Δημιουργούν και νέα προβλήματα στο ΔΗΣΥ αντί να λύνουν τα υφιστάμενα οι δημοσκοπήσεις

Αναβρασμός σε διάφορα επίπεδα επικρατεί στις τάξεις των Συναγερμικών, ενόψει των επιλογών που έγιναν ή θα γίνουν για τις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Αυτό που προκύπτει σε πρώτο επίπεδο, είναι πως στην παρούσα φάση δικαιώνονται αυτοί που εξέφρασαν προβληματισμό για τον τρόπο που θα γίνεται η επιλογή, δηλαδή μέσω των δημοσκοπήσεων. Βέβαια το όλο εγχείρημα θα κριθεί εκ του αποτελέσματος, με πολλούς βέβαια να μην είναι αισιόδοξοι για αυτό.

Ήδη οι πρώτες φωνές για την εξέλιξη της διαδικασίας επιλογής υποψηφίου μέσω δημοσκοπήσεων, έχουν ακουστεί. Στη Λεμεσό υπήρξε επίσημα η παρέμβαση του τέως επικεφαλής της Δημοτικής Ομάδας του κόμματος, Χάρη Τρίκκη, ο οποίος παραιτήθηκε πυροβολώντας την ηγεσία, αφού ο ίδιος ακολούθησε την κομματική γραμμή και ζήτησε να συμπεριληφθεί στη δημοσκόπηση του κόμματος για το χρίσμα του υποψήφιου δημάρχου Λεμεσού, αλλά δεν περιλήφθηκε. Φωνές υπάρχουν και αλλού, όπως για παράδειγμα στην ελεύθερη Αμμόχωστο, όπου φαίνεται πως ο Δημοκρατικός Συναγερμός καταλήγει στον Γιώργο Νικολέττο.

Αυτό προκάλεσε αντίδραση κάποιων εκ των έξι που ζήτησαν το χρίσμα του κόμματος και πήγαν καλά στην εσωκομματική δημοσκόπηση, οι οποίοι θεωρούσαν ότι ο κ. Νικολέττος, ο οποίος είχε ζητήσει το χρίσμα για τον Επαρχιακό Οργανισμό Αυτοδιοίκησής, δεν θα συμπεριλαμβανόταν. Αυτό βέβαια οδηγεί στο συμπέρασμα πως αυτό που ήθελε να αποφύγει το κόμμα μέσω των δημοσκοπήσεων, δηλαδή τους αντάρτες υποψηφίους, δεν θα το αποφύγει. Η εκτίμηση που υπάρχει είναι πως ανάλογες αντιδράσεις θα υπάρξουν και για άλλους δήμους, το επόμενο διάστημα, όταν θα αρχίσουν να κλειδώνουν οι υποψηφιότητες.

Ένα άλλο ζήτημα που θέτουν, ακόμα και υψηλόβαθμα στελέχη του κόμματος, είναι πως το γεγονός ότι έγιναν δημοσκοπήσεις οι οποίες μάλιστα δεν έμειναν κρυφές αλλά κυκλοφόρησαν ακόμα και σε κάποια μέσα, προκαλεί τεράστιο πρόβλημα στον κομματικό μηχανισμό, ενόψει της προεκλογικής περιόδου. Κι αυτό διότι, σε κάποιες περιπτώσεις, οι αντίπαλοι θεωρητικά των κομματικών υποψηφίων, καταγράφουν υψηλά ποσοστά που τους δίνει μια ισχυρή δυναμική. Η καταγραφή δηλαδή διπλάσιων ποσοστών από τους εν δυνάμει κομματικούς υποψηφίους του ΔΗΣΥ, των θεωρητικών αντιπάλων τους, ζημιώνει το κόμμα και δημιουργεί ακόμα πιο δύσκολες συνθήκες στην προεκλογική περίοδο.

Υπάρχει άλλωστε - και έχει καταγραφεί και στο παρελθόν - το θέμα της χρησιμότητας που έχει μια δημοσκόπηση οκτώ με εννιά μήνες πριν από τις εκλογές. Κι αυτό διότι, τα ίδια τα στελέχη, όχι μόνο του ΔΗΣΥ, αλλά και των υπολοίπων κομμάτων, όταν καλούνται να ερμηνεύσουν και να σχολιάσουν πολιτικά μια δημοσκόπηση, το πρώτο πράγμα που εξηγούν, είναι πως η δημοσκόπηση είναι μια φωτογραφία της στιγμής. Είναι δηλαδή το αποτέλεσμα μιας έρευνας, η οποία έγινε τη δεδομένη στιγμή, οκτώ μήνες πριν από τις εκλογές, όπου οι συμμετέχοντες είχαν ενώπιον τους συγκεκριμένα δεδομένα.

Αν πάρουμε για παράδειγμα τις πρόσφατες Προεδρικές Εκλογές, τόσο ο Αβέρωφ Νεοφύτου όσο και ο Ανδρέας Μαυρογιάννης, ξεκίνησαν στις πρώτες δημοσκοπήσεις που έγιναν από σχεδόν μονοψήφια ποσοστά. Με την πάροδο του χρόνου όμως και με την προεκλογική τους εκστρατεία να τρέχει, κατάφεραν να ανεβάσουν τα ποσοστά τους και να βελτιώσουν τη θέση τους έναντι του Νίκου Χριστοδουλίδη, ο οποίος ξεκίνησε με ιδιαίτερα ψηλά ποσοστά και με την πάροδο του χρόνου αυτά έπεφταν.

Συνεπώς, τα ποσοστά που καταγράφει ένας υποψήφιος οκτώ μήνες πριν από τις εκλογές, είναι μεν χρήσιμα να καταγραφούν, δεν σημαίνει ωστόσο ότι αποτελούν ένα στοιχείο που προδιαγράφει την ήττα ή τη νίκη, αφού ο λόγος ύπαρξης μιας προεκλογικής εκστρατείας, είναι ακριβώς, να βελτιώσει την αποδοχή, την εκλεξιμότητα και τις πιθανότητες εκάστου υποψηφίου για την εκλογή του. Και εδώ είναι που έρχονται οι δημοσκοπήσεις, ως εργαλείο για να υπάρχει μια πρώτη εικόνα, για το αν η εκστρατεία που βρίσκεται σε εξέλιξη, επιτυγχάνει τους στόχους της.

Η δημοσκόπηση δηλαδή θα έπρεπε να είναι ένα εργαλείο που οι ηγεσίες των κομμάτων θα χρησιμοποιούν για να βελτιώνουν τους σχεδιασμούς τους και σε καμία περίπτωση εργαλείο παραγωγής πολιτικής, που τις δεσμεύει για τις πολιτικές επιλογές τους. Αντιθέτως, θα ανέμενε κανείς από μια ηγεσία η οποία έρχεται από μια σαρωτική νίκη στις εσωκομματικές, να έχει την πυγμή και την αποφασιστικότητα, να κάνει εκείνες τις επιλογές που θα είναι προς το συμφέρον του κόμματος, με καθαρά πολιτικά κριτήρια και όχι κριτήρια δημοφιλίας οκτώ μήνες πριν από την εκλογική διαδικασία.