Με φάρο την απόφαση Σερδάρη απορρίφθηκε η έφεση για παύση Παπαγεωργίου-Πολιτική και όχι διοικητική πράξη

«Η συγκεκριμένη πράξη ήταν πράξη κυβερνήσεως και όχι εκτελεστή διοικητική πράξη και επομένως δεν ενέπιπτε στον αναθεωρητικό έλεγχο της νομιμότητας της από το Διοικητικό Δικαστήριο». Αυτή ήταν η κατάληξη του Δικαστηρίου το οποίο απέρριψε την προσφυγή του πρώην Αρχηγού Αστυνομίας, Μιχαλάκη Παπαγεωργίου, ο οποίος το 2014, στον απόηχο των σοβαρών επεισοδίων που εκτυλίχθηκαν κατά τη διάρκεια εκδήλωσης στην οποία συμμετείχε ο τότε Τουρκοκύπριος ηγέτης, Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, παύθηκε από τον τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Αναστασιάδης, για «λόγους δημοσίου συμφέροντος», όπως είχε ανακοινωθεί τότε.

Στην επιστολή του, ημερομηνίας 27 Μαρτίου 2014, προς τον Μιχαλάκη Παπαγεωργίου, ο οποίος βρισκόταν στη θέση του Αρχηγού Αστυνομίας από το 2009, ο Νίκος Αναστασιάδης του κοινοποίησε την απόφαση του για άμεση παύση του, λέγοντας του τα ακόλουθα:

«Επιθυμώ να σας πληροφορήσω ότι μετά τα χθεσινά γεγονότα που διαδραματίστηκαν στη Λεμεσό, αλλά και σωρεία άλλων πράξεων και παραλείψεων που προηγήθηκαν της εκδήλωσης αυτής, με οδήγησαν στην απόφαση για άμεση παύση σας από τη θέση του Αρχηγού της Αστυνομίας για λόγους δημοσίου συμφέροντος. Στην απόφασή μου, έλαβα σοβαρά υπόψη την κατ' επανάληψη από μέρους σας απουσία σεβασμού προς αποφάσεις θεσμικών οργάνων της Δημοκρατίας, όπως αποφάσεις των Δικαστηρίων και των υποδείξεων της Επιτρόπου Διοικήσεως.  Καθοριστικό ρόλο στην απόφαση μου διαδραμάτισε και η πλημμελής εκτέλεση των καθηκόντων σας, που αφορούν την πάταξη του σοβαρού εγκλήματος και την προαγωγή της πραγματικής ασφάλειας του πολίτη. Σας ευχαριστώ για τις μέχρι σήμερα υπηρεσίες σας στην Αστυνομία».

Ο Μιχαλάκης Παπαγεωργίου προσέφυγε στο Διοικητικό Δικαστήριο, αιτούμενος ακύρωση της απόφασης του Προέδρου της Δημοκρατίας, «για αποδιδόμενες σε αυτόν ανύπαρκτες υπαίτιες πράξεις και παραλείψεις, ως παράνομη, αυθαίρετη και ασυμβίβαστη με τα ανθρώπινα δικαιώματα του».

Από την πλευρά της η Δημοκρατία, ήγειρε προδικαστική ένσταση, υποδεικνύοντας στο Δικαστήριο, ότι με την προσφυγή δεν προσβάλλεται εκτελεστή διοικητική πράξη, αλλά κυβερνητική - πολιτική πράξη και ως εκ τούτου δεν είναι δυνατό να ελεγχθεί δικαστικά με βάση τις πρόνοιες του Άρθρου 146 του Συντάγματος.

Θέση με την οποία συμφώνησε το Δικαστήριο, αφού άκουσε τα επιχειρήματα των δύο πλευρών, απορρίπτοντας την προσφυγή του Μιχαλάκη Παπαγεωργίου, ο οποίος στη συνέχεια άσκησε έφεση επί της απόφασης.

Μεταξύ άλλων, η πλευρά του κ. Παπαγεωργίου, ανέφερε πως η επίδικη πράξη, αν και ερειδόμενη στο Άρθρο 47(στ) του Συντάγματος, το οποίο παρέχει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας την εξουσία να παύει τον Αρχηγό της Αστυνομίας, ωστόσο αυτή δεν αποτελεί πράξη κυβερνήσεως, με δεδομένο το περιεχόμενο της, το οποίο αποδίδει σοβαρά παραπτώματα στον πρώην Αρχηγό και τον δυσφημεί. Επιπρόσθετα, ανέφερε πως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ενήργησε ως πειθαρχικό όργανο, τιμωρώντας χωρίς να ακούσει τον Μιχαλάλη Παπαγεωργίου, ενώ υπέδειξε πως «η ενέργεια του Προέδρου, ο οποίος είναι η «κορυφή» της κεντρικής εξουσίας και άρα διοικητικό όργανο, κατατάσσει την επίδικη πράξη στις διοικητικές, οι οποίες υπόκεινται και θα πρέπει να υπόκεινται σε δικαστικό έλεγχο».

