Νέα στοιχεία για την αδελφοκτονία στη Νέα Σμύρνη-Υποστηρίζουν ότι ήταν ατύχημα

Το δρόμο για τις φυλακές πήρε ο 18χρονος αδελφοκτόνος, το απόγευμα της Παρασκευής, ο οποίος αφαίρεσε τη ζωή του αδελφού του με ένα ψαλίδι για μια μπλούζα,στο διαμέρισμά τους στη Νέα Σμύρνη. Στην απολογία του στις δικαστικές αρχές δεν σταμάτησε να επιμένει πως πρόκειται για ατύχημα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: «Είμαι πονεμένο παιδί, δεν το είχα προσχεδιάσει»-Στη φυλακή ο 18χρονος που δολοφόνησε τον αδερφό του

Σύμφωνα με τον 18χρονο, όλα έγιναν για μια ασήμαντη αφορμή, για μια μπλούζα την οποία ήθελε να κρατήσει ο μικρός αδερφός του και δεν άργησε να ξεκινήσει ο καβγάς μεταξύ τους. Αφού τον γρονθοκόπησε πολλές φορές ο μικρός του αδερφός, ο 18χρονος αμυνόμενος για να τον πονέσει κι ο ίδιος πήρε ένα χαρτοκοπτικό ψαλίδι που βρήκε τυχαία στην κρεβατοκάμαρα της μητέρας του,το κάρφωσε στον αδελφό του και τον σκότωσε. Οι προβληματικές σχέσεις των δυο αδερφών και οι ομηρικοί καβγάδες μεταξύ τους είχαν σαν αποτέλεσμα την παρέμβαση του εισαγγελέα ανηλίκων και την παρακολούθησή τους από επιμελητή. Ο επιμελητής είχε οριστεί για να βοηθήσει τα δυο παιδιά, χωρίς τελικά να υπάρχει το επιθυμητό αποτέλεσμα και τα δυο αδέλφια να έχουν τραγική κατάληξη. Ο ένας αδερφός στο χώμα κι ο άλλος στη φυλακή.

Το απολογητικό υπόμνημα του 18χρονου

«Δεν είχα προσχεδιάσει την ενέργειά μου για να εξοντώσω τον αδελφό μου» ανέφερε στο απολογητικό του υπόμνημα στην ανακρίτρια ο 18χρονος.

Μεταξύ άλλων, στο απολογητικό του υπόμνημα που κατέθεσε στην ανακρίτρια ο κατηγορούμενος υποστήριξε: «Είμαι ένα πονεμένο παιδί από τα πρώτα έτη της ζωής μου καθώς οι παραστάσεις που ζούσα καθημερινά, αλλά και το διαζύγιο που τελικά επήλθε μεταξύ των γονέων μου με επηρέασε τόσο εμένα, όσο και τον μικρότερο αδελφό μου στην διαμόρφωση της προσωπικότητας μας στην ευαίσθητη ηλικία που τότε ήμουν ανήλικος. Σήμερα είμαι σχεδόν 18 ετών, πρόσφατα ενηλικιώθηκα και είναι αληθές πως δεν είχα προσχεδιάσει την ενέργειά μου, αλλά ούτε και υπάρχουν προπαρασκευαστικές μου πράξεις που να δηλώνουν ότι επιθυμούσα τον επακολουθήσαντα φόνο του αδελφού μου».

Συνεχίζοντας ο 18χρονος ισχυρίστηκε: «Υπεραγαπώ ακόμη τον μικρότερο αδελφό μου και δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω πως έχει φύγει από την ζωή. Νομίζω ότι ζει. Δεν διανοούμαι ότι υπαίτιος είμαι εγώ που άθελά μου, ύστερα από έντονο τσακωμό που είχαμε την περασμένη Τρίτη στο πατρικό μου σπίτι στην Νέα Σμύρνη ενώπιον της γιαγιάς μου, της μητέρας μου και της συντρόφου μου, η οποία και εκείνη είναι ένα παιδί «βασανισμένο» και έτσι ταιριάξαμε και αγαπιόμαστε εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα . Μάλιστα είναι εκείνη που ένιωθα όταν είμαι μαζί της πως ξεπερνάω τον χωρισμό των γονιών μου, καθώς μου συμπεριφέρεται με στοργή και αγάπη και τα αισθήματά μας είναι αμοιβαία, διακατεχόμενα από αλήθεια και αγάπη. (…) Προσπαθούσα το τελευταίο διάστημα και είχαμε αποφασίσει κιόλας να μεταβούμε σε σύντομο ταξίδι για τις διακοπές των Χριστουγέννων για να ηρεμήσουμε από όλη την ένταση των ημερών, ύστερα από τον κόπο που είχαμε κάνει και επιτύχαμε να συγκεντρώσουμε λιγοστά χρήματα από τις εργασίες μας και εγώ και η σύντροφός μου που όμως κάλυπταν τα απαραίτητα έξοδά μετάβασής μας για λίγες ημέρες.

