Πού το πάει ο Ταγίπ… Αναζητώντας λογική στον παραλογισμό που έγινε κανονικότητα

«Πού το πάει ο Ερντογάν; Θα ξεκινήσει πόλεμο η Τουρκία; Θα έχουμε επανάληψη των Ιμίων αυτό το καλοκαίρι; Είμαστε σε θέση να υπερασπιστούμε τα εδάφη μας;»  

Αυτά είναι μόνο μερικά από τα ερωτήματα που τις τελευταίες ημέρες, ειδικά μετά από την εμφανή αύξηση της επιθετικής ρητορικής που κορυφώθηκε την περασμένη Πέμπτη κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής άσκησης που είχε ως σενάριο την κατάληψη ελληνικών νησιών, που ταλανίζουν τους πολίτες, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο. Μπορεί να εννοεί σοβαρά ο Τούρκος Πρόεδρος ότι θα ξαναζήσουμε τη Μικρασιατική Καταστροφή;

Χωρίς να χρειάζεται κανείς να μπει εις βάθος και να αναλύσει στρατιωτικά τις δυνατότητες της Τουρκίας, που αναμφίβολα είναι πολύ περισσότερες από αυτές του ελληνικού στρατού, κυρίως λόγω αριθμού και όχι ποιότητας, πόσο δε μάλλον της Εθνικής Φρουράς, μπορεί να καταλήξει σε κάποια σημαντικά συμπεράσματα.

Από τη μια ο Τούρκος Πρόεδρος και γενικά η Κυβέρνηση του, όποια απειλή εξαπέλυσε μέχρι σήμερα σε βάρος της Κύπρου και της Ελλάδας την υλοποίησε. Πράγματα που μέχρι πριν μια δεκαετία έμοιαζαν απομακρυσμένα και αδύνατα να μας συμβούν, πλέον αποτελούν τετελεσμένα. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι τουρκικά ερευνητικά σκάφη ή τουρκικά γεωτρύπανα, θα τρυπούσαν εντός της κυπριακής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης ή εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας χωρίς να ανοίξει μύτη;

 Ποιος θα μπορούσε να προβλέψει ότι τουρκικές φρεγάτες θα ανακόπτουν την πορεία ιταλικών ή γαλλικών πλοίων εντός της κυπριακής ΑΟΖ και να εμποδίζουν με απειλές και εμβολισμούς την διεξαγωγή του νόμιμα αδειοδοτημένου γεωτρητικού προγράμματος της Κυπριακής Δημοκρατίας; Ποιος, επίσης, μπορούσε να διανοηθεί ότι ο τουρκικός στρατός θα εισέβαλλε για δεύτερη φορά στην Αμμόχωστο για να ολοκληρώσει ότι άφησε στη μέση το 1974, επίσης χωρίς να ανοίξει μύτη. Σε όλα αυτά μπορούν να προστεθούν οι άνευ προηγουμένου καθημερινές παραβιάσεις, τόσο του κυπριακού όσο και του ελληνικού εναέριου χώρου από πολεμικά αεροσκάφη.

Επιπλέον ο τουρκικός αναθεωρητισμός και οι παράλογες αξιώσεις, έχουν γίνει πλέον για μια παράλογη χώρα όπως η Τουρκία, κοινή λογική. Θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί σήμερα στην Κύπρο η Κυβέρνηση και το κυβερνών κόμμα να εξέφραζαν δημόσια θέσεις, ότι θα ρίξουν τους Τούρκους στη θάλασσα; Ή ότι μια νύχτα μαγική θα πάρουμε πίσω τα χωριά μας; Και μάλιστα η αξιωματική αντιπολίτευση να απαντούσε πως αν είναι να τα πάρουμε πίσω σας στηρίζουμε πλήρως.

Φανταστείτε λοιπόν πόσο παράλογο είναι ο Ταγίπ Ερντογάν και οι ακροδεξιοί υποστηρικτές του που τον κρατούν όρθιο στην Κυβέρνηση, να διεκδικούν σήμερα, όχι χωριά και πόλεις που τα έχασαν πριν από 48 χρόνια με τα όπλα, αλλά νησιά που ποτέ δεν κατοικήθηκαν από Τούρκους.  

Ακόμα και ανάμεσα στους ειδικούς, στρατιωτικούς και γεωπολιτικούς αναλυτές, υπάρχει διχογνωμία για το μέχρι που μπορεί να φτάσει ο Ταγίπ Ερντογάν. Αρκετοί υιοθετούν την λογική του κατευνασμού, εκτιμώντας πως ο Ερντογάν θα μείνει στις απειλές. Από την άλλη με δεδομένο ότι αυτά που διεκδικεί σήμερα, με πιο έντονο τρόπο από ποτέ, αποτελούν εξαγγελίες του που έγιναν κατά καιρούς, επιβεβαιώνει αυτό που απέδειξε και στην πράξη. Ότι δηλαδή ό,τι λέει το κάνει. Συνεπώς, σημειώνει, η δεύτερη ομάδα ειδικών, πως η Τουρκία είναι έτοιμη για τα πάντα αυτό το καλοκαίρι.

