Ας δούμε τους φύλακες, πριν τα παιδιά καταλήξουν στις Φυλακές...

Κάποιοι έχουν την κοσμοθεωρία πως πρώτα θα πρέπει να δούμε τους φύλακες, πριν τα παιδιά καταλήξουν στις Φυλακές. Και αυτό διότι, οι φύλακες, είτε αυτοί είναι η οικογένεια είτε τα σχολεία κτλ, διαμορφώνουν την παιδεία ενός ανθρώπου, η οποία είναι το άλφα και το ωμέγα στα περισσότερα ζητήματα.

Δεν είναι λίγες οι φορές που ακούσαμε ιστορίες φυλακισμένων, νεαρών ανθρώπων, που για τον ένα ή τον άλλο λόγο κατέληξαν πίσω από τα σίδερα, οι ιστορίες των οποίων αποδεικνύουν περίτρανα πως οι φύλακες δεν λειτούργησαν προς την ορθή κατεύθυνση. Μπορεί το σωστό και το λάθος, το καλό και το κακό να είναι υποκειμενικό, ωστόσο σε κάποια πράγματα, υπάρχει κοινή συνισταμένη. Όπως για παράδειγμα στο θέμα των ναρκωτικών, της βίας, της παραβατικότητας κτλ.

Μπορεί για κάποιους να είναι εύκολο να βάζουν ταμπέλες σε ένα φυλακισμένο, χωρίς πολλά πολλά και ενδεχομένως χωρίς να τους ενδιαφέρει το οτιδήποτε πίσω από αυτές, ωστόσο όσοι γνωρίζουν και ακούνε, τότε αντιλαμβάνονται πως μέσα από τις ιστορίες τους, σκιαγραφείται το ευρύτερο πρόβλημα, που για να το λύσουμε, πρώτα θα πρέπει να το δούμε και να το αντιμετωπίσουμε. Εξάλλου, ας μην ξεχνάμε πως οι Φυλακές είναι ο καθρέφτης της έξω κοινωνίας.

Ένα λοιπόν μεγάλο ποσοστό από τα πρόσωπα που κατέληξαν στη Φυλακή, έχει κοινό παρονομαστή. Τους φύλακες. Άλλοι προερχόμενοι από διαλυμένες οικογένειες που έψαξαν αντικατάσταση συναισθημάτων με λάθος τρόπους, άλλοι με παραβατική συμπεριφορά από τα παιδικά τους χρόνια που κάποιοι δεν κατάφεραν να αναχαιτίσουν, άλλοι μεγαλωμένοι σε συνθήκες φτώχειας και εξαθλίωσης…

Σίγουρα όλα τα πιο πάνω, δεν δίνουν ασυλία στην διάπραξη αδικημάτων, όπως πολλές φορές τονίστηκε εμφαντικά σε αποφάσεις δικαστηρίων, ωστόσο λειτουργούν ως μετριαστικός παράγοντας στην απονομή της Δικαιοσύνης. Και αυτό διότι, όπως επίσης καταγράφηκε σε διάφορες δικαστικές αποφάσεις, ακόμη και σε σοβαρά εγκλήματα, το κράτος απέτυχε να προστατεύσει αυτά τα παιδιά που μεγάλωσαν και τελικά κατέληξαν στην Φυλακή.

Είναι για αυτό το λόγο που οι φύλακες διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στο μέλλον και στην διαμόρφωση της παραβατικότητας, σε μια εποχή που ανθεί σε όλα τα επίπεδα. Σε μια εποχή, που βλέπεις παιδιά να παίζουν άγριο ξύλο στα σχολεία και τα άλλα να γιουχαΐζουν και να κινηματογραφούν τα «επιτεύγματα» τους. Που βλέπεις γονείς να μπαίνουν στα σχολεία και να «εξηγούνται» με φωνές, βρισιές και καβγάδες. Που βλέπεις τα γήπεδα να μετατρέπονται σε πεδία μάχης, με πρωταγωνιστές ανήλικους και έφηβους να συμπεριφέρονται ωσάν να είναι Ταλιμπάν. Σε μια εποχή που τα ναρκωτικά έχουν εισχωρήσει για τα καλά, τόσο στα σχολεία, όσο και στα στρατόπεδα και σε όλα τα στέκια που συχνάζουν νεαροί. Που βρίσκεις ακόμα και στο περίπτερο της γειτονιάς σου. Σε όλους τους χώρους που τα παιδιά μεγαλώνουν και μαθαίνουν. Και σε αυτούς τους χώρους υπάρχουν και παιδιά που μεγαλώνουν κάτω υπό ιδιαίτερες συνθήκες και που ενδεχομένως να διεκδικούν συναισθήματα με λάθος τρόπους. Και αυτά τα παιδιά, με μαθηματική ακρίβεια, οδηγούνται «αναγκαστικά» στην Φυλακή. Μα τι έκαναν όμως οι φύλακες – επί της ουσίας - πριν καταλήξουν στην Φυλακή;

Ο στιγματισμός, οι δηλώσεις περί παραβατών που κάνουν χρήση ουσιών, οι αναφορές για αλήτες που προέρχονται από διαλυμένες οικογένειες και όλα αυτά που λέγοντα κατά καιρούς, ωσάν να αποτελούν δικαιολογία για την αποτυχία του κράτους να προστατεύσει τις ευάλωτες ομάδες, αναμφίβολα δεν λύνουν το πρόβλημα. Και κανένα παιδί δεν γεννιέται με παραβατική συμπεριφορά, και κανένα παιδί δεν γεννιέται με όνειρο να καταλήξει στην Φυλακή και για να δει το όνομα του στα αστυνομικά δελτία, ούτε για να ανεβάζει τα στατιστικά εξιχνίασης των Αρχών.

Θα πρέπει λοιπόν όλη αυτή η υπερευαισθησία κρατικών αξιωματούχων και της πολιτείας γενικότερα,  να επιδεικνύεται και στην πράξη για αντιμετώπιση του προβλήματος και όχι να σταματά στις επικοινωνιακές δηλώσεις στα ΜΜΕ. Θα πρέπει όλοι να ενσκήψουν στο πρόβλημα, να δουν πίσω από αυτό και να το αντιμετωπίσουν, όποιο παιδί και αν αφορά, ανεξαρτήτως αν δεν είναι δικό τους, που θα μπορούσε να συμβεί και αυτό.

Και σίγουρα, στην εποχή που ζούμε, ένα τίμιο κράτος, με ίση απονομή της δικαιοσύνης, με ίσες ευκαιρίες, με ίση μεταχείριση, με σωστές κοινωνικές υπηρεσίες που θα παρακολουθούν τις οικογένειες που αντιμετωπίζουν προβλήματα και με όλα τα εχέγγυα που θα πρέπει να υπάρχουν για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, λειτουργούν προς την ορθή κατεύθυνση, σε διαφορετική περίπτωση το πρόβλημα διογκώνεται.

Και όπως είπε κάποτε ο Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος, Πυθαγόρας, θεμέλιο κάθε πολιτείας, είναι η ανατροφή των νέων.