«Όποια πέτρα και εάν σηκώσεις είναι από κάτω»

Μέσα από την ομιλία του Νικόλα Παπαδόπουλου στην κεντρική επιτροπή του κόμματός του, στην  εισήγησή του για την προσχεδιασμένη υποστήριξη της υποψηφιότητας του Νίκου Χριστοδουλίδη για την ΠτΔ, φανέρωσε το πολιτικό του ανάστημα το οποίο ο καθένας εύκολα μπορεί να μετρήσει.

Δυστυχώς, για την ηγεσία του ΔΗ.ΚΟ. υπάρχουν ακόμα πολίτες που δεν συμπαρασύρονται με τα συνθήματα και την εικόνα, που δεν γίνονται οπαδικά παπαγαλάκια αλλά έχουν πολιτική σκέψη, κριτήριο και αισθητήριο για να διακρίνουν τις μικροπολιτικές σκοπιμότητες του καθενός. Σκοπιμότητες, οι οποίες θα πρέπει να υποδεικνύονται και να καταγγέλλονται, εάν θέλουμε η πορεία της χώρας να παραμείνει σταθερή και ασφαλής, να στηρίζεται σε αρχές αλλά και στις αξίες που πρεσβεύει η πολιτική. Που δεν είναι τίποτε άλλο, από την πρόοδο και την προκοπή της χώρας και των ανθρώπων της.

Η ομιλία του Νικόλα Παπαδόπουλου έβριθε από αντιφατικά μηνύματα, που ανέδειξε την  αλλοπρόσαλλη, πολιτικά ανεξήγητη και ανερμήνευτη συμπεριφορά της ηγεσίας του ΔΗ.ΚΟ., η οποία ακύρωσε την πολιτική που ασκούσαν για 9 συναπτά έτη ως αντιπολίτευση, που φανέρωσε το πολιτικό τους αδιέξοδο, το πραγματικό έλλειμμα σχεδιασμού και οράματος του κόμματός του για το μέλλον της χώρας.

Στην προσπάθεια του να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα μίλησε χωρίς πολιτικούς όρους γενικά, συνθηματικά και αόριστα. Προχώρησε στην υιοθέτηση ενός κατασκευασμένου και ανήθικου ψίθυρου που εντάσσεται μέσα στα πλαίσια της πολεμικής, που σκοπό έχει να προκαλέσει φθορά στην υποψηφιότητα του Προέδρου Αβέρωφ Νεοφύτου. Στην ομιλία του ανέφερε ότι «η Κοινωνία δεν θέλει ένα πρόεδρο που να βρίσκεται κάτω από κάθε πέτρα». Κι όμως, αυτή η ευτελής δήλωση του συρμού, δεν προήλθε από κάποιο απλό στέλεχος της αντιπολίτευσης, ούτε από κάποιο καφενόβιο αλλά από ένα πολιτικό αρχηγό.

Ένα πολιτικό αρχηγό του οποίου ο πατέρας του υπήρξε Πρόεδρος αυτού του κράτους. Θα πρέπει να μας ενημερώσει εάν επί της θητείας του Τάσσου Παπαδόπουλου σηκώθηκαν πέτρες. Εάν σηκώθηκαν, έχει υποχρέωση να ενημερώσει το λαό για τα αποτελέσματα των ενεργειών τους. Και εάν δεν σηκώθηκαν μέχρι σήμερα, οφείλει να πει στους πολίτες γιατί δεν το έπραξε, τι έπραττε τόσο καιρό, αλλά και οφείλει να τις υποδείξει, να τις σηκώσει και να αναφέρει τις καταγγελίες του.

Ταυτόχρονα, πώς μπορεί ο κ. Παπαδόπουλος να πείσει γιατί συνεργάστηκε  πάνω από μια δεκαετία στενά με έναν πολιτικό «που βρίσκεται κάτω από κάθε πέτρα» σε σωρεία ζητημάτων που αφορούσαν τη διάσωση της κυπριακής οικονομίας.

Πώς μπορεί ο Νικόλας Παπαδόπουλος να μιλά ότι είναι κόντρα στο κατεστημένο, όταν ο ίδιος αποτελεί τον ορισμό αλλά οφείλει και την ολότητα της πολιτικής του παρουσίας στο οικονομικό, τραπεζικό και πολιτικό κατεστημένο της χώρας μας από το 1960. Ένα δίκτυο που τον ανέδειξε και τον συντηρεί μέχρι σήμερα ως Πρόεδρο του ΔΗΚΟ.

Πώς μπορεί να αναφέρεται τάχα ο Νικόλας Παπαδόπουλος για αποφάσεις που έχουν βλάψει την χώρα και τους πολίτες όταν εδώ και δεκαετίες, παρά τους τόνους μελανιού και των καταγγελιών που γράφτηκαν για το σκάνδαλο του ξεπλύματος χρήματος του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, οι οποίες παραμένουν μέχρι σήμερα στην Κύπρο και στο εξωτερικό μετέωρες.

Πώς μπορεί ο Νικόλας Παπαδόπουλος να επικαλείται σήμερα την Κοινωνία των πολιτών, ότι είναι η ώρα των πολιτών και όχι των κομμάτων. Μια κοινωνία την οποία είχε γραμμένη στα παλαιότερα των υποδημάτων του, όταν πριν μερικούς μήνες προωθούσε εγωιστικά την κομματική του ατζέντα,  τάχα τη δική του αρχηγική κομματική υποψηφιότητα για σύμπραξη με το ΑΚΕΛ και όταν εναλλακτικά βρήκε κλειστές πόρτες, πρότεινε την Αναπληρώτρια πρόεδρο του κόμματός του.

Εάν λόγου χάρη, πετύχαινε το αρχικό εγχείρημα του κ. Παπαδόπουλου, τότε θα μιλούσε για την συνεργασία των προοδευτικών και όμορων δυνάμεων που με κομματικό πατριωτισμό θα αγωνίζονταν για να κυβερνήσουν τη χώρα.

Πώς μπορεί ο Νικόλας Παπαδόπουλος να στηρίζει τον Υπουργό Εξωτερικών και για 9 χρόνια μέλος της διαπραγματευτικής ομάδας του Προέδρου Αναστασιάδη στο Κυπριακό, όταν αυτό αποτελούσε και τον λόγο αποχώρησης του κόμματος από την Κυβέρνηση και καλούσε λίγα χρόνια αργότερα τον Πρόεδρο Αναστασιάδη σε χαρακίρι στο Κυπριακό.

Τον Πρόεδρο Αβέρωφ Νεοφύτου λοιπόν, δεν θα τον βρείτε κάτω από πέτρες, αλλά στο προσκήνιο, στην πρώτη γραμμή των αποφάσεων και της πατριωτικής ευθύνης, εκεί που δίδονται οι μάχες για την προκοπή και την σωτηρία της πατρίδας, στα δύσκολα που δοκιμάστηκε και έφερε αποτελέσματα για τον τόπο ως ένα άξιο πολιτικό τέκνο του αείμνηστου Γλαύκου Κληρίδη και της πολιτικής του σκέψης και  με τον Δημοκρατικό Συναγερμού σύσσωμο και πρωτοπόρο σε κάθε μάχη για τον τόπο.

*ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΔΗ.ΣΥ. ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ.