Τρώνε φλαούνα και παίρνουν αποφάσεις για τις Προεδρικές τα κόμματα

Μετά τις γιορτές του Πάσχα και κυρίως εντός Μάϊου αναμένονται μαζεμένες εξελίξεις αναφορικά με τις Προεδρικές Εκλογές, καθώς αυτή είναι η χρονική περίοδος που τα περισσότερα κόμματα θα γνωρίζουν ποιος ή ποια θα είναι τελικά το πρόσωπο που θα υποστηρίξουν το 2023 και θα διαμορφωθεί ο τελικός κατάλογος των υποψηφίων.

Από τα κοινοβουλευτικά κόμματα, τα μόνα που έχουν αποφασίσει με ποιο άτομο θα διεκδικήσουν την Προεδρία είναι το ΔΗΣΥ και το ΕΛΑΜ. Και δεν χρειάστηκε να πάνε πολύ μακριά, καθώς ο ΔΗΣΥ θα κατέλθει με υποψήφιο τον πρόεδρό του, Αβέρωφ Νεοφύτου, και το ΕΛΑΜ με τον δικό του πρόεδρο, Χρίστο Χρίστου. Γι’ αυτό και είναι οι μόνες δυνάμεις που μπορούν να… απολαύσουν τη σούβλα τους, με τις ανησυχίες να εστιάζονται στην μεσοπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη εξέλιξη του προεκλογικού και όχι στις αποφάσεις που εκκρεμούν.

Στην ουσία πρόκειται και για τις δύο δυνάμεις οι οποίες δεν βάσισαν την απόφασή τους στη σύναψη συνεργασιών και κατέληξαν εντελώς αυτόνομα στον τρόπο που θα ενεργήσουν στις Προεδρικές Εκλογές. Στην περίπτωση του ΕΛΑΜ οι συνεργασίες δεν ήταν δυνατές, καθώς θεωρείται ακραίο από τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις, ενώ στην περίπτωση του κ. Νεοφύτου, αν και δεν υπάρχουν αντίστοιχα ιδεολογικά εμπόδια, οι όποιες προοπτικές συμπόρευσης σκαλώνουν στο γεγονός πως σύσσωμη η αντιπολίτευση διακηρύττει ότι το ζητούμενο των εκλογών είναι η αλλαγή από τη δεκαετή διακυβέρνηση του ΔΗΣΥ. Ως εκ τούτου, τα δύο αυτά κόμματα δεν είχαν να λύσουν τον γόρδιο δεσμό μιας πολυμερούς συνεργασίας.

Παρά το γεγονός πως τα δύο κόμματα στα δεξιά του πολιτικού χάρτη έχουν τον υποψήφιό τους, είναι προφανές πως πολλές προκλήσεις είναι ακόμα μπροστά τους. Στον ΔΗΣΥ παρακολουθούν με μεγάλο ενδιαφέρον τις ζυμώσεις που γίνονται στο Κέντρο και την Αριστερά, αφού ο Αβέρωφ Νεοφύτου δεν γνωρίζει, αυτή τη στιγμή, και τους δύο βασικούς του αντιπάλους, γεγονός που επηρεάζει τους όποιους σχεδιασμούς αλλά και τα νούμερα των δημοσκοπήσεων. Αναμένουν, ταυτόχρονα, να δουν αν ο Νίκος Χριστοδουλίδης θα επηρεαστεί θετικά ή αρνητικά από την υποστήριξη κομμάτων του Κέντρου, αφού ενδεχομένως να επιλέξουν κάποιοι Συναγερμικοί να αποστασιοποιηθούν από την υποψηφιότητά του.  

