Κοινοβουλευτικές Επιτροπές καταλήγουν σε... one (wo)man show

«Δεν θα δεχθούμε υποδείξεις ποιες αποφάσεις να εξετάσουμε». Με αυτό τον τρόπο η πρόεδρος της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Βουλής, Ειρήνη Χαραλαμπίδου, απάντησε στο εύλογο ερώτημα της Άννας Αριστοτέλους, γιατί η Επιτροπή της οποίας προεδρεύει η βουλεύτρια του ΑΚΕΛ, δεν είχε την ευαισθησία να συζητήσει μια σειρά άλλων δικαστικών αποφάσεων που έθιγαν ζητήματα ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Η συζήτηση που έλαβε χώρα στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στη Βουλή τη Δευτέρα, διήρκεσε πέραν των δυόμισι ωρών και όπως συμβαίνει σχεδόν στις πλείστες των περιπτώσεων, δεν κατέληξε πουθενά. Ήταν ξεκάθαρο από τις τοποθετήσεις, πως όλα τα κόμματα, κράτησαν αποστάσεις από την πρόεδρο της Επιτροπής, η οποία ήταν και αυτή που το ενέγραψε αυτεπάγγελτα. Ακόμα και ο βουλευτής του ΑΚΕΛ, Γιώργος Κουκουμάς, δεν είχε επιθετική στάση, σε αντίθεση με την Ειρήνη Χαραλαμπίδου, που σχολιάστηκε από διάφορους παρευρισκόμενους για τη στάση και το ύφος της. Μάλιστα, κάποιοι από πλευράς ΑΚΕΛ, παρασκηνιακά, μιλώντας με δημοσιογράφους, θέλησαν να διαχωρίσουν τη θέση τους.

Μια σειρά από αξιωματούχους, υπηρεσιακοί λειτουργοί αλλά και τα μέλη της Επιτροπής, συζητούσαν ένα θέμα για ώρες, στο οποίο δεν υπήρξε καμία απολύτως κατάληξη, ενώ οι περισσότεροι δεν είχαν να αναφέρουν κάτι επί της ουσίας της συζήτησης, η οποία επικεντρώθηκε στην απόφαση του Δικαστηρίου και δεν είχαν οποιαδήποτε εμπλοκή.

Οι τοποθετήσεις των βουλευτών δεν ήταν ξεκάθαρες, πλην του ΔΗΣΥ, με την βουλευτή Ρίτα Σούπερμαν, να διαχωρίζει πλήρως τη θέση της και να αναφέρει πως «θα μπορούσαμε να συζητήσουμε δεκάδες άλλες αποφάσεις δικαστηρίων που δεν έτυχαν εφαρμογής από την Κυπριακή Δημοκρατία», ενώ από την πλευρά της η Αλεξάνδρα Ατταλίδου, δεδομένου πως οι αποφάσεις λήφθηκαν από τα ιατροσυμβούλια, όταν ρώτησε γιατί δεν κλήθηκαν εκπρόσωποι από το Υπουργείο Υγείας, έλαβε απάντηση πως δεν έχει οποιαδήποτε σχέση με το θέμα, με την ίδια επίσης στη συνέχεια να κάνει επίσης ένα βήμα πίσω. Σημειώνεται πως από την Επιτροπή απουσίαζαν διάφοροι βουλευτές, ενώ άλλοι αποχώρησαν στη συνέχεια χωρίς να μείνουν μέχρι το τέλος της συζήτησης.

Από την άλλη, οι απαντήσεις κάποιων εκ των προσκεκλημένων, όπως της υπουργού Δικαιοσύνης και του εκπροσώπου της Νομικής Υπηρεσίες, δεν πρόσθεσαν απολύτως τίποτα στη συζήτηση, ενώ όταν η Άννα Αριστοτέλους έλαβε το λόγο, η πρόεδρος της Επιτροπής έγινε πιο επιθετική και διέκοπτε την πρώην Διευθύντρια των Φυλακών, πράγμα το οποίο δεν έπραξε με όσους τοποθετήθηκαν προηγουμένως. Μάλιστα, όταν ο πρώην Διευθυντής των Φυλακών παραδεχόταν ενώπιον της Επιτροπής πως με δική του ευθύνη άφηνε τον τον Παπακώστα να πηγαίνει στην καντίνα για να πίνει καφέ και να έχει επισκέψεις, παραβιάζοντας στην ουσία τους κανονισμούς, η πρόεδρος της Επιτροπής δεν είχε οποιεσδήποτε ερωτήσεις.

Άλλωστε, σε ότι αφορά την ουσία της υπόθεσης, για το αν καταπατήθηκαν τα ανθρώπινα δικαιώματα του αείμνηστου Κώστα Παπακώστα, ήταν κοινή διαπίστωση από όσους κατέχουν γνώση για τους κανονισμούς, πως την ευθύνη για το αν θα αυλίζεται ή δεν θα αυλίζεται ένας κατάδικος, την έχουν τα ιατροσυμβούλια και όχι ο εκάστοτε Διευθυντής των Φυλακών. Ενδεικτική ήταν η τοποθέτηση της προέδρου του Συμβουλίου Φυλακισμένων, η οποία κατέχει τη θέση για αρκετά χρόνια και επί Διεύθυνσης Χατζηδημητρίου, όπου ανέφερε πως κανένας κρατούμενος δεν επιτρέπεται να αυλίζεται.

