Στον αναπνευστήρα η προσπάθεια ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ-Την κρατά ζωντανή μόνο η βούληση

Στον αναπνευστήρα βρίσκεται πλέον η προσπάθεια μεταξύ του ΑΚΕΛ και του ΔΗΚΟ για συμπόρευση στις Προεδρικές Εκλογές. Παρά τις καλές προοπτικές με τις οποίες άρχισε ο διάλογος για πιθανή συνεργασία τους, καθίσταται πλέον σαφές ότι πολύ δύσκολα μπορούν να γεφυρωθούν οι διαφορές που αναδείχθηκαν κατά τη διάρκεια των διαβουλεύσεων.

Η βούληση που οι δύο πλευρές εξ’ αρχής επέδειξαν για να πετύχει η συμμαχία είναι  το «οξυγόνο» που κρατά αυτή τη στιγμή τη διαδικασία ζωντανή. Δεν θέλουν, δηλαδή, να κηρύξουν αδιέξοδο και να τραβήξει ο καθένας τον δρόμο του, εκτός κι αν είναι σίγουροι ότι εξάντλησαν κάθε πιθανότητα για να στεφθεί η προσπάθεια με επιτυχία. Όπως φαίνεται, όμως, σε αυτή την περίπτωση οι προθέσεις δεν αρκούν. Είναι πλέον ξεκάθαρο πως οι δύο πολιτικές δυνάμεις κάνουν διαφορετική ανάγνωση του σκηνικού των Προεδρικών, θέτοντας, κατ’ επέκταση, διαφορετικές προτεραιότητες.  

Το μεν ΔΗΚΟ θεωρεί πως για να αποτραπεί η βαθιά διείσδυση του Νίκου Χριστοδουλίδη στη δεξαμενή ψηφοφόρων του Κέντρου, θα πρέπει κοινός υποψήφιος να είναι μία ξεκάθαρα κεντρώα προσωπικότητα. Στη βάση αυτής της λογικής πρότεινε τον πρόεδρό του, Νικόλα Παπαδόπουλο, όπως ήταν άλλωστε και η συνεδριακή απόφαση, και σε δεύτερο χρόνο την αναπληρώτρια πρόεδρο Χριστιάνα Ερωτοκρίτου, ως δύο αναγνωρίσιμες προσωπικότητες, συνταυτισμένες με τον κεντρώο χώρο.  

Το ΑΚΕΛ, από την άλλη, φαίνεται να διακρίνει μία ευρύτερη αποστροφή των ψηφοφόρων από τις σκληρές κομματικές επιλογές και θεωρεί πως για να την κεφαλαιοποιήσει πρέπει να θέσει ενώπιον τους μια ανεξάρτητη προσωπικότητα από τις παρυφές της πολιτικής, με τεχνοκρατικά χαρακτηριστικά. Γι’ αυτό και προτείνει πρόσωπα όπως τον Αχιλλέα Δημητριάδη, την Ερατώ Κοζάκου Μαρκουλλή και τον Τάσο Χριστοφίδη.

Είναι ξεκάθαρο πως οι δύο αυτές προσεγγίσεις βρίσκονται σε σύγκρουση και αποτελούν, πλέον, πολύ ψηλό εμπόδιο στην ευόδωση της μεταξύ τους συνεργασίας. Οι προτάσεις του ΑΚΕΛ δεν μπορούν να περιφρουρήσουν την εκλογική βάση του ΔΗΚΟ και οι προτάσεις του ΔΗΚΟ δεν εξυπηρετούν την απομάκρυνση από τα στενά κομματικά όρια που επιθυμεί το ΑΚΕΛ. Και είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεθεί η προσωπικότητα εκείνη που να μπορεί να είναι αρκετά ανεξάρτητη και ταυτόχρονα να λειτουργεί ως σημαία του Κέντρου, ώστε να είναι σε θέση να συνδυάσει αποτελεσματικά τους στόχους και των δύο πλευρών.

Με τα χρονικά περιθώρια να στενεύουν, είναι ξεκάθαρο πως στερεύουν οι επιλογές για τα δύο κόμματα. Το ερώτημα, συνεπώς, είναι, αν κάποιο από τα δύο έχει τόσο μεγάλη βούληση για επιτυχία αυτής της συνεργασίας, ώστε να αναθεωρήσει τους στόχους του και να υποχωρήσει προς το σκεπτικό του άλλου. Και όσο υπάρχουν άλλες επιλογές, αυτό το σενάριο φαντάζει δύσκολο.

Το μεν ΑΚΕΛ μπορεί να επιδιώξει την υποστήριξη μίας από τις προσωπικότητες που προκρίνει με ένα καθαρά δικό του προεκλογικό πρόγραμμα και ενδεχόμενη υποστήριξη και από τους Οικολόγους, τους οποίους ο Στέφανος Στεφάνου αποκάλεσε «φυσικό σύμμαχο», προϊδεάζοντας για τις προθέσεις του. Το δε ΔΗΚΟ θα μπορούσε είτε να χρησιμοποιήσει προς όφελός του την διεισδυτικότητα του Νίκου Χριστοδουλίδη στον χώρο του Κέντρου, είτε να προωθήσει την καθαρά κεντρώα υποψηφιότητα που θα ήθελε, με την συμβολή, ενδεχομένως, της ΕΔΕΚ. Και, δεδομένου πως ποτέ δεν έκλεισε πραγματικά την πόρτα στον Αβέρωφ Νεοφύτου, μπορεί να κοιτάξει και προς τα Δεξιά, αν βρεθεί σε δύσκολη θέση.

Στέφανος Στεφάνου και Νικόλας Παπαδόπουλος συνεχίζουν να έχουν επαφές, παρά την απουσία επίσημης συνάντησης, ενώ σύντομα αναμένεται να κλείσουν και νέο ραντεβού. Το ερώτημα είναι αν, κατά τη διάρκειά του, θα συμφωνήσουν ότι η σχέση τους αντέχει να προχωρήσει σε γάμο ή ότι πρέπει να χωρίσουν όσο είναι ακόμα καιρός. Και τα στοιχήματα γέρνουν προς το δεύτερο σενάριο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• Γέρνει στο «όχι» το ΑΚΕΛ για Χριστιάνα, προς αδιέξοδο η συνεργασία με ΔΗΚΟ
• «Φυσικό σύμμαχο» θεωρεί τους Οικολόγους το ΑΚΕΛ
• Οι μεγάλοι ηγέτες, οι πολιτικοί αστέρες και η σύγχρονη πραγματικότητα