Δίνει ως άλλοθι τις «χειρότερες χώρες» η Προκοπίου για την κατάσταση στην Αστυνομία και βλέπει «μύθους»

Όλα τα θέματα που κατά καιρούς απασχόλησαν την κοινή γνώμη σε σχέση με την προβληματική λειτουργία της Αστυνομίας, άγγιξε κατά κάποιο τρόπο η επιτροπή Θεσμών της Βουλής, σε χθεσινή της συνεδρία, όπου εξετάσθηκαν στην παρουσία της υπουργού Δικαιοσύνης και του Αρχηγού Αστυνομίας, οι συστάσεις της Επιτροπής GRECO, που καταγράφονται στον πέμπτο γύρο αξιολόγησης που περιλαμβάνει το Αστυνομικό Σώμα.

Σε ένα από τα λίγα που συμφώνησαν όλοι οι παρευρισκόμενοι, είναι για το γεγονός ότι η Αστυνομία αντιμετωπίζει προβλήματα και χρειάζεται μεταρρύθμιση. Οι απόψεις ωστόσο διίστανται σε σχέση με το μέγεθος του προβλήματος. Σε αυτό το πλαίσιο, η υπουργός Δικαιοσύνης, Άννα Κουκκίδου Προκοπίου, μάλιστα, επέλεξε να ασκήσει κριτική στα ΜΜΕ, κάνοντας λόγο για «μύθους που διαιωνίζονται από τα Μέσα Ενημέρωσης», σχετικά με το αν η έκθεση της GRECO είναι ή όχι «κόλαφος» ή «καταπέλτης» για την κυπριακή Αστυνομία.

Μάλιστα προχώρησε ένα βήμα παρακάτω, συγκρίνοντας τις συστάσεις της GRECO για την κυπριακή Αστυνομία, με ανάλογες συστάσεις προς άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Σύγκρινε δηλαδή, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κυπριακή Αστυνομία με αυτά που αντιμετωπίζει η Σουηδική, η Βρετανική και η Αστυνομία του Λουξεμβούργου. Βέβαια λίγα λεπτά αργότερα, όταν κλήθηκε να σχολιάσει το γεγονός ότι ο αριθμός των Αστυνομικών στην Κύπρο είναι μεγάλος, κατ΄ αναλογία με άλλα ευρωπαϊκά κράτη, εξέφρασε την άποψη πως «δεν θα πρέπει να συγκρίνονται ανόμοια πράγματα».

«Συζητώ με τους συναδέλφους μου σε επίπεδο Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Αστυνομία σε κάθε χώρα και οι διαπιστώσεις είναι οι ίδιες ακόμα και χειρότερες πολλές φορές. Να μην αρχίσω να σας κουράσω με τη Σουηδία, το Λουξεμβούργο, να σας θυμίζω ότι και στη Βρετανία πρόσφατα οι Αστυνομικοί που οπλοφορούσαν άφησαν τα όπλα», είπε μεταξύ άλλων η υπουργός.

Όμως, ακόμα κι αν η υπουργός είχε δίκαιο, και όντως άλλες ευρωπαϊκές αστυνομίες βρίσκονται ενώπιον πολύ πιο σοβαρών προβλημάτων και προκλήσεων, τί θα σήμαινε για την κυπριακή Αστυνομία; Θα πρέπει δηλαδή ο μέσος πολίτης να συμβιβαστεί με τη σημερινή επιχειρησιακή ικανότητα της Αστυνομίας που την είδαμε με ήχο και εικόνα για 48 ώρες στη Χλώρακα και μετά από λίγες ημέρες στη Λεμεσό; Θα πρέπει δηλαδή ο Κύπριος πολίτης να αρχίσει να συνηθίζει τα πογκρόμ ακροδεξιών κουκουλοφόρων ή λαθραίων μεταναστών που θα δρουν ανενόχλητοι στα κέντρα των πόλεων, όπως ενδεχομένως να συμβαίνει στο εξωτερικό;

Θα πρέπει ο πολίτης να αποδεχθεί πως οι υψηλόβαθμοι αξιωματικοί, παρά το γεγονός ότι γνωρίζουν και είχαν ενώπιον τους όλες τις πληροφορίες για τη δράση των κουκουλοφόρων στον Μόλο, δεν είναι ικανοί να εκδώσουν ένα τουλάχιστον μέτρο επιχειρησιακό πλάνο για να αποφευχθούν τα πογκρόμ σε μια ακτίνα αρκετών χιλιομέτρων, από τον παραλιακό μέχρι τον Πεντάδρομο κι από εκεί στην Ανεξαρτησίας;

Θα πρέπει ο πολίτης να γνωρίζει ότι όταν πάει στο γήπεδο υπάρχει ο κίνδυνος να γίνει σάκος του μποξ και αποδέκτης τυφλής βίας, μεταξύ χούλιγκαν και αστυνομικών; Θα πρέπει ο πολίτης να αποδεχθεί ότι ο θα δολοφονούνται πρόσωπα πρωί πρωί σε πεζόδρομους και πλατείες, μπροστά στα μάτια των πολιτών και πως η δράση ελεύθερων σκοπευτών σε πυκνοκατοικημένες περιοχές δεν είναι μόνο στην Κύπρο αλλά γίνεται και στο εξωτερικό, άρα είναι κάτι φυσιολογικό;

