Ποιος στέργει ν’ ακούσει τούτο τον Ποιητή;

"...Πώς έγινε με τούτο τον αιώνα

και γύρισε καπάκι η ζωή

πώς το’ φεραν η μοίρα και τα χρόνια

να μην ακούσεις έναν Ποιητή..."

Νιώθουμε ευλογημένοι που αντέξαμε κι ακούσαμε έναν Ποιητή! Κι όχι τον οποιοδήποτε Ποιητή, μα τον Ποιητή του "Λεύτερου". Και κάναμε μαζί με τα νάματα της ποίησης του τη Λευτεριά παντιέρα και σκοπό ζωής! Για αυτό τρόμαξαν οι θρασύδειλοι και βιάστηκαν να του κλείσουν το στόμα, να σιγήσουν την πέννα του! Ταυτίστηκε  όμως εκείνος ο Ποιητής με Ηγέτη και εμπνευστή που είχε ανάστημα και ειδικό βάρος,  που είχε προσμετρήσει το χρέος στην Πατρίδα και τον λαό με ζύγια καθαρά 

Κάθε φέτος και κάθε επέτειος κάνει τούτο το ατιμώρητο έγκλημα κατά τού πατριωτικού κι απελευθερωτικού κινήματος και κατά της Πατρίδας της ίδιας πιότερο ζωντανό. Γιατί είναι και κείνη η σημαία στον Πενταδάκτυλο που και να θέλεις δεν σε αφήνει να ξεχάσεις.  Είναι γιατί, εκείνοι που ευλόγησαν τα όπλα που κάτω από τον καυτό ήλιο σφράγισαν με το αίμα σου την αντίσταση και την επιμονή για την ελάχιστη εθνική αξιοπρέπεια, καπηλεύονται ακόμη τη Λευτεριά και την εθνική μας επιβίωση κάτω από το παραθύρι μας, λες και είναι η χειρότερη πόρνη, όπως έγραψες μέσα στην έξαρση της αληθινά εθνικόφρονης σοσιαλιστικής σου νιότης.  

Εκείνο το ματωμένο πουκάμισο της έδωσε το ειδικό βάρος που έχει ο χρυσός και το ατσάλι. Που ήταν πάντα σημείο αναφοράς και μέτρο σύγκρισης. Εμείς οι συναγωνιστές σου, τα παιδιά και τα εγγόνια τους,  με τον άδικο σταυρό στον ώμο που τον όρισε η μοίρα να κουβαλά το βάρος των αμαρτιών μιας γενιάς και να κρατήσει ορθή απέναντι στον φασισμό την πατρίδα το 1974 αντέξαμε τις πληγές του μετα-πραξικοπήματος και δεν οργανώσαμε αντίποινα για τους νεκροθάφτες της Δημοκρατίας. Μόνο που τούτα τα ζύγια τα έχουν αλλάξει προ πολλού …κοντεύει χρόνος τώρα. 

Τα παιδιά της νεολαίας σου, τα παιδιά της «Νεολαίας Δώρου Λοΐζου»  μεγαλώσαμε, και σαν έτοιμοι από καιρό, όπως μας έμαθες, προσβλέπουμε να αναχαιτίσουμε στη λαίλαπα του εθνικού εξευτελισμού που διαγράφεται με την έκδηλη ανοχή της εξόφθαλμης εισβολής στην δική μας γαλάζια, την καταγάλανη πατρίδα. Για χρόνια μας γαλουχούσατε κι εσύ κι ο Γιατρός με νουνεχείς οδηγίες για την σημασία της γεωστρατηγικής που αναδεικνύεται σε γεωπολιτική και τονίζατε προφητικά τη σημασία της ελάχιστης αποτρεπτικής ισχύος, εφαρμόζοντας το ιστορικό πως « αν θέλεις ειρήνη θα πρέπει να ετοιμάζεσαι για πόλεμο». Οι σημερινοί και χθεσινοί κρατούντες που τους προσεταιρίζονται και τους χειροκροτούν τώρα οι …θεσμικοί τάχα μου εκπρόσωποι του χώρου που στέγασε τις πανανθρώπινες αναζητήσεις σου, χλεύαζαν και σας χαρακτήριζαν λίγο-πολύ γραφικούς και πολεμοχαρείς. Μας άφησαν χωρίς σπίτι και χωρίς κάστρο για να μας αφήσουν τώρα και χωρίς εθνικό πλούτο και χωρίς εθνική αξιοπρέπεια.

