Σε όλους ανήκει αυτή η μεγάλη νίκη!

Τελικά ποιος έχασε στις εκλογές; Αυτό είναι το ερώτημα που απασχολεί πολλούς από την περασμένη Κυριακή παρακολουθώντας τα τεκταινόμενα και τις τοποθετήσεις των υποψηφίων, αλλά και των ηγεσιών των κομμάτων.

Ξεκάθαρα ο Νίκος Χριστοδουλίδης ως πρόσωπο είναι ο μεγάλος νικητής. Κατάφερε να συνενώσει δυνάμεις κι από εκεί που ξεκίνησε μόνος του να διανύσει μια πορεία κάποιων μηνών και με την προσωπική του παρουσία σε όλα τα επίπεδα να είναι ο μεγάλος νικητής και ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Από την άλλη ο Ανδρέας Μαυρογιάννης, μπορεί να έχασε στον δεύτερο γύρο των εκλογών, ωστόσο ενδεχομένως να έχει πετύχει κάτι μοναδικό, καταφέρνοντας να κερδίσει την αναγνώριση από το σύνολο του πολιτικού κόσμου και από τους πολίτες, για την ειλικρίνεια, την εντιμότητα και τις καθαρές θέσεις που διατύπωσε κατά τη διάρκεια του Προεκλογικού. Είπε όχι στον φτηνό λαϊκισμό, μίλησε χωρίς περιστροφές για το ποιος θα ήταν ο ρόλος του ΑΚΕΛ σε μια δική του Κυβέρνηση και πέτυχε δύο πράγματα που πολλοί θεωρούσαν ακατόρθωτα, όταν τον περασμένο Ιούνιο υπέβαλλε την υποψηφιότητα του.

Πρώτον να περάσει στον δεύτερο γύρο κερδίζοντας τον Αβέρωφ Νεοφύτου και δεύτερο να κάνει ντέρμπι τον δεύτερο γύρο χάνοντας την πρωτιά για μερικές χιλιάδες ψήφους, εκεί που άλλοι έβλεπαν περίπατο του Χριστοδουλίδη. Έχασε δηλαδή, αλλά κάτι κέρδισε ο Ανδρέας Μαυρογιάννης.

Κάποιος θα πει ο Αβέρωφ Νεοφύτου είναι ο μεγάλος χαμένος των εκλογών. Όχι μόνο έχασε από τον πρώτο γύρο, αλλά και σε ένα άλλο επίπεδο, κινδυνεύει να χάσει και το κόμμα. Ο ίδιος ωστόσο, με τις δημόσιες τοποθετήσεις του επιχειρεί να παρουσιαστεί ως ο κερδισμένος, αφού μεταξύ άλλων πέτυχε μια μικρή νίκη στο Πολιτικό Γραφείο μεταξύ πρώτης και δεύτερης Κυριακής, όπου κατάφερε να μπλοκάρει τη στήριξη Χριστοδουλίδη που κάποιοι επιχειρούσαν να περάσουν. Επιπλέον κατάφερε να αιφνιδιάσει εσωκομματικά, με την προκήρυξη εκλογών για τις 11 Μαρτίου.

Ακόμα και αυτή την απόφαση, όσο κι αν προσπάθησαν κάποιοι να την αλλάξουν δεν τα κατάφεραν και ο Αβέρωφ Νεοφύτου, πέτυχε να περάσει το δικό του. Έτσι ουσιαστικά ο ΔΗΣΥ πάει σε εκλογές, χωρίς προηγουμένως να αποδοθούν οι ευθύνες για την εκλογική ήττα.

Ανάλογη με των υποψηφίων είναι και η κατάσταση στα κόμματα.

