Παραπληροφόρησε η Αστυνομία για κατάδικους με βούλα Ανωτάτου-Έκοψε αποφυλακίσεις

Την ώρα που εναντίον του Συμβουλίου Αποφυλακίσεως δημιουργήθηκαν σκιές, τόσο από κρατούμενους που κατήγγειλαν δημόσια παρεμβάσεις και αποφυλακίσεις αλά καρτ, όσο και από το σκάνδαλο διαφθοράς με τον τέως Διοικητή της ΥΚΑΝ, ο οποίος φέρεται είχε επικοινωνία με την πρόεδρο του Συμβουλίου ώστε να βοηθήσει στην αποφυλάκιση του βαρυποινίτη με τον οποίο συνομιλούσε, ζήτημα το οποίο κλήθηκε να διερευνήσει μεταξύ άλλων ο ανεξάρτητος ποινικός ανακριτής, το Ανώτατο ακύρωσε δύο αποφάσεις, λόγω παραπληροφόρησης της Αστυνομίας.  

Υπενθυμίζεται πως ενώπιον του ανεξάρτητου ποινικού ανακριτή που κλήθηκε να διερευνήσει τις καταγγελίες της Διεύθυνσης των Φυλακών, πρόσωπα κατήγγειλαν παρεμβάσεις στο Συμβούλιο Αποφυλακίσεως, με κάποιους να δείχνουν πίσω από αυτές τον Μιχάλη Κατσουνωτό, αφού όπως είχε διατυπωθεί δημόσια μέσω επιστολής κρατουμένων, «ο αξιωματικός Αστυνομίας έχει επανειλημμένα χρησιμοποιήσει το αξίωμα του για να επέμβει στις διαδικασίες αποφυλάκισης τους με απευθείας επικοινωνίες με το Συμβούλιο Αποφυλάκισης (parole)».

Μάλιστα, όπως είχε αποκαλύψει ο REPORTER, τα μέλη του Συμβουλίου Αποφυλακίσεως είχαν διγλωσσία για κάποιες αποφάσεις που αφορούν υποθέσεις ναρκωτικών, ενώ ο Αχιλλέας Αιμιλιανίδης είχε ζητήσει τους φακέλους περίπου δέκα υποθέσεων, προκειμένου να τους εξετάσει, αφού υπήρξαν αναφορές πως σε κάποιες περιπτώσεις, ενώ τα αδικήματα και τα δεδομένα ήταν περίπου τα ίδια για όλους τους καταδικασθέντες, αφού ήταν συγκατηγορούμενοι, εντούτοις δεν είχαν αποφυλακιστεί με το parole όλοι. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Διγλωσσία στο Συμβούλιο αποφυλακίσεως-Ζητήθηκαν φάκελοι, σε αυτούς και ισοβίτης

Και την ώρα που οι σκιές επισκίασαν το Συμβούλιο Αποφυλακίσεως, δύο αποφάσεις του Ανωτάτου, έρχονται να δείξουν λανθασμένο χειρισμό και παραπληροφόρηση στην έκθεση της Αστυνομίας, αφού κατέγραψε αδικήματα που είχαν παραγραφεί με βάση το Νόμο που θα έπρεπε να γνωρίζουν, με αποτέλεσμα το Συμβούλιο να απορρίψει το αίτημα τους για αποφυλάκιση επ' αδεία και να υιοθετήσει τη θέση της Αστυνομίας.  

Στην μια περίπτωση, ο κρατούμενος εκτίει ποινή φυλάκισης 15 ετών και αφού εξέτισε το ήμισυ της ποινής του, υπέβαλε αίτηση στο Συμβούλιου Αποφυλακίσεως, αφού πληρούσε τα κριτήρια για αποφυλάκιση μέσω του parole. Ωστόσο, η αίτηση του απορρίφθηκε, με τον δικηγόρο του κρατούμενου, Γίαννη Πολυχρόνη, να προσφεύγει στο Ανώτατο και να δικαιώνεται. 

