Η ζούγκλα που δημιουργήσαμε, η ζούγκλα που πρέπει να γκρεμίσουμε…

Ο τίτλος του REPORTER έλεγε: «Συγκλονισμός... Ήταν περαστικός, πήγε να σβήσει φωτιά και του έριξαν μολότοφ». Λίγες λέξεις αποτύπωσαν ένα τεράστιο μέγεθος. Τεράστια ανευθυνότητα, τεράστιος παραλογισμός, τεράστια αναισθησία. Όλα σε ένα συγκλονιστικό υπερθετικό, που δύσκολα χωρά ο νους ενός ανθρώπου.

Γιατί δεν υπάρχει εύκολος τρόπος να επεξεργαστείς την πληροφορία. Ένα παιδί είκοσι χρονών, που έπαιρνε βόλτα τον σκύλο του, νοσηλεύεται αυτή τη στιγμή στον θάλαμο εγκαυμάτων, με την κατάσταση της υγείας του να θεωρείται κρίσιμη, στην ουσία επειδή κάποιοι έκριναν πως ήταν υπερβολικά υπεύθυνος. Διαπίστωσε την φωτιά στη γειτονιά του και έσπευσε να την σβήσει. Και αυτοί αποφάσισαν πως έπρεπε να τιμωρηθεί για τα στοιχειώδη κοινωνικά αντανακλαστικά του και έριξαν στη φωτιά μολότοφ.

Λίγα μέτρα πιο κάτω θα διεξαγόταν ποδοσφαιρικός αγώνας. Από αυτούς που οι Αρχές κάνουν συσκέψεις για να σιγουρευτούν ότι θα κυλήσουν με ασφάλεια, χωρίς έκτροπα. Και στον χώρο γύρω από το στάδιο γίνονταν μάχες. Πέτρες, φωτοβολίδες, φωτιές. Πολεμικό πεδίο χωρίς πόλεμο. Ένα μέτωπο που κλήθηκε ο Αίαντας να διαλύσει, αλλά κανείς δεν κατάφερε να μην δημιουργηθεί. Τώρα ψάχνουν μαρτυρίες για να καταλάβουν πώς ένας ανυποψίαστος περαστικός κατέστη «παράπλευρη απώλεια» της μάχης που δεν απέτρεψαν…

Τίποτε από όλα αυτά δεν είναι φυσιολογικό το 2022, που κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί πια πως δεν ξέρει πως η βία δεν έχει θέση στην καθημερινότητά μας. Δεν υπάρχει δικαιολογία. Όλοι γνωρίζουν πως κανείς δεν πρέπει να τίθεται σε κίνδυνο για την ευσυνειδησία του. Όλοι γνωρίζουν πως η βία δεν είναι λύση για τίποτα. Δεν εξυψώνει κανέναν, ούτε είναι, με κάποιο παρανοϊκό τρόπο, θέμα τιμής.

Η αλήθεια είναι πως δεν υπήρχε κανένας απολύτως λόγος να προκληθούν επεισόδια, πόσο μάλλον να τεθούν σε κίνδυνο οι γείτονες και οι περαστικοί. Υπήρχε μόνο μια στρεβλή αντίληψη της πραγματικότητας και άλλη μια εκδήλωση τοξικής αρρενωπότητας. Η αλήθεια είναι πως δημιουργήσαμε μια ζούγκλα και τώρα πρέπει να την γκρεμίσουμε.  

Ποια κοινωνία και ποιο εκπαιδευτικό σύστημα μεγαλώνει ανθρώπους που πιστεύουν πως μπορούμε να καταφεύγουμε στη βία για την πλάκα ή το γόητρο; Ή επειδή δεν μας αρέσουν τα χρώματα που φορά ο άγνωστος απέναντι; Ή γιατί δεν μας αρέσει που ένας άνθρωπος πήγε να κάνει το σωστό;

Τι είδους λανθασμένα μηνύματα έχουμε δώσει στα παιδιά μας, για να τους επιτρέπει η ηθική τους τέτοιες συμπεριφορές; Ποιος μεγάλωσε ανθρώπους που πιστεύουν ότι είναι εντάξει να προσπαθείς να κάνεις κακό σε κάποιον επειδή δεν συμπαθείς την ομάδα του; Ή, ακόμη χειρότερα, να θεωρούν ότι όποιος βρεθεί κοντά στο βίαιο ξέσπασμά τους, θα πρέπει να υποστεί και ο ίδιος βία;

Στη βάση ποιων αξιών ζουν ανάμεσα μας σήμερα άνθρωποι, οι οποίοι θεωρούν φυσιολογικό να ρίχνουν μολότοφ για να αναζωπυρώσουν φωτιά, την οποία, μάλιστα, προσπαθεί ένας συμπολίτης τους να σβήσει; Πόσο μεγάλη αποτυχία ολόκληρου του συστήματος είναι αυτή, που επιτρέπει πλήρη έλλειψη σεβασμού τόσο για την ανθρώπινη ζωή και σωματική ακεραιότητα όσο και για το περιβάλλον;  

Χρειάζονται δράσεις. Άμεσες δράσεις. Τόσο στην πρόληψη όσο και στην καταστολή. Μα κυρίως για την αλλαγή νοοτροπίας. Για την αποβολή της όποιας τάσης για άσκηση βίας, έναντι του οποιουδήποτε και για οποιονδήποτε λόγο. Τη ζούγκλα που φτιάξαμε με την αδιαφορία και την ανοχή μας, την ζούγκλα που αφήσαμε να υπάρχει με την έλλειψη των κατάλληλων παρεμβάσεων και της ορθής εκπαίδευσης, ήρθε η ώρα να την γκρεμίσουμε. Πριν να συγκλονιστούμε από νέες τραγωδίες.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:

• Ψάχνουν μαρτυρία για τον τραυματισμό του 20χρονου οι Αρχές-Συλλέγουν τεκμήρια
• Συγκλονισμός... Ήταν περαστικός, πήγε να σβήσει φωτιά και του έριξαν μολότοφ
• Κρίσιμα 20χρονος από τα επεισόδια στο Παπαδόπουλος-Νοσηλεύεται διασωληνωμένος
• Επεισόδια στο Παπαδόπουλος, επενέβη ο Αίαντας-Ρίψη κροτίδων και πετροβολισμοί