Η δική μου ενδοσκόπηση... Στους αγώνες η δύναμη, στην Αριστερά η Ελπίδα!

Σε λίγες ώρες αποχαιρετούμε το παλιό χρόνο, το 2023 και καλωσορίζουμε τον καινούργιο, το 2024. Φυσικό είναι να μοιραζόμαστε ευχές, να κάνουμε όνειρα, να ελπίζουμε και να προσδοκούμε έναν καλύτερο κόσμο από αυτό που ζούμε. Ακόμα ποιο φυσικό είναι να κάνουμε καθένας και όλοι μαζί την δική μας ενδοσκόπηση, τον δικό μας απολογισμό! Να μιλήσουμε και για τις θετικές μας στιγμές, αλλά και για τις αρνητικές, τις κακές στιγμές. Και επειδή σ’ αυτό τον αναστοχασμό χρειαζόμαστε περισσότερο το εμείς και όχι το εγώ, ναι χρειάζεται να καταθέσουμε κυρίως ως χώρα το δικό μας όραμα για την Κύπρο του αύριο, για την πατρίδα μας, για τις επόμενες γενιές. Όχι αοριστίες, ευχολόγια και γενικόλογες διακηρύξεις. Ο βερμπαλισμός χρειάζεται πάραυτα να δώσει τη θέση του στους αγώνες, στη συλλογική προσπάθεια. Χρειάζεται τώρα να ανιχνεύσουμε το παρόν όσο δραματικό και τραγικό είναι και να ιχνηλατήσουμε το μέλλον μας.

Χρειαζόμαστε, είναι λαϊκή επιταγή μια θετική ατζέντα που γνήσια να υπηρετεί την Κύπρο μας, να αφουγκράζεται τους αγώνες των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, να φροντίζει και να μεριμνά για τους πολλούς, για τους μη κατέχοντες και όχι τους λίγους τους κατέχοντες και μόνο.

Στη δική μου θεώρηση των πραγμάτων κυριαρχούν περισσότερο τα κρίσιμα ζητήματα που αφορούν την φυσική επιβίωση μας στην γη των προγόνων μας. Η Κύπρος κινδυνεύει, βουλιάζει στο παρατεταμένο αδιέξοδο για το Κυπριακό. Κοντεύουμε στον έβδομο χρόνο χωρίς να υπάρχει κανένας σοβαρός διάλογος πρώτα για την επανέναρξη του διάλογου και ύστερα ασφαλώς για την επίλυση του. Διολισθαίνουμε συνέχεια προς την διχοτόμηση με το τείχος της διαίρεσης αντί να πέφτει όλο και περισσότερο να μεγαλώνει. Το ναυάγιο του Γκράν Μοντανά το πληρώνουμε ήδη πολύ σοβαρά. Η αποχώρηση από το τραπέζι των συνομιλιών το 2017 εξυπηρετούσε μόνο τα συμφέροντα μιας πολύ μικρής κάστας των τότε Κυβερνώντων, της Κυβέρνησης Ν. Αναστασιάδη. Η προσωπική τους ατζέντα φαίνεται και επιβεβαιώνεται από τις εξελίξεις, υπηρετούσε πολιτικά, οικονομικά συμφέροντα και υπολογισμούς της πολιτικής ελίτ που διεύθυνε την τύχη του δύσμοιρου λαού μας.

Σήμερα παρακαλούμε όπως τις μωρές παρθένες να επιστρέψουμε στο σημείο που μείναμε στο Γκράν Μοντανά. Και εύλογα και ο ποιο χαμηλά στην ιεραρχία διπλωμάτης, η ίδια κοινή γνώμη διερωτώνται? Γιατί φύγατε, γιατί εγκαταλείψατε το τραπέζι των συνομιλιών. Όταν μάλιστα οι ίδιοι οι Κυβερνώντες έλεγαν ότι έμεινε να διανύσουμε το τελευταίο μίλι, κι άλλοι έλεγαν το τελευταίο κατοστάρι. Εγκληματικά λάθη και επιλογές οδήγησαν το Κυπριακό στη σημερινή τραγική κατάσταση.

