναι ότι δεν μπορεί με τίποτα να επιβραβευτεί η αποστασία και δεν μπορούν να διοχετεύσουν ψήφους στον άνθρωπο που μέμφονται για την εκλογική ήττα του ΔΗΣΥ. Ούτε αυτοί ικανοποιούνται με την απόφαση του κόμματος να τηρήσει ίσες αποστάσεις και να καλέσει τον κόσμο να κάνει ό,τι θεωρεί σωστό.

Στην ουσία κανείς δεν μένει ικανοποιημένος από την απόφαση, που βασικά αποσκοπούσε στο να μην δυσαρεστήσει ακόμη περισσότερο τον ήδη βαθιά διχασμένο Συναγερμικό κόσμο. Κι αυτή είναι άλλη μια πραγματικότητα που θα πρέπει να αντιμετωπίσει η ηγεσία, μαζί με τα όσα προηγήθηκαν και όσα συνεχίζουν να συμβαίνουν, τροφοδοτώντας την ένταση και την αντιπαλότητα.

Κι ανάμεσα στη σύγχυση και την αναμπουμπούλα που επικρατεί, η εκλογική βάση του ΔΗΣΥ παραμένει η μεγαλύτερη δεξαμενή άντλησης ψήφου για τους κυρίους Χριστοδουλίδη και Μαυρογιάννη και αναμένεται αμφότεροι να συνεχίσουν να τους διεκδικούν μέχρι και την τελευταία στιγμή. Και οι δύο προσπαθούν να τους δελεάσουν, παρουσιάζοντας τον εαυτό τους ως την καλύτερη επιλογή με βάση τα κριτήρια που θέτουν οι Συναγερμικοί, αν και, όπως επισημάνθηκε και πιο πάνω, το σκεπτικό διαφέρει από άτομο σε άτομο και ρητορική που απευθύνεται στη μία ομάδα, ξεκάθαρα δεν μπορεί να ικανοποιήσει την άλλη.

Στο πλαίσιο αυτό, ο Ανδρέας Μαυρογιάννης προσπάθησε να εξουδετερώσει ένα από τα βασικά επιχειρήματα που προβάλλεται, αυτό της οικονομικής διαχείρισης του ΑΚΕΛ, ανακοινώνοντας ότι επικεφαλής της Οικονομίας εάν εκλεγεί θα τεθεί άτομο που δεν προέρχεται από τον χώρο της Αριστεράς. Πρόκειται για έναν από τους στενότερους συνεργάτες του προεκλογικά, τον Χαράλαμπο Προύντζο, ο οποίος είναι νομικός και ουδέποτε είχε συνδεθεί με το ΑΚΕΛ. Θα φανεί στην πορεία εάν αυτό είναι αρκετό για να διασκεδαστούν οι ανησυχίες για το ζήτημα αυτό. Την ίδια στιγμή, ο κ. Μαυρογιάννης προβάλλει επιχειρήματα που σχετίζονται με το Κυπριακό, το οποίο αποτελεί σημείο επαφής μεταξύ ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, για να σμικρύνει την απόσταση, αν και αποτελεί ερώτημα αν η συμφωνία σε ένα και μόνο ζήτημα είναι αρκετή, δεδομένου ότι σε αυτές τις εκλογές το Κυπριακό δεν ιεραρχήθηκε ψηλά από τους ψηφοφόρους.

Από την πλευρά του, ο Νίκος Χριστοδουλίδης παίζει τα χαρτιά της ιδεολογικής συνάφειας και της κοινής πορείας που είχε με τον ΔΗΣΥ, αλλά ανασύρει, παράλληλα, και τον μπαμπούλα του ΑΚΕΛ, κυρίως σε ό,τι αφορά το ζήτημα της Οικονομίας, κάτι που αποτελούσε τη βασικό σημείο επίθεσης της καμπάνιας του Αβέρωφ Νεοφύτου εναντίον της πλευράς Μαυρογιάννη, καθώς και τον κυρίαρχο φόβο των Συναγερμικών. Αν και αντιλαμβάνεται το κάκιστο κλίμα που έχει καλλιεργηθεί εναντίον του σε μερίδα ψηφοφόρων του κόμματος, γνωρίζει πως το συγκριτικό του πλεονέκτημα είναι η εγγύτητά του με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη και τη διακυβέρνησή του, σε συνδυασμό με τον φόβο που υπάρχει για μια διακυβέρνηση ΑΚΕΛ. Το ερώτημα είναι εάν θα καταφέρει να κατευνάσει τον θυμό που υπάρχει εναντίον του και να κερδίσει τη μερίδα του λέοντος των ψηφοφόρων του Αβέρωφ Νεοφύτου.

Το στοίχημα είναι μεγάλο, καθώς ενδέχεται πως νικητής τελικά θα είναι όποιος κερδίσει τη βάση του ΔΗΣΥ, η οποία έχει μετατραπεί σε ρυθμιστή του δευτέρου γύρου. Όπως διαμορφώνεται το κλίμα, θα εξασφαλίσουν ψήφους από αυτή τη δεξαμενή και ο κ. Χριστοδουλίδης και ο κ. Μαυρογιάννης. Το ερώτημα είναι ποιος από τους δύο θα εξασφαλίσει περισσότερες.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:

• Αυτός είναι ο υπουργός Οικονομικών που ανακοίνωσε ο Μαυρογιάννης
• Οι άσσοι Μαυρογιάννη-Χριστοδουλίδη για να πάρουν την παρτίδα των Συναγερμικών
• Κατά συνείδηση στις Προεδρικές, με... βούληση τις εσωκομματικές στον ΔΗΣΥ
• Ποιοι Συναγερμικοί τάσσονται υπέρ Χριστοδουλίδη και ποιοι υπέρ Μαυρογιάννη
• Τουϊτερομαχία Νικόλα-Άντρου για τα... μάτια των Συναγερμικών