Ανάλυση Guardian: Ο Νετανιάχου δεν έχει σχέδιο εξόδου από την κρίση στη Μέση Ανατολή

«Ο ευγενικός Τζο Μπάιντεν μοίρασε συμπάθεια και δολάρια σε μια επτάωρη επίσκεψη στο Ισραήλ. Μικρές ποσότητες βοήθειας «στάζουν» από το Σάββατο στη Γάζα. Δύο από τους 200 ομήρους απελευθερώθηκαν. Αλλά δεν υπάρχει καμία κατάπαυση του πυρός, ή κάποια ασφαλής ζώνη, δεν έχει μπει ένα τέλος στους βομβαρδισμούς, δεν διαφαίνεται κάποιο μακροπρόθεσμο σχέδιο. Οι φόβοι για διεύρυνση της κρίσης αυξάνονται», γράφει ο Simon Tissdal στον Guardian. Και συνεχίζει:

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

«Αντ' αυτού υπάρχει μία απρόθυμη μεν, αλλά πάντως συναίνεση της Δύσης στην επικείμενη, πλήρους κλίμακας ισραηλινή στρατιωτική επίθεση στη Γάζα - που θα έχει έναν κατανοητό, αλλά ανέφικτο στόχο: την οριστική εξάλειψη της Χαμάς. Με περισσότερους από 4.000 Παλαιστίνιους να κείτονται ήδη νεκροί, η "ομάδα" του πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου, για να χρησιμοποιήσουμε τον όρο του Μπάιντεν, θα έπρεπε να έχει δει κόκκινη κάρτα. Αντίθετα, έλαβε πράσινο φως.

Οι Ρίσι Σουνάκ και Όλαφ Σολτς, που επισκέφθηκαν το Ισραήλ πριν και μετά από τον Μπάιντεν, έπαιξαν για το κοινό στο εσωτερικό τους και, πέρα από τα ευγενικά λόγια προειδοποίησης για τις επιπτώσεις μίας μεγάλης κλίμακας χερσαίας επιχείρησης, κατά τα άλλα στήριξαν τον Νετανιάχου.

Στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, η Γαλλία και όλοι οι υπόλοιποι υποστήριξαν ένα σχέδιο ψηφίσματος για την παύση των εχθροπραξιών και την ανατροπή της εντολής εκκένωσης του Ισραήλ στη βόρεια Γάζα, αλλά οι ΗΠΑ άσκησαν βέτο, λέγοντας ότι θα έδενε τα χέρια του Ισραήλ. Παθητικά, το Ηνωμένο Βασίλειο απείχε μαζί με τη Ρωσία.

Κατά τα άλλα, διπλωματικός πυρετός καταγράφεται στο παρασκήνιο. Ο μεγαλύτερος φόβος είναι ότι αν το Ισραήλ επιτεθεί, η Χεζμπολάχ στο Λίβανο θα ανοίξει ένα δεύτερο μέτωπο. Η αστάθεια εξαπλώνεται στο Ιράκ και τη Συρία. Οι υποσχέσεις των ΗΠΑ για περισσότερες βόμβες και σφαίρες για το Ισραήλ εξοργίζουν τον μουσουλμανικό κόσμο. Εν τω μεταξύ κανείς, ούτε καν ο Μπάιντεν, δεν γνωρίζει ποιο είναι το μετα-Χαμάς, μεταπολεμικό σχέδιο του Νετανιάχου - άλλωστε, είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν υπάρχει.

Οι τρομοκρατικές φρικαλεότητες της 7ης Οκτωβρίου που στοίχισαν τη ζωή σε 1.400 Ισραηλινούς ήταν απίστευτες. Λίγοι αμφισβητούν ότι το Ισραήλ έχει νομικό και ηθικό δικαίωμα να αμυνθεί. Αλλά οι Άραβες ηγέτες, φοβούμενοι την οργή των λαών τους, έχουν δίκιο να λένε ότι η συλλογική τιμωρία των αμάχων δεν είναι ο τρόπος για να γίνει αυτό. Ο ΟΗΕ, επίσης, απαιτεί κατάπαυση του πυρός. Χωρίς αυτήν, κι άλλες τραγωδίες σαν την έκρηξη στο αγγλικανικό νοσοκομείο al-Ahli της Γάζας, είναι αναπόφευκτες. Άλλωστε, δεν υπάρχει "ήρεμη και μετρημένη" εισβολή.