Όπως αναφέρεται στην απόφαση, το Συμβούλιο Αποφυλακίσεως απέρριψε την αίτηση του, αφού στην έκθεση της η Αστυνομία - πρακτική που ακολουθείται - πρόσθεσε όλες τις καταδίκες του κρατούμενου στο παρελθόν, οι οποίες ωστόσο με βάση τις πρόνοιες του Άρθρου 4 περί Αποκατάστασης Καταδικασθέντων Νόμου του 1981, Ν. 70/1981, έχουν αποκατασταθεί.

Ήταν η θέση της υπεράσπισης, πως το Συμβούλιο, κατά τη λήψη της επίδικης απόφασης, έλαβε υπόψη και τα όσα αναφέρει η Αστυνομία, υιοθετώντας λανθασμένα την απορριπτική έκθεση της Αστυνομίας, ενώ στην αντίπερα όχθη, ο δικηγόρος της Δημοκρατίας, ισχυρίστηκε πως το Συμβούλιο κινήθηκε, στο ισχύον για την περίπτωση, νομικό πλαίσιο, επικαλούμενη ειδικώς το Άρθρο 14Η του Νόμου.

Στην απόφαση του το Ανώτατο, τονίζει πως με βάση το Νόμο, «είναι απολύτως σαφές ότι, ως προκύπτει από την απλή γραμματική ερμηνεία του άνω κειμένου, ο αποκατασταθείσας θεωρείται ότι, ουδέποτε διέπραξε το ποινικό αδίκημα, για το οποίο αποκατεστάθη. Έπεται και ότι, οποιαδήποτε τέτοια καταδίκη του δεν δύναται να χρησιμοποιηθεί για οποιοδήποτε σκοπό, πόσο μάλλον στα πλαίσια εφαρμογής του Άρθρου 14Θ (1)(α)(ii) του Νόμου (για τους σκοπούς του Άρθρου 14(Η) (1) και (2) του Νόμου), του οποίου το λεκτικό δεν προβλέπει ρητώς οποιαδήποτε εξαίρεση στα προβλεπόμενα στο Άρθρο 4 (1), (2) του Ν. 70/1981. Όσο, λοιπόν, και να  επιχειρηματολογήσει κάποιος ότι, το να έχει και λάβει υπόψη το Συμβούλιο προηγούμενες καταδίκες του αιτητή, ανεξάρτητα αν ο αιτητής έχει αποκατασταθεί γι' αυτές, είναι βοηθητικό στον σχηματισμό εκτίμησης για το κατά πόσο ο αιτητής είναι πιθανόν να καταστεί υπότροπος, τέτοια δυνατότητα δεν παρέχεται από την ισχύουσα νομοθεσία, αλλά, αντίθετα απαγορεύεται και, συνεπώς, χωρίς ρητή νομοθετική αναφορά ότι κατ' εξαίρεση τέτοια χρήση επιτρέπεται, δεν είναι νόμιμη η επεκτατική ερμηνεία του νόμου, κατ' αντίθεση του λεκτικού της ξεκάθαρης απαγορεύσεως».

Ως εκ τούτου, ήταν η κατάληξη του Ανωτάτου, πως «όντως έχουν εμφιλοχωρήσει λανθασμένα στην εισηγητική έκθεση της Αστυνομίας προς το Συμβούλιο αναφορές σε καταδίκες του αιτητή, για τις οποίες, εκ πρώτοις όψεως, ο αιτητής φαίνεται να έχει, κατ' εφαρμογή των χρονικών πλαισίων που θέτει ο Ν. 70/1981, αποκατασταθεί. Το δε Συμβούλιο έλαβε υπόψη την εν λόγω νομικά τρωτή έκθεση της Αστυνομίας, καθιστώντας, μ' αυτό τον τρόπο και τη δική του απόφαση παράνομη».

Και δεύτερο χαστούκι στο Συμβούλιο λόγω παραπληροφόρησης από Αστυνομία

Την ίδια ημέρα, το Ανώτατο ακύρωσε άλλη μια απόφαση του Συμβουλίου Αποφυλακίσεως, η οποία επίσης στηρίχθηκε στην έκθεση της Αστυνομίας και η οποία παραπληροφορούσε το Συμβούλιο για καταδίκες που έχουν παραγραφεί. 

