Φοβάται ο Νίκος το θεριό και το θεριό τον Νίκο-Πού πάει το φλερτ με το Κέντρο

Ενδεικτικό της δυσκολίας με την οποία προσεγγίζουν και διαχειρίζονται το υπό διαμόρφωση προεκλογικό σκηνικό, αποτελεί το γεγονός ότι δεν κατάφεραν να τηρήσουν τα χρονοδιαγράμματα που τα ίδια τα κόμματα του Ενδιάμεσου χώρου είχαν θέσει, σε σχέση με τις αποφάσεις τους για τις Προεδρικές Εκλογές του 2023.   

Στο ΔΗΚΟ μετακίνησαν την ημερομηνία που θα συνέλθει η Κεντρική Επιτροπή για τα μέσα Ιουνίου, στην ΕΔΕΚ ο ίδιος ο Μαρίνος Σιζόπουλος δήλωσε πως το χρονοδιάγραμμα που έθεσε δεν μπορεί να τηρηθεί και πλέον οι όποιες αποφάσεις ή ανακοινώσεις μετακινούνται για πιο μετά, ενώ στη ΔΗΠΑ-Συνεργασία επιμένουν στην πρόταση για Κυβέρνηση Συνεργασίας, την ώρα που γνωρίζουν πολύ καλά πως αυτή η προσπάθεια δεν μπορεί να έχει αίσιο τέλος. 

Γιατί όμως παρατηρείται αυτή η δυσκολία στα τρία κόμματα; Κυρίως επειδή, τόσο τα μηνύματα από τη βάση όσο και τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων, βάζουν πίεση στις ηγεσίες για τον δρόμο που θα πρέπει να ακολουθήσει. Έναν δρόμο τον οποίο, πρώτον μερίδα στελεχών και στα τρία κόμματα δεν βλέπουν με καλό μάτι και δεύτερον γιατί πρόκειται για μια επιλογή έξω από τα νερά των παραδοσιακών κινήσεων των κομμάτων.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Τα αναπάντητα ερωτήματα, η συνεργασία στο Κέντρο και οι δυναμικές

Αυτή η επιλογή δεν είναι άλλη από αυτή της ανεξάρτητης υποψηφιότητας του Νίκου Χριστοδουλίδη, η οποία καταγράφει ιδιαίτερη δυναμική στην παρούσα και συνιστά έτσι κι αλλιώς ένα πρωτοφανές φαινόμενο για την Κύπρο. Κάτι που αποτυπώνεται και στην επιφυλακτικότητα με την οποία τα κόμματα που εξετάζουν το ενδεχόμενο να τον στηρίξουν, προσεγγίζουν την υποψηφιότητα του. 

Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός, ότι σχεδόν δύο εβδομάδες μετά την εξαγγελία της υποψηφιότητας του, ο Νίκος Χριστοδουλίδης δεν έχει συναντηθεί επίσημα με καμία εκ των ηγεσιών των κομμάτων του κέντρου; Την ώρα μάλιστα που αμφότεροι οι αρχηγοί των κομμάτων πραγματοποίησαν επίσημες συναντήσεις με άλλους υποψηφίους, όπως ο Αχιλλέας Δημητριάδης, αλλά και εν δυνάμει υποψηφίους όπως είναι ο Ανδρέας Μαυρογιάννης. 

Θα μπορούσε κάποιος να πει πως κάποιες εξ αυτών των συναντήσεων, έγιναν απλά για τα μάτια του κόσμου. Κι αυτό διότι όποιος παρακολουθεί έστω κι εξ αποστάσεως τις διεργασίες στα κόμματα, γνωρίζει πως χωρίζει χάσμα τον Ανδρέα Μαυρογιάννη με την ΕΔΕΚ ή τον Αχιλλέα Δημητριάδη με το ΔΗΚΟ. Προς ενίσχυση του συγκεκριμένου συμπεράσματος, αρκεί κανείς να θυμηθεί τη συνεδριακή απόφαση της ΕΔΕΚ για μη αποδοχή λύσης Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο Ανδρέας Μαυρογιάννης, αφενός υπήρξε ο διαπραγματευτής του Νίκου Αναστασιάδη και αφετέρου ότι σήμερα υποστηρίζεται από το ΑΚΕΛ, το οποίο μάλιστα κατηγορεί τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για στροφή προς τον απορριπτισμό, κατηγορώντας τον ότι μελετά μορφές λύσης εκτός του πλαισίου της ΔΔΟ. 

