Γριβικοί, Μακαριακοί, πολιτικό bullying και τρολ σαν μανιτάρια

Επιφανειακές προσεγγίσεις, τοξικότητα και χτυπήματα κάτω από τη μέση, είναι το τρίπτυχο που μπορεί να χαρακτηρίσει απλουστευμένα το πολιτικό διάλογο που διεξάγεται, ειδικά κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου την Κύπρο. Τα μεγάλα θέματα θεωρητικά είναι πρώτα στην ατζέντα, αλλά ποτέ δεν συζητούνται και αναλύονται σε βάθος, αφού ο χρόνος αναλώνεται σε ατάκες, εξυπνάδες και αλληλοκατηγορίες μεταξύ των ίδιων των υποψηφίων ή των εκπροσώπων τους.  

Την ίδια ώρα σε ένα άλλο επίπεδο, στα social media, στρατοί από τρολ και fake account κάνουν παρέλαση για να αναδείξουν, όχι θέσεις ή απόψεις, αλλά για να χτυπήσουν εκεί που πονούν τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Έτσι η προεκλογική περίοδος με όλα τα κακά που τη συνοδεύουν, αφού θεωρητικά μετατρέπεται σε νεκρό χρόνο για την παραγωγή και εφαρμογή πολιτικών, καθίσταται στην πλέον αρνητική περίοδο για τον τόπο, ο οποίος αναμφίβολα εξέρχεται πληγωμένος, καταπονημένος και πιο διχασμένος από ποτέ.

Με τα κόμματα να εισέρχονται στην τελική φάση και εν αναμονή των αποφάσεων τους για τις εκλογές, ήδη έχουν καταρτίσει τους σχεδιασμούς τους για την τελική μάχη, η οποία περιλαμβάνει, όχι προεκλογικό πρόγραμμα για το όραμα τους για το μέλλον, αλλά επιχειρήματα εξόντωσης των πολιτικών τους αντιπάλων. Το παρουσιαστικό, η οικογενειακή τους κατάσταση, ο πρότερος βίος, αποτελούν προτεραιότητα σε αντίθεση με τις πολιτικές θέσεις που περνούν σε δεύτερη μοίρα.

Τα χτυπήματα κάτω από τη μέση, παραδοσιακά αποτελούσαν μέσο άσκησης πολιτικής και δεν είναι κυπριακή εφεύρεση. Ανάλογες καταστάσεις λάμβαναν και λαμβάνουν χώρα και στο εξωτερικό σε ανάλογες περιπτώσεις. Μικρά και μεγάλα κουτσομπολιά παρουσιάζονται ως σκάνδαλα, μεγιστοποιούνται και μετατρέπονται σε talk of the town, οι πολίτες ταυτίζονται και φανατίζονται και πλέον όλα περνούν τον δρόμο τους.

Η αλληλοεξόντωση, εξάλλου ειδικά σε ό,τι αφορά τους βασικούς παίχτες του πολιτικού συστήματος, συνεισφέρει σημαντικά, αφού η συσπείρωση των ψηφοφόρων αποτελεί βασικό πυλώνα της στρατηγικής των κομμάτων. Η παρελθοντολογία, ο Γρίβας, ο Μακάριος, οι S-300, το Σχέδιο Ανάν και η έκρηξη στο Μαρί, ανάμεσα σε άλλα κλέβουν τη δόξα, από την στασιμότητα στο Κυπριακό, την ακρίβεια, την εκτόξευση των τιμών της ενέργειας και τις επιλογές της Κύπρου σε σχέση με την εκμετάλλευση των φυσικών της πόρων.

Αυτό το φαινόμενο, είναι και ένας από τους λόγους που η νέα γενιά γύρισε την πλάτη στα κόμματα. Η επανάληψη των αστείων επιχειρημάτων που βασίζονται σε δεδομένα μιας εποχής που κρίνεται πλέον από την ιστορία, δεν έχει λόγο στον σύγχρονο πολιτικό διάλογο και αυτό είναι που αδυνατούν να κατανοήσουν τα κόμματα που επιμένουν στις ίδιες τακτικές.

Για να ενισχύσουν αυτές τις τακτικές, πλέον τα κόμματα ανανέωσαν το μέσο για να επιτευχθούν οι στόχοι τους. Σε αυτό το πλαίσιο, αντί να ανανεώσουν τον λόγο και τα επιχειρήματα τους για να πείσουν τους πολίτες, χρησιμοποιούν τα μέσα που τους προσφέρει η τεχνολογία, μέσω των οποίων μπορούν με ένα διαφορετικό τρόπο να περάσουν άμεσα τα πεπαλαιωμένα επιχειρήματά τους προς τους πολίτες. Τα fake acoounts στο twitter και τα fake profile στο Facebook, άρχισαν δειλά δειλά να πιάνουν δουλειά για να δημιουργήσουν το κοινό τους, ενόψει των επόμενων κρίσιμων μηνών, πριν τις Προεδρικές Εκλογές του 2023.

Η επικείμενη υβριδική επίθεση, μοιάζει αναπόφευκτή και είναι δεδομένο πως οι πολίτες δεν έχουν ούτε τα μέσα και σε πολλές περιπτώσεις ούτε το κριτήριο για να αναγνωρίσουν τέτοια φαινόμενα, που πλέον έχουν γίνει καθημερινότητα. Με δεδομένο λοιπόν ότι άμυνες δεν υπάρχουν, είναι σίγουρο πως και σε αυτή την εκλογική διαδικασία, θα ακολουθηθούν οι ίδιες τακτικές, έτσι τα κόμματα από τη μια να συσπειρώσουν τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους τους και παράλληλα να πλήξουν όσο το δυνατό περισσότερο τους πολιτικούς τους αντιπάλους.

Ο μέσος πολίτης παρακολουθώντας αυτές τις επιθέσεις αλλά και τον φανατισμό που οι οπαδοί των κομμάτων αναπαραγάγουν και επιτίθενται στους πολιτικούς τους αντιπάλους, το μόνο που έχουν να κάνουν, είναι να γυρίσουν την πλάτη, όχι μόνο στους επιτιθέμενους αλλά και στους αμυνόμενους. Το αποτέλεσμα, δεν είναι άλλο από τα μεγάλα ποσοστά αποχής και αποστασιοποίησης από τα πολιτικά δρώμενα που σε κάθε εκλογική αναμέτρηση αναδεικνύεται.

Πώς αλλάζει όλο αυτό. Το κλειδί βρίσκεται και πάλι στα ίδια τα κόμματα, που κάποια στιγμή θα πρέπει να γυρίσουν σελίδα. Αφού κατανοήσουν πως η παρελθοντολογία δεν είναι δουλειά τους, αφού παραδεχθούν πως για τη σημερινή κατάσταση στην Κύπρο οι ευθύνες βαραίνουν όλους ανεξαιρέτως και αφού κάνουν πράξη τα όσα συχνά πυκνά ευαγγελίζονται για το bullyingκαι πάψουν να επιχειρούν χτυπήματα κάτω από τη μέση κατά των πολιτικών τους αντιπάλων, τα πράγματα θα γίνουν πολύ εύκολα. Η απάντηση στο πως θα αλλάξει αυτό το φαινόμενο, είναι μέσω της απομόνωσης ανάλογων συμπεριφορών, που όσοι παρακολουθούν στενά τα πολιτικά πεπραγμένα της Κύπρου, γνωρίζουν πως όχι απλά δεν αποβάλλονται από τα κόμματα, αλλά σε πολλές περιπτώσεις επιβραβεύονται με διορισμούς και παχυλούς μισθούς.