Αντί για μετερίζια  αγώνα και εθνικής ανάκαμψης, την ώρα που οι γεωστρατηγικές προκλήσεις βοούν, εκείνοι από την ΕΔΕΚ σου που λυμαίνονται την σφραγίδα και το έμβλημα, καταθέτουν εκκωφαντική σιωπή, προσδεδεμένοι σε ανοίκειους σχηματισμούς που με την θολούρα τους υπόσχονται να ξεπλένουν – έτσι πιστεύουν αλλοίμονο- τα θλιβερά αποτυπώματα μιας ενσυνείδητης πλαστογράφησης της δικής σας Ιστορίας. Κι αφήνεται να θεριεύει ανενόχλητο στην βαθιά τρύπα της σύγχρονης δήθεν «πολυφωνίας» και της παρεξηγημένης ανοχής το φίδι που σκόπιμα εξέθρεψε η δεξιά του ΔΗΣΥ και επιμελώς ανάστησε η δήθεν αριστερά του ΑΚΕΛ με τις σκηνοθετημένες δήθεν αντιπαραθέσεις, το φίδι που επιμένει να υμνεί τους δολοφόνους σου, τους δολοφόνους της Κύπρου και του λαού της. 

Το φετινό σου μνημόσυνο, Δώρο, μας βρίσκει σε μια συγκυρία τραγική. Ετοιμάζονται αυτοί που καθοδήγησαν τους δολοφόνους σου να ολοκληρώσουν το έγκλημα του ’74 μέσα από μια τριπλή παραλλαγή. Τον αγώνα σου για Λευτεριά τον εξευτέλισαν και τον υποχρέωσαν σε…προσπάθειες για συνομολόγηση Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης και ξεπούλημα και αυτής της καταγάλανης πατρίδας.. Γι’ αυτό κι εμείς, τα παιδιά και τα εγγόνια σας που επιμένουμε ν’αρνούμαστε τα ευτελή λάφυρα της οποιασδήποτε εξουσίας, γινόμαστε στρατοί και ορθώνουμε το ανάστημα και την γροθιά μπροστά στα «συντροφικά» μαχαιρώματα από δήθεν αριστερούς και δήθεν αντιφασίστες που ποτέ δεν άντεξαν τη σύγκριση με το μεγαλείο του της θυσίας σου, την καθαρότητα του σοσιαλιστικού σου βάθους. Γιατί γνώριζες και δίδαξες, πώς να τιμά και να προσκυνά κανείς πατρίδες χωρίς να γίνεται σωβινιστής, πώς να αναδεικνύει λαούς –μπροστάρηδες χωρίς να γίνεται ισοπεδωτικά διεθνιστής, παραμένοντας πατριώτης και στρατιώτης του κόσμου. Γιατί πρώτος έγραψες πίσω από τις ρίμες των ποιημάτων σου, πως δεν μπορείς να είσαι αριστερός και σοσιαλιστής σαν ξεκληρίζεις λαούς πίσω από την βαριά σκιά του σιδηρού παραπετάσματος ή σαν αρνείσαι στο δικό σου λαό το δικαίωμα να έχει τη γη του ελεύθερη, το δικαίωμα να υπερασπίζεται τα ριζιμιά του κύρη του, ενώ ανέχεσαι και χειροκροτείς σαν ετερόκλητοι απάτριδες περιορίζουν τούτα τα χώματα σε αντικείμενο …αποζημίωσης.  Εξακολουθείτε να ενοχλείτε αυτοκρατορίες και κοσμοκρατορίες που σήμερα μετεξελίχτηκαν σε μονοκρατορίες συμφερόντων και βρίσκουν συμμάχους τους λάγνους της εξουσίας  που διαγράφουν λαούς και πατρίδες στο βωμό του πλουτοκρατικού διεθνισμού, δίχως όρια ανάμεσα σε τάχα μου ιδεολογίες και στρατόπεδα. Γαλάζιοι και κόκκινοι φασισμοί ενωμένοι στην πλουτοκρατία και τον αντεθνικό ενδοτισμό. 

 Αλλά Δώρο, δώρο αληθινό του Πλάστη μας στις γενιές που επιμένουμε να διεκδικούμε ψωμί και απελευθέρωση - και όχι ...επανένωση και ετερόκλητα σχέδια συνθηκολόγησης που έχουν ήδη κατ’ουσίαν αποδεχθεί με τις σημερινές επιλογές τους για μια στυφή γεύση πινακίου εξουσίας και συγχώνευσης προσωπικών φιλοδοξιών αυτοί που πίστεψες για παιδιά σου. 

Με την γροθιά σφιγμένη από πόνο και οργή για τη θυσία σου που συνεχίζεται, επιμένουμε να στεκόμαστε στην σωστή μεριά της Ιστορίας