Την περασμένη Τρίτη, λοιπόν, ο μικρότερος αδελφός μου όπως συνήθιζε να με πειράζει αλλά και να με χτυπάει πολλές φορές διότι και εκείνος ένιωθε συναισθηματικά κενά όπως και εγώ από τις πολύ δύσκολες στιγμές που έχουμε περάσει μαζί ως ανήλικοι, άρχισε πρώτος να με γρονθοκοπεί στο πρόσωπό μου και ύστερα στο χειρουργημένο μου αριστερό χέρι για να μου πάρει μια μπλούζα, μια ασήμαντη αφορμή για όλους θα πείτε, αλλά για μένα μια μπλούζα που όμως μου την είχε κάνει δώρο η κοπέλα μου, είχε πολύ σημαντική συναισθηματική αξία. Είχε και εκείνος κοπέλα, του έλειπε, ήταν μακριά εκείνο το διάστημα, ίσως είδε εμένα με την κοπέλα μου και ζήλεψε δεν ξέρω, δεν τον κατηγορώ, τον αγαπώ.

Δεν μπορώ να φανταστώ ότι δεν είναι δίπλα μου έστω και ξύλο που μου ρίχνε ή του έριχνα και μετά τα βρίσκαμε πάντα. Μάλιστα τις γιορτές είχε έρθει και ο μπαμπάς μου να μας πάρει να βγούμε μαζί που όντως έγινε. Τίποτε δεν ήταν προσχεδιασμένο (…) λέω αλήθεια . Γνωρίζω ότι αυτό που έκανα ήταν πολύ κακό, αλλά δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω. Πάντοτε τσακωνόμαστε για τέτοια ζητήματα , εγώ , εσύ , ποιος είναι καλύτερος και όλες αυτές οι ανοησίες που όμως για μας ήταν σημαντικά. Η μητέρα μου γνωρίζει πόσες φορές έχουν γίνει ομηρικοί καβγάδες μεταξύ μας και η γιαγιά μας».

Ο 18χρονος στο απολογητικό του υπόμνημα εκ νέου ανέφερε πως δεν ήθελε να σκοτώσει τον αδελφό του. Αναφέρει χαρακτηριστικά: «Δεν ήθελα να τον σκοτώσω κ. ανακρίτρια!!! Πιστέψτε με!!! Σας ικετεύω!!! Είμαι ράκος ψυχικά, όντως ισχύουν οι συχνοί καυγάδες που άκουγε η γειτονιά , μέχρι όμως ένα σημείο. Εκείνη την ημέρα όμως έγινε κάτι το οποίο δεν είχα καμία ανθρωποκτόνο πρόθεση εναντίον του αδελφού μου. Ζητώ από τον Θεό πρώτα συγγνώμη και μετά από εσάς. Δεν είμαι ούτε στυγνός δολοφόνος, ούτε έχω προκαλέσει ποτέ κακό σε κανέναν πολλώ δε μάλλον δεν ήθελα στον δικό μου άνθρωπο να κάνω,. Συνεχίζοντας πάλι απολογούμαι ενώπιων σας, καθώς ο τσακωμός μας εκείνη την ημέρα μου προκάλεσε μεγάλο πόνο, ήταν ένα δυνατό παιδί και παρά τις παρακλήσεις μου να σταματήσει αυτός συνέχιζε και μου προκαλούσε οργή , ενώ εγώ δεν μπορούσα να αντιδράσω διότι είχα σπασμένο το αριστερό μου χέρι, (έχω υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση και είναι σε γύψο) , ενώ μετά την πράξη μου , στην οποία και πάλι σας δηλώνω αληθώς ενώπιον σας κυρία Πρόεδρε πως αμέσως προσέτρεξα να του παράσχω τις πρώτες βοήθειες , καθώς δεν είχα προμηθευθεί από πουθενά αυτό το ψαλίδι που τελικά κόστισε την ζωή του αδελφού μου, απλά το βρήκα τυχαία πάνω στο κρεβάτι και θέλοντας να τον πονέσω και εγώ όπως έκανε και εκείνος αμύνθηκα στην επίθεσή του, όμως ακόμη δεν πιστεύω πως ένα χαρτοκοπτικό ψαλίδι στέρησε την ζωή στον αδελφό μου.

