Ο γρίφος της αντιμετώπισης της ακρίβειας και η συνεχώς αυξανόμενη δυσφορία

Κατατέθηκε στη Βουλή ο πρώτος Προϋπολογισμός της Κυβέρνησης Νίκου Χριστοδουλίδη. Και σύμφωνα με τον Υπουργό Οικονομικών, Μάκη Κεραυνό, είναι πλεονασματικός, με αυξημένες κοινωνικές δαπάνες και αυξημένες αναπτυξιακές δαπάνες. Λέξεις σκόρπιες, που μπορεί να καταλαβαίνουν οι ιθύνοντες της Οικονομίας μεταξύ τους, αλλά δεν σημαίνουν τίποτα στον απλό πολίτη, που δεν νοιάζεται και πολύ για την ευημερία των αριθμών του κράτους, όταν όχι απλώς δεν ευημερούν οι δικοί του, αλλά η ζωή γίνεται όλο και πιο δύσκολη.

Οι συζητήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι πλέον αποκαρδιωτικές. Πολίτες χλευάζονται επειδή δεν προμηθεύονται καύσιμα από τα κατεχόμενα και επιμένουν να τα δίνουν στους «κλέφτες». Τους κοροϊδεύουν, με λίγα λόγια, που είναι νομοταγείς. Οι κατακτητές θεωρούνται πλέον, για μια μερίδα ανθρώπων ανάμεσα μας, πιο ηθικοί από το νόμιμο κράτος με τις νόμιμες διαδικασίες. Ντροπής πράγματα, αλλά ενδεικτικά της νοοτροπίας που καλλιεργείται το τελευταίο διάστημα, υπό το βάρος των οικονομικών δυσκολιών.

Σε μια Κύπρο με μισθούς κολλημένους, περίπου 40% πιο χαμηλούς από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, που τα επιτόκια και οι τιμές «πετούν» και οι πολίτες νοιώθουν να βυθίζονται, όλοι αναμένουν πια μέτρα. Όχι μόνο οι ευάλωτοι, στους οποίους δίνει την έμφαση η Κυβέρνηση, αλλά και η μεσαία τάξη κι οτιδήποτε μεταξύ. Κι αυτοί είναι πάρα πολλοί άνθρωποι.

Το ζήτημα της ευημερίας ήταν γνωστό στους κυβερνώντες προτού γίνουν κυβερνώντες και προτού η κατάσταση εξελιχθεί έτσι ώστε να είναι πρώτο θέμα συζήτησης μεταξύ των πολιτών. Ενδεικτικό της αναγνώρισης αυτής είναι πως στο πρόγραμμα διακυβέρνησής του, ο Νίκος Χριστοδουλίδης ανέφερε, μεταξύ άλλων, πως «θέτουμε την ευημερία των πολιτών στο επίκεντρο των πολιτικών που σχεδιάζει και υλοποιεί το κράτος. Χαράσσουμε ολιστικές πολιτικές στις οποίες ενσωματώνουμε την έννοια της ευημερίας όλων των πολιτών και παρακολουθούμε την αποδοτικότητά τους». Κι αυτό είναι που περιμένει ο απλός άνθρωπος από την Κυβέρνηση. Την ευημερία που καλλιέργησε ως προσδοκία. Όχι κι άλλες δύσκολες μέρες.

Προφανώς και κανείς δεν κρατά μαγικό ραβδί, ούτε μπορούν να διορθωθούν όλα μέσω κάποιων έκτακτων μέτρων, ούτε καν μέσω του Προϋπολογισμού. Κάποιες αλλαγές πρέπει να είναι μεσοπρόθεσμες και άλλες μακροπρόθεσμες, όπως και τα αποτελέσματά τους. Όμως η κατάσταση μέρα με τη μέρα φαίνεται να χειροτερεύει και η Κυβέρνηση που υποσχέθηκε να θέτει τον άνθρωπο στο επίκεντρο, δεν έχει ακόμη καταφέρει να ανταποκριθεί επαρκώς στα ζητήματα αυτά.

Οποιαδήποτε κοινωνία σέβεται τον εαυτό της προφανώς και πρέπει να θέτει ως προτεραιότητα τα ευάλωτα μέλη της και η Κυβέρνηση δεν επικρίνεται γιατί επικεντρώνεται σε αυτή την μερίδα του πληθυσμού. Επικρίνεται επειδή, μέχρι στιγμής, δεν κάνει ουσιαστικές ενέργειες για τις άλλες. Τους ανθρώπους που δεν είναι ευάλωτοι, αλλά ένα σκασμένο λάστιχο σημαίνει γι’ αυτούς λιγότερες αγορές από το σουπερμάρκετ. Εκείνους που πρέπει να διαλέξουν από τι θα κόψουν για να κάνουν τα γενέθλια των παιδιών τους. Αυτούς που θα στερήσουν χρήματα από την πραγματική οικονομία, για να μπορέσουν να πληρώσουν τους λογαριασμούς της ΑΗΚ και να προμηθευθούν καύσιμα για το αυτοκίνητό τους. Πράγματα που θα έπρεπε οποιοσδήποτε ανήκει στη μεσαία τάξη να κάνει χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα. Δεν πεινούν αυτοί οι άνθρωποι. Αλλά πλέον αντιμετωπίζουν διλήμματα που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν για έναν άνθρωπο, όταν βρίσκεται σε καθεστώς πλήρους εργοδότησης, με χρόνια προϋπηρεσίας. Τα αντιμετωπίζουν επειδή παίρνουν πάνω κάτω τον ίδιο μισθό την τελευταία δεκαετία και το κόστος ζωής έχει στο μεταξύ εκτοξευθεί.

Ήρθε η ώρα η Κυβέρνηση να μελετήσει σοβαρά και μέτρα που θα βοηθήσουν την πλατιά μάζα αυτές τις δύσκολες μέρες που διάγουμε. Είναι κατανοητό πως δεν δημιούργησε το πρόβλημα και πως δεν είναι στο χέρι της να το λύσει, αφού μιλούμε για φαινόμενα με κυρίως εξωγενείς πηγές. Όμως είναι δική της δουλειά να βρει τους τρόπους να διευκολύνει και να ανακουφίσει, μέχρι οι συνθήκες να είναι τέτοιες, που να μπορεί να προσφέρει την ευημερία που υποσχέθηκε. Η ακρίβεια είναι η νούμερο ένα ανησυχία της κυπριακής κοινωνίας. Κι αν δεν βρει λύσεις, θα θεωρηθεί και η νούμερο ένα αποτυχία της Κυβέρνησης.