Το ζευγάρι που φέρνει την κυπριακή παραδοσιακή κουζίνα στο YouTube

Ο κ. Μιχάλης και η κα Ελίζα Χατζημιχαήλ βρήκαν την τέλεια συνταγή στη συμβίωσή τους από το 1980, αλλά ακόμη δεν βρήκαν ποια απ΄όλες τις συνταγές μαγειρικής που φτιάχνουν είναι η καλύτερη. «Είναι πολύ δύσκολο να επιλέξω. Από πού να αρχίσω; Δυσκολεύομαι να διαλέξω την καλύτερη», λέει ο κος Μιχάλης μιλώντας στον REPORTER. 

Μια σειρά από τυχαία γεγονότα έφερε στη ζωή τους το κανάλι που διατηρούν στο YouTube, το «MEchatzimike», που πλέον μετρά περισσότερους από 50 χιλιάδες ακόλουθους. Η κ. Ελίζα, φτιάχνει παραδοσιακά εδέσματα και δίνει συμβουλές για τη μαγειρική, ενώ ο κος Μιχάλης χειρίζεται την κάμερα των ερασιτεχνικών τους βίντεο. Κάποιες φορές ακούγεται από πίσω να επεξηγεί τη συνταγή και στο τέλος πάντα δοκιμάζει τα εδέσματα, ανοίγοντας την όρεξη σ΄όσους τους παρακολουθούν.

Αφορμή για τη δημιουργία του καναλιού δεν ήταν η αγάπη της κας Ελίζας για την κυπριακή κουζίνα, αλλά η ανάγκη του συνταξιούχου, πλέον, κ. Μιχάλη να βοηθάει, να προστατεύει όποιον το έχει ανάγκη. Όταν για 15 χρόνια βρέθηκε στα έδρανα Λυκείων και Τεχνικών Σχολών, ο κος Χατζημιχαήλ έδειχνε στους μαθητές βίντεο κατά των ναρκωτικών.

«Πριν να συνταξιοδοτηθώ, τα τελευταία 15 χρόνια, βρέθηκα στην εκπαίδευση. Απο ανάγκη να βοηθήσω τα παιδιά,  είχα ετοιμάσει ένα βίντεο που αφορούσε τα ναρκωτικά. Στο βίντεο μιλούν άτομα που είχαν μπλέξει με τις ουσίες. Τα παιδιά έβλεπαν τα νεαρά βαποράκια, εντός και εκτός των σχολείων και ήθελα μέσα απ΄ αυτό να τους δείξω τι θα ακολουθήσει σε δέκα χρόνια, εάν επέλεγαν αυτόν το δρόμο. Αυτό το βίντεο το είχα σ΄ένα USB και για να μην χαθεί, σκέφτηκα να το βάλω σε κανάλι στο YouTube και είδα ότι είχε μεγάλη απήχηση», εξιστορεί ο κ. Μιχάλης.

Η συνέχεια και η εξέλιξη της σελίδας άρχισε πολύ τυχαία. Όπως περιγράφει η κ. Ελίζα, δεν επιδίωκε ούτε επιδιώκει την προβολή, μέχρι που μια μέρα την τράβηξε βίντεο καθώς έφτιαχνε φλαούνες. «Της είπα να δοκιμάσουμε να το έχουμε σε βίντεο, να το δεις όταν το ολοκληρώσουμε και μετά θα αποφασίσουμε εάν θα το δημοσιεύσουμε. Τελικά, πήρα την έγκρισή της και το βίντεο με τη συνταγή είχε μεγαλύτερη απήχηση από τα άλλα».

Μετά ήρθε η δεύτερη συνταγή και μετά η τρίτη… Ο κόσμος αγάπησε το κανάλι τους, κυρίως λόγω του αυθορμητισμού τους αλλά και τις μοναδικές συνταγές που φτιάχνει η κ. Ελίζα στην κουζίνα της αλλά και στην αυλή του σπιτιού τους, κάτω από τους ήχους των πουλιών, στο καταπράσινο χωριό Συλίκου, της επαρχίας Λεμεσού.

Τα προσωπικά βιώματα και ανάγκη για επικοινωνία με τους ανθρώπους

Η ανάγκη του κ. Μιχάλη για επικοινωνία και προσφορά προς τους συνανθρώπους τους προέρχεται μέσα από τα προσωπικά του βιώματα. Οι συνθήκες από παιδί των ανάγκασαν να γίνε, τις πιο πολλές φορές προστάτης των μικρότερων αδελφών του. Οι δυσκολίες, τον ωρίμασαν απότομα και τον έκαναν πιο δυνατό. «Είμαι ο μεγάλος γιος της οικογένειάς μου. Ο πατέρας μου αντιμετώπιζε κάποια σοβαρά προβλήματα υγείας και έτσι από πολύ μικρός μου ανέθεταν ευθύνες. Ένιωθα προστάτης των αδελφών μου και πάντα ένιωθα την ανάγκη να βοηθώ τους ανθρώπους, κυρίως τους μικρότερους σε ηλικία. Όταν πήγα να σπουδάσω στην Ελλάδα, δεν περίμενα να έχω οικονομική βοήθεια. Παρόλες τις δυσκολίες, τα κατάφερα. Οι δυσκολίες που έζησα με έκαναν πιο δυνατό».

