Ανοίγει η αυλαία για ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ-Η πολιτική βούληση και ο γρίφος του υποψηφίου

Ο Φεβρουάριος αναμένεται να είναι μήνας έντονων διεργασιών για τις προεδρικές εκλογές, με το βλέμμα να είναι στραμμένο προς την κατεύθυνση της αντιπολίτευσης, η οποία καλείται να προβεί σε εσωτερικούς και εξωτερικούς διαλόγους και να δρομολογήσει τις αποφάσεις της.

Η προσοχή είναι στραμμένη κυρίως προς το ΑΚΕΛ και το ΔΗΚΟ, αφού στα δύο μεγαλύτερα κόμματα της αντιπολίτευσης υπάρχει η βούληση για μεταξύ τους συνεργασία, προς επίτευξη του κοινού στόχου της απομάκρυνσης του ΔΗΣΥ από την εξουσία. Γίνεται αντιληπτό κι από τις δύο πλευρές ότι ο συντομότερος δρόμος προς τον λόφο του Προεδρικού είναι αυτός που θα διαβούν μαζί. Γίνεται, όμως, εξίσου αντιληπτό, πως δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα...

Αν και η πιθανή συνεργασία μεταξύ του κόμματος της Αριστεράς και του μεγαλύτερου κόμματος του Κέντρου βρίσκεται στα σκαριά εδώ και πολύ καιρό, το ουσιαστικό και επίσημο σκέλος του μεταξύ τους διαλόγου τώρα ανοίγει αυλαία και ο μήνας που διανύουμε αναμένεται να είναι καθοριστικός για την έκβασή του.

Το πρώτο εμπόδιο στην κοινή πορεία των δύο κομμάτων είναι το προγραμματικό. Μεταξύ του ΑΚΕΛ και του ΔΗΚΟ υπάρχουν ιδεολογικές αποκλίσεις και διαφορετικές προσεγγίσεις σε διάφορα ζητήματα, οι οποίες θα πρέπει να γεφυρωθούν για να καταλήξουν σε ένα κοινό πολιτικό πλαίσιο. Το παρελθόν, βεβαίως, έχει αποδείξει πολλές φορές πως, σε τέτοιες περιπτώσεις, ακόμη και οι κύκλοι μπορούν να τετραγωνιστούν, ώστε τα ενδιαφερόμενα κόμματα να καταλήξουν σε μία αμοιβαία επωφελή συμφωνία. Και, δεδομένου ότι υπάρχει ήδη συχνή συνεργασία μεταξύ του ΑΚΕΛ και του ΔΗΚΟ σε κοινοβουλευτικό επίπεδο, υπάρχουν ήδη και τα θεμέλια για να χτιστεί ένα κοινό πρόγραμμα.

Το μεγάλο εμπόδιο, ωστόσο, το οποίο θα μπορούσε δυνητικά να εξελιχθεί σε deal breaker μεταξύ των δύο πλευρών, είναι η εξεύρεση κοινού υποψηφίου. Και αυτό γιατί τα ονόματα που έχουν ακουστεί μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να ικανοποιούν κανένα από τα δύο κόμματα 100%, ενώ για όλα εκδηλώνονται αντιδράσεις, κυρίως στο παρασκήνιο. Υπάρχουν, βεβαίως, και τα ονόματα που δεν έχουν ακουστεί αλλά δεν σημαίνει πως δεν θα αντιμετωπίσουν παρόμοιας φύσης προβλήματα.

Στο ΑΚΕΛ θα ήθελαν να αποφύγουν μια κοινή υποψηφιότητα υπό τον Νικόλα Παπαδόπουλο, με τον ΓΓ του κόμματος της Αριστεράς να δηλώνει ότι θα διευκολυνόταν η διαδικασία εάν έφευγαν από το τραπέζι τα ονόματα των δύο αρχηγών. Όπως επισημαίνουν στελέχη του κόμματος, ο δρόμος θα είναι πιο βατός αν οι δύο πλευρές βγουν από τη λογική του «ο δικός μας και ο δικός σας» και μπουν στη λογική του κοινού υποψηφίου, με την εξεύρεση μιας τρίτης προσωπικότητας.