Όσα δεν φέρνει ο χρόνος όλος τα φέρνει η κακιά η στιγμή, που βέβαια υπήρξαν αρκετές μεταξύ εμού και του αδελφού μου, τσακωμοί, χτυπήματα, μετάβαση στα αστυνομικά τμήματα, ζηλοφθονίες για ασήμαντες αφορμές, αλλά και μια καταρρακωμένη ψυχολογική μας κατάσταση. Οι γονείς μου παρόλα τα προβλήματα στην σχέση τους προσπάθησαν και θέλησαν να με βοηθήσουν, τόσο η κακόμοιρη η μάνα μου , αλλά όσο και ο πατέρας μου προσφεύγοντας άλλοτε στην Εισαγγελία ανηλίκων και άλλοτε στα νοσοκομεία και στους ψυχολόγους που ανάλογα πιστοποιητικά σας προσκομίζω.

Ζητώ από εσάς κ. Ανακρίτρια και τον αξιότιμο κ. Εισαγγελέα την επιείκειά σας η μάνα μου δεν αντέξει αν μπω στην φυλακή, δεν θα επιβιώσει θα διαλυθούμε, το ίδιο και ο πατέρας μου, Έστω και με τους πιο αυστηρούς περιοριστικούς όρους που μπορείτε να επιβάλλετε σε εμένα θα τους τηρώ απαρέγκλιτα κ. Ανακρίτρια , έχω μόνιμη κατοικία , δεν είμαι δολοφόνος , σας εξήγησα πως συνέβη το τραγικό συμβάν , είμαστε μια μικροαστή οικογένεια και εάν ήθελα να δραπετεύσω θα το είχα κάνει άλλωστε είχα και εισιτήρια. Δεν σχεδίασα ποτέ κάτι δεν είχα προμελέτη και ζητώ συγγνώμη από όλους. Σας παρακαλώ μην καταστραφώ στην φυλακή βοηθήστε με».

Ωστόσο, η Ανακρίτρια και η Εισαγγελέας τον έκριναν προφυλακιστέο για κατηγορίες της ανθρωποκτονίας από πρόθεση και της παράνομης οπλοχρησίας που του αποδίδονται. Ως μάρτυρες υπεράσπισης του 18χρονου είχαν καταθέσει στην ανακρίτρια οι συγγενείς του, η μητέρα του, η γιαγιά του και η σύντροφος του.

Η κατάθεση της μητέρας

«Τα τελευταία 5 χρόνια ζούμε χωριστά με τον πατέρα των παιδιών μου διότι καβγαδίζαμε συχνά μεταξύ μας κι αυτό είχε αρνητικό αντίκτυπο στη ψυχολογία των παιδιών μας. Το διαζύγιο βγήκε πριν από τρία χρόνια και συμφωνήσαμε να αναλάβω την επιμέλεια του μικρότερου γιου μας κι ο πατέρας την επιμέλεια του μεγαλύτερου παιδιού μας. Ο μεγάλος μας γιος επέστρεψε σε εμένα αφού έμεινε λίγο διάστημα με τον πατέρα του. Χρειάστηκε να νοσηλευτεί πριν 4 χρόνια στο παιδιατρικό τμήμα του Τζάνειου νοσοκομείου για ψυχική απεξάρτηση από την προσκόλληση που είχε αποκτήσει στα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Τελείωσε το γυμνάσιο αλλά δεν συνέχισε στο Λύκειο. Πήγε σε μια σχολή μαγειρικής αλλά την άφησε κι εργαζόταν σε διάφορες δουλειές. Ο πατέρας του, έδινε μόνο 350 ευρώ το μήνα για το μικρό γιο και 120ευρώ για τον μεγάλο μέχρι που ενηλικιώθηκε και σταμάτησε να δίνει να δίνει διατροφή. Κι ο μεγάλος προσπαθούσε να με βοηθήσει οικονομικά.Εγώ εργάζομαι ως καθαρίστρια, παλιότερα σε ξενοδοχείο και τώρα σε κολυμβητήριο και σε διάφορα σπίτια. Τον Ιούνιο του 2023 άφησα το διαμέρισμα στο Παλαιό Φάληρο, στο οποίο έμενα με τα παιδιά μου γιατί δεν μπορούσα να τα βγάλω πέρα και από τότε φιλοξενούμασταν στο ιδιόκτητο διαμέρισμα του πατριού μου στη Νέα Σμύρνη μαζί με τη μητέρα μου.