Με την κα Ελίζα γνωρίστηκαν μέσω κοινού τους φίλου και από τα πρώτα τριάντα λεπτά της συζήτησης κατάλαβαν πως θα ήταν μαζί. Ο χρόνος δεν τους διέψευσε. Απέκτησαν τρία παιδιά, όλοι τους γιατροί. «Γνωριστήκαμε μέσω κοινού γνωστού και σε μισή ώρα είπαμε το ναι. Αυτό που με κέρδισε σ΄ εκείνη ήταν ότι έχει απόψεις, τις παραθέτει, αλλά αφήνει πάντα την πόρτα ανοικτή στις απόψεις των άλλων, χωρίς να είναι απόλυτη. Με τα οικιακά πάντα ασχολούταν. Όταν έμεινε σπίτι είχε περισσότερο χρόνο και ασχολήθηκε πολύ πιο εντατικά. Το ευτύχημα ήταν ότι με το φωτογραφείο, επειδή γυρίζαμε όλη την Κύπρο, σε όποια περιοχή βρισκόμασταν ρωτούσε για συνταγές. Έδειχνε έντονο ενδιαφέρον για τα παραδοσιακά εδέσματα. Επίσης, έπαιξε ρόλο και το γεγονός πως παρόλο που μεγάλωσε στη Λεμεσό, πήγαινε με τους γονείς της συχνά στα χωριά τους. Εκεί ήρθε σε επαφή με την παράδοση».

 

Στη Συλίκου μένουν μόνιμα από το 2014. «Στην αρχή αποκτήσαμε ένα χωράφι στην περιοχή και περνούσαμε χρόνο με την οικογένειά μας. Αργότερα, είχαμε μάθει πως ένας Άγγλος ήθελε να πουλήσει το σπίτι του στην περιοχή. Από τότε, γίναμε μόνιμοι κάτοικοι σ΄αυτό το όμορφο ήσυχο χωριό, κοντά στη φύση».

Το κανάλι στο YouTube

Η παρέα στο κανάλι τους στο YouTube μεγαλώνει καθημερινά. Ο κ. Μιχάλης είπε πως είναι «ότι καλύτερο ήρθε στη ζωή μας σ΄ αυτή τη φάση, γιατί έχουμε ζήσει πολλά στη ζωή μας. Δεν ξεκινήσαμε αυτό το κανάλι με φιλοδοξία, ούτε ζητάμε δημοσιότητα. Όλα έγιναν τυχαία χωρίς να το επιδιώκουμε, το απολαμβάνουμε και το χαιρόμαστε. Το κίνητρό μας, ήταν από την αρχή να βοηθήσουμε άλλους ανθρώπους, να στέλνουμε μέσα από αυτό μηνύματα ζωής σε άλλους».

Στο τέλος της συνέντευξής μας, ρωτήσαμε τον κ. Μιχάλη, ποιο είναι το μυστικό των πετυχημένων συνταγών της κ. Ελίζας. Απάντησε η αγάπη για ό,τι φτιάχνει.

«Η Ελίζα δεν σταματάει να πειραματίζεται μέχρι να ικανοποιηθεί με τα αποτελέσματα και το απολαμβάνει. Αυτό είναι η επιτυχία της. Ακόμα και όταν της λέω ότι κάτι είναι εξαιρετικό, δεν σταματά. Θα προσπαθήσει την επόμενη φορά που θα ετοιμάσει κάτι, να κάνει μια μικρή αλλαγή».

Δειτε Επισης

Πάνω από 1,200 οι συμμετοχές για το e-κοφίνι-Κάθε Δευτέρα και Πέμπτη ανακοινώνονται οι τιμές
Μειωμένη κατά το ήμισυ η κίνηση στα κέντρα αναψυχής το Πάσχα-Οι εκτιμήσεις για τις επόμενες ημέρες
Δεν υποχωρούν οι βροχές και οι καταιγίδες-Στους 25 βαθμούς Κελσίου η θερμοκρασία
Ανέτοιμη η Κύπρος για την ανεξάρτητη διαβίωση για ΑμεΑ-«Ο δρόμος είναι γεμάτος με θεσμικά εμπόδια»
ΒΙΝΤΕΟ: Έντονα καιρικά φαινόμενα και διακοπές ρεύματος σε Λευκωσία και Λεμεσό
Συστάσεις Πολιτικής Άμυνας προς το κοινό λόγω της κακοκαιρίας
Σε ισχύ κίτρινη προειδοποίηση-Η πρόγνωση του καιρού μέχρι και την Τετάρτη
Ζωντανεύουν τα ορεινά χωριά-Αναβιώνουν τα πασχαλινά ήθη και έθιμα μέσα από εκδηλώσεις
Ένας στους πέντε ηλικιωμένους περνά μόνος τις γιορτές-Στο τραπέζι η υπηρεσία εθελοντή στις γειτονιές
«Το πρώτο Πάσχα στον καταυλισμό»-Πώς γιόρτασε η Κύπρος την Ανάσταση το 1975