Θα πει κάποιος πως ο μεγάλος χαμένος των εκλογών, είναι ο Δημοκρατικός Συναγερμός. Το ερώτημα που τίθεται, ωστόσο, πώς είναι χαμένο ένα κόμμα που τα τρία τέταρτα των ψηφοφόρων του στις Βουλευτικές, ψηφίζουν τον νικητή των εκλογών στον δεύτερο γύρο; Χαμένη σε αυτό το επίπεδο, ίσως να είναι η ηγεσία με την επιλογή κατά συνείδηση, όχι όμως η βάση του κόμματος που κινήθηκε σύσσωμα και ξεκάθαρα προς τον Νίκο Χριστοδουλίδη.

Άλλωστε εκλέχθηκε ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας που δηλώνει Συναγερμικός, ο οποίος δηλώνει ότι θα τοποθετήσει πρόσωπα από την κεντροδεξιά στην Κυβέρνηση του και ξεκαθαρίζει πως θέλει να ανήκει στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια του ΕΛΚ.

Επιπλέον κάποιοι διαβλέπουν επιτυχία του ΔΗΣΥ στις πρόσφατες εκλογές, αφού θα καταφέρει να απεγκλωβιστεί από την ηγεσία του Αβέρωφ Νεοφύτου, τον οποίο θεωρούν υπεύθυνο για τη μείωση των ποσοστών του τα τελευταία χρόνια. Όσοι δηλαδή, θέλουν να βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο, εντοπίζουν τα θετικά και τα αναδεικνύουν, επιχειρώντας παράλληλα να τα κεφαλαιοποιήσουν, είτε προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κόμματος μακροπρόθεσμα, είτε ακόμα και για εξυπηρέτηση των προσωπικών τους φιλοδοξιών.

Στο ΑΚΕΛ μπορεί να έχασαν τις εκλογές, αλλά αυτό που αφήνεται να νοηθεί μέσα από τις τοποθετήσεις των στελεχών του, είναι ότι επικρατεί μια –για κάποιους ακατανόητη- ικανοποίηση για το εκλογικό αποτέλεσμα. Στην Εζεκία Παπαϊωάννου, θεωρούν ότι πέτυχαν το μέγιστο που θα μπορούσαν σε αυτές τις Προεδρικές Εκλογές. Πρώτον γιατί κατάφεραν να περάσει ο υποψήφιος τους στον δεύτερο γύρο, ρίχνοντας στα βράχια τον ΔΗΣΥ. Αυτό από μόνο του ήταν μια τεράστια αποτυχία γιατί δεν ήθελαν να ζήσουν τον εφιάλτη του διλήμματος μεταξύ πρώτης και δεύτερης Κυριακής.

Από εκεί και πέρα θεωρούν πως δικαιώθηκε το κριτήριο της πολυσυλλεκτικότητας, που έθεσε η ηγεσία του κόμματος, όταν αποφάσισε Μαυρογιάννη, αντί Δημητριάδη ως υποψήφιο για τις Προεδρικές, αφού ο τέως διαπραγματευτής, κατάφερε να μετατρέψει σε ντέρμπι τον δεύτερο γύρο των εκλογών. Επιπλέον αυτό που σημειώνουν στο ΑΚΕΛ είναι πως πέτυχαν ποσοστά συσπείρωσης πολύ υψηλά για τα δεδομένα του κόμματος, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο υποψήφιος δεν ήταν δηλωμένος αριστερός.

Για προφανείς λόγους στο ΔΗΚΟ ανήκει και αυτή η μεγάλη εκλογική νίκη του Νίκου Χριστοδουλίδη. Το κόμμα κατάφερε για πρώτη φορά στην ιστορία του, στη μετά Σπύρου εποχή να γίνει Κυβέρνηση χωρίς να έχει τον μπαμπούλα ενός εκ των δύο μεγάλων κομμάτων. Σε μια περίοδο που η ηγεσία του ΔΗΚΟ βρισκόταν υπό πίεση, έχοντας καταγράψει την προηγούμενη αποτυχημένη προσπάθεια με τον πρόεδρο της στις Προεδρικές του 2018 και με τα ποσοστά του κόμματος να κατακρημνίζονται στις Βουλευτικές του 2021, αυτή η νίκη ήταν βάλσαμο στις πληγές του κόμματος.