Ο μικρός μου γιος είχε εμφανίσει παραβατική συμπεριφορά στο σχολείο και λόγω απουσιών είχε μείνει στην ίδια τάξη. Από τον Σεπτέμβριο του 2023 παρακολουθούσε μαθήματα σε νυχτερινό γυμνάσιο. Μετά το διαζύγιο με τον πατέρα του, ξέφυγε ενώ μέχρι τότε είχαμε καλή επικοινωνία. Ο μικρός πήγαινε σε μαθήματα του μποξ και δεν φοβόταν να επιτεθεί στον αδερφό του γιατί αισθανόταν ότι είχε μια υπεροχή. Τον Αύγουστο του 2022 τα παιδιά μου μάλωναν στη μέση του δρόμου μπροστά από το σπίτι μας και οι γείτονες κάλεσαν την αστυνομία γιατί ο μικρός είχε ρίξει κάτω τον αδερφό του και τον χτυπούσε στο κεφάλι και στο σώμα.

Όταν πήγα στο αστυνομικό τμήμα, τα είδα να ζητάει συγγνώμη το ένα από το άλλο. Όσον αφορά το τωρινό περιστατικό, θέλω να προσθέσω ότι οφείλεται στην κακιά στιγμή, δεν ήταν προμελετημένο κι ο μεγάλος μου γιος δεν είναι δολοφόνος. Διαπληκτίστηκαν για τα ρούχα στην κρεβατοκάμαρα. Ο μικρός γιος μου, έστησε τον μεγάλο στον τοίχο κι άρχισε να τον χτυπάει με γροθιές στα πλευρά και στο αριστερό του χέρι στο οποίο είχε πρόσφατα χειρουργηθεί και είχαν τοποθετηθεί βίδες από ατύχημα που είχε με το μηχανάκι μου. Μου το είχε ζητήσει και του το έδωσα χωρίς να έχει άδεια οδήγησης. Στις 9 Ιανουαρίου του 2024 έχει προγραμματιστεί χειρουργείο για να του αφαιρεθούν οι βίδες και θα πρέπει να κάνει φυσιοθεραπείες.

Ο μεγάλος μου γιος φώναζε να τον αφήσει, προσπάθησα να τους χωρίσω αλλά ο μικρός γιος με έσπρωξε δυο φορές και έπεσα στο κρεβάτι. Την τρίτη φορά έπεσα στο πάτωμα και δεν μπορούσα να σηκωθώ. Στη γιαγιά και στη σύντροφο του μεγάλου που άκουγαν τις φωνές κι έτρεξαν να μπουν στο δωμάτιο, δεν τις άφησα .Δεν είδα που και πως χτύπησε ο μεγάλος μου γιος τον μικρό του αδερφό.Δεν υπήρχε αίμα στο χωλ αλλά μερικές σταγόνες στο τραπεζάκι του σαλονιού μπροστά στη μπαλκονόπορτα. Τραυματισμένος ο μικρός μου γιος πήγε στην κουζίνα, κάθισε λίγο στην καρέκλα και μετά έπεσε κάτω.Ο αδερφός του, τον παρακαλούσε να συνέλθει, του έριχνε νερό και του έκανε μαλάξεις .

