Δεκαεπτά χρόνια, ούτε μια συγνώμη-Το κακογραμμένο βιβλίο και η ανεξίτηλη τάτσα

Παραδόθηκε, λοιπόν, το πόρισμα για τον Θανάση. Για τον Θανάση, που ξύπνησε ένα πρωί, έφαγε τα κορν φλέιξ του, έβαλε το βίντεο να γράφει για να μην χάσει την εκπομπή που ήθελε να δει και, σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή αυτού του κράτους επί 17 χρόνια, πήγε σε μια γέφυρα, έπεσε κάτω χωρίς να έχει αυτοκτονικές τάσεις και πέθανε χωρίς να φέρει κακώσεις που υποδηλούν πτώση από μεγάλο ύψος. Όπως αναφέρει το πόρισμα και προς τεράστια έκπληξη απολύτως κανενός, το κράτος είχε άδικο, η μητέρα του δίκαιο, και ο Θανάσης έπεσε θύμα δολοφονίας.  

«Δεν μπορώ να πω πολλά, καταστράφηκε η ζωή μας, έχασε τη ζωή του το παιδί μου. Δεν απαντούν και δεν δίνουν σημασία. Δεν είναι η πρώτη φορά, εδώ και 17 χρόνια το ζω αυτό. Αποκαλύφθηκε το έγκλημα, αλλά πού είναι αυτοί που το έκαναν;». Ο σπαραγμός της κυρίας Ανδριάνας, πέρα για πέρα δικαιολογημένος. Δεκαεφτά χρόνια περίμενε, για να της πουν αυτό που η ίδια έλεγε από την πρώτη μέρα. Πως το παιδί της δεν αυτοκτόνησε, αλλά έπεσε θύμα δολοφονίας. Δεν της είπαν τον δολοφόνο, όμως. Επειδή δεν έψαξαν ποτέ γι’ αυτόν.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Η πρώτη αντίδραση της μητέρας του Θανάση-«Ποια δικαίωση; Πού είναι οι δράστες;»

Αν η υπόθεση του Θανάση Νικολάου ήταν πλοκή βιβλίου αστυνομικής λογοτεχνίας, οι λάτρεις του είδους θα το παρατούσαν στη μέση, επειδή θα έβλεπαν αμέσως τις προφανείς τρύπες στην πλοκή. Θα κατηγορούσαν τον συγγραφέα ότι δεν έχει ιδέα πώς γίνεται μια σοβαρή διερεύνηση και θα του συνιστούσαν να βρει ένα άλλο χόμπι, γιατί με τις αστυνομικές έρευνες δεν το έχει. Το πρόβλημα είναι πως η υπόθεση του Θανάση δεν είναι κακογραμμένο βιβλίο και αυτή που δεν το έχει με τις αστυνομικές έρευνες είναι η Κυπριακή Δημοκρατία.

Όπως είπε ο ίδιος ο ποινικός ανακριτής Σάββας Μάτσας «από την πρώτη μέρα και κατά την αυτοψία, αποφασίστηκε αυτή η υπόθεση να διερευνηθεί ως μικροπαράβαση, λες και επρόκειτο για κλοπή ποδηλάτου».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: «Τα οστά του Θανάση περιμένουν δικαίωση με τη σύλληψη των δραστών, να μου δοθεί το πόρισμα»

«Ήταν αυταπόδεικτο ότι ήταν φόνος, αλλά δεν έγιναν οι κατάλληλες ενέργειες και όταν δεν γίνουν οι κατάλληλες ενέργειες και εξετάσεις για DNA στα νύχια, στο εσωτερικό του αυτοκινήτου του θύματος, όταν δεν λήφθηκαν καταθέσεις που να επιβεβαιώνουν ή να αποκλείουν τους ισχυρισμούς κάποιων υπόπτων για το που βρίσκονταν το βράδυ πριν το φόνο και πάρα πολλά άλλα», δήλωσε στον Άλφα ο ποινικός ανακριτής.

«Δεν λήφθηκαν τηλεπικοινωνιακά δεδομένα, τα οποία όπως μας είπαν από την Αρχή Τηλεπικοινωνιών Κύπρου, διαγράφονται. Δεν μπορούσαμε να έχουμε αυτά τα δεδομένα και ήταν τόσες πολλές οι παραλείψεις που δυστυχώς κατέστησαν την έρευνα για εντοπισμό των υπόπτων ή ενόχων, αδύνατη. Σε τέτοιες περιπτώσεις που αφορούν σε φόνο, το πιο σοβαρό αδίκημα, πρέπει να γίνονται ενέργειες αμέσως για να εξασφαλιστούν διατάγματα σύλληψης, να συλλαμβάνονται ύποπτοι, να εξασφαλίζεται μαρτυρία, να ανακρίνονται από έμπειρους ανακριτές και ανάλογα με το τι θα πουν και το τι υλικό θα εξασφαλιστεί, χωρίς καθυστέρηση, να προχωρούν οι έρευνες για στοιχειοθέτηση ενός αδικήματος για να παρουσιαστεί στο Δικαστήριο. Τέτοια πράγματα δεν έγιναν», συνέχισε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Παραδόθηκε στον Εισαγγελέα το πόρισμα για Θανάση-Ευθύνες σε πέντε, υποψίες σε τρεις