Θα πρέπει ο Ισραηλινός ο οποίος βιώνει δύσκολες και επικίνδυνες μέρες στην Κύπρο, να αποδεχτεί ότι η λίστα με κτίρια ισραηλινών συμφερόντων με καταστήματα, ξενοδοχεία, χώρους λατρείας και σχολεία των παιδιών του που θεωρητικά φυλάσσει η Αστυνομία, έγιναν στοιχείο ανταλλαγής σε πλατφόρμες ανταλλαγής μηνυμάτων;

Θα πρέπει ο πολίτης να αποδεχθεί ότι η Αστυνομία έλεγε πως ένας στρατιώτης αυτοκτόνησε αλλά τελικά αποκαλύπτεται μετά από 17 χρόνια πως δολοφονήθηκε αλλά το έγκλημα συγκαλύφθηκε από τις Αρχές;

Θα πρέπει να αποδεχθεί τη διαφθορά στην Αστυνομία και αυτούς που παραβιάζουν τους νόμους που έπρεπε να υπηρετούν και καταχρώνται τις θέσεις τους, επειδή και κάποτε στην Κολομβία, αστυνομικοί έκαναν πλάτες στον βαρόνο ναρκωτικών, Πάμπλο Εμίλιο Εσκομπάρ;

Θα πρέπει επίσης ο φιλήσυχος Κύπριος να συνηθίσει το κλείσιμο σοβαρών υποθέσεων κάτω από «περίεργες» συνθήκες ή τα ανεξιχνίαστα εγκλήματα ή ότι καταρρέουν υποθέσεις στο Δικαστήριο λόγω αδυναμιών;

Είναι ξεκάθαρο λοιπόν, πως σε ότι αφορά την Αστυνομία, η υπουργός, βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο, τουλάχιστον αυτό αντιλαμβάνεται κάποιος με τις τοποθετήσεις της. Μάλιστα, φρόντισε να ξεκαθαρίσει στην τοποθέτηση της πως οι δικές της τοποθετήσεις είναι καθαρά πολιτικές. «Δεν χρειάζεται να εξηγήσω που σταματούν οι δικές μου αρμοδιότητες και αρχίζουν οι αρμοδιότητες του Αρχηγού. Πολλές φορές υπάρχει και μια παρανόηση. Η δική μου τοποθέτηση θα είναι αμιγώς πολιτική ως το υπεύθυνο μέλος του Υπουργικού Συμβουλίου που εποπτεύει την Αστυνομία. Οι γενικολογίες πρέπει να αποφεύγονται όταν αφορούν τέτοιου είδους ευαίσθητα ζητήματα. Οι δικές μου τοποθετήσεις έχουν να κάνουν με την πολιτική που χαράσσει το Υπουργείο».

Αφού παραδέχθηκε πως υπάρχουν προβλήματα στην Αστυνομία και πως υπάρχουν τρωτά σημεία, ξεκαθάρισε προς πάσα κατεύθυνση πως στηρίζει την Αστυνομία, ανεξαρτήτως αν για αυτό υπάρχει κόστος. «Και η δική μου θέση παρόλο που μπορεί να μην είναι δημοφιλής, εγώ στηρίζω την Αστυνομία όσο κόστος κι αν έχει επικοινωνιακά πολλές φορές. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είμαι αυστηρή, ότι δεν γίνονται συστάσεις, παραινέσεις και έντονες συζητήσεις. Συζητήσεις όμως που γίνονται πίσω από κλειστές πόρτες».

Και η συγκεκριμένη αναφορά της υπουργού, υπενθύμισε σε πολλούς τα όσα συνέβησαν με αφορμή τα επεισόδια στη Χλώρακα και το πογκρόμ της Λεμεσού, όπου ουσιαστικά, η ίδια η Κυβέρνηση άφησε πλήρως εκτεθειμένο τον Αρχηγό της Αστυνομίας. Μετά από το ξέσπασμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, πριν κλείσουν οι πόρτες της σύσκεψης, η ίδια η υπουργός απέφευγε να παρουσιαστεί στα μέσα για αρκετό καιρό, όπου όλες οι πληροφορίες επιβεβαίωναν πως «ο Αρχηγός μετρά μέρες», μέχρι που μετά τη δυστοκία για να εντοπιστεί αντικαταστάτης του Στέλιου Παπαθεοδώρου για τη θέση του Αρχηγού, η Άννα Προκοπίου βγήκε σε μεσημβρινές εκπομπές για να ενημερώσει πως ο Αρχηγός παραμένει στη θέση του και τυγχάνει στήριξης από την Κυβέρνηση.

Η υπουργός, πολύ ορθά επανέλαβε πως η ίδια δεν έχει ευθύνη για το επιχειρησιακό σκέλος, παρά μόνο για το πολιτικό. Το επιχειρησιακό, ωστόσο, είναι η προέκταση του πολιτικού. Και όταν από το πολιτικό σκέλος εκφράζεται η άποψη λίγο πολύ, «μην τα κάνετε τραγικά, υπάρχουν και χειρότερα», θέλοντας και μη επηρεάζει και το επιχειρησιακό σκέλος, το οποίο πολύ απλά, αργά η γρήγορα θα εκθέσει, ηθελημένα ή άθελα την Κυβέρνηση, δηλαδή την υπουργό και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.