Στη μάχη των Ευρωεκλογών από διαφορετικές αφετηρίες τα κόμματα-Το στοίχημα για μικρούς και μεγάλους

Θα καταφέρει ο Δημοκρατικός Συναγερμός να διατηρήσει τα κεκτημένα και να παραμείνει πρώτο κόμμα; Μπορεί το ΑΚΕΛ να πετύχει τον στόχο που έθεσε και να πάρει τα σκήπτρα; Θα διατηρήσει τα ποσοστά του ΔΗΚΟ; Μπορεί η ΕΔΕΚ των χιλίων μύριων προβλημάτων να κερδίσει έδρα; Θα είναι το ΕΛΑΜ ο κερδισμένος των εκλογών; Μπορεί η ΔΗΠΑ να αποτελέσει την μεγάλη έκπληξη; Θα αποκτήσει τη δυναμική που απαιτείται για να αντιστρέψουν το κλίμα οι Οικολόγοι;

Αυτά είναι μια σειρά από ερωτήματα που θα πάρουν απάντηση το βράδυ της 9ης Ιουνίου. Και μπορεί η ημερομηνία αυτή να είναι σχετικά μακρινή, ωστόσο στα γραφεία των ηγεσιών των κομμάτων, τώρα είναι που τίθενται και αναζητούν απαντήσεις. Για αυτό, μια σειρά από σενάρια τυγχάνουν ερμηνειών και εκτιμήσεων, σε μια προσπάθεια να γίνουν όσο το δυνατόν καλύτερες επιλογές, ανοίγματα και πολιτικές, που θα επιστρέψουν σε κάθε κόμμα να πετύχει τους στόχους που θα θέσει.

Το μεγάλο ενδιαφέρον βέβαια βρίσκεται στον Δημοκρατικό Συναγερμό, ο οποίος για μια σειρά από λόγους θέλει να είναι ο νικητής των εκλογών. Θέλει, με αυτόν τον τρόπο, να κλείσει στόματα και να γυρίσει οριστικά σελίδα. Γνωρίζει πως ένα επιτυχές εκλογικό αποτέλεσμα, μπορεί να επουλώσει πληγές. Σε αντίθετη περίπτωση, είναι δεδομένο πως ένα αρνητικό αποτέλεσμα, θα σημαίνει περαιτέρω εσωστρέφεια και μεγαλύτερη αμφισβήτηση.

Ο στόχος του Δημοκρατικού Συναγερμού, είναι ένας. Να παραμείνει πρώτο κόμμα και να διατηρήσει τις δύο έδρες. Οτιδήποτε άλλο, δύσκολα θα μπορεί να δικαιολογηθεί και να στηριχθεί από την ηγεσία. Για αυτόν τον λόγο, δίνεται μεγάλη βαρύτητα στα πρόσωπα που θα κληθούν να δώσουν αυτή τη μάχη.

Η Αννίτα Δημητρίου γνωρίζει τις δυσκολίες που υπάρχουν και φαίνεται να εργάζεται προς την κατεύθυνση των ισορροπιών και μιας ασφαλούς διαδρομής, που θα την βγάλει αλώβητη από όλη τη διαδικασία. Το θέμα είναι αν τα στελέχη του κόμματος, παλιά και νέα, συμμερίζονται τις απόψεις της Προέδρου ή αν θα επιχειρήσουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να της βάλουν τρικλοποδιές.

Εξάλλου ο Αβέρωφ Νεοφύτου έφτασε στις Προεδρικές Εκλογές του 2023, έχοντας καταγράψει έξι συνεχόμενες εκλογικές πρωτιές τα τελευταία δέκα χρόνια, συνεπώς αντιλαμβάνεται κανείς πως μια δεύτερη συνεχόμενη εκλογική αποτυχία, θα χαλούσε τη δυναμική ενόψει τις συνέχειας για τη νέα ηγεσία του κόμματος.

Από την άλλη στο ΑΚΕΛ, τα πράγματα φαίνεται να είναι σαφώς πιο ήρεμα, με το κόμμα να βλέπει με αισιοδοξία στο μέλλον. Στην Εζεκία Παπαϊωάννου θεωρούν ότι αντιλήφθηκαν τα θέλω των πολιτών, άλλαξαν ρότα και πλέον με την εφαρμογή των αποφάσεων του πρόσφατου Συνεδρίου, είναι έτοιμοι για την αντεπίθεση.