Ο ίδιος ο Νικόλας Παπαδόπουλος, είχε δηλώσει ουκ ολίγες φορές ότι το ΔΗΚΟ επιβάλλεται και έχει ανάγκη να είναι στην εξουσία και με την υπέρβαση που έγινε με τον Νίκο Χριστοδουλίδη, σε πρώτη φάση τουλάχιστον, δικαιώθηκε. Το δύσκολο όμως δεν ήταν η συσπείρωση του ΔΗΚΟϊκού κόσμου γύρω από την υποψηφιότητα Χριστοδουλίδη. Αυτό ήταν το εύκολο κομμάτι της εξίσωσής. Το δύσκολο είναι τι θα συμβεί από εδώ και πέρα και πώς Χριστοδουλίδης και ΔΗΚΟ θα πορευθούν χωρίς προβλήματα με αγαστή συνεργασία τα επόμενα πέντε χρόνια.

Λίγο πολύ τα ίδια ισχύουν και για την ΕΔΕΚ. Η στήριξη της υποψηφιότητας Χριστοδουλίδη, τουλάχιστον μέχρι την παρούσα φάση, μοιάζει με σανίδα σωτηρίας για την ηγεσία του κόμματος. Ο Μαρίνος Σιζόπουλος δικαιούται να πανηγυρίζει για τη μεγάλη επιτυχία, ωστόσο γνωρίζει πολύ καλά, πως τα εσωκομματικά του προβλήματα και οι πάμπολλες ανοικτές υποθέσεις που έχει με πρόσωπα εντός και εκτός ΕΔΕΚ που βρίσκονται απέναντι του, δεν κλείνουν μόνο και μόνο επειδή έγινε συγκυβέρνηση.

Αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον η επόμενη ημέρα στο κόμμα των Σοσιαλιστών, διότι αφενός θα διαφανούν οι προθέσεις των αντίπαλων του Μαρίνου Σιζόπουλου δυνάμεων, αφετέρου διότι εντός του κόμματος, είναι γνωστό ότι υπήρξε ένα μεγάλο ρεύμα και προς άλλες υποψηφιότητες. Μένει να διαφανεί αν όταν ηρεμήσουν τα πάθη των εκλογών, θα υπάρξουν και οι σχετικές εξελίξεις, ώστε η ΕΔΕΚ να βγει από την πρωτοφανή για το κόμμα εσωτερική κρίση που περιέπεσε εδώ και δύο περίπου χρόνια.  

Η πορεία του ΕΛΑΜ μέσα στην πυκνή επικαιρότητα των τελευταίων δύο εβδομάδων πέρασε στα ψηλά. Το κόμμα με την υποψηφιότητα του Χρίστου Χρίστου, πέτυχε κάτι πολύ σημαντικό, που ουσιαστικά επιβεβαιώνει την καθιέρωση του στα πολιτικά πράγματα του τόπου και πλέον το μπαλάκι ρίχνεται στα υπόλοιπα κόμματα και ως ένα βαθμό και στον νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας για το πως θα το προσεγγίζουν, δεδομένων βέβαια και των νέων ισορροπιών που δημιουργεί η εκλογή Νίκου Χριστοδουλίδη στη Βουλή.

Σε αντίθεση με όλους τους υπόλοιπους υποψηφίους πέραν των τριών βασικών, το ΕΛΑΜ κατάφερε να αντισταθεί και να κερδίσει το στοίχημα της χαμένης ψήφου και ως ένα βαθμό να καταστεί και ρυθμιστής των εξελίξεων. Κι αυτό διότι μπορεί αυτοί που έδωσαν τη νίκη στον Νίκο Χριστοδουλίδη να ήταν σύσσωμοι οι Συναγερμικοί ψηφοφόροι, ωστόσο χωρίς τις ψήφους του Χρίστου Χρίστου, στον δεύτερο γύρο θα παρακολουθούσαμε ένα απόλυτο ντέρμπι μεταξύ των δύο μονομάχων. Αυτό που σημειώνουν τα στελέχη του ΕΛΑΜ, είναι πως θα συνεχίσουν να πολιτεύονται με τον τρόπο που το πράττουν μέχρι σήμερα, ενώ επόμενος μεγάλος στόχος είναι οι Ευρωεκλογές, όπου είναι πολύ αισιόδοξοι ότι θα καταφέρουν να εκλέξουν και να στείλουν για πρώτη φορά εκπρόσωπο στις Βρυξέλλες.

