Αντιπολίτευση: Άλλα λένε, Άλλα εννοούν, Άλλα πράττουν.

Ολοκληρώνεται το κάδρο των υποψηφίων για τη διεκδίκηση της Προεδρίας της Δημοκρατίας, ενόψει των εκλογών του προσεχούς Φεβρουαρίου. Το κύριο χαρακτηριστικό αυτών των προεδρικών εκλογών, το οποίο παρακολουθεί και αντιλαμβάνεται ο κάθε πολίτης, είναι  πλέον η μετάλλαξη της αντιπολίτευσης και η βαθιά στρέβλωση των όρων της  πραγματικής πολιτικής και των αξιών που επιχειρεί.

Μια αντιπολίτευση η οποία στο διάβα των εννέα χρόνων της διακυβέρνησης του Προέδρου Αναστασιάδη άσκησε μια ισοπεδωτική και μηδενιστική αντιπολίτευση. Τέτοιο ήταν το πολιτικό  μένος που διακατείχε την αντιπολίτευση, που προχώρησε σε τυφλά και ανεξήγητα πολιτικά κτυπήματα, όπως την καταψήφιση του κρατικού προϋπολογισμού σε κρίσιμες για τη χώρα και τον κόσμο στιγμές.

Μια αντιπολίτευση που είδε την πολιτική και εκλογική της επιρροή να συρρικνώνεται διαδοχικά από το 2013 σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις που ακολούθησαν. Κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν η σταδιακή αποψίλωση της εκλογικής της βάσης ανάμεσα στους πολίτες. Η στείρα αντιπολιτευτική τους ρητορική και οι πολιτικές  τους πρακτικές αποδοκιμάστηκαν από τους πολίτες γιατί ήταν κενές περιεχομένου, συνθηματικές, χωρίς αξιοπιστία και υπευθυνότητα όπως πρόσταζαν οι συνθήκες και τα δεδομένα της κάθε περιόδου.

Θα ανέμενε κανείς ότι θα ερχόταν ο καιρός που η αντιπολίτευση θα μάθαινε μέσα από τα λάθη της, θα ωρίμαζε πολιτικά και θα παρουσίαζε στο λαό τη δική της αξιόπιστη πρόταση. Το δικό της όραμα για την πολυπόθητη για τους ίδιους  αλλαγή στη διακυβέρνηση της χώρας. Αυτό άλλωστε, επιβάλλει ο ρόλος αλλά και ο λόγος ύπαρξης των πολιτικών κομμάτων που έχουν διαφορετική ιδεολογική αφετηρία και καθαρές θέσεις.

Εντούτοις, η αντιπολίτευση αποδείχθηκε και πάλι, κατώτερη των περιστάσεων και των πολιτικών της διακηρύξεων. Μετά από εννέα χρόνια σκληρής αντιπολίτευσης δεν κατάφεραν να ενώσουν δυνάμεις για την επιδίωξη του κοινού τους σκοπού, για την εκδίωξη του Δημοκρατικού Συναγερμού από τη διακυβέρνηση της χώρας, δεν κατάφεραν να εξεύρουν υποψηφίους από το δικό τους πολιτικό χώρο, ακόμα δεν επέλεξαν ούτε καν τους δικούς τους πολιτικούς αρχηγούς. Αντίθετα, επέλεξαν υποψήφιους οι οποίοι υπηρέτησαν πιστά από πολιτικά αξιώματα και  ρόλους τις πολιτικές θέσεις και αποφάσεις της καταστροφικής κατά τα άλλα διακυβέρνησης, του Προέδρου Αναστασιάδη και του Δημοκρατικού Συναγερμού.

Το ΑΚΕΛ στηρίζει την υποψηφιότητα του για εννέα χρόνια διαπραγματευτή του Εθνικού μας θέματος και εκπροσώπου του ΠΤΔ στις συνομιλίες για επίλυση του Κυπριακού. Μια εξόχως διακριτή πολιτική θέση, που υπηρετούσε την πολιτική του Προέδρου Αναστασιάδη στο κορυφαίο ζήτημα που απασχολεί το παρόν αλλά και το μέλλον του τόπου μας.

Από την άλλη το ΔΗ.ΚΟ., βλέποντας και κάνοντας, φυγομαχεί. Ετοιμάζεται να ανακοινώσει τη στήριξη του προς τον πρώην  Κυβερνητικό Εκπρόσωπο και Υπ. Εξωτερικών των κυβερνήσεων του  Αναστασιάδη – ΔΗ.ΣΥ.. Φαίνεται ότι το ζωώδες ένστικτο της αυτοεπιβίωσης έχει ιεραρχηθεί και έχει ακυρώσει κάθε πολιτική αξιοπιστία και συνέπεια στο βωμό των ‘’λαφύρων’’ της εξουσίας. Άλλωστε το δήλωσαν, το ΔΗ.ΚΟ. θα βρίσκεται στην επόμενη κυβέρνηση, χωρίς ίχνος αναφοράς σε πολιτικές συγκλίσεις και προγραμματικές θέσεις για την πορεία της πατρίδας. Αλήθεια, πόσο εύκολα μπορούν να αγνοούν και να ακυρώνουν τον πολιτικό τους εαυτό.

Η πολιτική συμμαχία ΔΗ.ΚΟ. και Ν. Χριστοδουλίδη δεν αποτελεί τίποτε άλλο, παρά μια ετερόκλητη  εκλογική λυκοφιλία που αλληλοκαλύπτει τις πολιτικές τους αδυναμίες και φοβίες. Μια συμμαχία που θα καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος, όταν θα κληθούν να μιλήσουν με πολιτικούς όρους, πόσο μάλλον όταν θα πρέπει να λάβουν σοβαρές αποφάσεις απέναντι σε κρίσιμα ζητήματα για τη χώρα μας.

Οι ηγεσίες του ΑΚΕΛ και του ΔΗ.ΚΟ. το μόνο μήνυμα που εκπέμπουν στους πολίτες με τις επιλογές των υποψηφίων τους για τις προεδρικές, είναι ότι δεν μπορούν να γίνουν πρωταγωνιστές. Είτε γιατί ΔΕΝ μπορούν, είτε γιατί ΔΕΝ θέλουν να αναλάβουν ευθύνες και να κυβερνήσουν τον τόπο.

Γι’ αυτό, οι πολίτες θα αναζητήσουν μια σοβαρή και αξιόπιστη επιλογή. Ο Αβέρωφ Νεοφύτου, αποτελεί  πολιτικό κεφάλαιο για τη χώρα. Αυθεντικός και εργατικός. Απέδειξε ότι ξέρει να δίνει λύσεις στα προβλήματα και στις κρίσεις που αναφύονται, κόντρα στον λαΪκισμό τολμά να είναι αποτελεσματικός και ωφέλιμος για την Πατρίδα μας.

Στη δύσκολη πενταετία που έπεται, η πατρίδα μας χρειάζεται ένα δοκιμασμένο και έμπειρο ηγέτη κι όχι ένα διαχειριστή που να βολεύει τις μικροκομματικές και μικροπολιτικές σκοπιμότητες της σημερινής κενής αντιπολίτευσης.