Από την άλλη, ποιος μπορεί να αμφισβητήσει πως ο Αχιλλέας Δημητριάδης, είναι ένας υποψήφιος με πολύ συγκεκριμένες θέσεις στο Κυπριακό, οι οποίες «σπάζουν» όταν ακουμπούν τις ευαίσθητες χορδές των ΔΗΚΟϊκών. Τέλος σε ότι αφορά τη ΔΗΠΑ-Συνεργασία, είναι μάλλον απίθανο να δούμε το όραμα του Μάριου Καρογιάν να υλοποιείται, από τη στιγμή που τουλάχιστον τα δύο μεγάλα κόμματα, δεν δείχνουν πρόθυμα να τη συζητήσουν. Εξάλλου, ακόμα κι αυτή η προσπάθεια του Μάριου Καρογιάν, ενδεχομένως να ικανοποιεί την εσωτερική ανάγκη της ΔΗΠΑ-Συνεργασίας, να εξαντλήσει όλα τα υπόλοιπα πιθανά σενάρια για να καταλήξει χωρίς έντονο αντίλογο στην τελική της απόφαση, η οποία θα είναι, όπως και στο ΔΗΚΟ και την ΕΔΕΚ, άρρηκτα συνδεδεμένη με τα «θέλω» της κομματικής βάσης. 

Τι επιχειρούν δηλαδή τα κόμματα του κέντρου; Επιχειρούν να εξαντλήσουν κάθε άλλη πιθανή επιλογή έτσι ώστε όταν θα λάβουν την τελική τους απόφαση να είναι σίγουρα πως αφενός αυτή είναι μη καταστροφική για το κόμμα, αφετέρου πως θα εκμηδενίζει την εσωκομματική αντιπολίτευση, στην οποία θα έχουν δοθεί απαντήσεις μέσα από τον διάλογο που βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη. Απαντήσεις οι οποίες θα υποδεικνύουν ότι με τους υπόλοιπους υποψηφίους ανεξάρτητους και μη, δεν υπάρχει περιθώριο για να βρεθούν σε ακτίνα συνεννόησης και σύναψης κοινού προεκλογικού προγράμματος. 

Το σίγουρο πάντως είναι πως οι όποιες αποφάσεις αν και χρονικά είχε λεχθεί, τουλάχιστον από ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ, ότι θα ληφθούν μέχρι τις αρχές Ιουνίου, πλέον μετατίθενται για το δεύτερο μισό του μήνα, χωρίς να αποκλείεται και η περαιτέρω καθυστέρηση, δεδομένου του γεγονότος ότι μέχρι και σήμερα, επίσημα οι ηγεσίες των τριών κομμάτων του κέντρου δεν συναντήθηκαν με τον Νίκο Χριστοδουλίδη. 

Οι συγκεκριμένες συναντήσεις, είναι αυτές που είτε θα κλειδώσουν, αυτό για το οποίο ήδη ο Δημοκρατικός Συναγερμός κατηγορεί το ΔΗΚΟ, ότι δηλαδή έχει έρθει παρασκηνιακά σε συμφωνία με τον Νίκο Χριστοδουλίδη και θα ολοκληρώσουν το παζλ των υποψηφίων για τις Προεδρικές, είτε θα ανατρέψουν τα πάντα. Κι αυτό επειδή, εάν τα κόμματα που σήμερα φαίνεται να συζητούν τη στήριξη της υποψηφιότητας του τέως ΥΠΕΞ, δεν αποδεχθούν τους όρους Χριστοδουλίδη ή το αντίθετο, τότε το προεκλογικό σκηνικό θα πάρει ξανά φωτιά, με τους υπόλοιπους μνηστήρες να περιμένουν στη γωνία για να εξασφαλίσουν τη στήριξη των κομμάτων του κέντρου.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• Χείμαρρος κατά Χριστοδουλίδη ο Κασουλίδης για copy paste-«Με αντέγραψε λέξη προς λέξη»
• Τι μας διδάσκει το copy paste της εξαγγελίας Χριστοδουλίδη και η στάση του ΔΗΣΥ
• Ο Συναγερμός για συσπείρωση, η κομματική βάση και η πολυσυλλεκτικότητα