Ο μάχιμος πυροσβέστης που τρέχει με την ψυχή του για τα μωρά με σπάνιες παθήσεις

«Σε τέτοιες μεγάλες αποστάσεις, εάν δεν αντλείς κάποια δύναμη από αλλού, δεν μπορείς να τις ολοκληρώσεις. Χρειάζεσαι κάποια ψυχικά κίνητρα και γι’ αυτό τρέχων πλέον για φιλανθρωπικό σκοπό, γιατί θέλω να προσφέρω και να βοηθώ στη ζωή μου. Αυτή η φιλανθρωπία, προήλθε από ένα συγγενικό μου πρόσωπο που πάσχει από μια σπάνια ασθένεια και έτσι πλέον τρέχω, για στήριξη του Συνδέσμου Σπάνιων Παθήσεων που είναι μέλος και ο μικρός Στέφανος μας. Αποτέλεσε έμπνευση για μένα ο μικρός, όπου πάσχει από κυστική ίνωση και έτσι θέλω να βοηθώ τα μωρά με σπάνιες παθήσεις που δίνουν τον δικό τους αγώνα στη ζωή».

Τα όριά του καταφέρνει να ξεπεράσει σε αγώνες αμέτρητων χιλιομέτρων ο πυροσβέστης της Ειδικής Μονάδας Αντιμετώπισης Καταστροφών, Αντρέας Τζιακούρης, ο οποίος αφού βγάλει τη στολή της Υπηρεσίας, με ψυχή, καρδιά και σθένος τρέχει ασταμάτητα, ώστε να βοηθήσει και να στηρίξει τα παιδιά που πάσχουν με κάποιας μορφή σπάνια ασθένεια και δίνουν το δικό τους αγώνα στη ζωή και πιο συγκεκριμένα την Παγκύπρια Συμμαχία Σπάνιων Παθήσεων. Ένα αγώνα, που έχει συνεχώς στο μυαλό του ο 42χρονος πυροσβέστης και έτσι καταφέρνει να κερδίσει τα όριά του, αφού ακόμη και εάν το σώμα του εξαντληθεί από την κούραση, η ψυχή και το μυαλό του βρίσκονται καρφωμένα σε αυτά τα παιδιά. Και έτσι στο τέλος, θα καταφέρει να φθάσει και στον τερματισμό κάθε τεράστιας διαδρομής που θα διανύσει...

Στο Σώμα της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, ο κ. Τζιακούρης, βρίσκεται τα τελευταία 22 χρόνια. Μα τίποτα, δεν τον εμπόδισε από το να μετατρέψει αυτή την αγάπη του για τον αθλητισμό, σε τρόπο ζωής και σήμερα να στέλνει τα πιο ηχηρά μαθήματα ζωής. «Με τον αθλητισμό ασχολούμαι από τα παιδικά μου χρόνια, καθώς έτρεχα στον στίβο από πολύ μικρός μέχρι τον στρατό, όπου έκανα ένα μικρό διάλειμμα από τον αθλητισμό. Μετέπειτα, άρχισα να ασχολούμαι με το τρίαθλο, για αρκετά χρόνια, περίπου δέκα, όπου έκανα πρωταθλητισμό. Σημειώνεται, ότι αναδείχθηκα και πρωταθλητής Κύπρου το 2015, ενώ παράλληλα συμμετείχα και σε τρεις αγώνες Ironman, όπου είναι αγώνες με τεράστιες αποστάσεις στο τρίαθλο. Στη συνέχεια, ασχολήθηκα με το ορεινό τρέξιμο και ακολούθως με τις υπεραποστάσεις των 100 χιλιομέτρων και άνω, όπου τρέχω μέχρι και σήμερα».

Τίποτα δεν έχει σταθεί εμπόδιο στη ζωή του 42χρονου πυροσβέστη, ώστε να καταφέρει να πετύχει τους στόχους του και το πιο σημαντικό, να ολοκληρώνει κάθε τεράστια διαδρομή, που φαντάζει ιδιαίτερα δύσκολη στο μυαλό του κάθε αθλητή. «Μέχρι σήμερα έχω τρέξει σε αγώνες στο εξωτερικό, αλλά και στην Κύπρο των 100 χιλιομέτρων και κατά την περσινή χρονιά έτρεξα ακόμη ένα αγώνα που ήταν όνειρο ζωής. Ήταν το UTMB, που είναι ο δημοφιλέστερος αγώνας ορεινού τρεξίματος στον κόσμο με 170 χιλιόμετρα, στο Mont Blanc στις Άλπεις. Εκεί τερμάτισα 354ος από τους 2300 αθλητές που έλαβαν μέρος και 81ος στην κατηγορία μου (40-44χρ)».

Σημειώνεται ότι το UTMB είναι ο διασημότερος αγώνας ορεινού τρεξίματος στον κόσμο. Ένας αγώνας ιδιαίτερα απαιτητικός ο οποίος περιλαμβάνει τρέξιμο γύρω από την ψηλότερη κορυφή των Άλπεων (4810μ) το Mont Blanc, διασχίζοντας τρεις χώρες και δεκαοκτώ πόλεις Γαλλία, Ιταλία και Ελβετία. Με περάσματα σε υψόμετρο πάνω από 2.500μ, 171χλμ και 10.000 μέτρα υψομετρική διαφορά, το UTMB ωθεί τους αθλητές να ξεπεράσουν τα όριά τους για μια εμπειρία που θα αλλάξει τη ζωή τους. 