Νομίζω ότι λιποθύμησε και του τράβηξε τη γλώσσα για να μη γυρίσει. Η σύντροφος του μεγάλου που είχε διανυκτερεύσει το προηγούμενο βράδυ στο σπίτι μας κάλεσε το ΕΚΑΒ κι εγώ τηλεφώνησα στον πατέρα τους .Ο πατριός μου δεν ήταν στο σπίτι . Μετά από λίγο κατέρρευσε κι ο μεγάλος μου γιος. Μαζί με την αστυνομία έφτασε στο σπίτι κι ο πατέρας τους. Έμαθα ότι το παιδί μου πέθανε στις πέντε το πρωί της 27ης Δεκεμβρίου του 2023 και μέχρι τότε δεν μου το έλεγαν. Ο μεγάλος μου γιος είναι ότι μου έχει απομείνει και φοβάμαι μην κάνει κακό στον εαυτό του όταν θα μπει φυλακή. Είναι το στήριγμά μου και χρειάζεται ψυχολογική βοήθεια και ιατρική περίθαλψη για το χέρι του».

Η κατάθεση της γιαγιάς

«Δεν θα είχε συμβεί τίποτα αν δεν είχε επιτεθεί πρώτος ο μικρός εγγονός μου στον μεγάλο για μια μπλούζα που ήθελε ο μικρός να την κρατήσει για τον εαυτό του. Όταν άκουσα τις φωνές της μητέρας του που προσπαθούσε να τους χωρίσει, πλησίασα στο υπνοδωμάτιο και είδα τον μικρό να έχει κολλήσει στον τοίχο τον αδερφό του και να τον χτυπάει με γροθιές στο πρόσωπο. Ο μεγάλος είχε το αριστερό του χέρι στο γύψο και το έβαζε μπροστά από το πρόσωπό του για να αμυνθεί .Φώναζα στο μικρό να μην τον χτυπάει στο χέρι για να μην το χειροτερέψει. Ο μικρός έσπρωξε τρεις φορές τη μάνα του και προσπαθούσε να τους χωρίσει. Την τρίτη φορά η κόρη μου έπεσε στο πάτωμα και τότε τα παιδιά βγήκαν από το δωμάτιο. Πρώτα ο μικρός και μετά ο μεγάλος.

Ο μικρός έκλεισε την πόρτα του χωλ και κατευθύνθηκε προς την τραπεζαρία του σαλονιού μπροστά στην μπαλκονόπορτα. Τον ακολούθησε ο μεγάλος κρατώντας ένα ψαλίδι που είχε ξεχάσει η μητέρα τους μέσα στην κρεβατοκάμαρα. Πλησίασε τον μικρό και τον χτύπησε με το ψαλίδι στην αριστερή πλευρά μια φορά. Το έκανε για να τον φοβερίσει, δεν ήθελε να τον σκοτώσει .Αγαπιόντουσαν μεταξύ τους παρά τους τσακωμούς τους . Όταν ο μικρός σήκωσε τη μπλούζα, έτρεξαν σταγόνες αίματος στο πάτωμα του σαλονιού. Τότε ο μεγάλος άρχισε να φωνάζει : «Αδερφέ μου τι σου έκανα». Πήγανε μαζί μέχρι την κουζίνα κι όταν ο μικρός κάθισε σε μια καρέκλα και στη συνέχεια έπεσε , ο μεγάλος αδερφός έριχνε νερό. Το πρόσωπο του αδερφού του νομίζοντας ότι λιποθύμησε και του έκανε μαλάξεις.

Του άνοιξε το στόμα και του τράβηξε τη γλώσσα για να μη γυρίσει. Η σύντροφος του μεγάλου κάλεσε το ΕΚΑΒ και η κόρη μου κάλεσε τον πατέρα τους. Το τραύμα ήταν μικρό σαν κόκκος φακής κσι δεν έδινε την εντύπωση ότι έχει τόσο βάθος ώστε να προκαλέσει εσωτερική αιμορραγία . Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο εγγονός μου χάθηκε. Δώστε μια ευκαιρία στον αδερφό του ο οποίος έχει ταλαιπωρηθεί ψυχικά από τις διαμάχες των γονιών του που ξεσπούσαν πάνω του»

Πηγή: Πρώτο Θέμα