Πλήρης ικανοποίηση επικρατεί και στις τάξεις της ΔΗΠΑ-Συνεργασίας, αφού το κόμμα θα συμμετέχει στη νέα Κυβέρνηση και θα μπορεί με αυτό τον τρόπο να πετύχει τους στόχους που είχαν τεθεί από την ηγεσία. Τις τελευταίες ημέρες κυκλοφόρησαν διάφορα καυστικά σχόλια για το γεγονός ότι ο Μάριος Καρογιάν από το 2004 μέχρι σήμερα βρίσκεται στη σωστή πλευρά το βράδυ των εκλογών.

Η νίκη της 12ης Φεβρουαρίου δημιουργεί και μια νέα δυναμική για το κόμμα, το οποίο έχει ως στόχο να τη μεγιστοποιήσει με ορίζοντα τις επικείμενες εκλογικές αναμετρήσεις, τόσο για την Τοπική Αυτοδιοίκηση όσο και για τις Ευρωεκλογές, στην προσπάθεια διεκδίκησης μια εκ των έξι εδρών.

Για το τέλος ο Νίκος Αναστασιάδης, ο οποίος από μια μακρά πορεία δέκα χρόνων αποχωρεί από το Προεδρικό Μέγαρο. Θα πει κάποιος πως ο Νίκος Αναστασιάδης, είναι στους χαμένους των εκλογών, αφού ο υποψήφιος του κόμματος του απέτυχε να περάσει στον δεύτερο γύρο. Τα πράγματα ωστόσο, με μια δεύτερη ανάγνωση είναι πολύ διαφορετικά. Ο ίδιος κατηγορήθηκε ουκ ολίγες φορές, ότι όσο κι αν δημόσια στήριξε την υποψηφιότητα Αβέρωφ, στο παρασκήνιο έκλινε το μάτι και στον Νίκο Χριστοδουλίδη.

Κάτι που εμμέσως κάποιοι θεωρούν ότι επιβεβαιώθηκε από τη σύσκεψη που συγκάλεσε το βράδυ της Κυριακής του πρώτου γύρου των εκλογών, όπου ουσιαστικά έστειλε στους παρευρισκόμενους το μήνυμα ότι θα πρέπει ο ΔΗΣΥ να στηρίξει την υποψηφιότητα Χριστοδουλίδη. Μπορεί να μην το πέτυχε στο 100%, ωστόσο η απόφαση για ψήφο κατά συνείδηση, επέτρεψε τα τρία τέταρτα της βάσης του κόμματων να ψηφίσουν τον πρώην συνεργάτη του, ο οποίος τελικά θα τον διαδεχθεί.

Την ίδια ώρα δεν τον αφήνουν αδιάφορο οι εξελίξεις στον ΔΗΣΥ. Η όποια ρήξη υπήρξε στις σχέσεις του με τον Αβέρωφ, η οποία ως ένα βαθμό εξωτερικεύθηκε μέσω τρίτων, τον καθιστά πιο ενεργό και για κάποιους ρυθμιστή των εξελίξεων στο κόμμα, αφού φαίνεται να επιδιώκει την άσκηση επιρροής στη βάση για το ποιος θα είναι ο επόμενος Πρόεδρος. Όλα αυτά βέβαια θα ξεκαθαρίσουν τις επόμενες ημέρες και θα διαφανεί εάν ο Νίκος Αναστασιάδης θα είναι αποχωρώντας και ο μεγάλος νικητής των Προεδρικών Εκλογών του 2023.