Το πολεμικό υπουργικό συμβούλιο του Ισραήλ έχει θέσει τέσσερις στόχους για την "Επιχείρηση Σιδερένια Σπαθιά": καταστροφή της Χαμάς στρατιωτικά, εξάλειψη της τρομοκρατικής απειλής στη Γάζα, επίλυση της κρίσης ομηρίας και υπεράσπιση των συνόρων και των πολιτών. Αλλά οι Ισραηλινοί αξιωματούχοι παραδέχονται ότι εξακολουθούν να συζητούν για το τι θα ακολουθήσει. Λένε ότι η επιβολή μίας νέας κατοχής στη Γάζα δεν είναι ένα πραγματικό ενδεχόμενο. Αλλά μια στρατηγική εξόδου φαίνεται να απουσιάζει.

Μια εισβολή "θα σημάνει την αντιμετώπιση της Χαμάς στο γήπεδό της και είναι πιθανό να είναι μια παρατεταμένη, αιματηρή υπόθεση", προειδοποίησε η ανεξάρτητη Διεθνής Ομάδα Κρίσης. "Η βιώσιμη απαλλαγή της Γάζας από όλες τις εκδηλώσεις αυτού που οι Ισραηλινοί θεωρούν τρομοκρατία και πολλοί Παλαιστίνιοι αποκαλούν αντίσταση θα είναι αδύνατη χωρίς ευρύτερη πολιτική αλλαγή".

Ποιος θα μπορούσε λοιπόν να διοικήσει τη Γάζα, αν υποθέσουμε ότι η Χαμάς βγει όντως -και οριστικά - από το παιχνίδι; Ένας διορισμένος από τον ΟΗΕ διαχειριστής με την υποστήριξη ειρηνευτικών δυνάμεων; Ένα είδος διεθνούς Ύπατου Εκπροσώπου, όπως στη Βοσνία; Προτείνεται ότι ο έλεγχος θα μπορούσε να δοθεί και πάλι στην Παλαιστινιακή Αρχή, η οποία εκδιώχθηκε από τη Χαμάς το 2007. Αλλά ο Αμπάς είναι αδύναμος και καθόλου δημοφιλής. Για αρχή, ο θα πρέπει να δώσει τη θέση του σε νέους εκλεγμένους ηγέτες.

Είναι ασαφές σε κάθε περίπτωση πόση επιρροή μπορούν να ασκήσουν οι ταλαντευόμενοι δυτικοί ηγέτες σε οποιαδήποτε μεταπολεμική διευθέτηση. Η φαινομενικά άνευ όρων υποστήριξη του Μπάιντεν και του Σουνάκ προς το Ισραήλ τους αποκλείει από τις θέσεις των «μεσιτών της ειρήνης». Ο Αραβικός Σύνδεσμος απαιτεί και πάλι την αναζωογόνηση των συνομιλιών για τη δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους. Αλλά περισσότερο από ποτέ, το Ισραήλ δεν ακούει.

Ο Μπάιντεν απέτυχε να αντιδράσει σκληρά όταν ο Νετανιάχου, ο οποίος είναι μέγας οπαδός του Τραμπ, οργάνωσε το δικό του αντιδημοκρατικό πραξικόπημα για να ελέγξει τη Δικαιοσύνη στο Ισραήλ, συμμάχησε με ακροδεξιούς ζηλωτές αποφασισμένους να προσαρτήσουν τη Δυτική Όχθη και υπονόμευσε τις προσπάθειες των ΗΠΑ να αποκλιμακώσουν τις εντάσεις με το Ιράν. Ο Μπάιντεν έδειξε ψυχραιμία, αλλά δεν έκανε και πολλά άλλα».