Στην αντίπερα όχθη, η πλευρά της Δημοκρατίας, υποστήριξε την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης, επαναλαμβάνοντας πως πρόκειται για κυβερνητική πράξη, που είναι ανέλεγκτη, και όχι διοικητική πράξη.

Παρέπεμψε στην απόφαση Σερδάρη

Το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο, κατέληξε πως η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου, που επικαλέστηκε την πρώτη απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου, το 2005, που αφορούσε την προσφυγή του πρώην Υπαρχηγού της Αστυνομίας, Νίκου Σερδάρη, ο οποίος είχε παυθεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ήταν ορθή.

Στην εν λόγω απόφαση, κρίθηκε από την Ολομέλεια του Ανωτάτου, πως: «Η αποκλειστική εξουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας να διορίζει τον Υπαρχηγό της Αστυνομίας δυνάμει του Άρθρου 131 και η αποκλειστική επίσης εξουσία να τερματίζει τις υπηρεσίες του, παρέχεται χωρίς κανένα περιορισμό και χωρίς να τίθεται κανένα κριτήριο για την ενάσκηση της από το Άρθρο 47(στ) του Συντάγματος το οποίο έχει απόλυτη εφαρμογή στην παρούσα υπόθεση. Το Άρθρο 47(στ) δεν αφήνει κανένα περιθώριο οποιασδήποτε άλλης ερμηνείας. Δεν αφήνει επίσης κανένα περιθώριο εφαρμογής οποιουδήποτε νόμου ή ερμηνείας οποιασδήποτε νομοθετικής διάταξης, όπως επικαλείται ο εφεσείων, κατά τρόπο που να προσκρούει στην υπέρτερη συνταγματική διάταξη. Ο διορισμός και η παύση του Υπαρχηγού της Αστυνομίας δεν υπόκειται στον περί Αστυνομίας Νόμο και δεν διενεργείται από τα προβλεπόμενα από την εν λόγω νομοθεσία όργανα αλλά από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κατά την ενάσκηση πολιτικής ή κυβερνητικής εξουσίας».

Σε ότι αφορά τις αναφορές από την πλευρά του πρώην Αρχηγού, πως στην επιστολή που έλαβε υπήρχαν δυσφημιστικές φράσεις ή αποδίδονται ανάρμοστες συμπεριφορές επαγόμενες πειθαρχικές διώξεις, το Ανώτατο υπέδειξε πως αυτό δεν αλλοιώνει το χαρακτήρα της κυβερνητικής πράξης, παραμένουσας ανέλεγκτης από τη δικαστική εξουσία.

«Η επίκληση κάποιων λόγων οι οποίοι οδήγησαν τον Πρόεδρο στη λήψη της απόφασης αυτής ή η βασιμότητα τους δεν αλλοιώνει το χαρακτήρα της, ως κυβερνητικής/πολιτικής πράξης και δεν την μετατρέπει σε διοικητική πράξη», ανέφερε στην απόφαση του το Ανώτατο, προσθέτοντας πως σε ότι αφορά το ανέλεγκτο για παύση κρατικών αξιωματούχων που έχουν το χαρακτήρα της κυβερνητικής και πολιτικής πράξης, μπορεί να αποτελεί έρεισμα, ώστε να μην ξεφεύγουν του δικαστικού ελέγχου, ωστόσο υπέδειξε πως «η συγκεκριμένη εξουσία πηγάζει απευθείας από το Σύνταγμα, εκρίθη νομολογιακά ως πράξη κυβερνήσεως και αποκλείει, εκ των προτέρων το χαρακτηρισμό της ως διοικητικής πράξης. Παραμένει κυβερνητική πράξη, η οποία δεν εμπίπτει στη δικαιοδοσία ελέγχου της νομιμότητας της από το Διοικητικό Δικαστήριο κατ' επίκληση του Άρθρου 146 του Συντάγματος».

Ο Μιχαλάκης Παπαγεωργίου εκπροσωπήθηκε από τον δικηγόρο Α. Σ. Αγγελίδη, ενώ η πλευρά της Δημοκρατίας, από την Ανώτερη Δικηγόρο της Νομικής Υπηρεσίας, Λαμπρινή Λάμπρου Ουστά.