Στενά συνδεδεμένα ήταν, είναι και θα παραμείνουν τα θέματα της αξιοποίησης των ενεργειακών κοιτασμάτων, των υδρογονανθράκων που κινδυνεύουν να γίνουν άνθρακας ο θησαυρός. Πόσο κουτόχορτα τάισαν τον πονεμένο λαό μας.

Από τότε το 2013 ως σήμερα άλλαξαν πολλά, δυστυχώς προ το χειρότερο. Κινδυνεύουμε ούτε ένα βαρέλι φυσικού αερίου να μην δούμε μπροστά μας. Και αυτό γιατί όπως μας τόνισαν χιλιάδες φορές, χωρίς φιλικό περιβάλλον, χωρίς συνεργασία, χωρίς λύση του Κυπριακού, ούτε με κιάλια, δεν θα δούμε το φυσικό αέριο.

Έρχομαι τώρα στο μεγάλο κεφάλαιο Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας οι ΑΠΕ. Εδώ και αν απότυχε παταγωδώς η προηγούμενη Κυβέρνηση Ν. Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ. Φόρτωσαν ένα λογαριασμό εκατομμυρίων σε πέναλτις από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και το τραγελαφικό η Κύπρος είναι μια χώρα περίπου 11 μηνών ηλιοφάνειας. Εκατομμύρια πέναλτις για τους ρύπους καλείται ο λαός μας να υποστεί όλο αυτό το κακό.

Άφησα τελευταίο άλλα όχι έσχατο τα θέματα Ακρίβειας και πληθωρισμού που τα λαϊκά νοικοκυριά βιώνουν ακραίες συνθήκες φτώχειας. Με τη ακρίβεια να καλπάζει και τους μισθούς καθηλωμένους, καλείται να αντέξει ένα ζευγάρι νέων ανθρώπων με μισθούς γύρω στα 1000 ευρώ, όταν τα ενοίκια ξεπερνούν τα 1500 ευρώ και αν βρει, ένα διαμέρισμα. Το δικαίωμα στη στέγη από δικαίωμα έγινε προνόμιο. Τα φτωχά λαϊκά στρώματα κόβουν από παντού και πάλι δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα.

Θα μπορούσαμε να μιλούμε για ώρες για τα προβλήματα και αδιέξοδα στην χώρα μας. Ο στόχος μου δεν είναι να παρουσιάσω τα πάντα μαύρα και άραχνα. Αλλά περισσότερο να προβληματίσουν. Γνωρίζω ότι δεν υπάρχει μαγική συνταγή, ούτε απομηχανής θεοί.

Πιστεύω ακράδαντα ότι μπορούμε να κάνουμε μια νέα αρχή! Στους λαϊκούς αγώνες, στις συλλογικές διεκδικήσεις είναι οι λύσεις. Με οράματα, σχεδιασμούς και πλάνο τόσο σε βραχυπρόθεσμο αλλά και μεσοπρόθεσμό χρόνο. Κυρίως χρειαζόμαστε μακράς πνοής οράματα, με το Κυπριακό να τίθεται ψηλά στην ατζέντα μας. Να γκρεμίσουμε το τείχος της διαίρεσης και της ντροπής, να κτίσουμε μέσα από τις στάχτες και τα ερείπια την νέα Κύπρο της ειρήνης, της ασφάλειας και σταθερότητας. Υπάρχει έστω μια μικρή χαραμάδα ελπίδας στον ορίζοντα να επενδύσουμε μαζί με τους συμπατριώτες μας Τουρκοκύπριους στον αγώνα της ειρηνικής επανένωσης και της απαλλαγής από την κατοχή. Ναι ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό. Οι καλύτερες μέρες θα έρθουν.

Στους αγώνες η δύναμη στην Αριστερά η Ελπίδα!

*Γιώργος Τ. Γεωργίου

Μέλος Πολιτικού Γραφείου ΑΚΕΛ