Ο κλοιός της ακρίβειας, η απαίτηση για ανακούφιση και η πολιτική ανταπόκριση

Η ανακοίνωση επιβεβαίωσε αυτό που ήξεραν όλοι κι ας μην το συζητούσαν με την ορθή οικονομική ορολογία. Ο πληθωρισμός στην Κύπρο τον Ιούνιο έφτασε στο 9,6%. Ανέβηκε κι άλλο από τον Μάιο και δεν γνωρίζουμε μέχρι πού θα φτάσει. Είναι αμφίβολο αν γνωρίζουν οι ειδικοί μέχρι πού θα φτάσει κι αν οι εκτιμήσεις τους συμφωνούν.

Το φαινόμενο δεν είναι κυπριακό αλλά το γεγονός πως αυτό επισημαίνεται δεν κάνει καμιά διαφορά στους πολίτες της Κύπρου. Είναι φυσικό ο κάθε άνθρωπος να επικεντρώνεται στα δικά του προβλήματα και να αναζητά τις δικές του λύσεις. Κι αν δεν μπορεί να τις παρέχει για τον εαυτό του, όπως συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό σε αυτή την περίπτωση, να έχει απαίτηση από την Κυβέρνησή του να παρέμβει με κάποιο τρόπο.

Εδώ και κάποιους μήνες η ακρίβεια βρίσκεται στο επίκεντρο των συζητήσεων. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στα τραπέζια των γάμων, στους διαδρόμους της δουλειάς. Σε όλες τις ηλικιακές ομάδες. Ακόμα και ανάμεσα σε ανθρώπους που έχουν την οικονομική δυνατότητα να μην αισθάνονται έντονα το πλήγμα της αύξησης τιμών και απλώς δυσανασχετούν παρατηρώντας το.

Η ζωή μας έχει ακριβύνει, ενώ οι μισθοί μας έμειναν σταθεροί και για πολύ κόσμο ήταν ήδη αρκετά χαμηλοί, πριν να δεχθεί αυτό το μεγάλο πλήγμα η αγοραστική μας δύναμη. Και οι  τιμές που ανέβηκαν αφορούν κυρίως τομείς που είναι πολύ δύσκολο να κάνει κάποιος οικονομία. Ρεύμα και καύσιμα έχουν αυξηθεί πάνω από 40%, ενώ οι ανάγκες μας σε αυτά παραμένουν σε μεγάλο βαθμό σταθερές. Γιατί όλοι χρειάζονται να φυλάνε τα τρόφιμά τους στο ψυγείο, όλοι χρειάζονται κλιματισμό κατά τη διάρκεια του κυπριακού καλοκαιριού, όλοι χρειάζονται φώτα τη νύχτα. Κι όλοι χρειάζονται καύσιμα για να μεταβαίνουν στη δουλειά τους, για να μεταφέρουν τα παιδιά τους και για να κοινωνικοποιούνται. Έστω για να πάνε να αναζητήσουν λίγη δροσιά στη θάλασσα ή στο βουνό, μακριά από τα ακριβά air conditions.

Ταυτόχρονα, αύξηση καταγράφεται και στα τρόφιμα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης. Και τα είδη πρώτης ανάγκης ονομάζονται έτσι, επειδή ακριβώς τα έχουμε ανάγκη και είναι άλλος ένας τομέας στον οποίο δύσκολα μπορούν να γίνουν εξοικονομήσεις, χωρίς σοβαρές εκπτώσεις στην ποιότητα ζωή μας.

Η Κυβέρνηση διατηρεί τις δικές της απόψεις και προσεγγίσεις για το θέμα και η αντιπολίτευση καταθέτει τις δικές της προτάσεις. Στην πραγματικότητα, όμως, οι πολίτες δεν ενδιαφέρονται για το ποιος έχει δίκαιο και ποιος άδικο και ποιου η θέση είναι η πιο σωστή. Ο απλός κόσμος ζητά λύσεις. Μέτρα που θα προσφέρουν ανακούφιση και θα χαλαρώσουν τον κλοιό της ακρίβειας. Ενέργειες που θα εξομαλύνουν την κατάσταση. Ο μέσος Κύπριος δεν νοιάζεται αν αυτό θα προκύψει μέσα από νομοσχέδιο ή πρόταση νόμου (δεδομένου ότι δεν θα τεθεί ζήτημα συνταγματικότητας και να μπει σε περιπέτειες). Δεν τον ενδιαφέρει αν την πρωτοβουλία των κινήσεων θα την έχει η Κυβέρνηση ή τα κόμματα, ακριβώς όπως δεν τον νοιάζει ποια είναι η σωστή ορολογία. Τον νοιάζει κάποιος να κάνει κάτι για να αισθανθεί ανακούφιση, όπως αισθάνεται σήμερα την ακρίβεια. Και να το κάνει γρήγορα, με τρόπο που θα διευκολυνθεί η καθημερινότητά του και που δεν θα δημιουργηθούν περισσότερα προβλήματα για το μέλλον.  

Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος. Πέραν από τις μικροπολιτικές ατζέντες, πέραν από την προεκλογική εκστρατεία, πέραν από τις πολιτικές ιδεολογίες. Να αισθανθεί ο πολίτης ανακούφιση. Κι επειδή οι πολιτικοί αναπόφευκτα αντιμετωπίζουν την κατάσταση αυτή μέσα από προεκλογικό φακό, καλό είναι να θυμούνται πως δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη της ικανότητας κάποιου να κυβερνήσει από την αποτελεσματικότητά του σε δύσκολες στιγμές.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• Μπραν ντε φερ κυβέρνησης κομμάτων για τις τιμές ενέργειας-Περιμένουν οι πολίτες
• Δεν πάει Ολομέλεια το πλαφόν για τα καύσιμα-Σφοδρή επίθεση ΑΚΕΛ σε ΔΗΣΥ