Η ισοπέδωση της πολυεπίπεδης μετανάστευσης, τα «μπορεί» και τα «μπορούμε»

Παρέλασαν, λοιπόν, στο Πουρνάρα. Ο Πρόεδρος, οι υπουργοί, οι υπηρεσιακοί. Παρέλασαν στο Πουρνάρα. Παρέλασαν στα τηλεοπτικά πάνελ. Παρέλασαν στη Βουλή. Και παρέλασαν οι κομματικές ανακοινώσεις. Οι αντιδράσεις. Οι αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Άνοιξαν το συρματόπλεγμα του Πουρνάρα κι έκλεισε η καρδιά μας. Κανείς δεν νοιώθει άνετα μ’ αυτά που συμβαίνουν με τους μετανάστες. Κανείς δεν είναι ικανοποιημένος, κανείς δεν αισθάνεται ότι εξαντλήσαμε όλα τα μέσα και δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο να κάνουμε. Όλοι παραδέχονται πως έχουμε περιθώριο βελτίωσης. Σοβαρό περιθώριο βελτίωσης.

Έγινε πολλή κριτική. Δίκαιη και άδικη. Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός πως η Κύπρος από μόνη της δεν μπορεί να περιορίσει τις ροές μεταναστών που δέχεται. Δεν μπορεί να περιπολεί αποτελεσματικά ολόκληρη την ακτογραμμή και ολόκληρη την πράσινη γραμμή κι αν ακόμα το έκανε, δεν μπορεί να μην δεχτεί ανθρώπους και να τους στείλει πίσω χωρίς εξέταση του αιτήματός τους. Κυρίως, όμως, δεν μπορεί να αποτρέψει από μόνη της την κρατική εμπορία ανθρώπινων ψυχών που διαπράττει η Τουρκία με στόχο το πολιτικό και οικονομικό όφελος.

Όση κριτική κι αν ασκηθεί στην Κυβέρνηση -στην εκάστοτε Κυβέρνηση- αυτά τα δεδομένα δεν έχει τη δύναμη το μικρό νησί μας να τα ανατρέψει. Ως εκ τούτου, αναγκαστικά, οι ροές θα συνεχίζονται και οι άνθρωποι αυτοί, είτε είναι τελικά δικαιούχοι είτε όχι, είτε είναι πράγματι πρόσφυγες είτε όχι, είτε κινδυνεύουν στις χώρες τους είτε όχι, θα στοιβάζονται στο Πουρνάρα, μέχρι να εξεταστούν οι αιτήσεις τους και να αποφασιστεί αν θα παραμείνουν στο νησί μας ή όχι.

Αυτό που η μικρή Κύπρος μπορεί να κάνει είναι να ανεβάσει τον πήχη. Να φροντίσει να συνυπάρχουν στις όποιες αποφάσεις η λογική και η ανθρωπιά.

Μπορεί το Πουρνάρα να υπερχειλίζει, δεν είναι όμως ανάγκη να υπερχειλίζουν και οι λάκκοι του και φιλοξενούμενοι και εργαζόμενοι να πατούν πάνω στα λήμματα. Μπορεί κάποιοι μετανάστες να δηλώνουν ψευδώς ανήλικοι και να δυσκολεύουν το έργο των Αρχών, αλλά η Κυβέρνηση μπορεί αφενός να εξετάζει αυτές τις περιπτώσεις κατά προτεραιότητα και αφετέρου να απομακρύνει αμέσως οποιονδήποτε θεωρεί σίγουρα ανήλικο από έναν ακατάλληλο χώρο. Μπορεί ένας μεγάλος αριθμός μεταναστών τελικά να απελαθεί, όμως επειδή κάποιοι πληρούν τις προϋποθέσεις και θα μείνουν, δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην προετοιμάζονται από την πρώτη στιγμή για την ενσωμάτωσή τους στην κυπριακή κοινωνία, μέσω μαθημάτων εκμάθησης Ελληνικών ή οποιανδήποτε συναφή δραστηριότητα.

Η λίστα των «μπορεί» είναι μακρά αλλά όχι τόσο που να συνθλίβει το «μπορούμε». Γιατί μπορούμε να κάνουμε περισσότερα, παρόλο που δεν μπορούμε να τα κάνουμε όλα. Μπορούμε να εξετάζουμε πιο γρήγορα αιτήσεις. Μπορούμε να ζητούμε πιο επιτακτικά την συνδρομή των ευρωπαίων εταίρων μας. Μπορούμε να σιγουρευόμαστε πως δεν θα σκοτώσουμε εμείς άλλο ένα κομμάτι απ’ όση παιδικότητα έχει απομείνει σ’ αυτά τα παιδιά.

Ασφαλώς και κανείς δεν μπορεί να κάνει θαύματα. Ούτε μπορούν να γίνουν τεράστιες αλλαγές από την μια μέρα στην άλλη. Θα πρέπει, όμως, να υπάρχει η βούληση και η αποφασιστικότητα ώστε κάθε μέρα να είναι καλύτερη, μέχρι που οι συνθήκες να καταστούν τέτοιες ώστε να μην μας προκαλούν ντροπή και να προσφέρουν σε αυτούς τους ανθρώπους την αξιοπρέπεια που αξίζουν.

Η πραγματικότητα είναι πως η μετανάστευση στην Κύπρο είναι τόσο πολυεπίπεδο ζήτημα, που ρεαλιστικά δεν μπορεί να ισοπεδωθεί για να περνά από πάνω του με ευκολία το εκάστοτε πολιτικό αφήγημα των μεν και των δε. Κι όσο δεν γίνεται αυτό κατανοητό και μπαίνουν λάθος κριτήρια στη ζυγαριά, δύσκολα θα βρεθούν οι λύσεις...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• Αυτοψία Αναστασιάδη στο Πουρνάρα-«Έγινα αυτόπτης μάρτυρας της τραγικότητας»
• Η ζωή στο Πουρνάρα μέσα από τα μάτια των μεταναστών… «Δεν μας δίνουν φαγητό»
• Βάλτωσαν στις λάσπες του Πουρνάρα-Η πολιτική κόντρα και το ανθρωπιστικό δράμα
• «Είναι κρύο και μένουμε έξω χωρίς μια κουβέρτα... Έχω να φάω δύο μέρες»