«Οι φροντιστές γίνονται τα χέρια μας, τα πόδια μας και τα μάτια μας...»

«Μου έτυχε οικιακή βοηθός να φύγει το βράδυ και το πρωί να μην έχω κάποιο άτομο να με σηκώσει από το κρεβάτι μου, γιατί είμαι τετραπληγική. Αυτή τη στιγμή είμαι χωρίς οικιακή βοηθό γιατί έφυγε, αλλά η υπηρεσία φροντίδας, το πόσο με βοήθησε μέχρι σήμερα, δεν μπορείτε να φανταστείτε…». 

Αυτό είναι ένα ζήτημα από τα πολλά, τα οποία ταλανίζουν τα άτομα με κάποιας μορφής αναπηρία, αφού δεκάδες οικιακές βοηθοί μπορεί να πάνε για μια μέρα να «βοηθήσουν» άτομα ΑμεΑ, αλλά σε λίγες ώρες γίνονται... καπνός. Έτσι και για την κα. Κατερίνα Παναγιώτου, η οποία έτυχε παρόμοιου περιστατικού στο παρελθόν, αλλά σήμερα λαμβάνει υπηρεσίες φροντίδας από ανθρώπους που νοιάζονται για τα άτομα ΑμεΑ, από την ειδική υπηρεσία που συστάθηκε.

Επί ευκαιρίας της παγκόσμιας ημέρας φροντιστή, η γραμματέας της Οργάνωσης Παραπληγικών Κύπρου, μιλώντας στον REPORTER, αναφέρθηκε στη σημασία των φροντιστών στις μέρες μας, ως άτομο που λαμβάνει και η ίδια υπηρεσίες φροντίδας, ενώ την ίδια ώρα στάθηκε και στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. «Είναι πάρα πολύ μεγάλης σημασίας η υπηρεσία του φροντιστή, καθώς τα άτομα με αναπηρία και ειδικά τα τετραπληγικά άτομα, αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα με τους οικιακούς βοηθούς. Αρκετές φορές μας εγκαταλείπουν, φεύγουν, χωρίς να μας ειδοποιήσουν ή μας δημιουργούν αρκετά άλλα προβλήματα, με τη δικαιολογία ότι είναι αρκετές οι ώρες που εργάζονται κοντά μας. Έτσι, μετά από μεγάλο πόλεμο που κάναμε ως ΟΠΑΚ από το 2005 συγκεκριμένα, καταφέραμε το 2018 να μας δώσουν από ευρωπαϊκά ταμεία ένα κονδύλι για να δημιουργηθεί η υπηρεσία φροντιστή για πρώτη φορά στην Κύπρο».

Μάλιστα, ελπιδοφόρο είναι το γεγονός ότι μετά από τη σύσταση της συγκεκριμένης υπηρεσίας, «βγήκαν άτομα έξω από το σπίτι τους, που για χρόνια ήταν εγκλωβισμένα στα σπίτια τους, που δεν είχαν ένα άτομο δίπλα τους για να τους πάρουν για ένα καφέ. Βγάλαμε άτομα που πήγαν και κολύμπησαν στη θάλασσα, που δεν είχαν αυτή την ευκαιρία να το κάνουν. Τα τελευταία πέντε χρόνια η υπηρεσία βοήθησε πάρα πολλά άτομα και θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους φροντιστές μας παγκύπρια, για τον μεγάλο αγώνα και τη θέληση που έχουν, για να βοηθήσουν τα άτομα αυτά». 

Ερωτηθείσα αν άλλαξε η ζωή της μετά τη βοήθεια που τυγχάνει από φροντιστές, η κα. Παναγιώτου απάντησε, «ναι, γιατί ξέρω ότι θα έρθει ένας άνθρωπος να με σηκώσει από το κρεβάτι. Είναι πάρα πολύ μεγάλη η σημασία, πραγματικά. Είναι από το 2018 που ξεκίνησε η υπηρεσία και έχει περίπου τέσσερα χρόνια που έχω αυτή τη βοήθεια. Εκείνο που χαίρομαι, είναι ότι κρατούν τον επαγγελματισμό τους και δεν εκμεταλλεύονται τη φιλία τους με τους φροντιζόμενους και αυτό είναι πάνω από όλα τα πιο σωστό. Ναι μεν μπορεί να μιλάμε φιλικά και να λέμε τα προσωπικά μας με αυτούς, αλλά είναι σωστοί απέναντί μας και μας βοηθούν με επαγγελματισμό. Είναι μεγάλης αξίας αυτή η υπηρεσία ειλικρινά».

Είχε και το Γραφείο Ευημερίας κάποιους φροντιστές, εξηγεί η κα. Παναγιώτου, «αλλά ήταν για να πάνε να κάνουν οικιακές δουλειές. Αυτή τη στιγμή όμως, οι φροντιστές γίνονται τα χέρια μας, τα πόδια μας, τα μάτια μας. Αυτοί είναι οι φροντιστές μας σήμερα». 

70 άτομα παγκύπρια προσφέρουν υπηρεσίες φροντίδας

Η υπηρεσία φροντίδας, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα της ΟΠΑΚ τα τελευταία χρόνια, αφού αποσκοπεί στην παροχή επιπρόσθετης στήριξης και φροντίδας προς τα τετραπληγικά ή παραπληγικά μέλη της για ανεξάρτητη διαβίωση.

Σύμφωνα με τον Πρόεδρο της ΟΠΑΚ, Δημήτρη Λαμπριανίδη, «η οργάνωσή μας, έχει δημιουργήσει μια υπηρεσία φροντιστών, με τη στήριξη του Υπουργείου Εργασίας και του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου και σήμερα εργοδοτούμε 70 άτομα παγκύπρια, τα οποία πάνε κατ’ οίκον σε μέλη μας και προσφέρουν υπηρεσίες. Πρόσφατα, ξεκινήσαμε μια προσπάθεια για να επεκτείνουμε την υπηρεσία για να καλύψει και μέλη της οργάνωσης μυοπαθών, διότι όραμά μας είναι να λειτουργήσει για όλους όσους έχουν ανάγκη φροντίδας, ειδικά τα άτομα με τετραπληγία που χρειάζονται κάποιον άλλο άνθρωπο να τους βοηθήσει, ακόμα και για να πιούν νερό». 

Το σημαντικότερο γεγονός, όπως σημείωσε ο κ. Λαμπριανίδης, «είναι ότι μέσα από αυτή την υπηρεσία και τη στήριξη που έχουν τα άτομα, μπορούν να συμμετέχουν στη ζωή σε μεγαλύτερο βαθμό. Δεν είναι μόνο ότι φροντίζονται καλύτερα και είναι στο σπίτι τους σε καλύτερη κατάσταση, αλλά μπορούν την ίδια ώρα να βγουν από το σπίτι τους πιο εύκολα και να κάνουν περισσότερα πράγματα στη ζωή τους».