«Πρέπει να καταφέρεις να επιβιώσεις μόνος σου»

Μόνο εύκολο δεν είναι το έργο κάθε δρομέα που επιχειρεί να συμμετάσχει σε τέτοιου είδους αγώνες, καθώς το μόνο πράγμα που τους παρέχεται από τη διοργάνωση, είναι νερό. Τα υπόλοιπα, οφείλουν να τα έχουν μαζεμένα μέσα σε ένα σακίδιο πλάτης, που θα κουβαλούν οι ίδιοι. «Μετά από τον τεράστιο αγώνα που συμμετείχα, ήθελα να κάνω κάτι ξεχωριστό και κάτι καινούργιο και έτσι σκέφτηκα αυτό τον αγώνα που ακολουθεί στο Μαρόκο στις 21 Απριλίου, που είναι 250 χιλιόμετρα στην Έρημο Σαχάρα. Είναι ένας αγώνας που διοργανώνεται μέσα σε επτά μέρες και η μόνη βοήθεια που υπάρχει από τη διοργάνωση είναι μόνο νερό, τίποτα άλλο. Πρέπει να καταφέρεις να επιβιώσεις ουσιαστικά αυτόνομα, με φαγητά και πράγματα για να μείνεις τη νύχτα, που πρέπει να τα έχεις σε μια backpack στην πλάτη. Πρόκειται για ένα διεθνή αγώνα με 1,200 συμμετοχές». 

Η δύναμη της ψυχής, είναι αυτό που θα βοηθήσει κάθε αθλητή για να ολοκληρώσει τη διαδρομή του, στο τέλος της ημέρας. «Εκεί που τελειώνουν οι δυνάμεις του σώματος σε αυτές τις υπεραποστάσεις, ξεκινά η ψυχή να τρέχει και είναι εκεί που πρέπει το μυαλό να βρει τροφή για να μπορεί να προχωρήσει στον αγώνα. Αυτές οι σπάνιες παθήσεις λοιπόν, σου δίνουν τη δύναμη και τα κίνητρα για να συνεχίσεις. Υπάρχουν πολλές δυσκολίες σε τέτοιου είδους αγώνες, καθώς είναι μεγάλη η ζέστη την ημέρα και τσουχτερό το κρύο τη νύχτα. Πρέπει να είσαι κατάλληλα ντυμένος τη μέρα και σίγουρα κατάλληλος ντυμένος και το βράδυ. Πρέπει να κουβαλάς όλα τα φαγητά μαζί σου, όπως και sleeping bag και ότι άλλο θα χρειάζεσαι για να μπορείς να επιβιώσεις».

Εάν έφθασε ποτέ σε σημείο που δεν μπορούσε να συνεχίσει, ο 42χρονος πυροσβέστης, λέει ότι, «είναι κάτι που έγινε πάρα πολλές φορές, αλλά δεν τα βάζω κάτω και δεν μπορώ να σκέφτομαι ότι κάνω κάτι για καλό σκοπό και τα παρατώ και κατ’ επέκταση για τις σπάνιες παθήσεις. Ένας πυροσβέστης άλλωστε, το έχει στο αίμα του να βοηθάει τον κόσμο, αφού η δουλειά του αυτή είναι ουσιαστικά. Έχω το και σαν έμφυτο στη ζωή μου να βοηθώ όμως και γι’ αυτόν τον λόγο σήμερα θέλω να βοηθήσω αυτά τα παιδιά και τον σύνδεσμο με τις σπάνιες παθήσεις».

Το ξεκάθαρο μήνυμα του κ. Τζιακουρή στον κόσμο είναι ότι ο άνθρωπος έχει πάρα πολλές δυνατότητες και ικανότητες, αλλά δεν τις γνωρίζει. «Μπορεί να καταφέρει πάρα πολλά πράγματα ο άνθρωπος, φτάνει να έχει πίστη, είτε αυτό είναι αθλητικό γεγονός, είτε είναι κάτι από την προσωπική του ζωή. Συνήθως οι αγώνες που επιλέγω να πάω, είναι αγώνες που έχουν ένα βαθμό δυσκολίας και γι’ αυτό προπονώ καθημερινώς το σώμα μου και το μυαλό μου, ώστε να καταφέρω στο τέλος να αποπερατώσω τον κάθε αγώνα. Σίγουρα, ο κάθε αγώνας είναι πάρα πολύ δύσκολος και γι’ αυτό υπάρχουν πάρα πολλοί που εγκαταλείπουν προτού τον ολοκληρώσουν. Γι’ αυτό προσπαθείς κάθε φορά να βρεις τρόπους, πώς να τον πετύχεις. Πρέπει να σκέφτεσαι στον αγώνα, ότι με την πρώτη δυσκολία που θα βρεις, δεν σημαίνει ότι θα τα παρατήσεις και θα εγκαταλείψεις. Είναι ένα μήνυμα ζωής αυτό, αφού είναι κάτι που ισχύει και στη ζωή μας, είτε αυτό είναι μια μάχη με μια ασθένεια, είτε οτιδήποτε άλλο που στέκεται εμπόδιο μπροστά μας».

ΠΑΓΚΥΠΡΙΑ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΣΠΑΝΙΩΝ ΠΑΘΗΣΕΩΝ

Η Συμμαχία εκπροσωπεί 20 μικρότερους Συνδέσμους και 60.000 ασθενείς σπάνιων νοσημάτων. Στόχοι της είναι η διεκδίκηση των δικαιωμάτων των σπάνιων ασθενών και η βελτίωση της ποιότητας ζωής τους. «Πιστεύω ότι η στήριξη της Συμμαχίας μέσω της δικής μου αποστολής, θα βοηθήσει να έρθουν στο φώς οι καθημερινοί αγώνες των σπάνιων και το πολύτιμο μη κερδοσκοπικό έργο του οργανισμού».