Θα πρέπει, πάντως, να σημειωθεί ότι, κατά τη συνεδρία της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ την περασμένη εβδομάδα, δεν αποκλείστηκε το ενδεχόμενο υποψηφιότητας του Νικόλα Παπαδόπουλου, παρά μόνο τα ονόματα του Αβέρωφ Νεοφύτου και του Νίκου Χριστοδουλίδη. Ωστόσο στην Εζεκία Παπαϊωάννου βάζουν στη ζυγαριά τις αντιδράσεις που ακούγονται, αλλά και τη σημειολογία που θα κουβαλούσε μια κοινή υποψηφιότητα υπό τη σημαία του ΔΗΚΟ και δεν φαίνεται πως αυτή θα ήταν η προτιμητέα επιλογή. Είναι, όμως, προσεκτικοί, καθώς ο εκ των προτέρων αποκλεισμός του προέδρου του ΔΗΚΟ θα δημιουργούσε κακό κλίμα για τις διαπραγματεύσεις που θα ακολουθήσουν και δυσφορία ανάμεσα στους ΔΗΚΟϊκούς. Όπως επισημαίνουν, πάντως, κάποια στελέχη του ΔΗΚΟ «το ζητούμενο είναι να βγάλουμε Πρόεδρο, όχι τον Νικόλα Πρόεδρο» και η απόρριψη του κ. Παπαδόπουλου δεν θα σήμαινε αυτόματα και ναυάγιο στη συνεργασία με το ΑΚΕΛ.

Από την πλευρά του ΔΗΚΟ, ωστόσο, γνωρίζουν ότι τα διάφορα ονόματα που «παίζουν» για το ΑΚΕΛ δεν θα είχαν ιδιαίτερα ερείσματα στη δική τους κομματική βάση, η οποία είναι σε γενικές γραμμές πιο απείθαρχη από αυτήν του ΑΚΕΛ. Εξαίρεση αποτελεί η περίπτωση του Γιώργου Παμπορίδη, τον οποίο, όπως επισημαίνουν πηγές από το κόμμα, θα μπορούσε το ΔΗΚΟ να υποστηρίξει, εάν πληρούνται οι προϋποθέσεις, χωρίς όμως να θεωρείται, τουλάχιστον στην παρούσα φάση, καλύτερη επιλογή από έναν υποψήφιο του κεντρώου και δη του ΔΗΚΟϊκού  χώρου, ο οποίος θα ήταν αποδεκτός και από την ευρύτερη Αριστερά. Σε αντίθεση, όμως, με άλλες περιπτώσεις για τις οποίες γίνεται λόγος στο αριστερό πλαίσιο, η περίπτωση του πρώην Υπουργού Υγείας δεν θεωρείται απαγορευτική για το ΔΗΚΟ. Όμως ενδέχεται να προκαλέσει προβλήματα και εντός του ΑΚΕΛ, αν το δημόσιο ξέσπασμα της Ειρήνης Χαραλαμπίδου είναι ενδεικτικό της αντίληψης που επικρατεί ανάμεσα σε μία μερίδα των ΑΚΕΛικών. Ο διάλογος που θα αναπτυχθεί με τη βάση κατά τη διάρκεια του μήνα, θα αποδείξει κατά πόσον υπάρχουν όντως αντιδράσεις και στα χαμηλά στρώματα του κόμματος.

