Η εποχή που… δεν πάει το χέρι μόνο του και οι ανυπάκουες κομματικές βάσεις

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ευρήματα που ανέδειξε η δημοσκόπηση του REPORTER, η οποία δημοσιεύτηκε την Κυριακή και τη Δευτέρα, είναι πως η επιλογή που θα κάνει το κόμμα που παραδοσιακά ψηφίζουν, δεν είναι κριτήριο ψήφου για τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών.

Ενώ παλαιότερα συνηθιζόταν σε μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων να… πηγαίνει το χέρι μόνο του κάτω από το κόμμα ή την επιλογή του, χωρίς δεύτερη σκέψη,  πλέον φαίνεται να έχουμε περάσει σε μια άλλη εποχή, στην οποία οι πολίτες δεν ακολουθούν δογματικά αυτό που τους προτείνει η πολιτική δύναμη που υποστηρίζουν. Στη δημοσκόπηση, μάλιστα, μόνο το 7% ανέφερε ότι θα ψηφίσει με βάση αυτό που θα στηρίξει το κόμμα του. Αντιθέτως, οι ψηφοφόροι εμφανίζονται πιο ανυπάκουοι, θέτοντας τα δικά τους κριτήρια ψήφου. Τέσσερις στους δέκα προσδιορίζουν ως τέτοιο την ικανότητα του υποψηφίου να κυβερνήσει και τρεις στους δέκα την προσωπικότητα και το χάρισμά του.  

Δεν είναι, βεβαίως, σαφές αν αυτή η «επανάσταση» που καταγράφεται είναι απότοκο του μεγάλου χρονικού διαστήματος που μας χωρίζει από τις Προεδρικές Εκλογές και του γεγονότος ότι ακόμη τα περισσότερα κόμματα δεν έχουν ακόμη κάνει τις επιλογές τους για να τις προτείνουν στη βάση τους ή αν είναι μια τάση που ήρθε για να μείνει. Αποτελεί, όμως, αδιαμφισβήτητο γεγονός, πως τα παραδοσιακά κόμματα καταγράφουν απώλεια στα ποσοστά τους στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, κάτι που δείχνει πως έχουν χάσει την παλιά τους αίγλη και, κατ’ επέκταση, την εξουσία που είχαν επί του συνόλου των διαχρονικών τους ψηφοφόρων.

Αυτή η ανυπακοή, που εκφράζεται είτε μέσα από την αποχή από τις εκλογές είτε μέσω της ψήφου σε άλλους (συνήθως μικρότερους) χώρους, δεν είναι μονολιθική, καθώς μπορεί να έχει πολλαπλές αιτίες και να διαφοροποιείται από άτομο σε άτομο κι από πολιτικό χώρο σε πολιτικό χώρο.

Κάποιοι πολίτες αισθάνονται πως τα κόμματά τους δεν είναι πια τόσο δικά τους. Ότι, δηλαδή, έχουν μετασχηματιστεί σε κάτι που δεν τους εκφράζει πλέον και δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες τους, είτε λόγω πολιτικών μετατοπίσεων είτε λόγω επιλογών όσον αφορά τα πρόσωπα. Άλλοι φαίνεται να χρεώνουν στον παλαιοκομματισμό το πελατειακό κράτος που έχουμε κτίσει, ως προέκταση του οποίου αντιλαμβάνονται τα φαινόμενα διαφθοράς και διαπλοκής, και δεν επιθυμούν πλέον να τον ενισχύουν. Κι είναι κι αυτοί που είναι απλώς απογοητευμένοι. Από τον πολιτικό πολιτισμό μας, τα προβλήματα της καθημερινότητας στα οποία το πολιτικό προσωπικό δεν δίνει λύσεις, από την στασιμότητα σε διάφορα ζητήματα. Οι λόγοι της αποστασιοποίησης από τα παραδοσιακά κόμματα είναι, άλλωστε, συχνά συναφείς με την αποχή και πολλές φορές είναι και οι βασικοί τροφοδότες της.

Αυτές οι εκλογές δεν διαφέρουν από τις προηγούμενες σε ό,τι αφορά όλα αυτά τα στοιχεία. Αντιθέτως, φαίνεται ότι κάποια από αυτά με την πάροδο του χρόνου ενισχύονται. Γι’ αυτό και θα πρέπει τα κόμματα, όσο είναι ακόμη καιρός, να κατεβούν στη βάση τους. Κι όχι απλώς να την ακούσουν αλλά να την καταλάβουν. Να λάβουν σοβαρά υπόψη αυτά που οι ψηφοφόροι ζητούν, τόσο σε σχέση με τις πολιτικές όσο και σε ό,τι αφορά τα πρόσωπα. Αλλιώς το στοίχημα της συσπείρωσης θα είναι το πρώτο που θα χαθεί.

• ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
• Το… φαινόμενο Νίκος, τα διλήμματα ΑΚΕΛ-ΔΗΚΟ και η τελευταία λέξη του Αβέρωφ
• Ο χρόνος, η ουσία κι ο στόχος-Πώς είδαν τα κόμματα τη δημοσκόπηση του REPORTER
• Δημοσκόπηση REPORTER: Τα κριτήρια, η διαφ(θ)ορά και ο πιο ικανός να κυβερνήσει
• Δημοσκόπηση REPORTER: Πάει με 1000 ο Χριστοδουλίδης, δείχνουν όμως νικητή Αβέρωφ
• Προκρίνουν δύο υποψηφίους οι ΔΗΚΟϊκοί, από συμπληγάδες η συνεργασία με ΑΚΕΛ