Είναι ξεκάθαρο πως το μεγάλο στοίχημα για τον ΔΗΣΥ και τον πρόεδρό του είναι η συσπείρωση και είναι σημαντική η εκμετάλλευση του κενού χρόνου μέχρι τα υπόλοιπα κόμματα να καταλήξουν, ώστε να δουλέψει πάνω σε αυτό. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι και το ΕΛΑΜ έχει πρόβλημα συσπείρωσης, όπως προκύπτει από τις μέχρι στιγμής δημοσκοπήσεις, πλην όμως δεν διαθέτει σταθερή εκλογική βάση όπως ο ΔΗΣΥ και οι διαρροές είναι σε μεγάλο βαθμό αναμενόμενες. Το κυβερνών κόμμα, αντιθέτως, στοχεύει στη μέγιστη δυνατή συσπείρωση, καθώς στόχος είναι να παραμείνει στην εξουσία για τρίτη πενταετία και, στην απουσία άλλων συνεργασιών, πρέπει να αντλήσει επαρκή υποστήριξη η υποψηφιότητα Αβέρωφ από τις δυνάμεις του ΔΗΣΥ και τη δική του παραδοσιακή βάση.  

Ακόμη στο ζύμωμα            

Στην αντίπερα όχθη βρίσκονται το ΑΚΕΛ, το ΔΗΚΟ, η ΕΔΕΚ, η ΔΗΠΑ και το Κίνημα Οικολόγων, τα οποία συνεχίζουν να αναζητούν συνεργασίες, ώστε να υπάρξει συμπόρευση στις Προεδρικές Εκλογές. Για το κάθε κόμμα τα διακυβεύματα είναι διαφορετικά, αλλά ο στόχος παραμένει ο ίδιος: Ο δικός τους υποψήφιος να είναι τον Φεβρουάριο του 2023 ο νέος κάτοικος του Προεδρικού Μεγάρου. Ωστόσο, το καθένα βρίσκεται ενώπιον των δικών του διλημμάτων και των δικών του ιδιαίτερων εσωκομματικών συνθηκών, στοιχεία τα οποία περιπλέκουν την προσπάθεια, ενώ υπάρχει πίεση του χρόνου, λόγω του πρόωρου προεκλογικού που ξεκίνησε εξαιτίας της πολύ γρήγορης απόφασης του Αβέρωφ Νεοφύτου.

ΔΗΚΟ και ΑΚΕΛ τα τσούγκρισαν λίγο πριν το τσούγκρισμα των αυγών και τράβηξαν τους δικούς τους δρόμους, με αποτέλεσμα να έχει πλέον αποκλειστεί μια πολυκομματική συμμαχία, στην οποία δυνητικά θα χωρούσε σχεδόν όλη την αντιπολίτευση. Πλέον το κάθε ένα τραβά τον δικό του δρόμο,  ο οποίος σύντομα θα πρέπει να οδηγήσει κάπου.

Το ΑΚΕΛ επικεντρώνεται αυτό το διάστημα στην εξέταση των επιλογών του, με στόχο να καταλήξει σε εύλογο χρονικό διάστημα στην κατάλληλη υποψηφιότητα, αλλά ταυτόχρονα να διασφαλίσει, εάν είναι δυνατόν, και κάποιες συνεργασίες, που θα της προσδώσουν επιπλέον δυναμική και θα ενισχύσουν την πορεία προς την κάλπη. Το κόμμα της Αριστεράς επιθυμεί να κατέλθει στις εκλογές με μία κοινώς αποδεκτή προσωπικότητα, χωρίς έντονα κομματικά χαρακτηριστικά, έτσι ώστε να καταφέρει να συγκεντρώσει υποστήριξη από διάφορους χώρους, στη βάση προγράμματος και όχι παρελθόντος. Ως τέτοιες περιπτώσεις, παρουσιάζονται άτομα όπως ο Αχιλλέας Δημητριάδης, ο Ανδρέας Μαυρογιάννης, ο Στέλιος Πλατής, η Ερατώ Κοζάκου-Μαρκουλλή και ο Τάσος Χριστοφίδης, πρόσωπα τα οποία βρίσκονται υπό μελέτη αυτή τη στιγμή.