Οι κινήσεις στο ΔΗΚΟ θα πρέπει να είναι προσεκτικές και μελετημένες, καθώς στον κόσμο του κόμματος έχει ερείσματα τόσο ο Νίκος Χριστοδουλίδης όσο ο Γιώργος Κολοκασίδης. Μπορεί να είναι πολύ νωρίς για να υπολογιστεί το μέγεθος των πιθανών διαρροών, όμως είναι σαφές ότι θα υπάρξουν και στο ΔΗΚΟ βρέθηκαν αντιμέτωποι με αυτό το σενάριο κι άλλες φορές στο παρελθόν. Όπως επισημαίνουν κομματικές πηγές, ο κομματικός πατριωτισμός θα λειτουργήσει πολύ καλύτερα, εάν οι ψηφοφόροι αισθάνονται πως πρόκειται για μία ΔΗΚΟϊκή υποψηφιότητα, ενώ σε περίπτωση που ναυαγήσει το ενδεχόμενο κοινής καθόδου υπό τον Νικόλα Παπαδόπουλο αλλά επιλεγεί μία άλλη κεντρώα προσωπικότητα, ενδεχομένως να υπήρχε και κάποιος «επαναπατρισμός» ψηφοφόρων της ΔΗΠΑ, που θα αντισταθμίσει πιθανές απώλειες.

Αν οι διαβουλεύσεις με το ΑΚΕΛ δεν τελεσφορήσουν, το ΔΗΚΟ συνεχίζει να έχει επιλογές, αφού μπορεί να επιλέξει τόσο την ανεξάρτητη υποψηφιότητα Παπαδόπουλου όσο και την υποστήριξη άλλης υποψηφιότητας, όπως αυτή του Νίκου Χριστοδουλίδη, ενώ θα υπάρξουν συζητήσεις και με την ΕΔΕΚ και τους Οικολόγους. Ακόμη κι ο Αβέρωφ Νεοφύτου δεν έχει, αυτή τη στιγμή, αποκλειστεί, παρόλο που η δική του περίπτωση θεωρείται πιο απομακρυσμένη, τουλάχιστον στην παρούσα φάση. Μπορεί, όμως, να κάνει comeback, σε περίπτωση που δεν βγαίνουν τα άλλα σενάρια στο ΔΗΚΟ, αφού οι πόρτες στην πραγματικότητα δεν έκλεισαν ποτέ. Στην ΑΚΕΛική όχθη, πιθανή αποτυχία συνεργασίας με το ΔΗΚΟ ανοίγει τον δρόμο είτε για αυτόνομη κάθοδο είτε για προσπάθεια συνεργασίας με τα μικρότερα κόμματα του Κέντρου, που δεν έχουν την ίδια δυναμική  με το ΔΗΚΟ.

Ο Φεβρουάριος θα είναι ο μήνας κατά τον οποίο αναμένεται να ξεκαθαρίσει σε μεγάλο βαθμό το σκηνικό. ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ προσέρχονται στον διάλογο με ειλικρινή, όπως φαίνεται, βούληση για συμπόρευση σε αυτές τις εκλογές και με στόχους που συγκλίνουν. Όμως δεν αποκλείεται στο πολιτικό μας θέατρο να παιχτεί, τελικά, μια σκηνή από τον Ιούλιο Καίσαρα του Σαίξπηρ. Κι ο μάντης να φωνάξει «να φοβάσαι τις ειδούς του Μαρτίου!», λίγο πριν τον δραματικό θάνατο -τον επόμενο μήνα- μίας συνεργασίας που ξεκινά με μεγάλες προοπτικές…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• Στα σχοινιά για τις Προεδρικές Στέφανος-Ειρήνη και στη μέση ο Παμπορίδης
• Ο πονοκέφαλος του Στέφανου, οι σκέψεις για Παμπορίδη και η στάση της Ειρήνης
• Η τριάδα υποψηφίων, το καλό και το εφιαλτικό σενάριο και το στοίχημα του ΔΗΣΥ
• Η αποδόμηση του στενού κύκλου του Προέδρου στον δρόμο για τις προεδρικές