Από εκεί και πέρα, σε ότι αφορά το θέμα της μη αναστολής της φυλάκισης του Κώστα Παπακώστα, όπου απορρίφθηκαν και τα τρία αιτήματα του, με το ένα μετά το έκτο ιατροσυμβούλιο που ενέκρινε τον αυλισμό του, δεν εγέρθηκε οποιοδήποτε θέμα από πλευράς Επιτροπής, το οποίο άφησε ασχολίαστο που δεν εγκρίθηκε το αίτημα του αποβιώσαντα. Ούτε καν κλήθηκαν αρμόδιοι για να εξηγήσουν για ποιο λόγο απορρίφθηκαν τα αίτημα, με την πρόεδρο του Συνδέσμου Φυλακισμένων να τονίζει πως εάν κάποιος κρατούμενος είναι άρρωστος, θα πρέπει να υπάρχει αναστολή φυλάκισης από τη Νομική Υπηρεσία.

Αναμφίβολα, η συζήτηση ζητημάτων που άπτονται των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι μέσα στους όρους εντολής της συγκεκριμένης Επιτροπής, ωστόσο δημιούργησε σε πολλούς από τους παρευρισκόμενους ερωτήματα, η επιλεκτική ευαισθησία που επιδείχθηκε από την πρόεδρο της Επιτροπής, αφού πέραν των επιμέρους ζητημάτων που δημιουργήθηκαν, ταλαιπώρησε και έξυσε τις πληγές των συγγενών της τραγωδίας του Μαρί. Και όλα αυτά την ώρα που τους τελευταίους μήνες ειδικά σε ότι αφορά τις Κεντρικές Φυλακές, αναφύονται μια σειρά από ζητήματα με τα διαδοχικά επεισόδια αυτοχειρίας, τους ξυλοδαρμούς για τα οποία δεν επιδεικνύεται η ανάλογη ευαισθησία που θα ανέμενε κανείς, από κάποιον που ενέγραψε θέμα που κοντεύει να συμπληρώσει οκταετία.

Από την άλλη, όπως ορθά ανέφερε η βουλευτής του ΔΗΣΥ, υπάρχουν διάφορες αποφάσεις των τελευταίων ετών για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με άλλους πρωταγωνιστές, «θύματα» και «θύτες», χωρίς ωστόσο να απασχόλησαν ούτε και μια φορά την Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Το θέμα βέβαια είναι ευρύτερο για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι κοινοβουλευτικές Επιτροπές, αφού το φαινόμενο να γίνονται ομηρικές συζητήσεις στον βωμό των εντυπώσεων, χωρίς καμία απολύτως ουσία και που οδηγούν στο απόλυτο τίποτα, είναι πολύ συχνό φαινόμενο. Συχνό φαινόμενο είναι και οι προέδροι των Επιτροπών, ανάμεσα στις αρμοδιότητες-εξουσίες τους, είναι και η ατζέντα που εκδίδεται κάθε εβδομάδα, να αναδεικνύουν θέματα τα οποία οι ίδιοι θεωρούν ως σημαντικά για να συζητηθούν και να εξαφανίζουν θέματα ή προτάσεις Νόμου που εγγράφονται από βουλευτές άλλων κομμάτων.

Και αυτό ως συνήθως συμβαίνει, όταν επιχειρείται να στηθούν μικροπολιτικά παιχνίδια, να ακουστούν οι γνωστές κλισέ εκφράσεις από μερίδα βουλευτών που αντί του ουσιαστικού λόγου και διαλόγου, επιδιώκει να τροφοδοτεί τους τίτλους των μέσων με πιασάρικα τσιτάτα.

Αυτό όσο κι αν αναδειχθεί από μια μερίδα βουλευτών που παραμένουν σοβαρή κόντρα στο ρεύμα και από τους δημοσιογράφους, τους οποίους κάποιοι βάζουν στο στόχαστρο επειδή τυγχάνει να μην συμφωνούν μαζί τους, είναι θέμα που θα πρέπει κάποια στιγμή να απασχολήσει σοβαρά και τις ηγεσίες των ίδιων των κομμάτων. Θα πρέπει δηλαδή να αποφασίσουν εάν θα επιτρέπουν στους βουλευτές τους να λειτουργούν με προσωπικές ατζέντες και να μετατρέπουν τη βουλή σε θεατρική σκηνή με τους ίδιους ως πρωταγωνιστές, ή αν θα αποφασίσουν επιτέλους, ενώπιον των Επιτροπών, να εξυπηρετείται ο σκοπός για τον οποίο έχουν δημιουργηθεί. Για να Νομοθετούν και να ασκεί ελεγκτικό ρόλο, εκεί και όπου χρειάζεται. Συνετά, μεθοδικά και προγραμματισμένα και σίγουρα όχι α λα καρτ.

*Μαύρο Πρόβατο