Ο Θανάσης στραγγαλίστηκε. Το είδαν οι ειδικοί στην Ελλάδα από ένα μικρό κομμάτι οστού, που ήταν δέκα τόσα χρόνια μέσα στον τάφο, αλλά δεν το είδαν αυτοί που έκαναν την αυτοψία και την νεκροψία. Και οι ενδείξεις ήταν ότι αυτό συνέβη κοντά στη θάλασσα. Στο στόμα του βρέθηκε άμμος, ενώ ο ίδιος βρέθηκε κάτω από το γεφύρι της Άλασας, στον ποταμό κι όχι στην θάλασσα. Κανείς από το ΤΑΕ Λεμεσού ή το Αρχηγείο δεν έκρινε πως έγιναν λάθη στη διερεύνηση. Δεν πέρασε από το μυαλό κανενός αρμοδίου ότι κάποιος κατάλαβε κάτι λάθος και ίσως ο Αστυνομικός Σταθμός Λάνειας να μην είχε την γνώση και τα μέσα να διαχειριστεί μια υπόθεση φόνου. Δεν σκέφτηκε κανείς να προσφέρει εμπειρία και τεχνογνωσία στην υπόθεση. Δεν είπε κανείς να κάνει ένα επανέλεγχο, αφού η οικογένεια αντιδρά τόσο έντονα. Ικανοποιήθηκαν όλοι από την ποιότητα και το βάθος των ερευνών κι άφησαν τον χρόνο να σβήσει τα περισσότερα στοιχεία που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στον ή στους δολοφόνους του Θανάση.

Δεκαεπτά χρόνια άφησαν τον Θανάση και την οικογένειά του χωρίς δικαίωση. Δεκαεπτά χρόνια άφησαν τους δολοφόνους του να αλωνίζουν ελεύθεροι. Δεκαεπτά χρόνια δεν είχε την παραμικρή επίπτωση οποιοσδήποτε από αυτούς που μετέτρεψαν μια σοβαρή υπόθεση σε κακογραμμένο βιβλίο. Δεκαεπτά χρόνια δεν βρήκε η Αστυνομία το θάρρος να πει μια συγνώμη για την ανικανότητα και την ανεπάρκεια που επέδειξε στην εκτέλεση των καθηκόντων της.

Κι όχι απλώς δεν ζήτησαν συγνώμη αλλά δεν έμαθαν τίποτα. Με την ίδια ανεπάρκεια χειρίστηκαν τις εξαφανίσεις επτά γυναικών και παιδιών, που ήταν τελικά δολοφονημένες. Με την ίδια αδιαφορία αντιμετώπισαν τις σειρήνες που συνεχώς τους ειδοποιούσαν πως έπρεπε να σωθεί ο Στυλιανός. Με αυτήν που τους επιτρέπει η κρατική ανοχή στην ανικανότητα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Θανάσης, Μεταξάς, Στυλιανός… Ευθύνες που θάφτηκαν μαζί με τα θύματα

Η κυρία Ανδριάνα έχει υποστηρίξει αμέτρητες φορές πως το κράτος συγκαλύπτει τους δολοφόνους του παιδιού της. Με σιγουριά μιλά για ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς, τους οποίους δεν θέλησε κανένας να εντοπίσει. Καταγγέλλει ανοιχτά ότι τους καλούσαν οι αρμόδιοι να σταματήσουν να το ψάχνουν.

Ακόμα, όμως, κι αν δεν είχε κανείς πρόθεση να κουκουλώσει την υπόθεση, το αποτέλεσμα είναι ακριβώς ο ίδιο με εκείνο της επί σκοπού συγκάλυψης. Οι δολοφόνοι του Θανάση είναι ελεύθεροι, αυτοί που δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους δεν είχαν καμία επίπτωση και το μαρτυρικό υλικό δεν συλλέχθηκε ποτέ.

Κανείς δεν γνωρίζει τι θα κάνει το κράτος από εδώ και πέρα. Αλλά όλοι γνωρίζουμε όλα αυτά που δεν έκανε. Και αυτή η τάτσα είναι ανεξίτηλη...  

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Ο αγώνας της Ανδριάνας Νικολάου για δικαίωση και οι Αρχές που έκλειναν τ’ αυτιά