Πρόκειται για κρατούμενο που εκτίει ποινή φυλάκισης τεσσάρων ετών, ο οποίος υπέβαλε αίτημα για υπό όρους αποφυλάκιση, αφού εξέτισε το ήμισυ της ποινής του και πληρούσε τα κριτήρια.

Η απόφαση του Συμβουλίου ήταν απορριπτική, με τον δικηγόρο του Γιάννη Πολυχρόνη να εξασφαλίζει την ακύρωση της, αφού και πάλι το Συμβούλιο στηρίχθηκε στηρίχθηκε στην έκθεση της Αστυνομίας, η οποία κατέγραψε αποκατασταθείσες, δηλαδή παραγραμμένες, καταδίκες του κρατούμενου.

Αυτό διότι, όπως ανέφερε η υπεράσπιση, στη σχετική έκθεση της Αστυνομίας προς το Συμβούλιο, η Αστυνομία καταγράφει τους λόγους που προβαίνει σε απορριπτική εισήγηση για τον αιτητή, αναφερόμενη σε όλες τις καταδίκες του αιτητή, τις οποίες αναλυτικά καταγράφει, αν και συγκεκριμένες καταδίκες, με βάση τις πρόνοιες του Άρθρου 4 του περί Αποκατάστασης Καταδικασθέντων Νόμου του 1981, Ν. 70/1981, αποκατασταθεί.

Ο δικηγόρος της Δημοκρατίας, ισχυρίστηκε πως το Συμβούλιο είχε υποχρέωση να εξασφαλίσει όλο το αναγκαίο πληροφοριακό υλικό, συμπεριλαμβανομένου και αυτού της Αστυνομίας, ενώ υποστήριξε πως το Συμβούλιο «ορθά έλαβε υπόψη ότι, ο αιτητής έχει καταδικαστεί για αδικήματα ναρκωτικών επανειλημμένα στο παρελθόν και, ανεξάρτητα τυχόν αποκατάστασης, συνεκτιμήθηκαν οι πιθανότητες υποτροπής του, βάσει του Άρθρου 14(Η) (1) και (2) του Νόμου και, σε αυτό το πλαίσιο, το ποινικό μητρώο του αιτητή δεν μπορούσε να αγνοηθεί».

Ωστόσο, το Ανώτατο επανέλαβε τη θέση και ήταν ξεκάθαρο πως με βάση το Νόμο, ο αποκατασταθείσας θεωρείται ότι, ουδέποτε διέπραξε το ποινικό αδίκημα, για το οποίο αποκατεστάθη. «Έπεται και ότι, οποιαδήποτε τέτοια καταδίκη του δεν δύναται να χρησιμοποιηθεί για οποιοδήποτε σκοπό, πόσο μάλλον στα πλαίσια εφαρμογής του Άρθρου 14Θ (1)(α)(ii) του Νόμου (για τους σκοπούς του Άρθρου 14(Η) (1) και (2) του Νόμου), του οποίου το λεκτικό δεν προβλέπει ρητώς οποιαδήποτε εξαίρεση στα προβλεπόμενα στο Άρθρο 4 (1), (2) του Ν. 70/1981».

Ήταν η κατάληξη του Ανωτάτου, πως «το δε Συμβούλιο έλαβε υπόψη την εν λόγω νομικά τρωτή έκθεση της Αστυνομίας, καθιστώντας, μ' αυτό τον τρόπο και τη δική του απόφαση παράνομη. Συνεπώς, για τον πιο πάνω λόγο, η επίδικη απόφαση πάσχει και ακυρώνεται». 

Σημειώνεται πως και οι δύο περιπτώσεις αφορούσαν υποθέσεις ναρκωτικών και τα αιτήματα των κρατουμένων υποβλήθηκαν τα τελευταία δύο χρόνια. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Μαρτυρίες για επαφές Διοικητή με βαρυποινίτη από πέρσι-Βρέθηκε βίντεο που χτυπούσε κρατούμενο