Στόχος του ΑΚΕΛ, έτσι όπως περιγράφεται από την ίδια την ηγεσία, είναι σαφώς η διατήρηση των δύο εδρών και δεδομένων των προβλημάτων στον Δημοκρατικό Συναγερμό, η πρωτιά στις εκλογές. Το σύνθημα το έδωσε ο ίδιος ο Γενικός Γραμματέας του κόμματος, ο οποίος ωστόσο γνωρίζει πως έχει να διαχειριστεί το επόμενο διάστημα ιδιαίτερα ευαίσθητα ζητήματα που αφορά το μέλλον μιας σειράς προβεβλημένων στελεχών.

Σε αυτό το πλαίσιο χαρακτηρίζεται ως ιδιαίτερα κρίσιμη η επιλογή των έξι υποψηφίων Ευρωβουλευτών, σε συνδυασμό με τις πρόνοιες του Καταστατικού, τις επικείμενες βουλευτικές, αλλά και τις συζητήσεις που προκαλούνται από καιρού εις καιρόν για τη διαχείριση του στελεχιακού δυναμικού. Το σίγουρο είναι πως το ΑΚΕΛ, πέραν από τους δύο ευρωβουλευτές που επέδειξαν ενδιαφέρον και ένα στενό πυρήνα στελεχών που θα μπουν για να διασφαλίσουν την κομματική συσπείρωση στο ψηφοδέλτιο, αναζητούν και μια ή δύο προσωπικότητες που θα δώσουν και ένα ευρύτερο χαρακτήρα, που θα υπηρετεί την πρόθεση για ανοίγματα προς το κέντρο και τον προοδευτικό κόσμο που δεν ανήκει στην αριστερά.

Αυτή η προσπάθεια αναμένεται να ολοκληρωθεί τον νέο χρόνο, ενώ αναμένεται πως θα επιχειρηθεί, πέραν από το λίφτινγκ στα πρόσωπα, και λίφτινγκ στην επικοινωνιακή εικόνα που βγάζει προς τα έξω το κόμμα.

Το ΔΗΚΟ ενδεχομένως να είναι και το πλέον αδιάφορο κόμμα για τις Ευρωεκλογές. Από τη μια τα σχεδόν σταθερά ποσοστά του κι από την άλλη το εκλογικό μέτρο, δεν αφήνουν περιθώρια για ανησυχία, ούτε ότι θα χαθεί η έδρα, αλλά ούτε ότι υπάρχει δυνατότητα για δεύτερη. Το στοίχημα περιορίζεται καθαρά στο ζήτημα των ποσοστών. Αναμφίβολα, μετά την αποτυχία των βουλευτικών, στο ΔΗΚΟ θα ήθελαν μέσω των Ευρωεκλογών και ύστερα από τη δικαιωμένη επιλογή των Προεδρικών, να αποκτήσουν μια τέτοια δυναμική, που θα κορυφωθεί στις βουλευτικές του 2026.

Τα ζητήματα προγραμματισμού για τις Ευρωεκλογές, είναι αρκετά πίσω και αναμένεται να αρχίσουν να συζητούνται και να να λαμβάνονται αποφάσεις με τον νέο χρόνο. Στην παρούσα φάση η ηγεσία επικεντρώνεται στις αποφάσεις για τις εκλογές Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όπου διαβλέπουν πως υπάρχουν προοπτικές για μια αξιοσημείωτη πορεία, που θα επιτρέψει την εκλογή αρκετών κομματικών στελεχών σε σημαντικές θέσεις. Όλα βέβαια θα ξεκαθαρίσουν, όταν διαφανεί, αν τελικά για τις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, θα γίνει μια πιο ευρύτερη συνεργασία με τον ΔΗΣΥ, ή θα υπάρξει συμφωνία με το ΑΚΕΛ, το οποίο σε κάποιες περιπτώσεις, προσφέρει γη και ύδωρ στον Νικόλα Παπαδόπουλο.

Ακόμα πιο ήρεμα είναι τα πράγματα στο ΕΛΑΜ, το οποίο έχει έναν και μοναδικό στόχο, την εκλογή για πρώτη φορά Ευρωβουλευτή. Τόσο οι αριθμοί όσο και η δυναμική, δίνουν το δικαίωμα στο κόμμα να ελπίζει ότι αυτή τη φορά, θα εκπροσωπείται στις Βρυξέλλες. Προς εξυπηρέτηση του σκοπού, δίνεται έμφαση στα πρόσωπα που θα απαρτίζουν το ψηφοδέλτιο, ενώ δεν αποκλείεται να υπάρξουν και εσωκομματικές συνεργασίες, με προσωπικότητες που θα ασπάζονται τις ιδέες, τις απόψεις και τους κανονισμούς λειτουργίας.