Στην πορεία αυτή ενδεχομένως να έχει συνοδοιπόρο και το Κίνημα Οικολόγων, το οποίο αφενός αποκλείει την υποστήριξη του Αβέρωφ Νεοφύτου και αφετέρου θεωρεί απομακρυσμένη, αλλά όχι αδύνατη, τη συνεργασία με τον Νίκο Χριστοδουλίδη, ενώ δεν υπάρχει ούτε πρόθεση για αυτόνομη κάθοδο. Ως εκ τούτου, η συνεργασία με το ΑΚΕΛ συγκεντρώνει αυτή τη στιγμή τις πιο πολλές πιθανότητες. Θα πρέπει, ωστόσο, να ικανοποιούνται οι κόκκινες γραμμές που έθεσαν. Οι Οικολόγοι συλλέγουν αυτό το διάστημα θέσεις, ώστε να καταγράψουν συγκλίσεις και αποκλίσεις, οι οποίες σε μεγάλο βαθμό θα καθορίσουν και τις τελικές αποφάσεις τους. 

Το ΔΗΚΟ προσανατολίζεται προς υποστήριξη της υποψηφιότητας Νίκου Χριστοδουλίδη και τα «προγνωστικά» λένε πως η ΕΔΕΚ θα ακολουθήσει τις δικές του αποφάσεις. Έχοντας διαγνώσει τη δημοφιλία του τέως Υπουργού Εξωτερικών ανάμεσα στους ψηφοφόρους του Κέντρου και στην απουσία μιας αμιγώς κεντρώας υποψηφιότητας με σοβαρές πιθανότητες νίκης στο κάδρο των υποψηφίων, άλλαξε κατεύθυνση μετά το ναυάγιο της προσπάθειας με το ΑΚΕΛ και πλέον προσπαθεί να γίνει το μεγάλο κόμμα που θα πλαισιώσει μία υποψηφιότητα που παρουσιάζει δυναμική.

Η ΕΔΕΚ, από πλευράς της, βυθισμένη στον βούρκο της εσωκομματικής διαμάχης, φαίνεται να είναι πρόθυμη να ακολουθήσει το ΔΗΚΟ στην επιλογή του. Με δεδομένο ότι υπάρχει τάση υπέρ της υποστήριξης Χριστοδουλίδη στο εσωτερικό του κινήματος, η οποία με την πάροδο του χρόνου ενισχύεται, φαίνεται πως περιμένει να ξεκαθαρίσει πλήρως το τοπίο και να διαφανεί κατά πόσον θα επέλθει συμφωνία με το ΔΗΚΟ, στην οποία εύκολα θα μπορούσε να συμπεριληφθεί.

Πιο μυστήρια είναι, όπως όλα δείχνουν, η περίπτωση της ΔΗΠΑ. Ο Μάριος Καρογιάν είχε αλλεπάλληλες επαφές με άλλα κόμματα και ανεξάρτητους υποψηφίους, παρουσιάζοντας την πρότασή του για κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Με τον κύκλο των πρώτων επαφών να οδεύει προς το τέλος του, έχει ήδη ξεκαθαρίσει ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί, έτσι ο στόχος φαίνεται να αναπροσαρμόζεται σε κυβέρνηση ευρείας αποδοχής, η οποία θεωρείται πιο εφικτή. Αν ούτε αυτό μπορεί να οδηγήσει σε επιτυχία, το plan b της ΔΗΠΑ είναι να αναζητήσει συμμαχίες με τον παραδοσιακό τρόπο. Και αυτές θα μπορούσαν να είναι είτε προς την κατεύθυνση του ΑΚΕΛ, είτε προς τον Νίκο Χριστοδουλίδη, είτε ακόμη και προς τον Αβέρωφ Νεοφύτου.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• Ποιος χωρά στο κουστούμι υποψηφίου του ΑΚΕΛ; Οι επιλογές, τα υπέρ και τα κατά
• Οι πράσινες γραμμές, οι επιλογές των Οικολόγων και το στοίχημα του 60%
• Η ανατομία ενός αδιεξόδου-Η βούληση, η αλλαγή και οι διαφορετικές προσεγγίσεις
• Ο διάλογος του ΔΗΚΟ με τον Χριστοδουλίδη, η δυσπιστία και ο στόχος της νίκης