Υποδείξεις Ανωτάτου σε Δικαστή-Εξέδωσε ένταλμα σύλληψης χωρίς να ζητηθεί από την Αστυνομία

Στην ακύρωση εντάλματος σύλληψης που εκδόθηκε σε βάρος προσώπου για σκοπούς ανάκρισης, χωρίς ωστόσο να το ζητηθεί από την Αστυνομία, προχώρησε το Ανώτατο, το οποίο κούνησε το δάκτυλο στο πρωτόδικο Δικαστήριο, λέγοντας πως παρεξέκλινε από το μαρτυρικό υλικό που είχε τεθεί ενώπιόν του και αδικαιολόγητα αποφάσισε την έκδοση του επίδικου εντάλματος.

Πρόκειται για ένταλμα σύλληψης που εκδόθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου από Επαρχιακό Δικαστή, για αδικήματα που αφορούν σε επίθεση με πρόκληση πραγματικής σωματικής βλάβης, δημόσια εξύβριση, απειλή και παράνομη είσοδο σε περιουσία, τα οποία φαίνεται να διαπράχθηκαν την προηγούμενη ημέρα εντός του καζίνο στη Λεμεσό.

Ωστόσο, όπως προκύπτει από τα δεδομένα, το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε πως ικανοποιήθηκε για τους λόγους της αναγκαιότητας της έκδοσης του εντάλματος σύλληψης εναντίον συγκεκριμένου προσώπου, για σκοπούς ανακριτικής κατάθεσης, ωστόσο η Αστυνομία δεν φαίνεται να είχε ζητήσει την έκδοση του σχετικού εντάλματος για αυτό τον λόγο, αφού στον σχετικό όρκο, δεν υπήρχε καμία αναφορά για λήψη ανακριτικής κατάθεσης.

Το Ανώτατο που εξέτασε την προσφυγή, μετά από σχετικό αίτημα του δικηγόρου του παραπονούμενου, Θεόδουλου Παπαβασιλείου, αποφάσισε ερήμην της Εισαγγελίας, η οποία δεν εμφανίστηκε. «Η αίτηση διά κλήσεως καταχωρίστηκε, ως οι οδηγίες του Δικαστηρίου, και επεδόθη στο Γενικό Εισαγγελέα. Σήμερα που ήταν ορισμένη, ο τελευταίος δεν εμφανίστηκε. Ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή δήλωσε ενώπιόν μου, πως την ημέρα που επεδόθη η αίτηση διά κλήσεως μαζί με την απόφαση ημερ. 7.11.2023, δηλαδή στις 15.11.2023, επικοινώνησε με το γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα, και συγκεκριμένα με το πρόσωπο στο οποίο είχαν επιδοθεί τα έγγραφα, για να ενημερωθεί ποιος δικηγόρος της Δημοκρατίας θα εμφανιζόταν στην αίτηση. Το εν λόγω πρόσωπο του ανέφερε πως μόλις καθοριζόταν ο δικηγόρος, θα ενημερωνόταν σχετικά.  Μέχρι και σήμερα, ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή δεν είχε ενημέρωση από οποιονδήποτε. Έτσι ζήτησε όπως η αίτηση  ακουστεί εν τη απουσία του Γενικού Εισαγγελέα, αίτημα το οποίο το Δικαστήριο ενέκρινε».

Εξετάζοντας τα δεδομένα που κατατέθηκαν ενώπιον του, προέκυψε πως η Αστυνομία ουδέποτε είχε ζητήσει, με την Ένορκη Δήλωση που υποστήριζε το αίτημα, την έκδοση εντάλματος σύλληψης εναντίον του εν λόγω προσώπου, ώστε να του λάβει ανακριτική κατάθεση. Ωστόσο, το πρωτόδικο Δικαστήριο, αποφάσισε πως η λήψη ανακριτικής κατάθεσης ήταν το μόνο στοιχείο που καθιστούσε εν προκειμένω την έκδοση του εντάλματος σύλληψης αναγκαία και δικαιολογημένη.

Η Αστυνομία, δεσμευόμενη από την απόφαση του Δικαστηρίου, συνέλαβε τον αιτητή στην οικία του και αφού τον οδήγησε σε Αστυνομικό Σταθμό, έλαβε από αυτόν ανακριτική κατάθεση, ενώ στη συνέχεια τον κατηγόρησε γραπτώς και τον άφησε ελεύθερο.

Το Ανώτατο, κατέληξε πως το πρωτόδικο Δικαστήριο, «παρεξέκλινε από το μαρτυρικό υλικό που είχε τεθεί ενώπιόν του και αδικαιολόγητα αποφάσισε πως ήταν αναγκαία και δικαιολογημένη η σύλληψη του αιτητή για σκοπούς λήψης ανακριτικής κατάθεσης από αυτόν, αφού κάτι τέτοιο ουδέποτε ζητήθηκε από την Αστυνομία».

Ως εκ τούτου, το Ανώτατο ακύρωσε το σχετικό ένταλμα σύλληψης, ενώ καταδίκασε στα έξοδα της διαδικασίας, τον Γενικό Εισαγγελέα.