Σίγουρα στο ΕΛΑΜ δεν θα ήθελαν την ιστορία με τον Ανδρέα Θεμιστοκλέους να επαναλαμβάνεται, για αυτό είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί στο συγκεκριμένο θέμα, ενώ φιλοδοξούν, ότι ο επόμενος Ευρωβουλευτής, θα είναι πρόσωπο, που βρίσκεται για πολλά χρόνια στο κόμμα και ανήκει στους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζεται στενά ο πρόεδρος, Χρίστος Χρίστου.

Εντελώς άλλη είναι η κατάσταση στην ΕΔΕΚ, όπου εντοπίζουν τις δυσκολίες για να είναι ανάμεσα στα κόμματα που θα εκλέξουν Ευρωβουλευτή. Άλλωστε στις βουλευτικές εκλογές, η ΕΔΕΚ απώλεσε την τέταρτη θέση, αφού την υποσκέλισε το ΕΛΑΜ και κάποιοι από τότε επεσήμαναν τον κίνδυνο για το κόμμα.

Άλλωστε η ΕΔΕΚ δεν διαθέτει Ευρωβουλευτή εδώ και χρόνια, αφού ο Δημήτρης Παπαδάκης, διαγράφηκε λόγω των γνωστών διαφωνιών με την ηγεσία, ενώ ακολούθησαν και άλλα πολλά στελέχη.

Το ιδανικό για την ΕΔΕΚ θα ήταν να πετύχει μια εκλογική συνεργασία με άλλους σχηματισμούς, έτσι ώστε να δοθεί μια νέα δυναμική στο ψηφοδέλτιο του κόμματος, πράγμα όμως που μέχρι σήμερα δεν ευοδώθηκε. Υπενθυμίζεται πως μια τέτοια συνεργασία έγινε στις τελευταίες βουλευτικές, όπου κατάφερε να εκλέξει τέσσερις βουλευτές, έχασε όμως την τέταρτη θέση, που ιστορικά κατείχε.

Αναμφίβολα, το κόμμα βρίσκεται σε μια διαρκή κρίση και οι Ευρωεκλογές είναι καμπή, αφού για πρώτη φορά θα μετρηθεί η εκλογική του δύναμη, μετά από τις μαζικές αποχωρήσεις και τις διαγραφές σημαντικών στελεχών.

Στην ΔΗΠΑ-Συνεργασία, επίσης γνωρίζουν πως τα δεδομένα δεν είναι υπέρ τους για την εκλογή Ευρωβουλευτή. Θα επιδιώξουν όμως να ανατρέψουν τα δεδομένα και για αυτό είναι έτοιμοι να ρίξουν στη μάχη δυνατά χαρτιά, για να επιτύχουν αφενός κομματική συσπείρωση και αφετέρου να προσελκύσουν ψηφοφόρους από άλλους χώρους. Ήδη κυκλοφορούν ονόματα, όχι μόνο βουλευτών και υψηλόβαθμων στελεχών της ηγεσίας, αλλά και πρώην υπουργών ή πρέσβεων που διαθέτουν θεωρητικά, μια επιπλέον δεξαμενή ψηφοφόρων που μαζί με το αξιοσημείωτο αποτέλεσμα των βουλευτικών του 2021, θα μπορούσαν να φέρουν την ανατροπή.

Σε ό,τι αφορά τους Οικολόγους, τα δεδομένα είναι πολύ συγκεκριμένα, μετά κι από την πρόσφατη κρίση που διήλθε το κόμμα, με την παραίτηση Θεοπέμπτου, την αποχώρηση Ατταλίδου και την αλλαγή ηγεσίας. Σίγουρα, ένα καλό αποτέλεσμα θα ήταν βάλσαμο για το κόμμα, ωστόσο το σενάριο για εκλογή Ευρωβουλευτή, περνά μέσα από μια σειρά από ανατρεπτικές προϋποθέσεις που αυτή τη στιγμή δεν πληρούνται. Η νέα ηγεσία, όμως, έχει τον χώρο και τον χρόνο για να κυνηγήσει τις πιθανότητες της, σε πρώτο επίπεδο για ένα θετικό αποτέλεσμα και αύξηση των ποσοστών σε σχέση με το απογοητευτικό αποτέλεσμα των βουλευτικών και σε ένα άλλο επίπεδο για εκλογή Ευρωβουλευτή.