Και ένα επιπλέον σημείο που προστίθεται στα πιο πάνω, είναι το γεγονός ότι ο Τούρκος Πρόεδρος προετοιμάζεται για τις εκλογές του Ιουνίου του 2023. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι την περασμένη Πέμπτη, αμέσως μετά την στρατιωτική άσκηση EFES 2022 της οποίας το σενάριο ήταν η κατάληψη ελληνικών νησιών και των άνευ προηγουμένου δηλώσεων του για να έρθουν οι Έλληνες στα σύγκαλά τους, αλλιώς θα ζήσουν ότι έζησαν και πριν από 100 χρόνια με τη Μικρασιατική Καταστροφή, επέλεξε να εξαγγείλει την υποψηφιότητα του για τις Προεδρικές Εκλογές.

Επίσης καθόλου τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι δίπλα του καθ΄ όλη τη διάρκεια της παρουσίας του στην Σμύρνη, όπου παρακολούθησε τη στρατιωτική άσκηση, βρισκόταν ο αρχηγός των Γκρίζων Λύκων, Μπαχτσελί. Ο Τούρκος Πρόεδρος γνωρίζει πως για να κερδίσει τις εκλογές, θα πρέπει να κερδίσει το εσωτερικό ακροατήριο, το οποίο εδώ και μήνες προσπαθεί να επιβιώσει από τη φτώχεια και τον πληθωρισμό. Για να κερδίσει τους πολίτες, επιχειρεί με τέτοια εθνικιστικά παραληρήματα όπως αυτό της Πέμπτης να πολώσει το κλίμα και να αντιστρέψει το εις βάρος του αρνητικό κλίμα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Νέες απειλές Ερντογάν-«Δεν αστειεύομαι, θα πάθετε νέα Μικρασιατική Καταστροφή»

Το ερώτημα είναι μέχρι που θα επιχειρήσει να πολώσει τους πολίτες δεδομένης και της στάσης της αντιπολίτευσης η οποία σιγοντάρει την ακραία του ρητορική για τα νησιά του Αιγαίου και την Κύπρο, ωστόσο διατηρεί αποστάσεις, όχι επειδή διαφωνεί, αλλά επειδή γνωρίζει πως αν στηρίξει ανοικτά τα όσα υποστηρίζει ο Ερντογάν, αυτό θα μεταφραστεί σε νέα ήττα της στις Εκλογές.

Το βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή η Δύση, σε σχέση με την Τουρκία, είναι ότι έχει αλλάξει ριζικά τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τους γείτονες της. Σε ένα άξονα μεταξύ λογικής και παραλογισμού, η Τουρκία μεταφέρθηκε στο άκρο του παραλογισμού, διεκδικώντας πράγματα που ποτέ και για κανένα λόγο δεν της ανήκαν. Είτε αυτά είναι στο Αιγαίο, είτε είναι στην Κύπρο, είτε είναι στη Λιβύη, είτε στη Συρία, είτε στις αυτόνομες περιοχές των Κούρδων, είτε ακόμα και στο Αζερμπαιτζάν που η βοήθεια της ήταν αυτή που έγειρε την πλάστιγγα υπέρ του Μπακού στη διένεξη με τους Αρμένιους.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Aνακοίνωσε και επίσημα την υποψηφιότητά του για τις προεδρικές εκλογές ο Ερντογάν

Κι αν για την Δύση αποτελεί πρόβλημα, το οποίο ωστόσο δεν κατανόησε ακόμα στο πλήρες φάσμα του, για την Κύπρο και την Ελλάδα, αποτελεί υπαρξιακή απειλή, αφού από τα λεγόμενα του Ερντογάν χοντρά χοντρά, προκύπτει πως επιδιώκει να καταλάβει δεκάδες ελληνικά νησιά και βραχονησίδες, να επιβάλει την κυριαρχία του στη θάλασσα της ανατολικής Μεσογείου και να μετατρέψει τα κατεχόμενα στη 82η επαρχία της Τουρκίας.

Η τραγωδία για τη δική μας πλευρά, είναι ότι αφενός δεν μπορεί να αποτρέψει τις επιδιώξεις του και αφετέρου ότι δεν μπορεί να περιμένει από κανένα άλλο ότι θα σταθεί στο πλευρό της, εάν ο Τούρκος Πρόεδρος επιδιώξει ξεκάθαρα να κάνει πράξει τις απειλές του ή ακόμα κι αν εν μέσω του τεταμένου κλίματος δημιουργηθεί κάποια προβοκάτσια ή κάποιο ατύχημα.

Η Λευκωσία, πάντως τηρεί χαμηλούς τόνους και επιδιώκει μέχρι σήμερα να μην εμπλακεί στους υψηλούς τόνους. Από την άλλη πλευρά η Αθήνα επιχειρεί να επαναφέρει στον δρόμο της λογικής με επιχειρήματα την Τουρκία και τον πρόεδρο της, χωρίς όμως καμία επιτυχία. Τη δεδομένη στιγμή το μόνο που φαίνεται να παραμένει ως επιλογή, είναι όπως έγινε και πριν από λίγες ημέρες με τις απειλές του με τη Συρία, όπου με παρέμβαση τρίτων αποτράπηκε η νέα εισβολή, κάτι ανάλογο να συμβεί και στην περίπτωση της ανατολικής Μεσογείου. Δηλαδή τρίτοι, τους οποίους λαμβάνει σοβαρά υπόψη ο Τούρκος Πρόεδρος, όπως οι ΗΠΑ, η Γερμανία, η Μεγάλη Βρετανία και ενδεχομένως η Ρωσία και η Κίνα να του τραβήξουν το αυτί και να χαράξουν κόκκινες γραμμές για την περιοχή μας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Ο τουρκικός αναθεωρητισμός εντός και εκτός και το παράδειγμα του Κυπριακού