Πώς το κεφάλαιο Αστυνομία μπορεί να θεωρείται λήξαν...

Εκεί που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διακαώς αναζητούσε νέο Αρχηγό Αστυνομίας για να έχει έτοιμο τον αντικαταστάτη του Στέλιου Παπαθεοδώρου και άφηνε να νοηθεί πως κάποια στιγμή θα υπήρχαν ανακοινώσεις, χωρίς να διαψεύδει τη φημολογία που αναπτυσσόταν, η Υπουργός Δικαιοσύνης, μέσω των μεσημβρινών εκπομπών, ανακοίνωσε πως δεν τίθεται θέμα παύσης του Αρχηγού και ανέτρεψε την εντύπωση που καλλιεργείτο εδώ και ένα μήνα.

Βέβαια, η εντύπωση αυτή δεν καλλιεργήθηκε από το πουθενά, αφού είχαν διαρρεύσει τα ονόματα που προσεγγίστηκαν για να αναλάβουν τα ηνία του Αρχηγού, χωρίς ωστόσο ο Πρόεδρος να λάβει οποιαδήποτε θετική απάντηση. Σε διαφορετική περίπτωση, αυτή τη στιγμή ο Στέλιος Παπαθεοδώρου θα βρισκόταν εκτός και ο νέος Αρχηγός θα είχε ήδη ανακοινωθεί.

Ωστόσο η δυστοκία ανάγκασε τον Πρόεδρο να συμβιβαστεί με την υφιστάμενη κατάσταση, ανεξαρτήτως των κινδύνων που ελλοχεύει αυτή η απόφαση, αφού όπως αναφέρεται από πηγές, ο Νίκος Χριστοδουλίδης δεν θα ήθελε να παύσει τον Αρχηγό για χάρη της παύσης, αλλά να βρει το κατάλληλο πρόσωπο, που θα μπορούσε να βάλει σε τάξη την Αστυνομία, η οποία εδώ και πάρα πολύ καιρό βρίσκεται στο επίκεντρο των επικρίσεων για μια σειρά από λόγους, με αποκορύφωμα τα γεγονότα στην Χλώρακα και τη Λεμεσό.

Ανεξαρτήτως εάν το θέμα έληξε άκομψα, αφού μέσα σε 48 ώρες παρατηρήθηκε διγλωσσία και πλήρης αναδίπλωση, δεδομένου πως τα εκτός Αστυνομίας πρόσωπα αρνήθηκαν να αναλάβουν καθήκοντα και από την άλλη ο Στέλιος Παπαθεοδώρου δεν υπέβαλε την παραίτηση του, το ζήτημα της παύσης του Αρχηγού έχει κλείσει οριστικά. Ωστόσο σε πρώτη φάση, προκύπτει ένα ερώτημα. Θα γίνει οποιαδήποτε άλλη διορθωτική κίνηση, που να ισούται με απόδοση ευθυνών εκεί και όπου υπάρχουν, για τα όσα πολύ σοβαρά έγιναν και εβδομάδες μετά τα επεισόδια δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα;

Σε περίπτωση που ούτε αυτό συμβεί, τότε τίθεται θέμα αξιοπιστίας. Κι αυτό αποτελεί γενικό κανόνα και δεν αφορά ειδικά την περίπτωση του κ. Παπαθεοδώρου. Είτε αποφασίζει κάτι, είτε δεν το αποφασίζει μια Κυβέρνηση. Είτε λαμβάνει μία πορεία, είτε λαμβάνει μια διαφορετική πορεία. Το «λίγο μαύρο, λίγο άσπρο» δεν αποτελεί ένδειξη αξιοπιστίας αλλά ένδειξη έλλειψης αποφασιστικότητας και καθαρής γραμμής πλεύσης.

Η συγκεκριμένη περίπτωση, όμως, του Στέλιου Παπαθεοδώρου, είναι ιδιαίτερα προβληματική γιατί συνδέεται, επίσης, με το κύρος της Αστυνομίας, η οποία θα έπρεπε να αποτελεί πυλώνα σταθερότητας σε ένα κράτος. Και η Αστυνομία απέτυχε παταγωδώς να προστατέψει τη δημόσια ασφάλεια και τη δημόσια τάξη. Επέτρεψε σε διαδοχικές περιστάσεις να ξεφύγει η κατάσταση και έδειξε να μην μαθαίνει από τα λάθη της και μάλιστα αράδιαζε δικαιολογίες, αναζητούσε ελαφρυντικά και προσπάθησε να υποβαθμίσει τη σοβαρότητά τους σε αστοχίες, ακόμη και ενώπιον της Βουλής. Τα έκανε τόσο πολύ θάλασσα, μάλιστα, που ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παραδέχθηκε δημόσια πως δεν μπορούμε να προστατεύσουμε τους πολίτες και τους τουρίστες και εξέφρασε ντροπή για την κατάσταση.

Όλα αυτά αποδόθηκαν στην επιχειρησιακή ανικανότητα που επέδειξε η Αστυνομία. Και δεδομένου ότι δεν υπήρξαν «ξηλώματα», πειθαρχικές, μεταθέσεις ή άλλες ενέργειες, όπως σε άλλες περιπτώσεις που βέβαια εμπλέκονταν χαμηλόβαθμοι αστυνομικοί, ως διορθωτικές κινήσεις, ούτε κάποιο μήνυμα πως δεν μπορεί η ανεπαρκής άσκηση των καθηκόντων να μην έχει συνέπειες, εκ των πραγμάτων οι ευθύνες μεταφέρθηκαν στην ηγεσία της, η οποία επίσης είχε εμπλοκή στις αποφάσεις.

Δεδομένου πως πλέον έχει ανακοινωθεί πως δεν υπάρξει αντικατάσταση του Στέλιου Παπαθεοδώρου. λόγω δυστοκίας, αν δεν γίνει άλλου είδους διορθωτική κίνηση, εκ των πραγμάτων είναι λες και το κράτος θεωρεί ότι όλα αυτά τα απαράδεκτα που έγιναν σε Χλώρακα και Λεμεσό, τελικά δεν είναι και τόσο απαράδεκτα. Πως η Αστυνομία που απέτυχε να καταρτίσει σωστά επιχειρησιακά σχέδια (ενώ, μάλιστα, συνέλλεξε σωστές πληροφορίες) δουλεύει μια χαρά και πρέπει να συνεχίσει ακριβώς έτσι, χωρίς καμιά αλλαγή.

Η Αστυνομία δέχθηκε ήδη σοβαρό πλήγμα στο κύρος και την αξιοπιστία της, όταν σε διαδοχικές περιπτώσεις τα τελευταία χρόνια παρουσιάστηκε αδύνατη μπροστά στους χούλιγκανς. Τα όσα έγιναν το τελευταίο διάστημα, όμως, καλλιέργησαν την εντύπωση πως κανένας δεν πρέπει να αισθάνεται ασφαλής και πως μερικές δεκάδες άτομα μπορούν από τη μια στιγμή στην άλλη να σπείρουν το χάος χωρίς καμία ουσιαστική παρέμβαση από τις Αρχές. Και δεν αισθάνονται ανασφάλεια από αυτή την κατάσταση μόνο οι πολίτες αλλά και τα ίδια τα μέλη της Δύναμης, με διαδοχικές καταγγελίες από συντεχνιακούς ότι τίθεται σε κίνδυνο η σωματική ακεραιότητα των αστυνομικών της πρώτης γραμμής από λανθασμένες αποφάσεις και ελλιπή επιχειρησιακά σχέδια.

Πέραν από αυτά τα πολύ σοβαρά ζητήματα, η δημόσια εικόνα της Αστυνομίας πλήγηκε ακόμη περισσότερο, όταν κάθισε η ηγεσία να συνομιλήσει με καταζητούμενο που απειλούσε λίγη ώρα προηγουμένως «να φέρει την Πάφο ανάποδα» εντός αστυνομικών εγκαταστάσεων, με τα όσα γνωστά επακολούθησαν, με αποτέλεσμα να γίνει περίγελος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Δεν ήταν, συνεπώς, παράλογη η λαϊκή απαίτηση για απομάκρυνση του Αρχηγού Αστυνομίας. Όπως και δεν ήταν παράλογο από μέρους του Προέδρου της Δημοκρατίας να κινήσει τις σχετικές διαδικασίες. Παράλογο είναι να θεωρείται το θέμα λήξαν, χωρίς να έχει γίνει καμία απολύτως κίνηση για διόρθωση της κατάστασης, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Να πιστεύουν στην Κυβέρνηση ότι την επόμενη φορά τα πράγματα θα γίνουν διαφορετικά, χωρίς να έχει γίνει οποιαδήποτε ενέργεια, ούτε σε σχέση με τον Αρχηγό, ούτε και αναφορικά με άλλα υψηλόβαθμα στελέχη της Δύναμης.

Το κύρος της Αστυνομίας, το οποίο έχει πληγεί ανεπανόρθωτα, θα πρέπει να αποκατασταθεί στα μάτια των πολιτών. Η Αστυνομία έχει αρκετά ανοιχτά μέτωπα και δέχεται επικρίσεις για διάφορα ζητήματα. Είτε αυτές αφορούν τα διαδοχικά επεισόδια, είτε τους χειρισμούς σε διάφορες υποθέσεις, ειδικότερα σε αυτές που εμπλέκονται στελέχη της ή κρατικοί αξιωματούχοι, είτε υποθέσεις που συγκαλύφθηκαν ή έκλεισαν κάτω από περίεργες συνθήκες, είτε για την αδυναμία που παρατηρείται στο να εξιχνιάσει σοβαρές υποθέσεις, είτε οι ίδιοι αστυνομικοί νιώθουν βλέπουν μια ηγεσία δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Τα μέτωπα, τουλάχιστον τα τελευταία δύο χρόνια, είναι διαδοχικά, εντός και εκτός Αστυνομίας, με την όλη κατάσταση να χρίζει άμεσης διαχείρισης. Όχι σε επικοινωνιακό κομμάτι και διαρρέοντας υποθέσεις που θα αποπροσανατολίσουν και θα δείξουν πόσο καλά κάνει τη δουλειά της η Αστυνομία. Αλλά με ριζικές αλλαγές, σε όλα τα επίπεδα, που θα δείξουν πως η Αστυνομία είναι εδώ για όλους τους πολίτες, δεν αντιδρά αλά καρτ και εφαρμόζει ίσα το νόμο. Πως η ηγεσία είναι εδώ, όχι για τους «δικούς της», αλλά για όλους τους αστυνομικούς, ώστε να αξιοποιηθούν και να οραματιστούν μια καλύτερη Δύναμη. Γιατί το μόνο σίγουρο είναι πως η Αστυνομία έχει αρκετά ικανά μέλη, τα οποία όμως αδικούνται για διάφορους λόγους και η αξιοπιστία του Σώματος κατακεραυνώνονται για τους λίγους που μπορεί να λαμβάνουν αποφάσεις και να δίνουν οδηγίες.